ความคิดเห็นที่ 1 ............๑.................. เสียงโทรศัพท์ภายในสำนักงานดังขึ้นและเงียบลงเมื่อหญิงสาวยกหูโทรศัพท์ ขึ้นรับสาย "สวัสดีค่ะ บริษัทสื่อรักค่ะ" "นี่คุณ" เสียงหงุดหงิดของผู้ชายดังออกมาจากโทรศัพท์ "พวกคุณใช่มั้ยที่รับจ้างหาคู่จับคู่อะไรเนี่ย" ชายคนนั้นพูดต่อ ปัทมาหญิงสาวเจ้าของบริษัทหาคู่เล็กๆแห่งนี้ขมวดคิ้วก่อนจะตอบไป "เราเป็นบริษัทที่ช่วยเหลือทางด้านความรักค่ะ" หญิงสาวได้ยินเสียงถอนหายใจที่ปลายสายอีกข้าง "คุณจะทำอะไรก็ช่างเถอะ แต่คุณหยุดวุ่นวายกับชีวิตผมทีได้ไหม"ชายหนุ่มที่ เป็นผู้โทรมายังพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด "ขอโทษค่ะ คุณเป็นใครคะ ดิฉันยังไม่ทราบเลย โทรมาก็ว่าฉอดๆๆ " หญิงสาว เริ่มที่จะหมดความอดทน "ผมก็เป็นคนที่คุณ พยายามหาคนโน้นคนนี้มาให้ดูตัวน่ะสิ " ชายคนนั้นบอก "แต่ลูกค้าเป็นคนขอให้ทางเราช่วยเองนี่คะ" เธอพยายามอธิบาย "ผมไม่ได้....." ชายคนนั้นพูดไม่จบ หญิงสาวได้ยินเสียงถอนหายใจอีกครั้ง "คุณย่าผมเป็นคนจัดการน่ะ แต่คุณเลิกส่งใครมาสักทีได้ไหม" เสียงผู้ชาย อีกข้างเริ่มอ่อนลง คุณย่าหรอ...หญิงสาวคิด ลูกค้าของเธอมีทั้งชายหนุ่ม หญิงสาว และบรรดา พ่อแม่ของลูกๆที่กังวลว่าลูกๆของตนจะไม่ยอมลงจากคาน และเธอทำท่านึก อะไรได้ ... "ขอโทษนะคะ คุณย่าของคุณชื่ออะไรคะ" ปัทมาถาม "สายหยุดครับ" ชายหนุ่มตอบ หญิงสาวนึกถึงหญิงมีอายุท่าทางใจดีซึ่งมักจะมาใช้บริการของบริษัทเธออยู่ บ่อยๆเพื่อหาว่าที่คนรักให้กับหลานชายสุดที่รัก คุณย่าสายหยุดเป็นคนรูปร่าง เล็กหน้าตาใจดี ดวงตาที่หยีเหมือนยิ้มอยู่เสมอใต้แว่นกรอบเล็ก และพูดจา น่ารักจนเธอแอบประทับใจอยู่ไม่น้อย...แต่ทำไมมีหลานพูดจาไม่รู้เรื่องนะ.. นี่ละมังถึงทำให้ไม่มีคู่จนป่านนี้... "นี่คุณ อย่าเงียบอย่างนี้สิ ผมกำลังพูดกับคุณนะ" เขาบอก ในขณะที่หญิงสาว กำลังค้นประวัติของเขาจากคอมพิวเตอร์ และเจอในที่สุด หลายชายของคุณย่าสายหยุด ชื่อ ปฐวี เรียนจบวิศวกรรมศาสตร์ ทำงานเป็น ผู้จัดการโครงการของบริษัทรับเหมาก่อสร้างใหญ่แห่งหนึ่ง ฐานะทางการเงิน เหนือมาตรฐาน หน้าตาพอดูได้ อายุ..ยี่สิบเก้า...แก่กว่าเธอเกือบห้าปี.. "คุณ" เสียงนั้นเรียกมากตามสาย "ค่ะ คุณปฐวี" หญิงสาวตอบ "ตกลงคุณจะเลิกส่งใครต่อใครมาวุ่นวายกับชีวิตผมใช่มั้ย" เขาถาม "คุณต้องไปถามคุณย่าสายหยุดเองค่ะ เพราะท่านเป็นลูกค้าเรา..ไม่ใช่คุณค่ะ" หญิงสาวตอบ ชายหนุ่มเงียบไปพักหนึ่งจนหญิงสาวแอบดีใจที่เขาเข้าใจเสียที "คุณชื่ออะไร" เสียงนั้นถามมาตามสาย "คะ" "ผมถามว่าคุณชื่ออะไร" ชายหนุ่มถาม "ปัทมาค่ะ" เธอตอบ "คุณปัทมา คุณแต่งงานหรือยัง" "คะ" หญิงสาวค่อนข้างงงกับคำถาม "นี่คุณหูไม่ดีหรือไง ผมถามอะไรก็คะ คะ ไปทุกที" เขาบ่น "ก็คุณถามเรื่องส่วนตัว"หญิงสาวตอบเสียงแข็ง "ทีอย่างนี้เป็นเรื่องส่วนตัว" ชายหนุ่มพูด "ผมก็ต้องการความเป็นส่วนตัวเหมือนกัน" เขาพูดต่อ "ดิฉันขอยืนยันว่าคุณต้องไปตกลงกับคุณย่าคุณ เองค่ะ และถ้าคุณรู้จักหาแฟน เอง ดิฉันคงไม่ต้องมาวุ่นวายกับคุณอย่างนี้" หญิงสาวบอก เธอได้ยินชายหนุ่มถอนหายใจอีกครั้ง "ตกลงคุณแต่งงานหรือยัง" เขาถามต่อ "ยังค่ะ" หญิงสาวบอกอย่างหงุดหงิด "มีแฟนรึยัง" ชายหนุ่มถามต่อ "เอ๊ะ" หญิงสาวเริ่มไม่พอใจ "ว่าไงล่ะ" เขาย้ำ "คุณจะรู้ไปทำไมไม่ทราบ" หญิงสาวเริ่มไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับหลายชาย ของคุณย่าสายหยุดเสียแล้ว "แค่อยากรู้ว่าคนที่คอยจับคู่ให้คนอื่น หาคู่ให้ตัวเองได้หรือยัง" ชายหนุ่มพูด "คุณ.." ปัทมาทำเสียงแข็งแต่ก็พูดอะไรไม่ออก "เอาเป็นว่าตอบผมมาแล้วผมจะไม่กวนคุณอีก" ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอ หญิงสาวต้องเป็นฝ่ายถอนหายใจก่อนจะตอบ "ยังค่ะ พอใจไหมคะ" เธอกระแทกเสียง "ก็แค่นั้นละ ขอบคุณ" ชายหนุ่มวางสายไปแล้ว ทิ้งให้หญิงสาวทำหน้ามุ่ยใส่ โทรศัพท์เครื่องนั้นอยู่อีกพักใหญ่จนยัยเก๋เพื่อนร่วมงานถึงกับต้องถาม "ตกลงเธอโกรธคนที่โทรมา หรือโกรธโทรศัพท์" "นี่อย่ามายั่วตอนนี้นะ" ปัทมาบอก "ทำไม ลูกค้าโทรมาจีบอีกรึไง" เพื่อนสาวถาม "หึ อีตาหลานคุณย่าสายหยุดน่ะสิ ปากอย่างนี้ ไม่น่าเป็นหลานคุณย่าน่ารัก อย่างงั้นเล้ย" หญิงสาวบ่นในขณะที่เพื่อนสาวยังขำกับอาการพาลใส่โทรศัพท์ ของเธอ จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 11 ส.ค. 50 00:08:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ..................๒..................... เสียงโทรศัพท์มือถือของปฐวีดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์มาดูหมายเลขโทรเข้า ก่อนจะทำท่าเหมือนอยากเอาหัวโขกกำแพง แต่ในที่สุดก็กดปุ่มรับสาย "ทำอะไร ทำไมรับสายย่าช้าอย่างนี้" เสียงของคุณย่าสายหยุดดังออกมาจน ชายหนุ่มต้องกดปุ่มลดเสียง "ทำงานสิครับคุณย่า" ชายหนุ่มบอก "แล้วตัดสินใจหรือยัง" คุณย่าถาม "เรื่องอะไรครับ" ชายหนุ่มถามไปอย่างนั้นเองเพราะเดาเรื่องที่คุณย่าถามได้ อยู่แล้ว "เอ๊ะ จะมีเรื่องอะไร" คุณย่าบ่นอย่างหงุดหงิดก่อนจะพูดต่อ "ก็เรื่องหนูวิภาดา ที่ย่านัดมาให้ แกดูตัวเมื่อวันก่อนไง" ชายหนุ่มถึงกับถอนหายใจโดยไม่สนใจว่าคุณย่าจะได้ยินหรือเปล่า ก็วิภาดา ของคุณย่า ออกอาการแอ๊บแบ๊ว ตลอดมื้อเย็นที่ทานข้าวกัน เงยหน้าขึ้นสบตา กันเมื่อไร เขาเป็นต้องสะดุ้งทุกทีกับ ตาโตผิดปกติและแก้มป่องๆเหมือนโดน สูบลมไว้ตลอดเวลา รวมถึงอาการพูดไม่ชัดของเจ้าหล่อน ซึ่งคงต้องไปเรียน หลักสูตรพิเศษมาถึงจะพูดได้ไม่ชัดขนาดนั้น "ไม่ไหวหรอกครับคุณย่า" ชายหนุ่มบ่น "เงยหน้ามองก็ตกใจแล้ว แถมยังต้องมาแปลไทยเป็นไทยอีก" เขาพูดต่อ "แกนี่ขี้บ่นเป็นผู้หญิงไปได้ อย่างนี้สิถึงไม่มีใครเอา" คุณย่ายังพูดต่อ "แต่ไม่เป็นไร ย่ามีอีกสองสามคน" คุณย่าพูดเหมือนปลอบใจ "คุณย่า..." ปฐวีร้อง "แกไม่ต้องมาเกรงใจย่าหรอก" คุณย่าสายหยุดเข้าใจไปเองเสร็จสรรพ ชายหนุ่มถอนหายใจเป็นครั้งที่เท่าไรก็จำไม่ได้ ปฐวีเฝ้าแต่นึกหาหนทางที่ จะทำให้คุณย่าเลิกนัดหญิงสาวมาให้เขาดูตัวสักที... เป็นเพราะยัยปัทมา อะไรนั่นแท้ๆที่มาเปิดบริษัทอย่างนี้.. แต่ ..เอ๊ะ ... ในเมื่อเธอสร้างความเดือด ร้อนก็น่าจะต้องช่วยกันรับผิดชอบสิ...ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ "คุณย่าครับ" ชายหนุ่มทำเสียงออดอ้อน "มีอะไร" คุณย่าถาม "คือ คุณย่ารู้จักคุณปัทมาเจ้าของบริษัทสื่อรักไหมครับ" ชายหนุ่มถามนำ "รู้สิหนูปัทน่ารักจะตาย สวยด้วย แต่แกไม่ใช่สเป๊คเค้า" คุณย่าตอบ "หา ! " ชายหนุ่มถึงกับร้อง ยัยปัทมาที่หาแฟนยังไม่ได้ยังมาบอกว่าเขาไม่ใช่ สเป๊คของเธอ..ดีละ "คุณย่าครับ..คือ" ชายหนุ่มเว้นระยะเพื่อเรียกความสนใจ "ผมหลงรักคุณปัทมาตั้งแต่แรกเห็นเลยครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับกลั้น หัวเราะ "หา! " คุณย่าร้องบ้าง "แกกับหนูปัทรู้จักกันรึ" คุณย่าถามอย่างตื่นเต้น "ครับเราเคยคุยกันด้วยครับ  คุณย่าติดต่อให้ผมหน่อยสิ" ชายหนุ่มอ้อน "เอ ..แต่หนูปัทแกจะยอมหรือ" คุณย่าถามตัวเอง "นะคุณย่า .นอกจากคุณปัทมาแล้วผมไม่เลือกใครอีกแล้ว" ชายหนุ่มพูด "อืม ..ขอย่าไปคุยก่อน แกนี่น้า" คุณย่าบ่น "ขอบคุณครับคุณย่า" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับวางสายก่อนจะหัวเราะจนน้ำ ตาไหล... คราวนี้ละยัยปัทมาจะได้รับผลกรรมที่ก่อไว้จริงๆ จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 11 ส.ค. 50 00:10:26 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ............๓................... หญิงชรารูปร่างเล็กเปิดประตูกระจกเข้าไปในสำนักงานขนาดเล็กและพบ หญิงสาวอายุไม่เกินยี่สิบห้าปีในชุดเสื้อกางเกงเข้ารูปสีอ่อนคลุมทับด้วย แจ๊คเก็ตบางๆยิ้มให้และยกมือไหว้... คุณย่าสายหยุดรับไหว้อย่างอารมณ์ดีพร้อมกับพิจารณาหญิงสาวใกล้ๆ ใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตาโตฉายแววสดใส จมูกเป็นสันได้รูปรับกับริมฝีปาก บางๆ....เจ้าหลานรักก็ตาถึงเหมือนกันนะนี่... "สวัสดีค่ะคุณย่า" หญิงสาวทัก "สวัสดีจ๊ะ" คุณย่าตอบพร้อมกับเดินไปนั่งที่เก้าอี้ที่หญิงสาวเตรียมไว้ให้ "คุณย่ามาดูรายชื่อสมาชิกเพิ่มเติมหรือคะ" หญิงสาวถามพร้อมกับเอื้อมมือไป หยิบแฟ้มหนา "เปล่าจ๊ะ" คุณย่าตอบ ทำเอาหญิงสาวต้องเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ "ย่ามาหาหนูปัทนั่นละจ๊ะ" คุณย่าบอก ยิ่งทำให้หญิงสาวสงสัยมากขึ้นอีก "คือย่าเพิ่งรู้ว่า หนูปัทรู้จักกับตาปฐวีของย่า" คุณย่าออกตัว "อ๋อ ค่ะ ก็เคยคุยกันค่ะ" หญิงสาวตอบพร้อมกับนึกถึงบทสนทนาที่ยียวน กวนประสาท "นั่นละ เจ้าปฐวีของย่ามันรบเร้าจะชวนหนูปัทไปทานข้าวให้ได้ เลยขอให้ ย่ามาคุย" คุณย่าบอกอย่างไม่อ้อมค้อม "คะ" หญิงสาวทำท่าตกใจ กว่าจะรวบรวมสติกลับมาได้ พร้อมกับนึกถึงเจ้า ของเสียงหงุดหงิดเมื่อวันก่อน และเริ่มลำดับเหตุการณ์ได้ว่าอะไรเป็นอะไร อีตาบ้า....