พอกลับบ้าน หวลรํฦก ถึงเวลา
กระไรหนา สบตาเขา เข้าจนได้
แล้วรื้อคิด กลบเกลื่อน ฟั่นเฟือนใจ
แค่รำให้ ทิ้งสายตา จังหวะกัน
แล้วไยจำ จำหนักหนา สายตาฅนปี่
อยากสะบัด ตัดใจหนี ไม่พ้นฝัน
ต้อยตะริด ติ๊ดตี่ พี่จาบัลย์
ทำไมฉัน ได้ยินแปล แม้เนื้อความ
แออี๋อ่อย สร้อยฟ้า สุมาลัย
ยังก้องใน หูทั้งสอง ครองความหวาม
ตะแหระแรก พี่รักอยู่ คุณรู้ความ
โอ๊ย. . . มาตาม หลอนหลอก ยอกใจย้อน
พยายามปัด หัวใจ ว่าไม่ใช่นะ
แต่ยังฝัน เห็น จะ จะ มา หลอกหลอน
ก็ยิ้มให้ ตั้งทีหนึ่ง จึงควรจร
กฤติกา ซุกหน้ากับหมอน นอนฝันดี.
แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 50 04:34:25
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
4 ส.ค. 50 22:51:22
]
นาฏภูมิ # ๔
