Forgiveness
05/02/2007
ธรรมชาติ คือ ผู้สร้างทุกสิ่ง
หลายคนเชื่อในประโยคนี้ แต่มีหลายคนที่ยังไม่เข้าใจ
ผมกำลังเดินอยู่ตรงถนนแถวนวมินทร์ ถนนที่รถแล่นผ่านน้อยคันในเวลากลางคืน แต่ละคันวิ่งผ่านไปด้วยความเร็วสูง ผมกำลังรอเวลานั้นอยู่ เวลาที่ผมจะได้จบสิ้นจากโลกนี้ไปเสียที
ตลอดเดือนนี้ผมพยายามที่จะเลิกเป็นเกย์ พยายามบังคับให้ตัวเองชอบผู้หญิง ผมพยายามฝืนใจทำทุกอย่าง พยายามที่จะนอนกับผู้หญิง มีอะไรกัน แต่ผมก็ทำไม่ได้ ใจของผมยังเรียกร้องความอบอุ่น ความอยากจากเรือนร่างของเพศผู้ ผมอยากที่จะเลิกเป็นเกย์ อยากที่จะมีครอบครัว อยากจะมีลูก พร้อมกับที่ครอบครัวและสังคมรอบข้างของผมต่างมองผมด้วยความรังเกียจ
เป็นแบบนี้มันฝืนธรรมชาติ เป็นผู้ชายก็ต้องเป็นผู้ชาย ต้องคู่กับผู้หญิงสิ แบบนี้มันไม่ต่างอะไรกับพวกผิดแปลก ผิดเพศ กูว่ามรึงกลับมาเป็นผู้ชายดีกว่า
คำต่าง ๆ มากมายที่เข้ามาในชีวิตผมตลอดเวลา
ผมไม่อยากที่จะฝืนธรรมชาติ อยากที่จะเป็นเพศปกติที่คนอื่นเขาเป็นกัน อยากที่จะเกิดเป็นผู้ชายจริง ๆ
ผมเฝ้าแต่หาคำตอบ ทำไมผมถึงเกิดมาเป็นแบบนี้
ทำไม เพราะอะไร ใครกันที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ถ้าผมรู้ว่าสิ่งใดเป็นต้นเหตุ ผมจะไม่มีวันที่จะให้อภัยสิ่งนั้น สิ่งที่ทำให้ผมต้องทุกข์ทรมานแบบนี้ แต่มันคงไม่มีโอกาสที่จะรู้อีกแล้ว
ผมกำลังวิ่งออกไปกลางถนน ตัดหน้ารถที่แล่นมาด้วยความเร็วสูง เพื่อฆ่าตัวตาย
พร้อมกับที่ผมกระเด็นออกมาอย่างแรงด้วยความแรงกับความเร็วของรถ ลงไปนอนกองอยู่บนพื้นถนน
ก่อนที่ทุกอย่างจะพล่ามัวไปหมด
ผมรู้สึกตัวอีกครั้ง รู้สึกว่าทำไมทุกอย่างรอบๆตัวของผมมันถึงได้นุ่มนิ่มไปหมด ผมพยายามที่จะลืมตา
แต่ดูเหมือนแสงสว่างข้างนอกจะจ้าสว่างจนแสบตาไปหมด นี่ผมคงได้ตายไปจากโลกนี้ไปแล้ว ที่นี่คงเป็นที่ๆต้องไป หลังจากความตาย ผมพยายามฝืนแสงที่สว่าง จนดวงตาของผมปรับสภาพได้
ผมแปลกใจกับสิ่งที่เห็น ผมกำลังนอนกองอยู่บนพื้น รอบข้างเต็มไปด้วยงานศิลปะมากมาย
รูปวาด รูปปั้น อยู่รอบตัว บรรยากาศรอบตัวเหมือนเป็นห้องโถง ผนังห้อง พื้นห้อง มันเป็นสีขาวบริสุทธิ์ไปซะหมด ผมพยายามลุกขึ้น ก่อนมองออกไปที่หน้าต่าง
ท้องฟ้าสีครามสดใส นกนางนวลสีขาวที่บินว่อนไปมา มันช่างสวยงามเหลือเกิน ก่อนที่ขาของผมจะเดินตรงไปที่หน้าต่างโดยไม่รู้ตัว ข้างล่างของบ้านหลังนี้คือ น้ำตก
มันช่างเป็นน้ำตกที่สวยงามอย่างที่ผมไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน เหมือนมันไม่มีอยู่บนโลกมนุษย์ ผมสูดอากาศหายใจลึก ๆ อากาศมันช่างดีสดชื่น ผิดกับเมืองกรุงเทพที่มีแต่มลภาวะเหลือเกิน
ตึก ๆ....เสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากข้างหลัง แต่ก่อนที่ผมจะทันคิดอะไร เสียง ๆ หนึ่งก็ดังขึ้น
สวัสดีครับ คุณหมายเลข E7481 เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง
ผมหันหลังไปก็พบชายหนุ่มผมดำยาวสวมชุดทักซิโด้และหมวกสีดำ ใส่แว่นตาข้างเดียวขนาดเล็กใส ๆ
คุณเป็นใคร ผมถามออกไปด้วยความตกใจ
ผมเป็นใครไม่สำคัญหรอกคุณ E7481 แค่คุณตามผมมาก็เพียงพอแล้ว
ผมมึนงง E7481 คืออะไร มันคือรหัสอะไรกัน แต่จากที่พูด มันน่าจะหมายถึงผม
ก่อนที่เขาจะเดินเปิดประตูอีกด้านหนึ่งของห้อง เเละหันมาทางผมอีกครั้ง ตามมาสิครับ เขาพูด พร้อมรอยยิ้ม
ผมเดินตามเขาเข้าไป ตามห้องต่าง ๆ รอบกายช่างดูสวยงามเหลือเกิน รอบ ๆ ห้อง งานศิลปะต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับคนทั้งนั้น มันช่างมากมายเหลือเกิน ภาพใบหน้า ภาพอวัยวะ บางรูปก็ยังเหมือนวาดไม่เสร็จ ยังเหมือนต้องใช้เวลาวาดต่อ แต่น่าแปลกที่มันมีแต่ภาพของผู้ชายทั้งนั้น ผมเดินต่อไปเรื่อย ๆ ก่อนที่เขาจะเปิดประตูอีกครั้งเป็นบานที่สอง
หลังจากที่เปิด และเข้าไป มีทางที่ผมเดินตามผู้ชายคนนั้นอยู่ตรงกลาง มีห้องพร้อมกับผนังใส ๆ ขนาบข้างทางเดิน ข้างในมีอะไรบางอย่าง ลักษณะเหมือนลูกกลม ๆ ขนาดประมาณกำมือสีขาว พร้อมกับกลุ่มหมอกควันสีเหลืองซึ่งอยู่ข้างหลัง มันลอยอยู่มากมายในกระจกสองข้างขนาบ
ผมเดินตามเขาเข้าไปสักพัก ก็เจอประตูอีกบาน ก่อนที่เขาจะเปิดเข้าไปอีกครั้ง ภายในห้องยังตกแต่งด้วยอุปกรณ์ โคมไฟศิลปะอะไรเช่นเดิม เพียงแต่ตรงกลางห้องมีหลุมท่ออะไรบางอย่าง ก่อนที่เขาจะเดินไปตรงกลางหลุมท่อ ผมเดินตามเขาไปข้างหลัง ก่อนที่เขาจะตบมือสองครั้ง พร้อมกับที่มีลูกสีขาวกลม ๆ จากห้องข้าง ๆ ได้ลอยเข้ามา เขาจับที่ลูกนั้น ก่อนจะปล่อยลูกนั้นวางไว้ข้างท่อ มีบางสิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงจากลูกกลม ๆ มันค่อย ๆ กลางเป็นร่างกายของคน กลายเป็นเด็กและเติบโตเป็นวัยรุ่นอย่างรวดเร็ว ผมตกใจอย่างบอกไม่ถูกกับสิ่งที่เห็น มันกลายเป็นผู้ชายฝรั่งหน้าตาหล่อ รูปร่างดีคนหนึ่ง
เขาแก้ผ้าไม่มีอะไรห่อหุ้ม เขานอนแผ่อยู่บนพื้นห้อง เหมือนไม่มีชีวิต และก่อนที่ชายผู้นั้นจะลงไปนั่ง
เขามองดูหน้าของร่างกายที่นอนแผ่นั้น เขายิ้มด้วยรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น ก่อนที่จะจูบลงไปที่ปากของผู้ชายที่นอนอยู่
ผมรู้สึกแปล๊บขึ้นในใจอย่างบอกไม่ถูก นี่มันอะไรกัน ผู้ชายจูบผู้ชาย
คนผู้นี้เป็นเหมือนที่ผมเป็นอย่างงั้นหรือ
หลังจากที่เขาจูบผู้ชายฝรั่งนั้น เขาก็ลุกขึ้นมา พลางมองลงไป ร่างกายที่นอนอยู่นั้นพลันมีชีวิตขึ้นทันใด
เขาลืมตา เขานอนยิ้ม....ยิ้มแบบบริสุทธิ์ เหมือนเด็กแรกเกิด
พร้อมกับผู้ชายคนที่พาผมมา ตบมือสองครั้งก่อนที่ร่างกายของชายผู้นั้นจะกลับมาเป็นลูกกลม ๆ สีขาว
ก่อนที่จะพุ่งลงไปในหลุมท่อนั่นอย่างรวดเร็ว
ผมยังอึ้งกับสิ่งที่เห็น เขาเป็นเหมือนผู้ให้กำเนิดผู้ชายคนนั้น ก่อนที่เขาจะหันมาทางผม
เห็นแล้วใช่มั้ย ลูกกลม ๆ นั่นจะถูกส่งต่อไปยังมนุษย์เพศเมีย มันเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิต เห็นเช่นนี้แล้วให้อภัยแก่ผมได้หรือไม่ เขาพูดออกมา
ผมตอบกลับไปว่า ให้อภัยเรื่องอะไร
เรื่องที่ผมทำให้คุณเป็นแบบนั้น ทำให้คุณมีชีวิต
ผมตัวสั่นด้วยความโกรธ พลางคิดอะไรบางอย่างออกในหัวของผม ชายผู้นี้ทำให้ผู้ชายที่เกิดในโลกนั้นเป็นเกย์อย่างงั้นเหรอ คุณเป็นคนทำให้ผมเป็นเกย์ใช่มั้ย ผมพูดออกไปด้วยเสียงดัง
จากคุณ :
shikak 
- [
14 ส.ค. 50 20:10:53
]
การให้อภัย
