ความคิดเห็นที่ 1 น้ำตาลเดินออกห้องประชุมมาพร้อมกับกนกกรเพื่อนสนิท โดยไม่ได้สนใจผู้คนที่เดินตามมา จึงไม่เห็นว่าดาริณีกำลังจ้องเธอแบบตาไม่กระพริบ ขณะที่น้ำตาลกำลังคล้องแขนกนกกรชวนให้ไปร่วมรับประทานอาหารเย็นด้วยกันนั้น ดาริณีก็เดินไปถึงลานจอดรถ ที่มีพีรวิชยืนอยู่ เธอชี้ให้พีรวิชดูน้ำตาลกับชายหนุ่มที่เดินออกมาพร้อมกัน “เห็นไหมค่ะ สนิทกันเชียว คล้องคอคล้องแขนกันในที่สาธารณะแบบไม่เกรงใจสายตาชาวบ้าน สงสัยอีกไม่นานวิชคงได้รับการ์ดสีชมพูแน่ค่ะ” ดาริณีเน้นให้พีรวิชรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของน้ำตาลและกนกกร “ช่างเขาเถอะทิพย์ น้ำตาลเขาก็โตแล้ว จะรักจะชอบพอกับใครก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนี่ครับ ทิพย์อย่าไปยุ่งกับแกเลย” พีรวิชตอบดาริณีพร้อมทั้งเบือนหน้าหนีภาพตรงหน้า “วิชว่าทิพย์แส่เรื่องคนอื่นเหรอค่ะ เห็นอยู่ตำตายังเข้าข้างกันอีก” ดาริณีออกน้ำเสียงไม่พอใจที่พีรวิชตำหนิเธอกลายๆ ด้านน้ำตาลกับกนกกรหลังจากเดินมาถึงที่จอดรถก็เห็นพีรวิชยืนทำหน้าขรึมแสดงความไม่พอใจจ้องมา แต่น้ำตาลก็ไม่ได้สนใจกับกิริยาของคนตัวโตที่กำลังจ้องอยู่ “ตาล ฉันไปไม่ได้จริงๆนะแก วันนี้มีนัดลูกค้า งานนี้มูลค่าหลายแสนนะแก เอาไว้คราวหน้าฉันค่อยไป ฝากสวัสดีท่านรองด้วย” กนกกรบอกเพื่อนพร้อมทั้งฝากลา รองผู้อำนวยการศูนย์อนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น “โอเค แกทิ้งฉันไว้คนเดียวจำไว้เลย ไอ้กร คราวหน้าเวลาอยากได้เบอร์โทรหนุ่มไหนไม่ต้องขอร้องฉันอีกนะ จำไว้ เพื่อนทิ้งเพื่อน” น้ำตาลแกล้งทำเสียงอาฆาตเพื่อน พร้อมทั้งชะโงกศรีษะเข้าไปในรถหยิบกระเป๋าของตัวเองออกมา “เออ นะแค่ครั้งเดียวเอง นะนะ ที่รักนะ เอาไว้คราวหน้าแล้วกัน หายงอนนะ” กนกกร ง้อเพื่อน พร้อมทั้งส่งยิ้มให้ “จ๊ะ ขับรถดีๆละกัน ได้เปอร์เซ็นต์มาเมื่อไรเลี้ยงเพื่อนฝูงเลยนะแก” น้ำตาลตอบกนกกรพร้อมทั้งยกมือขึ้นโบกลา กนกกรขับรถออกไปแล้ว น้ำตาลหันซ้ายหันขวา มองหาเพื่อนร่วมทางที่จะไปรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน ขณะที่เธอกำลังจะตะโกนเรียกเพื่อนอีกคนที่กำลังเดินมาที่จอดรถ ก็มีมืออุ่นๆ มากุมข้อศอกไว้ “เป็นไงถูกแฟนทิ้งเหรอ โอ๊ะ น่าสงสาร” เสียงทุ้มๆ ดังมาพร้อมกับรอยสัมผัส “นี่คุณ ... “ น้ำตาลหันหลังไปเตรียมพร้อมจะด่าคนที่กล้ามาจับแขนเธอโดยไม่ได้รับอนุญาต “เอ้า พอไม่ใช่แฟนทำท่าผิดหวังจัง” เจ้าของร่างสูงโปร่งส่งยิ้มเยาะเย้ยมาให้น้ำตาล “ตัวมาทำไมที่ แล้วก็ปล่อยเขาด้วย เขาจะไปที่อื่นต่อ เดี๋ยวเพื่อนก็ทิ้งเขาไปหมดหรอก วันนี้ไม่มีอารมณ์จะปะทะคารมด้วย” น้ำตาลทำหน้างอให้พีรวิช