 |
สิ้นลายบุปผา
ปทุมมาล้าโรยโชยกลิ่นอ่อน
สีเหลืองซ่อนโศกหม่นทนทุกข์หมอง
เหล่าภู่ผึ้งจึงบินโผผินมอง
มาจดจ้องมองเมียงเอียงตาแล
บัวดอกน้อยค่อยแย้มกลีบก่อนร่วง
เกษรพวงพุ่งช่อล่อแสงแข
เหลืองเกษรซอนกลีบดูย้ำแย่
ภมรแลแล้วจากฝากคำลวง
หยดน้ำหวานจานท้ายสุดหยุดใจ
แม้ไม่ใสในกลับชุ่มตุ่มหลวง
ผึ้งเกลือกเคล้าเร้าโลมชมทั่วดวง
เกษรร่วงช่วงชิงทิ้งกลีบโรย
กลีบสลัดตัดใยในไม่ช้า
ค่อยเอนอ้าท้าชอนอ่อนระโหย
ภมรหลงตรงดิ่งทิ้งเหล็กโปรย
ละไว้โดยที่เข้าใจในความจริง
เหล็กในติดสนิทแน่นแท่นบุปผา
ดึงช้าช้ากลัวหางหลุดสุดสวิง
พอถอนได้หัวใจแทบหยุดนิ่ง
ไม่ไหวติงนิ่งเงียบในเฉียบพลัน
-----------------------------------
ภาพประกอบจากโอเคเนชั่นบล็อก
จากคุณ :
sugarhut  
- [
17 ส.ค. 50 14:52:27
]
|
|
|
|
|
|
