ความคิดเห็นที่ 1 ทำไม มีแต่คนเหงาๆ น้อ ไพเราะมากมายค่ะ แต่ว่าทำไมออกแนวเศร้าจัง โลกยังมีสีอื่นนะค่ะ แวะมาป่วนแล้วก็จากไปแว๊บ จากคุณ : sugarhut - [ 27 ก.ค. 50 19:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โอ้... อลังเหลือ... มิรู้ น้องท่าน รำพันกวี ฉะนี้ด้วย โอ้... อลัง... ป.ล. ชอบเสียงและอารมณ์ที่ใช้ หากสนใจความเห็นเพิ่มเติม ยินดีบอกกล่าว จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 27 ก.ค. 50 20:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีคะ คุณปฤษณะ หนาวเอิ้นสะเทิ้นหนาว หนาวกายดิ้นดาวหนาวห่ม กรุ่นไอป้องลมข่ม พิรุณร่วงลิ่วหล่นต้องกาย หนาวเอิ้นสะเทิ้นหนาว ไร้ดาวมืดมิดเดือนหาย ลมกายเหือดสลาย สยิวกายฝ่าคลื่นแรงลม ******************* จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 27 ก.ค. 50 20:28:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หายไปนานเชียวกลับมาก็หวานปนเศร้านะจ๊ะ (หรือเราเองที่หายไปก็ม่ายรุ ไม่ได้เข้าเวบนี้มานานมากเหมือนกัน) จากคุณ : vannessia - [ 27 ก.ค. 50 20:33:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับคุณน้ำตาลไหม้ *-* ถือวิสาสะเรียกนามนี้คงไม่ว่าอะไรนะครับผม  ช่วงนี้โลกของผมก็สีหม่น ๆ อย่างนี้ล่ะครับ  ไม่ค่อยมีแรงทำอะไรเลย  นิยายก็ตันเขียนไม่ออก  ได้แต่เขียนกลอนไปเรื่อย อ่าเฮียพีท  สวัสดีสวีดัดครับ  หุหุ  มีคำชี้แนะใดบอกกล่าวผู้น้องได้เลยขอรับ  ผู้น้องจะน้อมรับมาใส่ใจ  (ออกแนวหนังจีน  *0*) สวัสดีครับ  คุณสัมผัสรักในใจเรา  กลอนเพราะมากเลยครับ  หนาวกว่าของผมอีกแฮะ  บรื๋ออ..(เอฟเฟคท์ตัวสั่น  อิอิ) สวัสดีครับคุณแวนเนส  ผมเองก็หาย ๆ ไปจากเว็ปเหมือนกัน  เพราะเรียนหนัก+ไม่ค่อยมีเวลาเล่นเน็ต (เอาเวลาไปเล่นเกมหมด  แหะแหะ)  ล่าสุดก็เพิ่งสอบกลางภาควิชาเกือบสุดท้ายไป  ไอ้วิชาสุดท้ายมีสอบพุธหน้ายังไม่ได้อ่านหนังสือเลย T^T คิดถึงงานเขียนของคุณแวนเนสเหมือนกันครับ  โดยเฉพาะเรื่องสั้น  ^o^ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 50 20:38:11 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 50 20:37:36 จากคุณ : ปฤษณะ - [ 27 ก.ค. 50 20:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เพิ่งเข้ามาอ่านงานครั้งแรก งดงามดี จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 27 ก.ค. 50 20:37:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณปกฤษณะ ทิวา... สุริยายังส่องแสงสีแดงฉาย เพียงเงยหน้าดวงตะวันพลันทักทาย อย่ารีบหายไปจากโลกจะโศกตรม สนธยา... ยามแดดลาแสงสวยช่วยให้สม หากชีวิตคิดเหงาเศร้าระทม อย่างฝังจมความรู้สึกลองตรึกตรอง ราตรี... นภาคลี่คลุมครอบรอบโลกหมอง ผืนฟ้าดำมีดาวเดือนเป็นเพื่อนครอง เงยหน้ามองคงได้เห็นความเป็นไป อรุณ... แสงอบอุ่นแห่งตะวันของวันใหม่ คล้ายจะปลอบคนเหงาอย่าเศร้าใจ ยามร้องไห้ สองมือไขว้ใช้กอดตน กาลเวลา... พัดผ่านมาแล้วไปไม่เคยสน สุขทุกข์เหงาคือมนุษย์ปุถุชน ไม่อาจพ้นจากกฎเกณฑ์..แห่งเวรกรรม ................................................................................................ ทุกความรู้สึก ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปค่ะ จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 27 ก.ค. 50 22:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^__^  นาน จนจำไม่ได้จริง ๆ ว่าเคยรู้จักกันไหม แต่ไหน ๆ ก็มา เลยขอออกเสียงว่าชอบกลอนที่คุณปฤษณะเขียนค่ะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 28 ก.ค. 50 00:10:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โพล้เพล้ เพลาสายัณห์ตะวันต่ำ ลมร่ายดอกหญ้าเริงระบำ รอค่ำน้ำค้างพร่างพรม เมฆขาวค่อยคล้ำย่ำสนธยา ตะวันลาฟ้าเทาเงาพฤกษ์ร่ม นกกลับรังปีกกรายในสายลม นั่งชม ชื่นธรรมชาติงาม มาสวัสดีทักทาย จขกท และทุกท่านครับ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 28 ก.ค. 50 14:04:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ ปฤษณะ ร้อยเรียงคำ งาม มาก ขอรับ ศัพท์ สำนวน พริ้งพราย แล ลงตัว การแบ่ง ภาค บริบท โดยใช้ สัญญลักษณ์ แห่ง กาลเวลา เปรียบเทียบ เปนวิธีการคิดที่เฉียบขาด แลสามารถ นึกภาพเห็นได้ อย่าง จริงจัง ส่วน ความหมาย ยังไม่สู้จัก ฟันธง นัก สรุปแล้ว โดย ภาพรวม ขอเรียนว่า น า ย เ เ น่ ม า ก. . . ดังนี้ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ วันอาสาฬหบูชา 23:57:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณครับคุณทิกิ สวยจังเลยครับคุณทิวลิปฯ  ชอบตรง  "ยามร้องไห้สองมือไขว้ใช้กอดตน" มาก ๆ  และคุณตีบางอย่างออกมาจากบทของผมด้วยนะครับ  *0* ขอบคุณครับคุณสีน้ำฟ้า   เรารู้จักกันครับ..แต่นานมาแล้วที่ไม่ได้เจอกัน สวัสดีครับคุณคมเย็น  ดูอารมณ์รื่นเริงดีนะครับ  บทกลอนเหมือนจะเต้นระบำได้ ง่า  เขินคำชมคุณพจนารถ  ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ >,< แต่อย่างไรก็ขอบคุณมากครับที่ช่วยวิจารณ์ จากคุณ : ปฤษณะ - [ วันเข้าพรรษา 21:13:58 ]