พร้อมทั้งหันหน้ามองหาเพื่อนที่ออกจากห้องประชุมมา แต่ลานจอดรถว่างไร้ซึ่งผู้คนเสียแล้ว “รู้แล้วว่ามีนัดรับประทานอาหารต่อ ไปด้วยกันสิ ทิพย์เขาก็จะไปแวะมารับเขาแล้วก็เราก็ไปด้วยละกันทางเดียวกัน” พีรวิชบอกน้ำตาล “เขาไม่อยากไปกับตัว เชิญตัวไปกับแฟนสองต่อสองเถอะ เดี๋ยวเขาเรียกรถรับจ้างไปเองก็ได้” น้ำตาลไม่ยอมตกปากรับคำชายหนุ่ม “ทำไมต้องมากเรื่องด้วย คิดว่าต้องให้ใครต่อใครง้อตลอดเวลาเหรอ” พีรวิชจ้องหน้าน้ำตาลแบบไม่พอใจ “เอ๊ะ มาว่าเขาทำไม เขาจะทำอะไรก็สิทธิ์ของเขา ไม่ใช่เรื่องของตัว เรื่องของตัวนู้น ไปบริการยอดรักของตัวเลยไป” น้ำตาลตอบกลับพร้อมทั้งชี้นิ้วไปที่รถของพีรวิช ที่มีดาริณีนั่งรออยู่หน้ารถ “อ้อ อยากให้ไอ้หนุ่มคนที่จากไปเมื่อครู่กลับมารับเหรอ แล้วก็ไม่บอกตรงๆ อุตส่าห์ตั้งใจรอ” พีรวิชพูดประชดน้ำตาลพร้อมทั้งจับข้อศอกเธอไว้ “เขาไม่ได้บอกให้ตัวรอสักหน่อย รอเองแล้วจะบ่นทำไม” น้ำตาลเถียงอย่างไม่ยอมลดราวาศอก “ที่ไม่อยากไปกับพี่นี่กลัวคุณทิพย์หรือเปล่า ไม่ต้องกลัวหรอกทิพย์เขาไม่กัดหรอกน่า” พีรวิชถามคนตรงหน้า เพราะเห็นน้ำตาลกำลังส่งสายตาไม่พอใจไปที่รถ “เขาเปล่ากลัว คิดเหรอว่าคนอย่างเขาจะกลัว” น้ำตาลขึ้นเสียงตอบกลับ “ถ้าไม่กลัวก็ไปขึ้นรถ คนอื่นเขาจะรอ มาไม่ต้องรีรอ” พีรวิชจับมือน้ำตาลจูงไปยังรถที่ติดเครื่องไว้ “ปล่อยเขาก็ได้ เขาเดินเองได้” น้ำตาลสะบัดมือออกจากการเกาะกุมพร้อมทั้งเดินคอตั้งเชิดหน้าไปขึ้นรถ พีรวิชมองตามคนตัวเล็กที่เดินกระแทกส้นเท้าไปอย่างขัดเคืองใจแล้วก็อมยิ้มขำกับกิริยาท่าทางของเธอ ดาริณีนั่งมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ เธอไม่คิดว่าพีรวิชจะดึงดันรอรับน้ำตาลจนได้ หนำซ้ำเขายังเป็นฝ่ายไปง้อน้ำตาลอีก ดาริณีคิดว่าน้ำตาลน่าจะเป็นฝ่ายง้อพีรวิช เพราะเธอถูกทิ้งให้อยู่ที่นี่เพียงลำพัง น้ำตาลเดินมาถึงรถก็หยุดไม่ยอมขึ้นไปนั่ง จนทำให้ดาริณีที่นั่งข้างหน้าคู่คนขับมองอย่างไม่พอใจ พีรวิชเดินตามมาถึงก็เปิดประตูให้เธอขึ้นไปนั่ง แต่น้ำตาลยังทำท่าทีไม่อยากก้าวขึ้นรถ “เอ้า ไม่ยอมขึ้นรถเหรอ หรือจะนั่งตักพี่ หรือจะขับเอง เอ...ขับเป็นหรือยัง” พีรวิชแหย่น้ำตาล “เขาจะขี่คอตัว ตัวจะให้ขี่ไหม ฮึ” น้ำตาลตอบกลับและทำเสียงขึ้นจมูกอย่างขัดเคือง “รีบๆ เถอะค่ะวิช ทิพย์กลัวจะไปไม่ทันคุยกับท่านรอง เห็นว่าเย็นนี้ท่านเชิญผู้ใหญ่จากกรุงเทพมาร่วมสนทนาด้วย” ดาริณีขึ้นน้ำเสียงไม่พอใจ แต่แสร้งหันไปส่งยิ้มให้พีรวิช “คุณทิพย์รีบก็ไปก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวน้ำตาลเรียกรถรับจ้างไปเอง พอดีน้ำตาลต้องไปรับของที่ระลึก ที่จะให้ท่านปลัดกระทรวงฯ ที่ร้านแถวนี้ด้วย” น้ำตาลบอกดาริณีพร้อมทั้งเอื้อมมือจะเปิดประตูรถลงไป “เอ้า จะเป็นไรไป เดี๋ยวพี่ส่งเอง ของที่ระลึกยังไปไม่ถึงท่านคงไม่รีบกลับหรอก กว่างานเลี้ยงจะเลิกคงอีกหลายชั่วโมง” พีรวิชรีบบอกพร้อมทั้งออกรถทันที ดาริณีหันไปจ้องหน้าน้ำตาลด้วยความไม่พอใจ ขณะที่พีรวิชกำลังเพ่งสมาธิในการขับรถฝ่าการจราจรที่ติดขัด น้ำตาลจ้องกลับไปแบบไม่กระพริบตา ทำให้ดาริณีไม่พอใจสะบัดหน้ากลับไปโดยเร็ว “วิชค่ะ หิวไหม กว่าจะถึงร้านคงอีกนานรถติดแบบนี้ ไหนจะต้องเข้าเมืองอีก วิชทานอะไรก่อนนะค่ะ เห็นมีขนมอยู่เบาะหลัง เดี๋ยวทิพย์ป้อนให้” ดาริณีหันไปออเซาะกับพีรวิช “ไม่เป็นไรครับ ผมยังไม่หิวเพิ่งจะรองท้องมาตอนขนของครับ” พีรวิชตอบดาริณีโดยที่ไม่ได้หันหน้ามา “นิดหนึ่งก็ได้นะค่ะ จะได้ไม่เครียดขณะฝ่ารถติดแบบนี้” ดาริณียังไม่หยุดความพยายาม พร้อมทั้งหันหลังมาหมายจะเอื้อมหยิบขนมไทยในกล่องที่วางไว้ข้างๆ น้ำตาล “เอ้า น้ำตาลส่งขนมมาให้พี่หน่อยสิจ๊ะ พี่จะให้วิช” ดาริณีขอร้องให้น้ำตาลส่งขนมให้ด้วยเสียงหวานจ๋อยแต่แววตาขุ่นมัว “ขนมนี่น้ำตาลจะเอาไปฝากไอ้แฝดมหาภัยนะค่ะ ไม่ได้ซื้อให้คนบางคน” น้ำตาลหยิบกล่องขนมยัดใส่ย่ามข้างตัวอย่างหวงแหน พร้อมทั้งตีหน้าเฉยใส่ดาริณี “เอ้า...”ดาริณีอุทานพร้อมทั้งทำหน้าไม่พอใจอย่างยิ่ง “ทิพย์ครับอย่าไปแบ่งของเด็กเลยครับ ขินเจ้าแฝดคู่ไม่ได้ของที่สั่งมีหวังผมต้องถูกใช้แรงงานไม่ต่ำกว่าสามชั่วโมงแน่ๆ” พีรวิชบอกดาริณี เขาทราบดีว่าเจ้าแฝดคู่ร้ายกาจขนาดไหน ถ้าไม่ได้ดั่งใจจะต้องกวนจนไม่เป็นอันทำอะไรกันทั้งบ้าน “เลี้ยงกันยังไงค่ะ ถึงตามใจกันจนเสียเด็กแบบนั้น สงสัยไม่มีใครสั่งสอน” ดาริณีบ่นทำเสียงไม่พอใจ “นี่คุณ หลานฉันจะเป็นยังไงก็เรื่องของบ้านเรา คุณเป็นใครมาว่าคนอื่นแบบนี้ จัดการครอบครัวตัวเองให้ดีก่อนเถอะ” น้ำตาลสวนกลับทันควรโดยไม่มีโอกาสให้ดาริณีได้โต้ตอบ “เอ้าๆๆ ถึงแล้วน้ำตาลต้องรับของที่ระลึกชิ้นใหญ่ไหม เดี๋ยวพี่ไปช่วยยก” พีรวิชรีบปรามศึกที่กำลังจะเกิดขึ้นทันทีที่ถึงร้านขายสินค้าที่ระลึก “ไม่เป็นไร ของไม่กี่ชิ้น แล้วตัวไปร้านที่นัดก่อนก็ได้ เขาจะติดรถเจ้าของร้านที่นี่ไป พี่เขาจะไปร่วมงานเหมือนกัน” น้ำตาลบอกพีรวิชพร้อมทั้งปิดประตูโครม ก้าวเข้าไปในร้านโดยไม่ได้สนใจเสียงทัดทานของพีรวิช “เห็นไหม วิช เด็กนี่ร้ายกาจจริงๆ สงสัยไม่มีใครเคยสั่งสอน กิริยามารยาทถึงได้แย่แบบนี้” ดาริณีหันไปพูดกับพีรวิชที่มองตามน้ำตาลไป “ปกติแกไม่ได้เป็นแบบนี้นะครับ สงสัยไม่พอใจอะไรผมมั้ง เลยแสดงอาการไม่พอใจ กับคนอื่นแกก็ให้ความเคารพมารยาทดีมาก ใครก็ชม แต่กับผมคนเดียวนี่แหละ ที่จะเอาอะไรต้องได้อย่างใจ ถูกผมตามใจมาตลอด” พีรวิชบอกเหตุผลให้ดาริณีฟัง “วิชละก็... เข้าข้างกันตลอด ทิพย์ไม่พูดแล้ว พูดไปคุณก็ว่าทิพย์ผิด” ดาริณีแสดงความไม่พอใจในน้ำเสียง “เลิกพูดดีกว่าครับ ผมไม่อยากให้ทิพย์มองน้ำตาลแบบนั่น” พีรวิชตัดบทดาริณีพร้อมทั้งเคลื่อนรถไปยังจุดนัดหมาย ด้านน้ำตาลหลังจากเดินเข้าร้านไปก็ทักทายกับพนักงานในร้านและถามหาเจ้าของร้านโดยเร่งด้วนเพราะไม่อยากไปถึงงานเลี้ยงช้ากว่าคนอื่นมากนัก “น้ำตาลเหรอ พี่อยู่นี่จ๊ะ เมื่อกี้เห็นแว๊บๆ เหมือนคุณดาริณีเจ้าของร้านเครื่องเงินชื่อดังไม่ใช่เหรอ” เจ้าของร้านสินค้าที่ระลึกประจำจังหวัดถามน้ำตาล “ค่ะ พอดีติดรถมาคันเดียวกัน” น้ำตาลตอบคำถามเจ้าของร้านพร้อมทั้งยกของที่จัดเตรียมขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน “รีบใช่ไหมค่ะ พี่ให้เด็กถอยรถแล้ว คงไปถึงไม่ช้ากว่าคุณดาริณีมากหรอกค่ะ” เจ้าของร้านบอกน้ำตาล “ก็ไม่รีบเท่าไรค่ะ แต่น้ำตาลไม่อยากไปงานสายเดี๋ยวเจ้านายจะบ่น” น้ำตาลยิ้มตอบเจ้าของร้านที่เก็บของสั่งงานเตรียมออกจากร้าน “คุณดาริณีนี่เธอไม่เบาเหมือนกันนะ ยังไงน้ำตาลก็ระวังไว้ด้วยล่ะ ร้านค้าแถวนี้ไม่มีใครอยากคบเธอสักเท่าไร” เจ้าของร้านเตือนน้ำตาลขณะที่เดินคู่กันมา “คงไม่มีอะไรมั้งค่ะ ดูเธอก็ไม่มีพิษภัยอะไร แล้วสายงานของน้ำตาลก็ไม่ได้เกี่ยวกับเธอมากนัก คงติดต่อกันเป็นบางครั้งแค่นั้นแหละค่ะ ขอบคุณที่เตือนนะค่ะ” น้ำตาลตอบเจ้าของร้านพร้อมทั้งขอบคุณที่ช่วยเตือน สองสาวต่างวัยออกรถไปยังจุดนัดหมายด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกันไป น้ำตาลคิดถึงสีหน้าของดาริณีแล้วก็ถอนหายใจอย่างหนักหน่วง น้ำตาลรู้ดีว่ากิริยาแบบนี้ของผู้หญิงหมายความว่ายังไง สิ่งที่ดาริณีแสดงออกมันบ่งบอกให้น้ำตาลรู้ว่าเธอกำลังไม่พอใจเรื่องพีรวิช -------------------------------------------------- ลงจากดอยมา หนูน้ำตาลเริ่มจะเปิดศึกแล้วค่ะ ตอนต่อไปคงได้ทำงานเลี้ยงแตกกระเจิงสมใจคนอ่าน งิงิงิงิงิ เหมือนนิยายน้ำเน่าไหมค่ะ ขอบคุณผู้อ่านที่เอาใจช่วยหนูน้ำตาลนะค่ะ จากคุณ : sugarhut - [ 1 ส.ค. 50 16:39:19 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เขียนไป เขียนไป มันจบไม่ลง แฮะๆๆๆ สาธุสาธุ ขอให้เขียนจบด้วยเถอะ ทีแรกกะว่าวันนี้จะจับน้ำตาลกับดาริณีตีกันแล้ว แต่ดูแล้วมันจะตีกันแบบไม่สมเหตุผล เลยยึดความไม่พอใจออกไปอีกนิด ทีนี้จะได้ตีกันสนุก เชื้อมันสุมๆๆๆๆ แล้วมันก็ระเบิด ขอบคุณทุกคนที่คอมเมนท์และเอาใจช่วยนะจ๊ะ จากคุณ : sugarhut - [ 1 ส.