เช้าวันพรุ่ง ตื่นไปเรียน เพียรประจำ
แปลกใจย้ำ ทำไม ไม่ลืมนี่
ทั้งจบแล้ว ทั้งนาฏการ ทั้งงานดนตรี
แต่เสียงปี่ ยังหวานแว่ว ในแววใจ
. . . . .
พอพักเที่ยง อยู่ ดี ดี มีเสียงเรียก
กวักมือเพรียก มาคุยกับครู หนูใช่ไหม
ที่เฉียบขาด ท่ารำ นำใคร ใคร
ในระบำ สุโขทัย ครูได้เจอ
ครูมิได้ สอนหนู แต่ดูงาม
ครูเห็นความ ชัดเจน สม่ำเสมอ
ไปเรียนอีก กับครูได้ ไหมเล่าเออ
ครูชอบเธอ ฝีมือดี มีลวดลาย
ที่ดัดกร ฟ้อนวง ตรงใจนัก
ครูเล็งแล เห็นประจักษ์ ศักยภาพได้
อยากให้หัด รำ สะระหม่า น่าท้าทาย
ฟ้อนกฤชกราย ไม่ยากฉะนั้น มือชั้นฉะนี้
กฤติกา อึกอัก ไม่อยากตอบ
หนูยังมิ ได้ครอบ นะคะนี่
คุณครูยิ้ม บอกให้ ด้วยไมตรี
ว่าไม่มี ปัญหา ค่อยว่ากัน
. . . . .
หลังครอบครู สะระหม่า กฤติกาฝึก
อย่างหาญฮึก ถึงเหน็ดเหนื่อย แสนเมื่อยนั่น
จำไว้. . .นะ. . . นายเป่าปี่ ดี. . .แล้วเจอกัน
ไว้วันนั้น ฉันจะไว้ลาย ให้นายดู.
แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 50 17:37:48
แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 50 15:49:02
แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 50 14:56:07
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒
- [
10 ส.ค. 50 14:52:05
]