ทำไมฉันไม่เคยมีความสุขเรื่องความรักเสียที ?

ผมไม่เคยตอบคำถามทำนองนี้กับใครสักคน

แม้แต่หมอดูเมื่อถูกถามแบบนี้ก็ยังให้คำตอบตรงๆไม่ได้

คำถามนั้นมีสองเนื้อความ นั่นคือ ความสุข และ ความรัก

หรืออาจมองว่าความสุขต้องเกิดจากความรัก

ผมตีความคำถามเอาไว้อย่างนั้นจึงเลี่ยงที่จะไม่ตอบ

แต่ถามกลับว่า

ทุกวันนี้มีความสุขดีไหม ?

ผู้ถามตอบว่า

มี

ผมถามกลับอีกทีว่า

แล้วจะเอาความรักไปอีกทำไม ?

คนที่มีชีวิตแต่ละวันเดินตรงไปข้างหน้าทีละก้าวอย่างเข้มแข็งมั่นคง ตัดสินใจด้วยความรู้สึกนึกคิดของตนเอง

ร้องไห้ด้วยความเสียใจของตนเอง ผมถือว่าคนเหล่านี้เป็นคนที่มีความสุขดีอยู่แล้ว

เพียงแต่เราไม่เคยสังเกตตัวเองกันเลยว่า  จริงๆแล้วเราต้องการความรักจากใครบางคนจริงหรือเปล่า

ส่วนใหญ่ พอช่วงวัยหนึ่งมาถึง หัวใจก็เริ่มเหงา  อยากมีคนรักตามแบบคนรอบข้าง

ความปรารถนาเช่นนั้นมีดีกรีมากน้อยไม่เท่ากัน

บางคนมีมากจนเหมาเอาว่าเพื่อนใกล้ตัวที่คุยกันรู้เรื่องคือของๆตนเอง

พอวันที่เพื่อนไม่ได้เป็นคนรักของตนอย่างที่คิดจึงต้องฟูมฟาย

แล้วเอาแต่คิดว่าตนเองเป็นคนอ่อนแอไม่เข้มแข็ง ต้องคอยหาใครสักคนเป็นหลักให้เกาะตลอดชีวิต

เราลืมกันไปแล้วว่า

เมื่อก่อน เราเคยยิ้มแย้ม ร่าเริง ได้ด้วยตัวคนเดียว

สมัยเป็นเด็กมีของเล่นชิ้นเดียวก็หัวเราะเยาะยิ้มเป็นวันๆไม่ยอมกินข้าวกินปลา

เด็กบางคนไม่มีเพื่อนเล่นก็สร้างเพื่อนในจินตนาการขึ้นมาคุยจ้อคนเดียวได้ทั้งวัน

ผมอยากให้เราคิดถึงความสุขที่มาจากตัวเราก่อนที่คิดจะมีความสุขจากความรัก

เพราะว่า  ความสุขจากความรัก ตีกรอบได้สองประการเท่านั้นในมุมมองของผม

คือ ความสุขจากการถูกรักและความสุขจากการได้รัก


การมีใครสักคนมารักเราเป็นกรณีที่น่าจะมีความสุขมากที่สุด

เราใช้ชีวิตแต่ะละวันผ่านไปเรื่อยๆ

จนวันหนึ่ง มีคนคอยมาห่มผ้าให้ในคืนค่ำอันเหน็บหนาว

มีร่มกางให้ในวันฝนตกและแดดออก

เรารับรู้เรื่องราวเหล่านั้นด้วยหัวใจ

ค่อยตอบแทนผู้ให้ความรักด้วยรอยยิ้ม

รอยยิ้มมาจากความสุขที่มีอยู่กับตัวเรา

หากเรามีความสุขได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว รอยยิ้มที่มอบคืนให้ความรักย่อมดูเชื่อมั่นและเปี่ยมพลัง


การได้รักใครสักคนแล้วได้ทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อคนที่เรารักโดยไม่หวังอะไรตอบแทน

น่าจะเป็นกรณีที่ระทมไม่น้อย หากไม่ได้รับความรักตอบแทน

แต่สำหรับคนที่มีความสุขจากการได้รักกลับไม่เคยเสียน้ำตา แม้ว่านานๆถึงจะมีรอยยิ้มตอบกลับมาสักหน

ความรักในรูปแบบนี้เป็นความรักเพื่อแบ่งปัน มิใช่รักเพื่อเติมเต็มช่องว่าง

หัวใจที่มีช่องว่างนั้น ถมไม่เคยเต็ม ให้รักไปแล้วต้องได้ความรักและความสุขตอบแทนกลับมามากกว่าที่ให้ไป

แต่หัวใจที่จะแบ่งปันกันได้ เป็นหัวใจที่เป็นสุขจนล้นปริ่มอยู่แล้ว

ดังนั้น

แม้วันหนึ่งเราจะต้องโบกมืออำลาวันเวลาที่ทุ่มเทให้กับความรักที่ผลตอบแทนเป็นศูนย์

เราก็ยังยิ้มได้ด้วยใจเป็นสุข



ก่อนจะมีความรัก ผมอยากให้ทุกคนมีความสุขเสียก่อน

ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เปราะบางและอ่อนไหว

หากแสวงหาไขว่คว้าเพียงเพื่อทดแทนส่วนที่ว่างในชีวิต

เราอาจทำร้ายใครสักคนเข้าโดยไม่รู้ตัว

คนที่มีความสุขคือคนเข้มแข็ง  คนแบบนั้นพร้อมจะแบ่งปันความรักและพร้อมจะถูกรัก

แล้วเมื่อเราเป็นคนที่มีความสุขก่อนมีความรัก

ความรักจะไม่ทำร้ายใครจนต้องถามว่า ทำไมฉันไม่เคยมีความสุขเรื่องความรักเสียที