หญิงสาวนึกในใจก่อนจะยิ้มหวานให้คุณย่า "แต่ ปัทยังไม่พร้อมค่ะรบกวนคุณย่าไปบอกคุณปฐวีด้วยนะคะ" เธอตอบ "แหม ป้าก็รู้ว่าตาปฐวีของย่าไม่ใช่สเป๊คหนูปัท แต่ตาปฐวีบอกว่าแอบชอบ หนูตั้งแต่แรกเห็นเลย ..แล้วจะให้ย่าทำยังไงล่ะ" คุณย่าถาม หญิงสาวย่นจมูกโดยไม่รู้ตัว หลานชายเกเรของคุณย่ายังไม่เคยเจอเธอสัก ครั้ง....มาทำพูดว่าแอบชอบตั้งแต่แรกเห็น... "งั้น ปัทโทรหาคุณปฐวีอีกทีดีกว่ามั้ยคะ" หญิงสาวบอกปัดไปก่อน "เพราะทั้งปัทและคุณปฐวีงานยุ่งทั้งคู่เลย" เธอพูดต่อ "จ๊ะได้ หนูมีเบอร์พี่เขาหรือยัง" คุณย่าถามพร้อมกับเปลี่ยนสรรพนามให้ หลานชายสุดที่รักเรียบร้อย "เอาเบอร์นี้สิ เบอร์ส่วนตัวเขา พี่เขาให้เฉพาะคนในครอบครัว" คุณย่าจด เบอร์โทรศัพท์ลงในกระดาษแผ่นเล็กและยื่นให้หญิงสาว .. ปัทมารับกระดาษแผ่นเล็กนั้นมาพร้อมกับนึกด่าเจ้าของเบอร์อยู่ในใจเพราะรู้ ว่าลงคุณย่าสายหยุดได้เริ่มแล้ว....ไม่มีทางหยุดง่ายๆแน่นอน "หนูปัทไม่ต้องกลัวนะ ไปทานข้าวย่าไปด้วยจะไม่ให้พี่เค้ารังแกหนูได้หรอก" คุณย่าบอกก่อนจะขอตัวกลับไป ปัทมายิ้มหวานให้จนคุณย่าพ้นสายตาไปก่อนจะรีบกดโทรศัพท์ไปหาคนก่อ เรื่อง "นี่คุณ" หญิงสาวพูดเสียงดังหลังจากมีคนรับสาย "เข้าใจทำนะ ส่งคุณย่าคุณมาหาชั้นน่ะ" หญิงสาวพูดต่อ และหงุดหงิดมากขึ้น อีกเมื่อได้ยินอีกฝ่ายหัวเราะเมื่อเดาได้ว่าเธอคือใคร "อ้าว...ก็ต้องช่วยกันรับผิดชอบสิคุณ ไหนๆคุณก็ก่อเรื่องเอง" ปฐวีบอก "แต่ชั้นแค่ทำงานของชั้น" หญิงสาวบ่น "คุณก็แค่หาทางปฏิเสธคุณย่าผมไปเรื่อยๆแค่นั้นเอง" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับ กลั้นหัวเราะเต็มที่เพราะรู้ว่าหญิงสาวจะต้องเจอกับอะไรบ้าง "แต่ขอบอกก่อนนะว่า คุณย่าผมน่ะ ไม่ธรรมดา ดื้อเป็นที่หนึ่ง" ในที่สุด ปฐวีก็หลุดหัวเราะออกมาจนได้ หญิงสาวได้แต่ออกอาการหงุดหงิด อยากชกหน้าคนพูดผ่านโทรศัพท์เสียให้ รู้แล้วรู้รอด "คุณก็บอกว่าคุณงานยุ่งสิ นัดไม่ได้" หญิงสาวบอกชายหนุ่ม "เรื่องอะไรล่ะ บอกอย่างนั้นคุณย่าเอาผมตายเลย" ชายหนุ่มพูด "คุณหาทางเอาตัวรอดเองไปก่อนเถอะ..อ้อ แล้วมุขที่จะบอกว่ามีแฟนแล้วน่ะ ลืมไปได้เลย เพราะผมบอกคุณย่าไปแล้ว ว่าคุณยังไม่มีใคร" ชายหนุ่มพูดต่อ รุ้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาทันทีที่ได้ยั่วโมโหหญิงสาว "คุณ... ..." หญิงสาวพูดไม่ออกได้แต่ร้องอี้เพราะเหลืออดก่อนจะวางสายไป ปล่อยให้ชายหนุ่มทำการบันทึกเบอร์โทรของเธออย่างอารมณ์ดี.....ยังต้องเจอ กันอีกนานคุณปัทมา ชายหนุ่มคิด จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 11 ส.ค. 50 00:11:50 ]

ความคิดเห็นที่ 4 .................๔.................... สามสัปดาห์มาแล้วที่คุณย่าสายหยุดไม่ได้เจ้ากี้เจ้าการมาจัดการ"นัดดูตัว" ให้ กับเขา ปฐวี แทบจะลืมเหตุผลของการหายตัวไปของคุณย่าไปแล้วหากโทร ศัพท์เบอร์ส่วนตัวของเขาไม่ดังขึ้นมา "ครับคุณย่า" ปฐวีพูด "ตกลงหนูปัทยอมมากินข้าวเย็นกับแกแล้วนะ" คุณย่าพูดมาตามสาย "หา! " ปฐวีร้อง "แกจะร้องทำไม รู้ไหมว่าย่าลำบากแค่ไหนกว่าจะนัดให้แกได้" คุณย่าบอก "ย่าต้องไปตื้อหนูปัทให้แกทั้งเช้าเย็น ตั้งกี่อาทิตย์มาแล้ว" คุณย่าพูดต่อ ถึงคุณย่าไม่บอกปฐวีก็เดาได้ว่าหญิงสาวต้องเจอกับอะไรบ้าง...นี่คงทนลูกตื้อ คุณย่าไม่ไหวแน่ๆ แล้วจะทำยังไงต่อละนี่ ปฐวีเองก็ยังนึกไม่ออก "ตกลงเป็นเย็นนี้นะ มารับย่าด้วย" คุณย่าบอกโดยไม่สนใจกับเสียงถอนหาย ใจเฮือกใหญ่ของหลานชายสุดที่รัก หลังจากวางสายคุณย่าสายหยุดชายหนุ่มรีบต่อโทรศัพท์ไปหาหญิงสาวทันที "คุณ คุณ" ชายหนุ่มเรียกเมื่อหญิงสาวรับสาย "ทำไม" หญิงสาวถามห้วนๆ "มันเรื่องอะไรที่คุณมารับนัดย่าผมเนี่ย" ชายหนุ่มบ่น "นี่.." หญิงสาวพูดเสียงแข็ง "ฉันไม่โทรไปว่าคุณทุกวันก็ดีแค่ไหนแล้ว รู้ไหมว่าฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้ "ฉันท่องประวัติคุณตั้งแต่แรกเกิดจนถึงตอนนี้ได้ขึ้นใจแล้ว" หญิงสาวบ่น ชายหนุ่มหัวเราะแก้เก้อที่หญิงสาวมารู้ประวัติของเขาละเอียดยิบ "หลังจากมื้อเย็นนี้คุณก็ปฏิเสธฉันไปก็แล้วกัน" หญิงสาวบอก "ฉันยอมเสียศักดิ์ศรีลูกผู้หญิง ยอมมีประวัติถูกทิ้ง" หญิงสาวพูดปลงๆ ชายหนุ่มขมวดคิ้วก่อนจะเอ่ยปฏิเสธความคิดนั้น "ได้ยังไงเล่า ก็ผมบอกคุณย่าเองว่าไปปิ้งคุณตั้งแต่แรกเห็นน่ะ" ปฐวีพูด "คุณก็ปฏิเสธผมก็แล้วกัน ผมยอมเสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย" ปฐวีบอก เขาได้ยิน เสียงอีกฝ่ายถอนหายใจเหมือนหมดหวัง "ถ้าทำได้ชั้นไม่รับนัดคุณย่าคุณหรอก" หญิงสาวพูดเนือยๆเหมือนหมดอาลัย ตายอยากกับชีวิต "คราวนี้ถึงตาคุณแก้ปัญหาแล้ว" เธอบอก "เราต่างหาก" ชายหนุ่มแย้งขึ้นมาทันที ทั้งคู่ถึงกับถอนหายใจออกมาพร้อมๆกันก่อนจะวางสายไป ... .......................................................................... เย็นวันนั้นปฐวีไปรับคุณย่าสายหยุดที่บ้านก่อนที่จะแวะไปรับหญิงสาวจาก ที่ทำงานแม้ว่า เธอจะยืนยันว่าต้องการขับรถไปเองก็ตาม... นี่เป็นแผนการ ของคุณย่าอีกเช่นกัน เพื่อไม่ให้ใครสักคนอ้างว่า "มีธุระ" เพื่อขอกลับก่อนจะ สิ้นสุดการ"ดูตัว"ของคุณย่า เมื่อหญิงสาวเปิดประตูเข้ามานั่งข้างคนขับ และไหว้คุณย่าของเขาซึ่งนั่งอยู่ เบาะหลัง ชายหนุ่มแอบชำเลืองมองหน้าตาของหญิงสาวใกล้ๆ ปัทมาจัดว่า เป็นหญิงสาวที่หน้าตาดีคนหนึ่ง กลิ่นน้ำหอมจางๆลอยมาให้สัมผัส ทำให้ชาย นุ่มถึงกับลืมตัว จนคุณย่าต้องเตือน "มัวแต่ตะลึงอยู่นั่นละ รับไหว้น้องเขาเสียทีสิ" นั่นละปฐวีถึงได้รู้สึกตัวว่าจ้องหญิงสาวเพลินไปหน่อย รอยยิ้มก็ดูดีอยู่หรอก แต่แววตาที่ดุยิ่งกว่าแม่เสือสาวที่จ้องมานี่สิ ... งานนี้ต้องรับผิดชอบร่วมกัน ชาย หนุ่มคิด และยักคิ้วให้หญิงสาวหลังจากรับไหว้แล้ว ตลอดทางชายหนุ่มได้ยินแต่เสียงคุณย่าชวนหญิงสาวคุย โดยมากเป็นประวัติ ของหญิงสาว ปฐวีอดแปลกใจตัวเองไม่ได้ที่ตั้งอกตั้งใจฟังอย่างไม่เคยเป็นมา ก่อน บางทีอาจเป็นเพราะทั้งเขาและเธอต้องแก้ปัญหาอย่างหนักละมัง รู้จักกันไว้ หน่อยก็ดี เขาหาเหตุผลสนับสนุนตัวเอง คุณย่าเลือกร้านอาหารสไตล์ไทยๆ ห้องอาหารเป็นเรือนไทยยกพื้นสูงมีชาน กว้าง รอบๆปลูกต้นไม้ดูร่มรื่นให้บรรยากาศสบายๆและเหตุผลสำคัญคือคุณ ย่ากับเจ้าของร้านนั้นรู้จักกันเป็นอย่างดี หลังจากที่สั่งอาหารไปแล้วคุณย่าสายหยุดขอตัวไปคุยกับ "เพื่อนเก่า" ที่ห้อง ครัว ซึ่งความจริงปฐวีรู้ดีว่าความจริงคุณย่าไปแอบดูพฤติกรรมของเขาและคู่ นัดอยู่มุมใดมุมหนึ่ง เมื่อเห็นว่าคุณย่าเดินเข้าครัวไปแล้วหญิงสาวจึงเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน "ทำยังไงดีล่ะเนี่ย" "คุณ อย่าทำหน้าอมทุกข์ขนาดนั้นสิ ยิ้มไว้ ยิ้มไว้" ชายหนุ่มบอกเธอพร้อม กับฉีกยิ้มจนเห็นฟันขาว "อย่ามาทะลึ่งตอนนี้นะคุณ" หญิงสาวปรามกับท่าทางทะเล้นของเขา ปฐวีทำท่าจุ๊ปากก่อนจะพูดเบาๆ "คุณย่ากำลังแอบมองอยู่ที่ไหนสักแห่ง ยิ้มไว้ดีกว่าน่าถ้าไม่อยากมีปัญหา" "คะ" หญิงสาวอุทาน "ได้ยินแล้วนี่" ชายหนุ่มยักคิ้วให้ก่อนจะถาม "เจอลูกไม้อะไรเข้าล่ะคุณถึงยอมมาน่ะ" "ก็คุณย่าคุณมีอาการโรคหัวใจกำเริบที่ออฟฟิสชั้นสองครั้งแล้วน่ะสิ" หญิงสาว บอกพร้อมกับฉีกยิ้มประชด ชายหนุ่มพยักหน้าให้อย่างปลงๆ "พอคุณรับปากอาการคุณย่าผมก็หายเป็นปลิดทิ้งเลยใช่มั้ยล่ะ" "แหม คุณปฐวี พูดอย่างกับตาเห็นแน่ะค่ะ" หญิงสาวประชด "แล้วคุณจะเอายังไงต่อ" ชายหนุ่มถาม "ไม่รู้" หญิงสาวบอกดื้อๆ "อ้าว" ชายหนุ่มอย่างผิดหวังกับคำตอบ ก่อนจะทำหน้าทะเล้น "ผมนึกได้แล้ว" ชายหนุ่มพูดอย่างดีใจ "อะไร" หญิงสาวถามด้วยสายตาไม่เชื่อว่าชายหนุ่มจะนึกแผนได้ "ก็บอกคุณย่าว่าคุณเป็นเลสเบี้ยน ไม่ชอบผู้ชายไง" ชายหนุ่มบอกพร้อมกับ หัวเราะก๊าก "นี่คุณ" หญิงสาวพูดเสียงแข็ง "งั้นก็บอกไปด้วยเลยว่าคุณเป็นเกย์ ไม่ชอบผู้หญิง" หญิงสาวพูดต่อ ทั้งชายหนุ่มและหญิงสาวต่างถอนหายใจออกมาพร้อมกันเฮือกใหญ่ ก่อน จะเงียบกันไป จนกระทั่งอาหารเริ่มทยอยมาวางตรงหน้า "อีกเดี๋ยวคุณย่าผมก็จะมาแล้ว" ปฐวีพูด "แล้วจะทำยังไง" หญิงสาวถามด้วยสายตาขอความเห็นใจจนชายหนุ่มอด สงสารไม่ได้ นี่เขาจะทำอย่างไรนะ ถ้าเขาปฎิเสธ คุณย่าก็คงไม่หยุดจับคู่ให้กับเขาอีกแน่ นอน "งั้น คุณก็มาเป็นแฟนผมก็แล้วกัน" ชายหนุ่มบอกง่ายๆ "หา!" หญิงสาวร้องออกมาจนโต๊ะข้างๆหันมามอง ชายหนุ่มทำท่าจุ๊ปากเป็น เชิงให้เงียบๆ "นี่ล่ะ วิธีแก้ปัญหา" ชายหนุ่มบอก "แต่ฉันไม่ได้ชอบคุณ" หญิงสาวบอกด้วยแววตาดุ ปฐวีรู้สึกเสียหน้ากับคำพูด ของหญิงสาว รู้สึกอยากแก้แค้นขึ้นมาตะหงิดๆ "แล้วคิดว่าผมชอบคุณนักรึไง" ปฐวีบอก ในขณะที่หญิงสาวมองชายหนุ่ม ด้วยสายตาที่เหลืออด ปฐวีรีบยกมือให้สัญญาณสงบศึก "ฟังผมอธิบายหน่อยได้ไหม" ชายหนุ่มพูดช้าๆ "เราแกล้งเป็นแฟนกัน" หญิงสาวยังนั่งตาโตเพราะไม่เข้าใจ "ถ้า เราแกล้งเป็นแฟนกัน ผมก็ไม่ต้องโดนคุณย่านัดจับคู่อีก" ชายหนุ่มอธิบาย "ส่วนคุณ ก็จะไม่โดนคุณย่าตามราวี" เขาอธิบายต่อ "ผมสัญญาว่า ตลอดเวลาที่เราเป็นแกล้งเป็นแฟนกัน ผมจะไม่ไปรบกวน อะไรคุณเลย แล้วค่อยหาทางบอกคุณย่าว่าเราเลิกกันทีหลัง" ชายหนุ่มอธิบาย ต่อเมื่อเห็นหญิงสาวทำท่าจะค้าน "คิดดูก่อน" หญิงสาวพูดพร้อมทำท่าคิดจนคิ้วขมวดเข้าหากัน "อ้าว แหม คุยกันถูกคอเชียวนะ" เสียงคุณย่าสายหยุดพูดอยู่ข้างโต๊ะ "แหม หนูปัทรู้มั้ย ย่าไม่เคยเห็นพี่เค้าชวนใครคุยสนิทสนมอย่างหนูเลย นะเนี่ย" คุณย่าบอก หญิงสาวได้แต่ยิ้มให้อย่างอ่อนใจ "แล้วคุยกันไปถึงไหนแล้วล่ะ" คุณย่าถาม ชายหนุ่มหันไปมองหน้าหญิงสาวเหมือนจะบอกว่า หมดเวลาคิดแล้ว ในขณะ ที่หญิงสาวทำตาดุใส่ พร้อมกับใช้สั้นรองเท้ากระแทกใส่ขาชายหนุ่มจนเขา สะดุ้งโหยง "เอ๊ะ แกนี่" คุณย่าดุหลานชายก่อนจะถามต่อ "ว่าไงล่ะ" ชายหนุ่มยิ้มให้คุณย่าอย่างประจบ ก่อนจะให้คำตอบที่ทำให้หญิงสาวต้อง อ้าปากค้าง "ตกลง ผมกับน้องปัทจะลองคบกันครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหันไปยิ้มและ ยักคิ้วให้หญิงสาว ส่วนคุณย่าทำท่าตกใจเอามือทาบอก "แหม .. เลือกมากดีนักนะเราน่ะ" คุณย่าหยอกหลานชาย "พอเจอคนถูกใจก็คว้าหมับเลย " คุณย่าพูดพร้อมกับหันไปหาหญิงสาวที่กำลัง นั่งตาลอยเพราะตกใจ "อ้าว หนูปัท เป็นอะไรจ๊ะ " คุณย่าจับแขนเธออย่างสนิทสนม "ท่าจะอาย " คุณย่าพูดพร้อมกับหยิกแก้มหญิงสาวอย่างเอ็นดู "ย่าละมีความสุขจริงจริ้ง วันนี้  เอาล่ะ ทานกันเสียที อาหารจะชืดแล้ว" หญิงสาวยิ้มให้คุณย่าอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรก่อนจะกระแทกสั้นรองเท้า ใส่ชายหนุ่มจนสะดุ้งโหยงอีกครั้ง คุณย่าสายหยุดทานอาหารมื้อนั้นอย่างเอร็ดอร่อยในขณะที่ ชายหนุ่มและหญิง สาวมีอาการ"ข้าวติดคอ" แทบจะทุกคำ... แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 50 01:00:56 จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 11 ส.ค. 50 00:14:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อค่ะต่อ...กำลังสนุกง่าาาา จากคุณ : ^__^ (^รตี) - [ 11 ส.ค. 50 05:20:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แวะมาแปะไว้ก่อนค่ะ คนไข้มา เดี๋ยวค่อยอ่านต่อ จากคุณ : โยเกิตมะนาว (โยเกิตมะนาว) - [ 11 ส.ค. 50 13:25:09 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านแล้วค่ะ ท่าจะประมาณ ตบจูบ ป่าวเนี่ย รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : โยเกิตมะนาว (โยเกิตมะนาว) - [ 11 ส.ค. 50 15:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ............๕.................... จากวันนั้น ปฐวีและหญิงสาวก็แทบจะไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยแต่ความสงบสุข ไม่ได้อยู่กับหนุ่มสาวทั้งคู่นานนักเมื่ออีกหนึ่งเดือนต่อมา คุณย่าสายหยุดก็ โทรศัพท์มาถามความคืบหน้าของการ"คบกัน"ของทั้งคู่ "ตกลงไปถึงไหนกันแล้วล่ะ" คุณย่าสายหยุดถามหลานชายคนโปรด "ก็มีความสุขดีครับคุณย่า น้องปัทยังฝากความคิดถึงมาถึงคุณย่าอยู่เลย" ปฐวี โกหก เพราะความจริงเขาไม่เคยเจอเธออีกเลยนับจากวันที่นัดดูตัว "แล้วแกไปหาน้องเค้าบ่อยหรือเปล่า" คุณย่าถาม "ไปประจำละครับ ไปทานข้าว ดูหนัง ฟังเพลง ไปแคมปิ้งที่ทะเล " ชายหนุ่ม ตอบโดยไม่ติดขัด สำหรับคุณย่าแล้ว ชายหนุ่มถือว่าการโกหกเล็กๆน้อยๆให้ คนแก่สบายใจก็ไม่ได้ผิดอะไรมากนัก "ทำไมแกพาน้องเค้าไปโน่นไปนี่บ่อยเหลือเกิน นี่แค่เดือนเดียวเอง เดี๋ยวพ่อ แม่เค้าจะว่าเอาได้ ว่าย่าไม่สั่งไม่สอนแก" คุณย่าบ่นเมื่อได้ยินคำตอบ ส่วนหลานรักเกาศีรษะด้วยความทึ่งความสามารถในการจับผิดของคุณย่าตัวเอง "แกพาน้องมากินข้าวที่บ้านย่าหน่อยสิ" คุณย่าพูด ทำเอาชายหนุ่มสะดุ้ง "ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างเลยครับคุณย่า" หลานชายคนโปรดพยายามบ่ายเบี่ยง "นั่นมันเรื่องของแก .. ฉันรู้แต่ว่าแกต้องพาหนูปัทมากินข้าวบ้านย่า มื้อเย็น พรุ่งนี้ ย่ามีเรื่องจะคุย" "น้องปัทก็ดูเหมือนจะไม่ว่างครับ " ชายหนุ่มบอก ก่อนจะแต่งเรื่องเป็นตุ เป็นตะ "ช่วงนี้เห็นว่า มีเจ้าชายจากแถบตะวันออกกลางให้หาคู่ให้ ดูน้องปัทของคุณย่า คงมาไม่ได้หรอกครับ" ปฐวีบอก "หือ .. เจ้าชายเลยหรือ" คุณย่าตั้งข้อสงสัย "เป็นถึงเจ้าชาย...ไม่มีปัญญาหาแฟนเองเหมือนแกนี่นะ" คุณย่าโยงเข้ามาจน ได้ "เอาเถอะ....เดี๋ยวย่าคุยกับหนูปัทเอง" ก่อนจะวางสายไปปล่อยให้ชายหนุ่ม กระวีกระวาดหาเบอร์โทรของหญิงสาวจากเครื่องโทรศัพท์มือถือและกดโทร ออกหาเธอทันที แต่ดูว่าจะไม่ทันคุณย่าสายหยุดเพราะ หมายเลขของหญิง สาวมีสัญญาณสายไม่ว่างตลอด...ชายหนุ่มจึงได้แต่เดินเป็นหนูติดจั่นจน เพื่อนร่วมงานมองด้วยความแปลกใจ.. ไม่นานนักหญิงสาวก็โทรศัพท์มาหาชายหนุ่ม ปฐวีรีบรับสายและถาม "เป็นไงบ้างคุณ" "นี่คุณ" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงโมโห "ไปทานข้าว ดูหนัง ฟังเพลง ไปแคมปิ้งที่ทะเล กับเจ้าชายแขกนี่มันอะไรกัน" หญิงสาวยังพูดไม่หยุด "อ้าว .. ผมแค่อธิบายว่าผมดูแลคุณดีแค่ไหนไง" ชายหนุ่มแก้ตัว "แล้วคุณย่าจับได้รึเปล่า" ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงกังวล "จะไปเหลือได้ยังไงล่ะ คุณมั่วซะขนาดนั้น" หญิงสาวบ่น "โธ่ ถ้างั้นคุณไปบ้านคุณย่าเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ" ชายหนุ่มขอร้อง หญิงสาวถอนหายใจก่อนจะตอบ "คุณย่าบอกฉันแล้ว ทีหลังคุณจะโกหกอะไรเอาให้มันใกล้ความจริงหน่อย ได้ไหม" "โธ่ คุณก็เออออไปก็สิ้นเรื่อง" ชายหนุ่มบ่น "เออ ออ " หญิงสาวทวนก่อนจะตวาดแหว "เออ ออว่าฉันไปนอนค้างอ้างแรมกับคุณที่ทะเลเนี่ยนะ" "โธ่ ก็แฟนกัน" ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อยๆ "นี่คุณเห็นชั้นเป็นคนยังไง" หญิงสาวยังไม่หายโมโห "ผมแค่เพลินไปหน่อยเอง" ปฐวีแก้ตัว "เอาเป็นว่า มื้อเย็นพรุ่งนี้ผมพาคุณไปดูหนังฟังเพลงตามที่ว่าก็แล้วกัน คุณ จะได้ไม่ต้องรู้สึกว่าต้องโกหกมากกว่านี้" ชายหนุ่มบอก "ไม่ต้อง" หญิงสาวปฏิเสธ "ชั้นไม่อยากไป" เธอพูดต่อ ทำเอาชายหนุ่มแทบจะสวนออกไปทันที ยังกับ ผมอยากไปกับคุณนักนี่.. แต่ด้วยต้องง้อให้หญิงสาวไปทานข้าวที่บ้านคุณย่า ด้วยกันพรุ่งนี้ชายหนุ่มถึงกับต้องนับหนึ่งถึงสิบ "ก็แล้วแต่คุณแล้วกัน" ชายหนุ่มพูด "ผมไปรับเหมือนเดิมนะ" เขาบอกก่อนจะวางสายไป ........................................... บนโต๊ะอาหารบ้านที่บ้านคุณย่าสายหยุด เต็มไปด้วยอาหารไทยหอมฉุย แต่บรรยากาศรอบๆโต๊ะอึมครึมเหมือนนักโทษรอฟังคำตัดสิน.. "ตกลงแกจะว่ายังไง" คุณย่าถามหลายชายคนโปรด ชายหนุ่มได้แต่ทำหน้าเลิ่กลั่ก และพยักพเยิดกับหญิงสาวทำนองว่าช่วยด้วย.. "ไม่ต้องไปมองหน้าน้อง" คุณย่าดุ ส่วนหญิงสาวยักคิ้วให้ท่าทางสะใจนิดๆ "ทำไมแกไม่ดูแลน้องให้ดี" คุณย่าเริ่มกัณฑ์เทศน์ "น้องเค้าอุตส่าห์ลดสเป๊คให้โอกาสแก" ชายหนุ่มทำตาโตกับคำพูดของคุณย่าในขณะที่หญิงสาวต้องเบือนหน้าหนีเพื่อ ซ่อนยิ้ม "หนูปัท หนูไม่ต้องห่วงนะ ย่าจะจัดการพี่เขาให้หนูเอง" คุณย่าหันไปพูดกับ หญิงสาว "ไม่เป็นไรค่ะ คุณย่า พี่เค้าเอาใจใส่หนูดีค่ะ" หญิงสาวบอกพร้อมกับหันมา มองหน้าชายหนุ่มทำนองว่า คุณติดหนี้ฉันครั้งนึงแล้วนะ ก่อนจะยิ้มหวาน ให้คุณย่าสายหยุด ชายหนุ่มอดมองยิ้มหวานๆนั้นไม่ได้และแปลกใจที่จู่ๆก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเฉยๆ "ไม่ได้หรอก " คุณย่าบอกหญิงสาว "ย่ารู้นิสัย หลานจอมเกเรคนนี้ดี" คุณย่าพูด ชายหนุ่มได้แต่ทำหน้าจ๋อยเพราะ โดนเผาต่อหน้าคนอื่น จนหญิงสาวหัวเราะคิกออกมาจริงๆ ชายหนุ่มมองหญิงสาวอย่างใจลอย ฟันซี่เล็กๆเรียงกันเป็นระเบียบ และดวง ตาใสที่หัวเราะตามเจ้าของไปด้วย จนหญิงสาวมองด้วยสายตาดุๆนั่นละ ปฐวีจึงหัวเราะแก้เก้อแทน "ตกลง แกต้องพาน้องมาทานข้าวกับย่าทุกอาทิตย์นับจากนี้ไป" คุณย่าสั่งหลาน ชาย "หา! " ชายหนุ่มอุทาน ในขณะที่หญิงสาวทำตาโต "ไม่ต้องมา หา มาเหอ เป็นอันว่าเอาตามนี้ " คุณย่าสรุปและเริ่มทานข้าวมื้อ เย็น โดยหนุ่มสาวทั้งคู่ยังคงมีอาการ" ติดคอ" อยู่เหมือนเดิม ขากลับชายหนุ่มต้องแวะไปส่งหญิงสาวที่บ้าน ปฐวีแอบมองหญิงสาวที่นั่ง เหม่ออยู่ข้างๆเป็นระยะ ใบหน้าเรียบเฉย แต่กลับรั้งสายตาเขาให้แอบ ชำเลืองมองอยู่บ่อยๆจนเขาเองก็รู้สึกแปลกใจ .....