ภาพข้างล่างนี้พูดอะไรกับคุณบ้าง?
สำหรับเรา ... มันคือ "ตอนนี้ฉันอ่อนแออยู่ค่ะ"
อาจจะเป็นเพราะว่า ตอนนี้เราอ่อนแอจริงๆ อ่อนแอเกินไป
อยากจะบอก อยากจะตะโกน อยากจะด่า อยากจะว่า แต่ ...
วันนี้ฉันไม่มีเรี่ยวแรง ฉันคงอ่อนแอเกินไปจริงๆซะแล้ว สิ่งหนึ่งที่ฉันบอกตัวเองในเวลานี้ คือ
อย่า... อย่าเก็บมาใส่ใจ สมมติว่า... มีคนเขวี้ยงก้อนหินใส่เรา
ทางเลือกที่หนึ่ง --- เราเลือกที่จะรับแล้วโยนกลับ (กลับไปให้หนักกว่าเดิม)  
ทางเลือกที่สอง --- ยืนอยู่อย่างนั้น เจ็บก็เจ็บไป
แน่ล่ะ ทางเลือกที่หนึ่ง ฉันเคยเลือก ตอนนั้นฉันเด็ก ทำไปก็สะใจดี แต่แผลที่ได้มามันช่างไม่คุ้มจริงๆ มันทำฉันป่วยไปนานเลย ทางเลือกที่สอง --- เหมือนกัน ฉันไม่ได้เลือกข้อนี้ แต่บางทีฉันกลับลังเล
คำตอบของฉันคือ  --- ไม่รับ แต่หลบ มันก็มีโดนบ้างด้วยพื้นที่มันมีน้อย รั้วก็สูง ฉันมองรั้วนั้นแล้วบอกตัวเองว่า ฉันจะรอให้ประตูรั้วนั้นเปิด แล้วฉันนี่ล่ะ จะเป็นคนแรกที่หันหลังให้กับตรงนี้ แล้วเดินจากไป
แต่... มาวันนี้ฉันบอกตัวเองว่า ฉันไม่รอวันนั้นแล้ว ฉันจะปีนรั้วแล้วน่ะ แต่แรงที่ฉันมีตอนนี้มันมีไม่พอ เดี๋ยวปีนขึ้นไปแล้วตกลงมา แน่ล่ะว่าต้องเจ็บหนักกว่าเดิม ยังไงซะ เมื่อวันที่ฉันตั้งใจไว้มาถึง เมื่อวันที่เรี่ยวแรงฉันกลับมาแล้ว ฉันจะปีนมันออกไป แล้วฉันก็จะไม่หันไปพูดอะไรแม้กระทั่งคำร่ำลากับเจ้าของก้อนหินเหล่านั้น
เพราะ... เค้าคงพอใจ มีความสุข กับพื้นที่เล็กๆตรงนี้ พอใจ... กับการเขวี้ยงก้อนหินใส่คนอื่น เพราะคิดว่านั่นคือ วิถีแห่งการเอาตัวรอด แต่สิ่งที่เค้าเป็นอยู่ตอนนี้คือ ต้องคอยระแวง... ว่าใครจะเขวี้ยงก้อนหินกลับมา
ฉันแปลกใจเสมอ เมื่อพบว่า มีคนเลือกที่จะดำรงชีวิตแบบนี้... มันช่างน่าสมเพชจริงๆ