ขณะที่ผมกำลังนอนเอกเขนกเพลิดเพลินอยู่ในความมืด ผมก็ได้ยินเสียง ... ครืด ..... ดังอยู่เหนือศีรษะของผม แล้วแสงสว่างจ้าก็รอดผ่านความมืดเข้ามา
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ขยับตัวทำอะไร ... มือที่คุ้นเคยก็ล้วงลงมา ผมคาดไม่ผิดหรอก ว่าเธอกำลังหาผมอยู่ เพราะผมเป็นดินสอแท่งโปรดแท่งเดียวที่เธอพกน่ะซิ ปากกากี่แท่งกี่แท่งก็อยู่กับเธอได้ไม่นาน เพราะเธอขยันทำหัก ทำเจ๊ง ทำพัง ทำหาย แต่ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเจ้านายก็ใช่ว่าจะราบรื่น
มือนั้นควานหาอยู่ซักพักก็ยังไม่เจอ ... ผมอดส่ายหัวเล็กน้อย ด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ .. ผมอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่า ถ้าหัดเก็บผมให้เป็นที่เป็นทาง ก็ไม่ต้องความหาผมด้วยความยากลำบากแบบนี้แล้ว ... ช่องใส่ดินสอในกระเป๋าเขาก็ทำไว้ให้ ทำไม๊ ทำไม ไม่รู้จักใช้ซะบ้าง นี่หย่อนผมรวมไว้กับบรรดายางลบ เศษเหรียญ กระดาษโน้ต กระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์มือถือ ขวดยาดม กระปุกลิปมัน ซองใส่ทิชชู ฯลฯ แล้วจะหาเจอไม๊ล่ะเนี่ย
ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว ขยับไปจนถึงมือของเจ้านายที่กำลังหาผมอยู่ จนเธอเจอผมเข้าจนได้
แล้วผมก็คิดผิด ... ผมไม่ควรให้เธอหาผมเจอเลย ... เซ็งที่สุด เธอเอาอีกแล้ว มือของเธอที่จับตัวผมนั้น มีกลิ่นอาหารด้วย ... แม้ว่าเธอจะไม่ได้จับผมด้วยนิ้วโป้งและนิ้วชี้ที่เลอะผงขนมกรุบกรอบที่เธอซื้อมากินเวลาอ่านหนังสือเป็นบางครั้งเพื่อแก้ง่วง ... แต่นิ้วกลางที่เธอเกี่ยวผมไว้เพื่อขยับเขียน ก็มีเศษขนมอยู่นิดหน่อยเหมือนกัน
ผมไม่ชอบความรู้สึกที่ตัวจะต้องเหนียวเหนอะหนะด้วยขนมเลยซักนิด มันก็เหมือนคุณไปลุยฝุ่นมาแล้วไม่ได้อาบน้ำนั่นแหละ ทำไมเจ้านายผมเธอไม่นึกบ้างนะ ทั้งๆที่ผมก็อยู่กับเจ้านายมาตั้งหลายปี ตั้งแต่เพื่อนสนิทของเจ้านายซื้อผมมา แล้วให้เจ้านายผมเป็นของขวัญวันเกิด นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว นานจนสีเงินบางส่วนที่โดนเจ้านายผมจับบ่อยๆมันหลุดลอก
ยังไม่ทันที่ผมจะหยุดความกังวลใจ เกี่ยวกับคราบเหนียวๆ บนตัวผมได้ เจ้านายก็เปิดจุกด้านบน เอ๊ะ .. ไส้ดินสอผมก็ยังไม่หมดนี่นา เจ้านายเพิ่งเติมเมื่อคราวที่แล้ว ...
โอ๊วววววววววววววววว ... ไม่น้า... ความคิดผมหยุดลงทันที เมื่อเธอคว่ำผมลง แล้วใช้ยางลบก้อนเล็กๆ ลบข้อความบนกระดาษ ผมเกร็งรูตรงแกนกลางไว้เต็มที่ เพื่อต้านทานแรงถูไถ และกระแทกที่เกิดจากการลบ ผมเกร็งจนเหงื่อแตกพลั่ก ... เพราะผมไม่ต้องการให้เจ้ายางลบนั่นมันแทรกตัวเข้ามาในช่องตรงแกนกลางได้ลึกกว่าเดิม
ในที่สุดความทรมานของผมก็สิ้นสุดลง เจ้านายผมคงเสร็จภารกิจแล้ว ... เรื่องที่เพิ่งผ่านไป ทำให้ผมหงุดหงิดมากๆ ทั้งๆที่ผมอุตส่าห์สร้างโอกาสจนเจ้านายผมได้เห็นกรณีตัวอย่างของการใช้ยางลบเล็กๆตรงด้านบนของดินสอกดรุ่นเดียวกับผม แล้วมันเข้าไปติดในช่องกลางสำหรับเติมไส้แล้วมันจะเป็นปัญหาสำหรับตัวเธอเอง แต่เธอก็ยังใช้ ซึ่งไม่ต้องเดาผมก็รู้ว่า เพราะเธอห่วงกินขนม จนขี้เกียจจะไปหยิบยางลบขึ้นมาลบแน่ๆ