ปฐวียังรู้สึกสนุกกับงาน และไม่คิดจะมีข้อผูกมัด นั่นคือเหตุผลหลักที่เขาพยายามหนีชีวิตคู่มาโดย ตลอดแต่ครั้งนี้หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆกลับทำให้หัวใจเขาเต้นรัวได้อย่าง น่าประหลาด "เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ คุณปฐวี" หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาก่อน "ผมรู้ .. แล้วจะให้ทำยังไง คุณก็รู้จักคุณย่าผมดี" ปฐวีถาม "ถ้าคุณต้องการแค่แฟนปลอมๆ ก็ไปหาใครก็ได้นี่นา" เธอบอก "คุณ ... มันหากันได้ง่ายๆหรือไงล่ะ" ปฐวีพูด "อย่างคุณน่ะ หาได้ไม่ยากหรอก" หญิงสาวบอก พร้อมกับหันไปพิจารณา ชายหนุ่ม ใบหน้าคม จมูกเป็นสัน แววตาเหงาๆ ถึงตอนนี้หญิงสาวอดแปลก ใจไม่ได้ว่าทำไมชายหนุ่มถึงกลัวที่จะมีคนรักนักหนา เมื่อชายหนุ่มหันมา สบตาเธอ หญิงสาวรีบก้มหน้าหลบสายตานั้น "สนใจผมขึ้นมาแล้วล่ะสิ" ชายหนุ่มเริ่มกวนขึ้นมาอีกครั้ง "นี่..คุณ" หญิงสาวพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าเขม็ง "ผมล้อคุณเล่นหรอกน่า" ชายหนุ่มพูดยิ้มๆจึงทำให้แววตาหญิงสาวอ่อนลง บ้าง "ชั้นไม่ชอบ" หญิงสาวบอก พร้อมกับหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง แสงไฟที่ประดับตามเกาะกลางถนนกระพริบดูสวยงามจนหญิงสาวแอบยิ้ม ชายหนุ่มจงใจขับรถให้ช้าเพื่อให้ผ่านถนนเส้นนี้ช้าลงอีกหน่อยเพื่อหญิงสาว จะได้มองดูแสงไฟเหล่านั้นให้นานขึ้น..นี่เขาทำเพื่อเธอหรือ...ชายหนุ่มยิ้ม บางที..เขาน่าจะลองเปิดใจรับใครสักคนดูบ้าง.. "คุณน่าจะบอกท่านไปตามตรง " หญิงสาวแนะนำ "คุณก็รู้ ว่าผมไม่อยากขัดใจท่าน" เขาพูด "แต่ฉันไม่ต้องการทำแบบนี้" หญิงสาวบอกพร้อมกับถอนหายใจ "เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้ว" เธอพูด "ทานข้าวอาทิตย์ละวัน ก็ไม่เลวร้ายมากหรอก" ปฐวีบอกเธอ หญิงสาวขมวดคิ้วมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ "แต่เราไม่อยู่ในฐานะที่จะทำอย่างนั้น" หญิงสาวพูด ชายหนุ่มเงียบไป โดยที่ไม่มีคำตอบ "ถ้าคุณไม่แก้ปัญหานี้ ฉันคงต้องแก้ด้วยวิธีของฉัน" หญิงสาวพูด ชายหนุ่มมองหน้าเธออย่างไม่เข้าใจ หญิงสาวยิ้มให้จนเขาต้องเผลอยิ้มตาม ยิ้มตอนที่ยังยิ้มได้เถอะคุณปฐวี...หญิงสาวคิดในใจ.... จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 11 ส.ค. 50 17:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณย่าก็ช่าง .. จากคุณ : scottie - [ 11 ส.ค. 50 17:53:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 .. สนุกครับ ชอบใจคุณย่ายอดเก่ง .. จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 11 ส.ค. 50 20:47:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 งานน้ีหนูปัทคิดจะทำอะไรเน่ียยย จากคุณ : ^รตี - [ วันแม่แห่งชาติ 00:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 12 follow the next one ka.. จากคุณ : Tyra (Tyra) - [ วันแม่แห่งชาติ 08:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รออ่านต่อยู่นะคะX-D จากคุณ : Melody - [ วันแม่แห่งชาติ 11:59:18 A:125.26.139.137 X: TicketID:135311 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ..................๖........................ เพื่อนสาวของปัทมาถึงกับต้องท้าวคางมองเธออย่างไม่เข้าใจ เมื่อปัทมาขอร้อง ให้ช่วย "ฉันไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆนะเนี่ย" เพื่อนสาวบ่น "กะแค่มีแฟนสักคนนี่มันน่ากลัวขนาดนี้เลยหรือไง" เก๋ เพื่อนสนิทของหญิง สาวและเป็นเพื่อนร่วมงานถาม "แต่เค้าไม่ใช่แฟนชั้น" ปัทมาบอก "ทำไมเธอไม่ลองคบกันจริงๆล่ะ" เพื่อนสาวยังถาม "ในเมื่อ เธอเองก็ไม่มีใครและทางคุณปฐวีเองก็ไม่ติดขัด" เก๋ถามต่อ "จะให้ฉันมีแฟนด้วยเหตุผลเพราะ "ไม่มีใคร" กับ " ใครก็ได้" เนี่ยนะเก๋" ปัทมาย้อนถามเพื่อนสาว เก๋ยักคิ้วให้เธอก่อนจะบ่นต่อ "งั้นก็ตามใจ แต่ฉันละเสียดายแทนเธอจริงๆเลย" "งั้นเธอก็มาเป็นแฟนเค้าสิ" ปัทมาบอก "เรื่องอะไรฉันไม่ได้อยู่หมู่บ้านคานทองนิเวศน์เหมือนเธอนี่" เก๋หยอกเพื่อน สาว ปล่อยให้ปัทมามองเธออย่างงอนๆ ............................................... ภายในร้านอาหารญี่ปุ่นในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ปฐวี มองนาฬิกาอย่าง กระสับกระส่าย ปัทมาโทรมานัดเขาเพื่อทานข้าวกลางวัน แต่นี่สายไปเกือบยี่สิบนาทีแล้ว ชายหนุ่มได้แต่ออกอาการหงุดหงิด เมื่อโทรศัพท์ไปหาหญิงสาวเธอก็ไม่ รับสาย แต่ปฐวีก็ยังตัดสินใจที่จะรอต่อไป "พี่วีขา" เสียงเรียกมาจากทางด้านหลังของชายหนุ่ม เมื่อเขาหันกลับไปมอง ก็ต้องตกใจเมื่อสบตากับ ตาคู่โตผิดปกติกับแก้มป่องๆเหมือนสูบลม ก่อนจะ ทำใจและยิ้มให้กับ วิภาดา "คู่นัด" คนก่อน "มาทานข้าวคนเดียวหรอคะ" วิภาดาถามพร้อมกับยืนบิดไปบิดมาอยู่ข้างโต๊ะ "เอ่อ พอดีนัดเพื่อนไว้น่ะครับ" ปฐวีบอก "เพื่อนพี่วีมาช้าจังนะคะ ให้วินั่งรอเป็นเพื่อมั้ย" วิภาดาถาม พร้อมกับ นั่งลง ฝั่งตรงข้ามเรียบร้อย แล้วจะถามทำไมวะเนี่ย... ปฐวีคิดในใจ "วิ มาทำอะไรแถวนี้ล่ะครับ" ชายหนุ่มถามพร้อมกับหันซ้ายหันขวาเหมือน คนกำลังทำความผิด "อ๋อ วิ มาทานข้าวเหมือนกันค่ะ ไม่คิดว่าจะเจอพี่วีที่นี่ บังเอิญจังนะคะ" วิภาดา พูด พร้อมกับเริ่มสั่งอาหาร "วิ นึกว่าต้องทานคนเดียวเสียแล้ว" เธอพูดไปเรื่อยๆ และพยายามทำตาโต คู่นั้นให้เป็นประกาย ในขณะที่ปฐวีถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่และภาวนา อย่าให้ปัทมาเข้ามาตอนนี้เลย เพราะหญิงสาวอาจ หาเหตุ ยกเลิกการแกล้ง เป็นแฟนเขาก็ได้ ... ปฐวี เริ่มแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน ว่าทำไมเขาต้อง กังวลว่าปัทมาจะเข้าใจผิดด้วยนะ... ............. "หนูปัทคิดยังไงถึงชวนย่ามาซื้อของล่ะจ๊ะ" คุณย่าสายหยุดถามหญิงสาว "ปัทเกรงใจคุณย่าน่ะค่ะ ไปรบกวนทานข้าวตั้งหลายมื้อ" หญิงสาวบอก พร้อมกับยิ้มหวาน "เกรงใจอะไร แหม หนูปัทกับตาปฐวีก็คนรักกัน" คุณย่าพูดพร้อมกับหยิก แก้มหญิงสาวอย่างเอ็นดู "ย่ามีความสุขจริงๆเลย เวลาที่ได้อยู่กับหนูและตาปฐวีพร้อมๆกัน" คุณย่าพูด ไปเรื่อยๆ จนหญิงสาวรู้สึกเศร้าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวที่ร่วมมือกับหลายชายคน โปรดโกหกคุณย่าใจดีคนนี้..แต่หญิงสาวก็ไม่อาจปฏิเสธว่าเธอเองก็รู้สึกรัก คุณย่าคนนี้ขึ้นมาจริงๆ .. และการได้ไปทานข้าวที่บ้านคุณย่าสายหยุดทำให้ เธอรู้สึกเหมือนกลับเป็นเด็กเล็กๆที่คอยมีผู้ใหญ่คอยตามใจอยู่เสมอ..หากไม่ นับหลานชายคนโปรดที่คอยทำตัว กวน หัวใจเธอตลอดเวลา หญิงสาวพาคุณย่าเดินมาจนกระทั่งเกือบจะถึงร้านอาหารญี่ปุ่น เธอมองเข้าไป ในร้าน และพบชายหนุ่มนั่งอยู่กับหญิงสาวอีกคน ปัทมารู้สึกเจ็บแปล็บในใจเล็กๆ แม้ว่าแผนการนี้เธอจะเป็นคนเตรียมมันขึ้น มาเองก็ตาม หญิงสาวมองภาพหนุ่มสาวตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจตัวเอง จนคุณ ย่าสายหยุดแปลกใจ และมองตามเธอไป "เอ๊ะ .. นั่นตาปฐวีนี่นา" คุณย่าสายพูดหลังจากขยับแว่นตาอยู่หลายครั้ง "อยู่กับใครนะ..เอ๊ะ" คุณย่าทำท่านึกได้ "นั่นมันหนู วิภาดา นี่นา ใช่มั้ยหนูปัท" คุณย่าหันมาถามเธอ และพบว่าหญิง สาวยังคงมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาสับสน "ตาปฐวี ทำอย่างนี้ได้ยังไง เดี๋ยวย่าต้องไปถามให้รู้เรื่อง" คุณย่าสายหยุดทำ ท่าจะบุกเข้าไปจริงๆ จนหญิงสาวต้องฉุดแขนเอาไว้ "อย่าค่ะ คุณย่า" หญิงสาวบอก "ปัทไม่อยากมีเรื่องค่ะ" หญิงสาวพูดต่อ "ไม่ได้ ตาปฐวีทำอย่างนี้ไม่ถูก" คุณย่าโวยวาย "คุณย่าให้พี่เค้าได้คบคนที่เค้าเลือกเถอะค่ะ" หญิงสาวพูดด้วยสีหน้าที่พยายาม ทำให้เศร้ามากที่สุดแต่ในใจกลับรู้สึกเจ็บขึ้นมาจริงๆ "แต่.." คุณย่าทำท่าจะค้านแต่เมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของหญิงสาวจึงหันไป ปลอบใจเธอแทน "หนูปัทไม่ต้องห่วงนะ ย่าจะจัดการเรื่องนี้เอง" คุณย่าบอก "คุณย่าคะ " ปัทมาเรียกพร้อมกับบีบมือคุณย่า "คุณย่า สัญญากับปัทได้มั้ยคะว่าคุณย่าจะให้พี่เค้าเลือกคนที่พี่เค้าต้องการ หรือสิ่งที่พี่เค้าต้องการจริงๆ" หญิงสาวขอร้องคุณย่าสายหยุด ด้วยน้ำเสียง จริงจังจนคุณย่าต้องมองหน้าหญิงสาวและไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึนกับหนุ่ม สาวคู่นี้ ก่อนจะหันไปมองหลานรักและวิภาดาที่นั่งคุยกันอยู่ในร้าน "วันนี้ เรากลับกันก่อนมั้ยคะ" หญิงสาวพูด คุณย่าได้แต่พยักหน้าอย่างจนใจ... แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 50 10:10:52 จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 13 ส.