ค. 50 16:55:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .. อ่านๆไปให้สงสารนักประพันธ์ เอ้ย น้ำตาล หล่อนน่าสงสารพิลึก นายทึ่มก็เกินไป หมั่นไส้ซะ เวลาจะจีบหญิง  ทะลึ่งพาสาวติดรถไปด้วย เอาไปเลย ศูนย์คะแนน ขี้หึงอีก ตะหาก นี่ถ้าเป็น นายวรุณฯ นะ เหอ เหอ ไม่ปล่อยให้มีอารายมารบกวนหวานใจแม้แต่น้อย     ต้องทะนุถนอมไว้อย่างละม่อม นางเอกอายุติ๊ดๆ  จะไปตีอารายกับสาวสะพรั่ง ไม่เหมาะเท่าไร  แค่ทุบอกพระเอกสองสามตุ๊บแล้วหอมแก้มกันก็พอ         คนใจอ่อนละมุนอย่างนายวรุณฯ สะเทือนใจ ถ้านางเอกหวานใจ ต้องไปชกถองกับนางร้ายคล้ายหนังเกรดบี สู้สวยใสสมองดีมีเหลี่ยม เล่นแสบๆกับนางร้ายปัญญาเบา ดูจะมีคลาส  ค่อยรับได้หน่อย เน่อ .......... ร่ายซะยาว ก็อินนิ เลย เอาใจช่วยครับผม จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 1 ส.ค. 50 17:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เสียใจด้วยที่พล็อตไม่ตามใจคนอ่าน เพราะพล็อตตามใจคนเขียน ยัยดาริณีตายแน่ๆ พร้อมทั้งอีตาผีวิดไม่รอดแน่งานนี้ รอติดตามตอนต่อปายละกัน จากคุณ : sugarhut - [ 1 ส.ค. 50 17:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ วรุณ ฯ แทนที่จิสงสาร นักประพันธ์ เอ๊ย น้ำตาล น่ะ กระผมว่าคุณสงสาร ยัยนางร้าย(เกรดบี) ดีกว่าเน่าะ ขอรับ ยัยน้ำตาลแก เอาตายแน่. แฮ่. . . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 1 ส.ค. 50 22:35:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เฮ้อ ... อย่างนายวิชเนี่ย...จะไปหาได้แถวไหนนะ แฮะๆๆ มาจนได้ตอน 5 จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 2 ส.ค. 50 06:46:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น้องสีน้ำน้อย พี่ว่าน้องน้ำตาลฆาตกรรมคนอ่าน(บางคน)น่าจะดีกว่านะ ไม่ใช่คนเดียวนะ สองคนเลย จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 2 ส.ค. 50 08:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 .. ไม่ฆ่าก็ตายอยู่แล้ว โอย  ตายก้นลี ก็ หม่อมแม่ห้ามเกาะแกะหญิง ชายไม่เชื่อ แอบหนีมาแรด ออกนอกลู่นอกทางยังงี้ หม่อมแม่รู้เข้าคงแย่เยย โดน ตายก้นลี ตีก้นลายแน่ๆ  โฮ  โฮ .. ตัวอย่างพลอต เกรด ซี สูตรยอดนิยม ย่ะ ตัวเอง แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 50 09:21:33 จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 2 ส.ค. 50 09:10:38 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เอาให้ตายเลย ดาริณี ร้ายแน่นอน ฮุกซ้าย ฮุกขวา หมัดตรงไปเลย จากคุณ : นกหวาน - [ 2 ส.ค. 50 13:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5672755/W5672755.html แวะไปอ่านได้นะค่ะ ใกล้จบแล้ว จากคุณ : sugarhut - [ 2 ส.ค. 50 17:11:35 ]