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมภาวนาให้ขนมห่อนี้มันหมดเร็วๆ เจ้านายผมเธอจะได้ทำความสะอาดมือ และ หยิบยางลบขึ้นมาใช้ซักที ... แล้วก็ไม่นานเกินรอ ขนมก็หมด .. ต้องขอบคุณบริษัทขนมที่ทำให้ห่อละ 5 บาทมีขนมอยู่น้อยนิดเดียว
เธอวางผมลง ก่อนจะไปจัดการกับขยะ และ ตัวเองให้เรียบร้อย ... มันทำให้ผมโล่งใจ
จริงๆ แล้วเจ้านายผมก็ไม่ได้มีแต่ส่วนแย่เสมอไปหรอกนะ ... เมื่อเทียบกับเจ้านายคนอื่นๆ ที่ผมพบเห็น แม้ว่าเจ้านายผมจะชอบหมุนผมเล่นเป็นประจำ แทบเกือบตลอดเวลาที่ถือผมไว้แต่ไม่ได้ใช้ผมเขียนก็ตาม แรกๆ ผมก็เวียนหัวนิดหน่อย .. หลังๆ ก็ชิน สนุกดีด้วยซ้ำเหมือนกับได้ไปเที่ยวสวนสนุกทุกวัน แล้วพอเก็บเข้ากระเป๋าผมก็หลับสบาย
และถึงแม้ว่า เจ้านายผมจะชอบอมดินสอ ... อืมมม..จะว่าอมก็ไม่ถูกนะ .. เพราะเจ้านายผมแค่คาบไว้เฉยๆ ไม่ได้กัด แทะ หรือ เลีย แม้แต่น้อย ผมจึงยังคงสภาพเดิม ไม่ได้โดนกัดจนย้วยยืด หรือ บุบเป็นรอยฟันเหมือนดินสอกดที่โชคร้ายบางแท่ง ถ้าต้องอยู่ในสภาพอย่างนั้นผมคงต้องทรมาน จนอาจจะต้องหนีออกจากกระเป๋าด้วยตัวเองซักวัน และผมก็ชอบความรู้สึกตอนที่ริมฝีปากนุ่มๆของเจ้านายขบเม้มผมเบาๆ
มีอยู่ครั้งนึง .. เจ้านายเธอไปซื้อไส้ดินสอที่เปราะมาใส่ให้ผม แล้วเธอก็ทำตกหลายครั้งตามนิสัยซุ่มซ่ามที่เธอเป็น แล้วไส้ที่หักมันก็ค้างข้างในตัวผม พอค้างหลายๆครั้งเจ้านายผมเธอก็อารมณ์เสีย บ่นว่าผม ทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดของผมซักนิด ผมอยากตะโกนใส่หน้าเธอด้วยซ้ำว่า 'ผมไม่ใช่ดินสอกดกระจอกๆอย่างนั้นนะ' ด้วยความไม่พอใจอย่างมาก ผมเลยไปซ่อนจนเจ้านายหาผมไม่เจอ แต่เจ้านายมีความพยายามอย่างมากที่จะตามหาผม ดูท่าทางแล้วเธอร้อนใจมาก บ่นและถามกับทุกคนที่เจอ เพื่อตามหาผม แต่ผมก็ไม่ใจอ่อน จนกระทั่งเธอตามหาผมเจอจนได้ ตอนที่เธอหาผมเจอ ผมยังโกรธเธออยู่นะ แต่ด้วยความมุ่งมั่น ผมยอมให้อภัยก็ได้
วันนี้เจ้านายผมตั้งใจเขียนผิดปกติ แล้วก็บีบผมซะแน่น ทำให้ผมอึดอัดเล็กน้อย ... สงสัยงานจะเร่ง เจ้านายผมอย่างนี้ประจำ ไม่เร่งไม่ทำ แรกๆผมก็ไม่ค่อยชิน แต่อยู่มานาน จนรู้แล้วว่าเจ้านายผมเป็นยังไง แต่ผมไม่รู้สึกเหนื่อยเลยเวลาโดนเจ้านายใช้งานติดต่อกันนานๆ เพราะผมชอบความรู้สึกที่ขยับเคลื่อนไหวไปตามจังหวะของมือ มันให้ความรู้สึกเหมือนผมกำลังเต้นรำอยู่บนฟลอร์สีขาว ผมยังอยากเต้นรำแบบนี้ไปกับเจ้านายของผมไปเรื่อยๆ แม้ว่าเธออาจจะไม่รู้สึกว่า กำลังเต้นรำเหมือนผมก็ตาม เพราะยิ่งเขียนนาน ท่าทางเธอจะเมื่อยจนต้องวางผมลงแล้วสะบัดมือเป็นบางครั้ง
เธอเต้นรำกับผมอยู่นาน จนเธอเริ่ม หาวติดๆ กันหลายครั้ง และเริ่มเขียนโย้ไปเย้มา ... ในที่สุด ... ศีรษะของเจ้านายผมก็ฟุบลงกับโต๊ะ แล้วปล่อยให้ผมค่อยๆเลื่อนไถลหล่นจากมือของเธอลงบนกระดาษ คืนนี้ผมคงหลับฝันดีเหมือนหลายๆคืนที่ผ่านมา เพราะได้หลับข้างๆเจ้านายของผม บนฟลอร์ที่เราเต้นรำกัน 2 คน ไม่ต้องไปหลับในกระเป๋าคนเดียว
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เพิ่งมาแปะเป็นครั้งแรก ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ^ ^
จากคุณ :
แค่ก้อนหินที่อยากบินได้ 
- [
1 ส.ค. 50 08:32:11
]
อารมณ์ของ ... ดินสอกด