ค. 50 10:01:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แฮ่ คงพอรู้แล้วใช่ไหมครับคุณ รตี ว่าหนูปัทจะทำอะไร คงไม่โหดขนาด ตบจูบครับ คุณหลานสาวคุณยาย ( ลองมาเป็นหลานสาวคุณย่ามั้ย 55+) ยิ่งอายุมากขึ้นคุณย่าก็ยิ่งเอาแต่ใจครับ คุณสก๊อตตี้ ขอบคุณครับคุณวรุณ ลองเขียนเรื่อง กุ๊กๆกิ๊กๆดูมั่ง คุณ Tyra กะคุณ เมโลดี้ มาแปะให้แล้วนะครับ.( แต่ยังไม่จบนิ ) ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาทักทายกันครับ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 50 10:19:20 จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 13 ส.ค. 50 10:16:56 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ...................๗.................... เสียงโทรศัพท์ในสำนักงานจัดหาคู่ "สื่อรัก"ดังขึ้นหลายครั้งจนเพื่อนสาว ของปัทมาต้องดึงสายมารับเอง พร้อมกับมองปัทมาอย่างเคืองๆ ในระยะหลัง เธอปฏิเสธที่จะรับสายปฐวีโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์ มือถือหรือโทรศัพท์สำนักงาน "สวัสดีค่ะ บริษัทสื่อรักค่ะ" เก๋ เพื่อนสาวของปัทมาพูด "อ๋อ ค่ะ คุณปฐวี" ชื่อปฐวีทำให้หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง และพยายามส่งสัญญาณ บอกเพื่อนสนิทว่าเธอไม่อยู่ "ค่า ยัยปัทหรอคะ เมื่อกี้ยังอยู่เลยค่ะ แต่ตอนนี้ไปไหนแล้วก็ไม่รู้" เก๋บอกปฐวี "ค่ะ แล้วเก๋จะบอกให้นะคะ" เก๋บอกก่อนที่จะวางสายและ หันมามองปัทมาที่ ทำท่าเหมือนหยุดหายใจตลอดที่เธอคุยกับปฐวี "ระวังขาดอากาศหายใจตายล่ะแก" เพื่อนสาวประชด "เค้าว่ายังไง" ปัทมาถาม ทำเอาเพื่อนสาวมองอย่างหมั่นไส้ "อยากรู้ไม่คุยเองล่ะ" เก๋ประชด ปัทมาออกอาการหงุดหงิดก่อนจะตอบ "ฉันแค่อยากรู้ว่า เค้าจะเลิกวุ่นวายกับฉันเมื่อไร" ปัทมาบอก "คงยาก " เก๋บอก ทำให้ปัทมาต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย "ทำไม" หญิงสาวถาม "เพราะเค้ากำลังจะมาหาเธอที่นี่น่ะสิ" เพื่อนรักตอบ "หา !" หญิงสาวอุทาน "ตกลงที่แกหลบหน้าเค้าเนี่ย เพราะโกรธที่เค้าไปกับยัยวิภาดาที่แกจัดฉาก ให้หรือเปล่า" เก๋ถามตรงๆ "จะบ้าหรอ" ปัทมาตอบเสียงหงุดหงิด "ฉันจะออกไปหาลูกค้าข้างนอกนะ"  ปัทมาบอกเพื่อนสาวก่อนจะคว้ากระเป๋า ถือและวิ่งออกไป เก๋มองเพื่อนสาวอย่างอ่อนใจ ....ชีวิตแกนี่เหมือนละครหลังข่าวเข้าไปทุกวัน คนดูรู้กันทั้งประเทศจะเหลือก็แต่พระเอกกับนางเอกนี่ละที่ไม่รู้ว่าตัวเองรักกัน   เพื่อนสาวคิด.... ................. ปฐวี จอดรถห่างออกไปจากอาคารสำนักงานของหญิงสาวหลายช่วงตึกเนื่อง จากเป็นช่วงพักกลางวันทำให้การจราจรค่อนข้างติดขัด ชายหนุ่มเดินไปยัง สะพานลอยที่ใกล้ที่สุดแต่สายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวที่กำลังเดินออกจาก อาคารฝั่งตรงข้ามและทำท่าเหมือนกำลังจะโบกรถแท๊กซี่คันหนึ่ง... ยัยตัวยุ่งเอ้ย..จะหนีอีกแล้ว..ปฐวีคิด ก่อนจะตะโกนเรียกหญิงสาวดังลั่น ปัทมาหันซ้ายหันขวาจนเจอกับเจ้าของเสียง อาการเจ็บในหัวใจวิ่งขึ้นมา อีกครั้งจนหญิงสาวต้องขบริมฝีปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัวก่อนจะเปิดประตูและ เข้าไปนั่งในรถแท็กซี่ ปฐวีที่อยู่อีกฟากถนน ตัดสินใจกระโดดข้ามที่กั้นขอบทางและพยายามจะวิ่ง ข้ามถนนไปให้ทันรถแท็กซี่คันนั้น... "เอี๊ยดดดดดดด! " เสียงรถประจำทางที่กำลังจะเข้ารับผู้โดยสารเบรคอย่างสุดชีวิตเมื่อเห็นชาย หนุ่มวิ่งตัดหน้ารถในระยะกระชั้นชิด.. "คุณปฐวี!" หญิงสาวอุทานออกมาเมื่อเห็นเหตุการณ์ และรีบลงจากรถแท็กซี่ คันนั้นก่อนจะวิ่งข้ามสะพานลอยมายังอีกฝั่งของถนน.. ปฐวียังคงนอนนิ่งอยู่ที่ถนนหน้ารถประจำทางคันนั้น โดยมีคนกลุ่มใหญ่มอง อยู่ พร้อมๆกับเสียงพึมพำ "ตายรึยัง" "สะพานลอยอยู่แค่นี้ไม่ข้าม สงสัยอยากตายมาก" "ถ่ายหนังหรือเปล่า พระเอกหล้อ หล่อ" "แล้วนางเอกอยู่ไหนล่ะ" "...................." หญิงสาวฝ่าคนกลุ่มนั้นเข้าไปประคองชายหนุ่มเอาไว้พร้อมกับร้องให้ใครสัก คนพาชายหนุ่มไปส่งโรงพยาบาล "อย่าบอกคุณย่านะ" ชายหนุ่มพึมพำ "อะไรนะคะ คุณรู้สึกตัวใช่มั้ย" ปัทมาถาม "คุณปัท..อย่าบอกคุณย่านะ" ชายหนุ่มย้ำก่อนจะหมดสติไป ....................... จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 13 ส.ค. 50 11:57:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น่ารักจังค่ะ ^_______________^ จากคุณ : nemina - [ 13 ส.ค. 50 11:59:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เหอๆ สงสัยหลานสาวคุณยาย จะมีแฟนด้วยเหตุผลเพราะ "ไม่มีใคร" กับ " ใครก็ได้" แน่เลย อิอิ อยากเป็นหลานสาวคุณย่ามั่งอ่ะ สงสัยต้องไปเป็นนางเอกก่อน อิอิ ได้ป่ะ คุณกลิ่นกาแฟ จากคุณ : โยเกิตมะนาว (โยเกิตมะนาว) - [ 13 ส.ค. 50 13:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 19 .....................๘.................... ปฐวี ตื่นขึ้นมาพร้อมๆกับเสียงโทรศัพท์มือถือของเขา หญิงสาวลุกเดินไป หยิบโทรศัพท์และยื่นให้กับเขาแต่เสียงโทรศัพท์ก็เงียบลงไปก่อน ปฐวีรับโทรศัพท์มาอย่างงงๆ "ผมอยู่ที่ไหน" เขาถาม "คุณอยู่ที่โรงพยาบาล คุณกระโดดไปชนหน้ารถ จำได้มั้ย" หญิงสาวตอบ ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวก่อนจะขมวดคิ้วและพูด "เค้าเรียกว่าถูกรถชนไม่ใช่หรือครับ" "แล้ว คุณเป็นใคร" ชายหนุ่มถาม ทำเอาหญิงสาวตาโตด้วยความแปลกใจ "อะไรนะ" ปัทมาถาม "คุณ มาเฝ้าผม คุณเป็นคนรักของผมหรอ" ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าสงสัย "คุณ .. คุณจำไม่ได้หรอ" ปัทมาถามด้วยน้ำเสียงตกใจ "ผมจำไม่ได้ .. แต่คุณเป็นแฟนผมใช่มั้ย ดูท่าทางคุณห่วงผมมาก" ปฐวีถาม ต่อ หญิงสาวทำท่าอึกอัก...ฉันห่วงก็เพราะฉันเป็นต้นเหตุให้คุณกระโดดไปชน รถประจำทางต่างหากเล่า... "เปล่า ค่ะ เรา..เป็นเพื่อนกัน.." หญิงสาวตอบ "หรอ...อืม.นั่นสินะ ผมจำได้ว่า...ผมมีแฟน.." ชายหนุ่มทำท่าคิดและกุมขมับ "แฟนผมชื่อ..ปัทมา" ชายหนุ่มบอก ทำเอาหญิงสาวรู้สึกอบอุ่นในใจขึ้นมา และแก้มทั้งสองข้างแดงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว... "คุณชื่ออะไร.. " เขาถามต่อ เมื่อเห็นหญิงสาวเงียบไป "ฉันไปตามหมอให้คุณดีกว่า ท่าทางคุณจะอาการหนัก" หญิงสาวบอกด้วยท่า ทางห่วงใยก่อนจะรีบลุกออกจากห้องไป ชายหนุ่มมองตามไปด้วยสายตาอบอุ่น อย่างน้อย เขาก็รู้แล้วว่าเธอห่วงเขา ก่อนจะกดดูหมายเลขที่เรียกเข้าและไม่ได้รับสาย ปัทมาไปแจ้งพยาบาลว่าปฐวีรู้สึกตัวแต่เหมือนจะจำเรื่องราวยังไม่ได้ ซึ่ง พยาบาลได้แจ้งให้คุณหมอเจ้าของไข้ทราบแล้ว และขอให้เธอกลับไปรอที่ ห้องคนไข้ก่อน เมื่อหญิงสาวมาถึงหน้าห้อง ขณะกำลังจะเปิดประตูเข้าไป เธอได้ยินเสียง ชายหนุ่มคุยโทรศัพท์จึงหยุดฟังด้วยความสงสัย "ครับคุณย่า ผมกับน้องปัทเข้าใจกันแล้วครับ" เสียงชายหนุ่มพูด ปัทมาบีบลูกบิดประตูจนแน่น ความห่วงใยเปลี่ยนเป็นความโกรธอย่างรวดเร็ว เธอไม่น่ามาห่วงคนกะล่อนอย่างนายปฐวีคนนี้เลย.....หญิงสาวปล่อยลูกบิด ประตูและคิดจะจากไปแต่ก็ต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียงชายหนุ่มพูดต่อ.. "ผมสบายดีครับ นอนดูทีวีอยู่ที่อพาตเม้นต์นี่ละครับ" "อ้อ คุณย่าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ช่วงนี้ผมต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดหลาย วัน คงไม่ได้ไปเจอคุณย่า แต่เดี๋ยวผมให้เจ้าเอกแวะไปเยี่ยมคุณย่านะครับ" ชายหนุ่มหมายถึงเพื่อนสนิทที่บริษัทเดียวกัน "คุณย่าขาดเหลืออะไร บอกเจ้าเอกได้เลยนะครับ ไว้ผมกลับมาผมจะพาน้อง ปัทไปทานข้าวด้วย" ชายหนุ่มพูด ปัทมายืนอยู่หน้าห้องอย่างลังเล.. ทำไมเขาต้องโกหกด้วยนะ.. จะมีสักเรื่องที่ ผู้ชายคนนี้จะพูดความจริงบ้างไหม.. "คุณ ครับ" เสียงเรียกที่อยู่ใกล้ๆ ทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง คุณหมอเจ้าของไข้ เรียก เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยืนอยู่อย่างใจลอย "ไปดูคนไข้ข้างในดีกว่าครับ คุณบอกคนไข้จำอะไรไม่ได้ใช่มั้ยครับ" คุณหมอถาม "เอ่อ ." หญิงสาวพยายามหาคำตอบ "ดิฉันเข้าใจผิดไปเองล่ะค่ะ คือดิฉันสับสนนิดหน่อย" ปัทมาบอก "ผมเข้าใจครับ คุณคงเป็นห่วงแฟนมาก เลยใจลอย สับสน" คุณหมอบอกยิ้มๆ "ไม่.." หญิงสาวพยายามจะปฏิเสธ แต่คุณหมอก็เดินนำเข้าไปในห้องแล้ว เธอจึงต้องเดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ หลังจากที่คุณหมอตรวจดูอาการแล้วจึงหันมาพูดกับปัทมา "ตกลงแฟนคุณไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่แขนเดาะกับขาหัก ให้อยู่โรง พยาบาลสักอาทิตย์ก็ไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้ว" คุณหมอบอก และต้องแปลกใจ ที่หญิงสาวทำหน้าเรียบเฉย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ดูเธอห่วงเขาเสียเหลือเกิน "สนุกมากมั้ย" หญิงสาวถามปฐวีเมื่อคุณหมอออกจากห้องไปแล้ว "สนุกที่ไหน ..เจ็บจะแย่แล้ว" ชายหนุ่มบอก "ฉันจะกลับแล้ว โชคดี" หญิงสาวบอกพร้อมกับหยิบกระเป๋าถือ "คุณปัท" ชายหนุ่มเรียกหญิงสาวเบาๆ หญิงสาวหันกลับไปมองหน้าเขาช้าๆ "ขอบคุณ ... เรื่องคุณย่า" ชายหนุ่มพูด หญิงสาวเข้าใจได้ทันทีว่าเขาหมายถึง เรื่องที่เธอไม่โทรไปบอกคุณย่าเขา "ทำไมคุณต้องโกหก" ปัทมาถาม เมื่อชายหนุ่มทำท่าสงสัยเธอจึงอธิบายว่าตอน ที่เขาคุยโทรศัพท์กับคุณย่า เธอยืนอยู่หน้าประตูและได้ยินบทสนทนา.. "ผมไม่อยากให้คุณย่าไม่สบายใจ" ชายหนุ่มบอกเบาๆ "แต่คุณหายไปอย่างนี้ท่านจะยิ่งห่วง ให้ท่านมาดูแลคุณที่นี่ท่านน่าจะเป็น ห่วงน้อยกว่า" หญิงสาวให้ความเห็น ชายหนุ่มส่ายหน้าและยิ้มเหงาๆ "อย่าเลย.. คุณย่าท่านเป็นโรคหัวใจ อย่าให้ท่านรู้จะดีกว่า" ชายหนุ่มบอก หญิงสาวถึงกับต้องขมวดคิ้ว โรคหัวใจแบบที่เป็นเองหายเองเนี่ยนะ..... นี่เขาจะโกหกเธอไปถึงไหน...ปัทมาแอบน้อยใจอยู่ลึกๆ ชายหนุ่มคงมีเหตุ ผลของเขาที่จะไม่บอกคุณย่า...หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะเดินออกจากห้อง ผุ้ป่วยไปโดยมีสายตาของชายหนุ่มที่มองตามอย่างเหงาๆ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 50 16:52:07 จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 13 ส.ค. 50 13:59:09 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ............๙........................ ที่สำนักงานของบริษัทสื่อรัก เก๋มองอาการเพื่อสาวอย่างเป็นห่วง เมื่อหญิงสาว มาทำงานในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ปฐวีถูกรถชน "ถ้าเป็นอย่างนี้ก็กลับบ้านไปเลยไป" เก๋ไล่เพื่อนสาวเมื่อเห็นว่าปัทมาเอาแต่ นั่งเหม่อ "ฉันคิดเรื่องงานอยู่" ปัทมาแก้ตัว เก๋ถอนหายใจก่อนจะบ่นดังๆ "งานประเภทไหนของแก ลูกค้าอยากได้แฟนวัยรุ่น แกส่งรุ่นคุณปู่ไป กับอีกคู่นัดผู้ชายกับผู้ชายไปเจอกัน.. " ปัทมาทำหน้าจ๋อยเมื่อเพื่อนสาวแจกแจงความผิด "แล้วที่นั่งหน้าหงิกอยู่นี่ก็เพราะส่งคุณวิภาดาไปดูอาการคุณปฐวีเค้าใช่มั้ยล่ะ" เก๋ถามจี้ใจดำ "ก็เค้าขอแค่ใครก็ได้" หญิงสาวแก้ตัว แต่ในใจกลับรู้สึกน้อยใจนิดๆ "แต่ฉันไม่เห็นว่าคุณปฐวีจะเป็นอย่างนั้นเลย เค้าง้อแกจะตาย" เพื่อนสาวบอก "คนๆนั้น ไม่เคยพูดจริงสักอย่างหรอก แม้แต่กับย่าตัวเอง" หญิงสาวพูดพร้อม กับนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน "นี่คุณปฐวีเข้าโรงพยาบาลแล้ว ใครคอยไปดูแลคุณย่าละ" เพื่อนสาวถาม "ก็คงพ่อกับแม่เค้าละมั้ง" ปัทมาบอก ในขณะที่เพื่อนสาวทำท่านึก "ไหนแกบอกว่า พ่อแม่คุณปฐวีเสียไปตั้งแต่เขายังเล็ก แล้วก็อยู่กับย่าแค่ สองคนไม่ใช่หรอ" เพื่อนสาวบอก ทำเอาปัทมาอ้าปากค้าง จริงด้วย... เธอลืมไปเสียสนิทว่าคุณย่าสายหยุดมีแค่หลานชายสุดที่รักคอยดูแลอยู่เพียง คนเดียว...เก๋ถึงกับส่ายหน้ากับอาการป้ำเป๋อของเพื่อนสาว.. .............. ปัทมาในชุดกางเกงขาสามส่วนและเสื้อยืดสีเข้มกำลังยืนรดน้ำต้นไม้ที่สนาม หญ้าหน้าบ้านคุณย่าสายหยุดอย่างอารมณ์ดี หญิงสาวแวะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณ ย่าสายหยุดในตอนเย็นหลังเลิกงานก่อนที่จะกลับบ้านในช่วงที่ชายหนุ่มยัง รักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล "หนูปัท" คุณย่าเรียก "มาทานขนมก่อนสิลูก" คุณย่าเรียกพร้อมกับถือถาดขนมทองหยิบทองหยอด ออกมาวางที่โต๊ะสนาม ตามมาด้วยชายหนุ่มท่าทางสำอาง  ปัทมาขานรับก่อน จะปิดน้ำและล้างไม้ล้างมือ "หนูปัทเลยต้องลำบากมาอยู่เป็นเพื่อนย่า " คุณย่าบอก หญิงสาวยิ้มและแกล้ง เฉไฉไปเรื่องอื่น "ปัท มาขอทานขนมฝีมือคุณย่าหรอกค่ะ" หญิงสาวบอกพร้อมกับใช้ส้อมจิ้ม ขนมทองหยอดเข้าปาก "ถ้าชอบก็มาทุกวันเลยนะหนูปัท แหม ชอบเหมือนพี่เค้าเลยนะ" คุณย่าพูด ยิ้มๆทำเอาหญิงสาวแทบสำลัก ในขณะที่ชายหนุ่มท่าทางสำอางกลั้นยิ้มกับ ท่าทีของหญิงสาว "รายนี้อีกคน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ถูกหวยมาหรือยังไง" คุณย่าหันไปพูดกับเอก "โธ่คุณย่า ที่ยิ้มเนี่ย ผมกำลังอินเลิฟ ครับ อินเลิฟ" เอกเล่าให้คุณย่าฟังอย่าง อารมณ์ดี "อ้อ หรอ ดีนะ หาแฟนเองเป็น ตาปฐวีของย่านี่สิ ต้องให้ย่าไปคุยให้" คุณย่าพูด ปัทมาถึงกับหน้าแดง "แล้วนี่หนูปัทได้โทรศัพท์คุยกับพี่เค้าบ้างมั้ยจ๊ะ" คุณย่าถาม "ค่ะ" ปัทมาตอบ ก็เธอต้องซักซ้อมบทกับหลานชายสุดที่รักของคุณย่าทุกวัน เพื่อป้องกัน "ความแตก" อย่างครั้งที่แล้วนี่นา .. และกว่าจะได้เรื่องได้ราว หญิงสาวก็ต้องปวดหัวกับบทสนทนาที่ ยียวนกวนประสาทของชายหนุ่ม แทบทุกครั้ง..แต่ลึกๆหญิงสาวก็รู้สึกหัวใจเต้นรัวทุกครั้งที่ปฐวีโทรเข้ามา ใบหน้าหญิงสาวเศร้าลงโดยไม่รู้ตัวเมื่อคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างปฐวี และวิภาดาซึ่งคงจะคืบหน้าไปมากเมื่อ วิภาดาต้องไปดูแลปฐวีทุกวันตาม แผนที่เธอให้เพื่อนสาวเป็นผู้ดำเนินการให้..และในวันที่เขาออกจากโรง พยาบาล..เขาคงจะพาวิภาดามาแนะนำกับคุณย่าสายหยุด ..และนั่นคงหมด หน้าที่คนรักปลอมๆอย่างเธอ..ซึ่งคุณย่าสายหยุดเองก็คงไม่ว่าอะไรเพราะได้ รับปากเธอไว้แล้วตั้งแต่ครั้งก่อน..ว่าจะยอมตามการตัดสินใจของหลานชาย เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น คุณย่าขอตัวไปรับโทรศัพท์ จึงเหลือเพียงเอก เพื่อนสนิท ของปฐวี และหญิงสาวอยู่ที่โต๊ะสนาม "ทำไมคุณปัทไม่แวะไปเยี่ยมเจ้าปฐวีมันบ้างล่ะครับ" เอกถามพร้อมกับจิ้ม ขนมเข้าปาก "คงไม่จำเป็นหรอกค่ะ เพราะคุณปฐวีก็มีคนดูแลอยู่แล้ว" ปัทมาพยายามพูด ด้วยน้ำเสียงเรียบที่สุดเพราะกลัวชายหนุ่มที่ท่าทางสำอางจะจับความรู้สึกได้ "ไม่เหมือนกันหรอกครับ" เอกพูดไม่ชัดเพราะขนมเต็มปาก "เจ้าปฐวีมันดูสดใสขึ้นมากเวลาคุยโทรศัพท์กับคุณปัท กำลังใจจากคนรัก นี่สำคัญนะครับ" เอกพูดพร้อมกับดื่มน้ำตามอึกใหญ่ คุณย่าสายหยุดกลับมาที่โต๊ะอีกครั้ง พร้อมกับหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่ จนเจ้าตัวตกใจ "คุณย่า" หญิงสาวลูบแก้มตัวเองงงๆ ในขณะที่คุณย่าหัวเราะอย่างอารมณ์ดี "เมื่อกี้ พี่เค้าโทรมา ย่าบอกว่าหนูปัทอยู่ที่นี่ เค้าเลยฝากหอมแก้มด้วย" คุณย่า บอก ทำเอาหญิงสาวหน้าแดง...ตาบ้า....คอยดูเหอะ..หญิงสาวคิด.. .................. ปัทมากดปุ่มรับสายบนเครื่องโทรศัทพ์มือถือของเธอก่อนจะพูดสาย "ค่ะ คุณปฐวี" "คุณ ... มารับผมหน่อยสิ" ชายหนุ่มบอก "คุณหมอเค้าปล่อยผมออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว" เสียงชายหนุ่มยังพูดต่อ "ก็ให้เพื่อนคุณไปรับสิ" หญิงสาวบอกก่อนที่จะพูดต่อด้วยประโยคที่ทำร้าย จิตใจตัวเอง "หรือไม่ก็ให้คุณวิภาดาไปรับ" "ไม่ว่างสักคน นะ คุณนั่นละ จะให้ผมกระเตงขาใส่เฝือกออกจากโรงพยาบาล หรอ" ชายหนุ่มทำเสียงอ้อนจนหญิงสาวรู้สึกใจเต้นรัว "ผมรออยู่ล๊อบบี้โรงพยาบาลนะ" ชายหนุ่มสรุปง่ายๆก่อนจะวางสายไป ทิ้งให้ หญิงสาวทำหน้ามุ่ยใส่โทรศัพท์ "ตกลงแกโกรธโทรศัพท์ทุกเครื่องเลยใช่มั้ย" เก๋เพื่อนสาวคนสนิทถามเมื่อเห็น หน้ามุ่ยๆของหญิงสาว "ก็ตาหลานรักคุณย่าน่ะสิ ใช้เอาใช้เอา" หญิงสาวบ่นโดยไม่ทันสังเกตุว่าเพื่อน สาวอมยิ้มกับอาการที่หญิงสาวยึดเอาคุณย่าสายหยุดเป็นย่าของตัวเองจริงๆ "ก็เธอเป็นแฟนเค้านี่" เพื่อนสาวบอก "ชั้นไม่ใช่..."  หญิงสาวจะปฏิเสธ "อย่างน้อยก็ยังใช่ จนกว่าเค้าจะประกาศแฟนตัวจริง" เพื่อนสาวบอกก่อนจะถาม ต่อ "แล้วแกรู้ได้ยังไงว่า เค้าชอบคุณวิภาดาน่ะ" "นิสัยอย่างคุณปฐวีน่ะ ถ้าไม่ชอบต้องหาทางหนีไปแล้ว" ปัทมาบอก "อะไรที่มีความสุข แกก็น่าจะทำนะ เวลาก็เหลืออีกไม่เยอะไม่ใช่หรอ" เก๋แนะ นำ นั่นสินะอีกไม่นาน ปฐวีก็จะประกาศตัว แฟนตัวจริงกับคุณย่าแล้ว...ปัทมาคิด หากเธอจะขอ..เวลาเขาสักนิด..คงไม่เป็นไรละมัง...... จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 13 ส.ค. 50 16:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 21 .................๑๐................... หญิงสาวจอดรถไว้ที่จุดรับผู้ป่วยของโรงพยาบาลก่อนที่จะเข้าไปหาชายหนุ่ม ข้างใน ปฐวียิ้มให้หญิงสาวอย่างดีใจจนหญิงสาวต้องเผลอยิ้มตอบ ชายหนุ่มมองรอยยิ้มนั้นอย่างลืมตัว จนหญิงสาวต้องเตือน  .. นี่ถ้าโดนรถชน แล้วได้เห็นรอยยิ้มน่ารักแบบนี้ล่ะก็ อีกสองสามครั้งก็ยังไหว..ปฐวีคิด ชายหนุ่มพยุงตัวขึ้นด้วยความยากลำบากเนื่องจากขาข้างหนึ่งยังคงใส่เฝือก อยู่ หญิงสาวมองอย่างชั่งใจก่อนที่จะเข้าไปช่วยพยุงชายหนุ่ม แขนข้างหนึ่ง ของเขาโอบอยู่บนไหล่หญิงสาวในขณะที่อีกข้างยันไม้ค้ำ แขนอีกข้างของ หญิงสาวสอดอยู่ที่เอวของชายหนุ่มเพื่อช่วยพยุง ชายหนุ่มได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่คุ้นเคยของหญิงสาวจนต้องสูดหายใจลึกๆ สัมผัสที่ใกล้ชิดทำให้ปฐวีอบอุ่นไปถึงหัวใจ ชายหนุ่มเดินกระเตงอมยิ้ม ไปตลอดทาง ปัทมาพาเขาเดินมาจนถึงประตูด้านข้าง และต้องหยุด มองเก้าอี้ล้อเข็นที่จอดอยู่อย่างสงสัย ก่อนจะถามบุรุษพยาบาลที่ยืนอยู่ "เอ๊ะ .. รถเข็นนี่ใช้ได้หรือเปล่าคะ" "ครับ ใช้ได้ครับ บุรุษพยาบาลตอบ "  หญิงสาวหันมามองชายหนุ่มอย่างไม่ แน่ใจ "พอดีคุณผู้ชาย บอกว่าไม่ต้องใช้น่ะครับ" บุรุษพยาบาลพูดต่อ แววตาหญิงสาวเปลี่ยนเป็นแม่เสือขึ้นมาทันทีก่อนจะปล่อยชายหนุ่ม ให้กระเตงขาเดียวอยู่หน้าประตูก่อนที่เขาจะตะเกียกตะกายเปิดประตูรถ และเข้าไปนั่งคู่กับหญิงสาวที่เบาะหน้าด้วยความช่วยเหลือของบุรุษพยาบาล "คุณไม่โกหกสักวันจะได้ไหม" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ปฐวีทำหน้าสำนึกผิดก่อนจะแก้ตัว "ผมโกหกที่ไหนกัน คุณเข้าใจไปเองทั้งนั้น" "แต่คุณพยายามไม่บอกความจริง " หญิงสาวยังหงุดหงิดไม่หาย "ผมบอกความจริงคุณก็ไม่เชื่อผมอยู่ดี" ปฐวีบอกยิ้มๆ "คุณก็ลองบอกมาสิ" หญิงสาวพูดประชด "ผมคงรักคุณจริงๆแล้วล่ะ" ชายหนุ่มบอก พร้อมๆกับอาการคมำไปข้างหน้า จนหัวกระแทกกับคอนโซลอย่างแรงเมื่อหญิงสาวเหยียบเบรกกระทันหัน "โอ๊ย! ... คุณ" ปฐวีร้องพร้อมกับกุมศีรษะ "คุณอย่ามาล้อเล่นอะไรบ้าๆนะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับหันหน้าไปซ่อนดวง ตาที่แดงก่ำเพราะกลั้นน้ำตาไว้.. ทำไมนะเขาถึงได้พูดจาอย่างนี้ตลอดเวลา โดยที่ไม่คิดเลยว่า..มันจะทำร้ายเธอแค่ไหน..ทั้งที่เขามี วิภาดาอยู่แล้วแท้ๆ หญิงสาวพยายามกลั้นอาการสะอื้นไว้ไม่ให้เขาเห็น "คุณเป็นอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงห่วงใยเมื่อเห็นท่าทีที่ แปลกไปของเธอ "อย่าเพิ่งถาม .." หญิงสาวพูดและพยายามกลั้นสะอื้น "ชั้นไม่ต้องการฟังความจริงของคุณอีก" เธอบอกพร้อมกับหยิบกระดาษทิชชู มาซับน้ำตา ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะเงียบไปด้วยความไม่เข้าใจ ตลอดทางชายหนุ่มฮัมเพลงเบาๆ และแอบมองหญิงสาวเป็นระยะ จนเห็นว่า เธอแอบอมยิ้มกับเพลง หญิงสาวขับรถพาชายหนุ่มมาจนถึงอพาตเม้นต์ของ เขา "คุณต้องจอดทางทางทิศตะวันตก มีลิฟท์อยู่ทางนี้ ทางตะวันออกเป็นบันได" ชายหนุ่มบอก แต่หญิงสาวกลับนำรถไปจอดทางด้านทิศตะวันออก จนชาย หนุ่มทำหน้าแปลกใจ "คิดว่าฉันจะเชื่อคุณหรอ" หญิงสาวพูด ก่อนจะเดินนำชายหนุ่มไป "คุณอยู่ชั้นไหน " หญิงสาวถาม "ชั้น แปด" ปฐวีตอบด้วยน้ำเสียงปลงๆ ทางขึ้นอพาตเม้นต์ด้านทิศตะวันออกมีแต่บันไดตามที่ชายหนุ่มบอก ปัทมา ได้แต่ยิ้มให้แบบจ๋อยๆพร้อมกับขอโทษ หญิงสาวเดินนำปฐวีไปยังทางขึ้น ด้านทิศตะวันตก โดยให้ชายหนุ่มกระเตงขาเดียวตามไป จนกระทั่งถึงลิฟท์ หญิงสาวกดปุ่มเรียกลิฟท์แต่ไม่มีสัญญาณไฟขึ้น "เอ๊ะ ไฟเสีย" หญิงสาวบ่น โดยมีชายหนุ่มยืนหอบแฮกอยู่ด้านข้าง "อ๋อ ไฟไม่เสียหรอกครับ" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เคาน์เตอร์ร้องบอก ก่อนจะพูดต่อ "พอดีลิฟท์มันเสียน่ะครับ ดูท่าจะอีกนาน เพราะช่างยังไม่มาเลย ใช้บันได ทางทิศตะวันออกไปก่อนนะครับ" "เหอะ" ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนจะเอนตัวไปพิงผนัง โดยไม่ทันสังเกตุว่า หญิงสาวหลุดอาการขำกับท่าทางของเขา "ไปเถอะ" หญิงสาวกวักมือเรียกพร้อมกับกลั้นหัวเราะก่อนจะเดินนำไปและ ให้ชายหนุ่มกระเตงขาเดียวตามไปเหมือนเดิมจนกระทั่งถึงบันไดทางขึ้น "ใจคอคุณจะให้ผมกระเตงขึ้นไปอย่างนี้น่ะหรอ"  ชายหนุ่มถามไปหอบไป หญิงสาวยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเข้าไปพยุง "เอาเถอะ คิดเสียว่าช่วยลูกนกลูกกา ทีหลังอย่ามาโกหกกับฉัน" หญิงสาวบอก "คุณ .. เพิ่งจะรู้ว่าคุณทรมานคนแล้ว อารมณ์ดีนะเนี่ย.. " ชายหนุ่มบ่น "ก็รู้ไว้ซะ" หญิงสาวบอกพร้อมกับออกแรกพยุงชายหนุ่มขึ้นบันไดไปทีละขั้น "ถ้ารู้ล่วงหน้า ผมจะได้เตรียมแส้กับเทียนไขไว้ด้วย...โอ้ย!" ชายหนุ่มร้องออก มาเมื่อหญิงสาวกระทุ้งศอกเข้าที่สีข้างอย่างแรง "อยากจะกระเตงขึ้นไปเองมั้ย" หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงดุๆ ถึงทำให้ชายหนุ่ม สงบปากสงบคำลงได้ หนุ่มสาวทั้งคู่ใช้เวลาร่วมชั่วโมงกว่าจะขึ้นมาถึงชั้นเจ็ด และเหลือบันไดอีกไม่ กี่ขั้นก็จะถึงชั้นแปด.. "ผมน่าจะขึ้นไปอยู่ชั้นสิบสี่นะ" ปฐวีบอกหญิงสาว จนเธอหันมามองด้วยสาย ตาดุๆ แต่ในใจก็รู้สึกอบอุ่นกับคำพูดทีเล่นทีจริงของเขา จนกระทั้งถึงบันได ขั้นสุดท้าย ไม้ค้ำของชายหนุ่มก็ลื่นไถลลงจากขั้นบันได ทำให้ทั้งคู่เสียหลัก หญิงสาวรีบประคองชายหนุ่มเอาไว้จนทำให้จมูกของชายหนุ่ม วิ่งเข้ามา "หอมแก้ม" เธออย่างจัง แก้มของปัทมาแดงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้พร้อมๆกับเสียงหัวใจที่เต้นแรงจน กลัวว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน เธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่ข้างแก้มใส.. หญิงสาวหันมามองหน้าชายหนุ่มช้าๆด้วยแววตาที่เลื่อนลอยและสบตากับ สายตาอันอบอุ่นของเขา เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร จนปฐวีเป็นผู้ทำ ลายความเงียบขึ้นมาก่อน "แก้ม คุณปัทนิ่มเหมือนที่คุณย่าบอกเลย" "อ้ายยยย!" หญิงสาวร้องและผลักชายหนุ่มด้วยความเขินแบบสุดๆ ก่อนจะ เอามือปิดปากเมื่อเห็นชายหนุ่มกลิ้งหลุนๆลงไปตามบันไดที่เพิ่งจะขึ้นมา.... "ตายแล้ว..." ปัทมาอุทานเบาๆหลังจากที่ชายหนุ่มลงไปกองอยู่ที่พื้นชั้นเจ็ด จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 13 ส.ค. 50 18:11:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ...............๑๑.(จบ)................... เย็นวันต่อมาปัทมาไปรับคุณย่ามาที่โรงพยาบาลที่หลานชายสุดที่รักมาพัก รักษาตัวอีกครั้ง เนื่องจากตกบันไดแขนหัก หญิงสาวไม่เข้าใจว่าคราวนี้ ทำไมชายหนุ่มถึงยอมบอกให้คุณย่ารู้ได้ จนเมื่อชายหนุ่มเฉลยให้ฟัง ว่า "ตกบันไดกับถูกรถชนนี่มันต่างกันมากมั้ยล่ะ" อีกทั้งต้องทำการสมรู้ ร่วมคิดกับทางโรงพยาบาลว่าที่ขาหักเข้าเฝือกนี่ก็มาจากตกบันไดนี่เอง หญิงสาวอดอมยิ้มไม่ได้...นี่ก็ถือเป็นผลงานของเธอนะเนี่ยที่จะได้บอก คุณย่าได้ว่าชายหนุ่มอยู่ที่โรงพยาบาล.... "แกนะแก ไปทำยังไงให้ตกบันไดแล้วเจ็บถึงขนาดนี้" คุณย่ายังบ่นซ้ำ "คุณย่าถามหนูปัทของคุณย่าเองเถอะ" ปฐวีโบ้ยไปทางหญิงสาว จนหญิงสาว ต้องทำตาดุใส่ก่อนจะหันมายิ้มจ๋อยๆให้คุณย่า "พอดีปัทไม่ทันระวังน่ะค่ะ เลยไปผลักพี่เขาเข้า" หญิงสาวเล่า "อือ หรอ เอ๊ะ แล้ว หนูปัทไปห้องพี่เขาทำไม หรือว่า" คุณย่าเอามือทาบอก ด้วยความตกใจเพราะคิดไปถึงไหนต่อไหน "ตายแล้ว! ตาปฐวี แกตั้งใจรังแกน้องใช่ไหม" คุณย่าถามหลานสุดที่รักอย่าง เอาเรื่อง "โธ่คุณย่า ไปซะโน่น ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย แค่หอมแก้มไปหน่อยเดียว" หลานชายสุดที่รักสารภาพ "โอ๊ย! โธ่เอ้ย หนูปัท ขวัญเอ้ย ขวัญมานะลูก" คุณย่าเข้ามากอดหญิงสาวไว้ใน ขณะที่เธอมองชายหนุ่มที่เข้าเฝือกทั้งขาทั้งแขนด้วยสายตาเอาเรื่อง...อีตาบ้า เล่ามาได้ยังไงกัน... "คุณย่า.." ชายหนุ่มเรียก "คนที่เจ็บน่ะมันผม" ชายหนุ่มอ้อนเมื่อเห็นคุณย่าชักจะกอดหญิงสาวนานไป หน่อย คุณหมอเจ้าของไข้เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับฟิล์มเอกซเรย์ แผ่นใหญ่ ก่อนจะ อธิบายให้หญิงสาวฟัง "อาการแฟนคุณก็ไม่มีอะไรมากครับ เฝือกที่แขนและขาคงเอาออกได้พร้อมๆ กัน" คุณหมอบอก ก่อนจะหันไปทักทายคุณย่า "คุณย่าสบายดีหรือครับ" "ค่า สบายดีค่า" คุณย่าตอบ "ผลการตรวจหัวใจครั้งที่แล้วออกมาดีนะครับ แต่ต้องระวังเรื่องอารมณ์และ การออกกำลังนิดหน่อย" คุณหมอพูดต่อ หญิงสาวถึงกับต้องขมวดคิ้ว ก่อนจะถามคุณหมอ "คุณย่ามีอาการโรคหัวใจหรอคะ" "อ๋อ ครับ คุณย่าท่านเคยมีอาการมาก่อน ก็ต้องดูแลเป็นพิเศษสักนิดนะครับ" คุณหมอบอกก่อนจะขอตัวออกไป หญิงสาวหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียง ซึ่งกำลังยักคิ้วให้อย่าง กวนประสาท ทำนองว่า ...ก็ผมโกหกที่ไหนกันเล่า....คุณเข้าใจผิดไปเอง... คุณย่าหันมามองหญิงสาวด้วยสายตาอาทร ...ก่อนจะพูด..ในสิ่งที่หญิงสาว ไม่ทันได้ตั้งตัว "ไหนๆ เรื่องก็มาถึงขั้นนี้" คุณย่าพูด "ปล่อยไว้นาน หนูปัทจะยิ่งเสียหาย" คุณย่าพูดต่อ เมื่อเห็นหญิงสาวทำตาโต "อะไรนะคะ" "พอพี่เค้าออกจากโรงพยาบาลได้ ย่าจะให้พี่เค้าไปขอหมั้นหนูปัท" คุณย่าพูด "คะ" "หนูปัทจะว่ายังไงลูก" คุณย่าถามพร้อมกับลูบศีรษะอย่างเอ็นดู "แต่.." หญิงสาวยังไม่ทันได้เอ่ยปากคุณย่าก็พูดต่อ "ถ้าหนูไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบพี่เขา หนูคงไม่ขึ้นไปที่ห้องพี่เขาใช่ไหมลูก" คุณย่าถาม หญิงสาวพยายามจะอธิบายว่าที่เธอต้องไปจริงๆนั้นเพราะอะไร แต่หันไปเห็นชายหนุ่มบนเตียงใช้มือข้างที่เป็นอิสระทำท่ากุมหัวใจดิ้นไปมา ทำให้ต้องกลืนคำพูดเอาไว้...และมองเขาตาขวางๆแทน "แต่ คุณวิภาดา" ปัทมาพยายามจะบอกคุณย่าถึงความสัมพันธ์ของหลานชาย สุดที่รักกับ"คู่นัด" ก่อนหน้าเธอก็มีเสียงหวานๆดังขึ้นเสียก่อน "อุ๊ย คุณย่าขา" วิภาดานั่นเองที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอก ปัทมารู้สึกเหมือนหัวใจร่วง ลงไปในเหวทันที ดวงตาใสฉายแววเศร้าลงโดย ไม่รู้ตัว "อ้าว หนูวิ เพิ่งมาหรือจ๊ะ" คุณย่าสายหยุดถามหลังจากรับไหว้จากวิภาดา "ค่ะ " วิภาดาตอบ "อุ๊ย คุณปัทมา" วิภาดาทักเมื่อเห็นหญิงสาวยืนอยู่ ก่อนที่จะเดินเข้ามาจับมือ เธอ "วิต้องขอบคุณ คุณปัทมากเลยค่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปัท วิก็คงไม่ได้พบ และเจอคนที่รักวิขนาดนี้" วิภาดาพูด ทั้งที่ยังกุมมือเธอไว้ "ค่ะ ปัท ยินดีด้วยค่ะ" ปัทมาพูด พร้อมกับเบือนหน้าหนี ขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมา โดยกลั้นไม่อยู่ "ใช่มั้ยคะพี่เอก" วิภาดาปล่อยมือปัทมาและเดินไปกุมมือเอกเพื่อนสนิทของ ปฐวีไว้แทน....ทำเอาหญิงสาวมองด้วยสายตางงๆ "ถ้าวิไม่ได้มาเยี่ยมพี่วี วิก็คงไม่ได้เจอกับพี่เอก ต้องขอบคุณคุณปัทมากๆเลย" วิภาดายังเล่าไม่หยุด ปัทมาหันไปมองหน้าหลานชายสุดที่รักของคุณย่าซึ่งกำลังนอนยิ้มอยู่บนเตียง แววตานั้นชวนให้หญิงสาวอยากเข้าไปบีบคอเสียเหลือเกิน .เหมือนจะแปล ความหมายได้ว่า....ผมเปล่าโกหกนะ...คุณก็คิดไปเองอีกนั่นละ... หญิงสาวค่อยๆย่องไปที่เตียงของชายหนุ่มในขณะที่คุณย่ากำลังทักทายกับ หนุ่มสาวทั้งคู่และบอกว่ามีข่าวดีจะประกาศ ปัทมาจิกเล็บหยิกขาของคนป่วยบนเตียงเต็มที่ "โอ้ย!" ปฐวีร้องลั่นจนทุกคนหันมามอง "เป็นอะไรอีกล่ะ" คุณย่าหันมาถามเพราะไม่พอใจที่ถูกขัดจังหวะ "สงสัยมดกัดค่ะ" หญิงสาวตอบในขณะที่คุณย่าส่ายหน้ากับความใจเสาะ ของหลานชาย "ข่าวดีก็คือ .." คุณย่าประกาศ "หลังจากตาปฐวีออกจากโรงพยาบาล ย่าจะจัดงานหมั้นให้กับปฐวีและหนู ปัทมา" คุณย่าประกาศต่อ ปฐวีเอื้อมมือมากุมมือหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะพูดเบาๆ "ขนาดผมกระเตงขาเดียว ผมยังตามคุณทันเลย ถ้าออกจากโรงพยาบาล แล้วคุณหนีผมไม่พ้นหรอก " "ลองดูมั้ยล่ะ" หญิงสาวพูดยิ้มๆ "ถ้าคุณหนีอีก...ผมจะส่งคุณย่าไปตามคุณจนสุดขอบฟ้าเลย" ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ เรียกเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความสุขของทุกคนออกมาจนเต็มห้อง...... ....................จบ........................เสียที....................เฮ้อ............... แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 50 22:45:35 แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 50 22:17:50 แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 50 22:12:33 จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 13 ส.ค. 50 21:37:22 ]

ความคิดเห็นที่ 23 .. สนุกจริงๆครับ ผมชอบเรื่องนี้มาก จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 13 ส.ค. 50 22:43:43 ]

ความคิดเห็นที่ 24 หนุก คะ จากคุณ : แม่ใบเลี้ยงเดี่ยว (แม่ใบเลี้ยงเดี่ยว) - [ 13 ส.ค. 50 22:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 25 narak ka~~~~~ จากคุณ : ^_^ (^รตี) - [ 14 ส.ค. 50 06:22:28 ]

ความคิดเห็นที่ 26 น่ารักดีครับ  คุณย่าแอบน่ากลัวเล็กน้อยตอนแรกๆ แต่หลังๆ นายปฐวีน่ากลัวกว่า กร๊ากก มีประโยคเด็ดๆ เยอะไปหมด คัดมาเป็นตัวอย่างบางส่วน          จะให้ฉันมีแฟนด้วยเหตุผลเพราะ "ไม่มีใคร" กับ " ใครก็ได้" เนี่ยนะ เห็นด้วยครับ... ว่าควรมี... เอ๊ยยยย ไม่ช่าย ฮ่ะๆๆ          ชีวิตแกนี่เหมือนละครหลังข่าวเข้าไปทุกวัน          คนดูรู้กันทั้งประเทศจะเหลือก็แต่พระเอกกับนางเอกนี่ละ          ที่ไม่รู้ว่าตัวเองรักกัน   อูย... สะใจ          ตกลงแกโกรธโทรศัพท์ทุกเครื่องเลยใช่มั้ย กร๊าก สงสารโทรศัพท์          คนที่เจ็บน่ะมันผม ไม่บอกไม่รู้เลยนะเนี่ย แซวเสร็จแล้วไปดีกว่า ^^ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 14 ส.ค. 50 07:49:26 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ว้า...จบซะละ เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ รอเรื่องแบบนี้อยู่นะคะ เหอๆ เอาหลานสาวคุณยายไปเป็นนางเอกมั่งดิ จากคุณ : โยเกิตมะนาว (โยเกิตมะนาว) - [ 14 ส.ค. 50 10:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ Tyra กะ คุณ เมโลดี้ ... จบแล้วนะคร้าบบบบบบ ขอบคุณครับคุณ nemina คุณโยเกิตจะเอาเหตุผลนั้นจริงๆหรอ.. ขอบคุณคร้าบคุณวรุณ ....คุณวรุณมาเยี่ยมทีไร ..ผม...เขินนน...เอิ๊ก.... ขอบคุณคุณแม่ใบเลี้ยงเดี่ยวด้วยครับ ขอบคุณคุณรตีที่มาเยี่ยมเป็นระยะ(เอ หรือมาเร่งเราหว่า) หุๆๆๆ คุณพีท เพื่อนร่วมงานผมบอกว่า ผมคบได้ก็ตอนไม่พูดนี่ละ 555+ คุณโยเกิต ผมละกังวลจะแย่ เพราะเขียนเรื่องยาวๆมันผูกเรื่องยาก กลัวมุข จะซ้ำด้วย เพราะเน้นที่อารมณ์มากกว่าเรื่องราว( จะบอกว่าเรื่องตัวเองมัน ไร้สาระก็กระไร 55+)   และที่กลัวที่สุดคือ ... ไม่มีคนอ่าน... เพราะมันยาว.....เอิ๊ก... ดีใจจัง....ที่จบ.... เดี๋ยวนายกลิ่นต้องขอไปทำงานแบกหามซักระยะนะครับ จบงานแล้วจะมาปั่นต่อให้...หุๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 50 14:37:39 จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 14 ส.ค. 50 14:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สนุกดีค่ะ แต่แหมคุณวีนี่อึดสุดยอด ทั้งรถชน ทั้งตกบันได นับถือๆ จากคุณ : ukaliptus - [ 14 ส.ค. 50 17:14:24 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ชักจะอยากมีคุณย่าแบบนี้แฮะ แค่ไปหาเพื่อนต่างเพศที่ห้อง โดนจับแต่งเลย จากคุณ : scottie - [ 14 ส.ค. 50 21:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มุขพระเอกเจ็บตัวดูเหมือนว่าจะยังใช้ได้ทุกยุคสมัยครับคุณยูคา... 55+ นี่ยังดีนะครับคุณสก๊อตตี้ ตอนแรกว่าจะให้โดนจับมือ แล้วแต่งเลย...หุๆๆๆ แหมคุณย่าหาเหตุให้ได้หลานสะใภ้เร็วๆอยู่แล้ว... จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 14 ส.ค. 50 22:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สนุกดีค่ะ...............(ยังอ่านไม่จบเลยแหะๆๆๆ) เด๋วเย็นๆว่าจะอ่านต่อแต่ขอcommentก่อน อิอิ จากคุณ : น้ำตาล (namtanzay) - [ 15 ส.ค. 50 13:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 33   น่ารักดีค่ะคุณย่าแบบนี้อยากได้มั่งจัง  จะได้ลงจากคานซักที อิอิ จากคุณ : burin piggypink - [ 15 ส.ค. 50 17:00:20 ]

ความคิดเห็นที่ 34 'อ่ะ คุณnamtanzayรีบคอมเม้นตอนอ่านไม่จบ ถ้าจบแล้วบอกไม่หนุกน้อยใจเลยนะเนี่ย... อะจึ้ยยย คุณ burin piggypink คุณย่าของปฐวีนะคร้าบ ไม่ใช่ ของ ปัทมา ถ้ามีคุณย่าแบบนี้จริงๆผมคงโดนจับแต่งไปหลายรอบแล้ว.... เพราะสมัยเรียน ไปเมาหลับอยู่ห้องเพื่อนที่เป็นผู้หญิงบ่อยๆ(เมาพอกันอ่ะ)..แต่น่าแปลก ..ผมกับ เพื่อนคนนี้ ไปไหนมาไหนด้วยกัน เมาแอ๋ด้วยกัน ..แต่ไม่มีใครบอกว่าเป็น แฟนกันเลย.. กะบางคนแค่เงยหน้าสบตาก็เป็นข่าวแล้ว...แปลกดีเนาะ... จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 16 ส.ค. 50 10:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 35 น่ารักสุด ๆ เลย ^^ จากคุณ : oldword - [ 16 ส.ค. 50 13:55:45 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ^________^ อมยิ้มหลังจากอ่านจบ จากคุณ : Melody - [ 18 ส.ค. 50 18:03:01 A:125.26.138.54 X: TicketID:135311 ]

ความคิดเห็นที่ 37 หวาน .... >_< จากคุณ : ลมหนาวกับดาวเดือน - [ 21 ส.ค. 50 22:38:23 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณคร้าบ....ทุกท่านเลย...เดี๋ยวปั่นให้ใหม่ครับ ตอนนี้ไปเอ้อระเหยก่อน เพิ่งจะพ้นงานหนักๆๆๆๆๆมา ค่อยยังชั่วหน่อย เดี๋ยวคงมีเวลาฟุ้งซ่าน5555 จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 23 ส.ค. 50 13:31:37 ]