ความคิดเห็นที่ 1 ฉันละทิ้งโลก    ฉันละทิ้งร้อยมือสิบสายตา    ฉันละทิ้งจิตรนาการร้อยวันพันฝัน    ฉันละทิ้งการกระวัดจับปลายปากกา    ฉันละทิ้งค่ำคืนที่ดึกดื่น แต่เก็บงำความมืดมิดไว้แทน    ฉันละทิ้งการเสพเสวนาจากร้อยปากสลับเสียง    ฉันละทิ้งสรรพเสียงเพลงกระวานก้องไกล    ฉันละทิ้งการสดับฟังคำปลิ้นปล้อน    ฉันละทิ้งตัวเอง จากคุณ : ลามะเพ้อฝัน (ลามะสีฟ้า) - [ 21 ส.ค. 50 20:54:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นั่นสิ ฉันก็อยากละทิ้งจินตนาการร้อยวันพันฝัน ฉันก็อยากละทิ้งการสดับฟังคำปลิ้นปล้อน ... ฉันก็อยากละทิ้งตัวเองเช่นกัน ขอนำมาเป็นคำแนะนำให้ตัวเอง... จากคุณ : ปลิวตามลม - [ 21 ส.ค. 50 21:38:25 A:72.36.237.90 X: TicketID:151618 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คืนนี้ฟ้าไร้ดาว มิรู้ว่าฟ้าจักรวดร้าว ฤๅ ไม่ เหงา..ในห้วงคำนึงของดวงใจ.. คนเคยเคียงไกล้.... ไกลเหลือเกิน คืนที่ฟ้ามีจันทร์แจ่มจ้า กลางหุบเขา.. ริมทางมิอาจจักมองเมิน แสงนวลส่องสว่างทาบทาห้วงฟ้า..ลมราตรีหยอกเอิน.. ยอดไม้ไหวกวัดไกวตามแรงลม..ริมทางเดิน.. มีเราเฝ้ามองจันทร์ ในความเงียบ.. ยินเสียงหัวใจสั่นพร่า.. พูดคุยกันด้วยสายตา...ร้างไร้ซึ่งคำรำพันใด ใด.. ฟ้าไร้ดาว..แต่ไฉน.... ...ประกายวิบวาวแห่งดาริกาจึงเต้นไหวพริบพร่า..ประทับอยู่ในวงหน้า.... สองเรา.. .......ณ  ปัจจุบันเวลา..... เฝ้ามองดาว.. ยามค่ำคืน.. ...ดาวดวงไหนก็หางามเสมอเหมือนดวงดาวในตาเธอไม่... เมื่อใดหนอ... จักได้ชมดาวดวงงาม..ในใจฉัน  อีกคราครั้ง... แผ่นฟ้า....ช่างไกลเหลือเกิน....   กว้างไกลเกินไปไหม.. จะอย่างไร........ เรา ..  ยังคงชิดใกล้... ในห้วงคำนึง..... .......................................  คนดี .......................................... ** ภาพประกอบจากบล็อกคุณไอซ์จอมซ่าส์ค่ะ** แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 50 22:01:51 จากคุณ : ณ กมล - [ 21 ส.ค. 50 21:59:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สีขาวบริสุทธิ์ ครามหยาดฟ้า...ต่างร่วงโรย หมูคณานกวิหคเหิน ลมไล้ลูบโลม.... เก็บมันไว้เถิด....อิสระเสรี  เพียงเพื่อได้มา และเชยชม ดั่งหยาดน้ำตาของใครบางคน  เดียวดาย จากคุณ : ลามะเพ้อฝัน (ลามะสีฟ้า) - [ 21 ส.ค. 50 22:23:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ณ กมล ฉันอยากให้กำลังใจเธอจากกระทู้ก่อน ที่คุยเรื่องแมลงกับดอกไม้ ฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ แต่ตอนนี้... กลับเป็นฉันที่หมดเรี่ยวแรง-กำลังใจ ไปกับสายลมของตัวเอง บอกได้อย่างเกลอ ฉันนิยมความนุ่มนวล อ่อนโยนในตัวเธอ ฉันหวังว่าเธอจะรักษามันไว้ ขอบคุณ ณ กมล คนดี ที่ยอมผูกไมตรีกับคนอย่างฉัน คนหนึ่งคนที่ไม่มีความสำคัญ แค่คนช่างฝัน ที่อยู่ผิดที่-ผิดเวลา คงเหมือนที่ ลามะสีฟ้า แนะนำ... ฉันก็อยากละทิ้งตัวเอง จากคุณ : ปลิวตามลม - [ 21 ส.ค. 50 22:27:29 A:72.36.237.90 X: TicketID:151618 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ลามะสีฟ้า ฉันเหมือนกอดไว้ซึ่งอิสระเสรี ทั้งที่ในอ้อมกอดนั้น คือ ความว่างเปล่า อิสระเสรี ไม่มี... ฉันติดคุกใจของตัวเอง จากคุณ : ปลิวตามลม - [ 21 ส.ค. 50 22:39:43 A:72.36.237.90 X: TicketID:151618 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ความว่างเปล่าอาจเปลี่ยวเหงา... แต่ในความว่างเปล่ายังมีตัวเรา ความคิด...จิตใจ...อิสระที่จะโผบิน ไร้ซึ่งห่วงพันธนา...อาจเปลี่ยวเหงา. ...แต่เอาเถิด.. ..จงเก็บความเปล่าเปลี่ยวนั้นไว้กับตัวเราต่อไป.. บอกได้อย่างนึง..ในสายลมราตรีแม้จะเปลี่ยวเหงาวังเวงเพียงไร. .ยังมีความอ่อนโยนอยู่ในสายลมนั้น... ลองหลับตานึกถึงสายลมแผ่วเบาไล้ผ่านกายเธอ สายลมนั้นแฝงไว้ซึ่งความนุ่มนวล..สดชื่น.. ถ้าเธอสูดลมหายใจเข้าไปลึก ๆ ในขณะนั้น.. เธอจะพบว่า..เต็มตื้นเพียงไร....ยินดีเพียงไร.. .** ..ที่มีตัวตนของเราอยู่บนโลกใบนี้....** โลกนี้ยังมีหลายสิ่งให้เราค้นหา..  อย่างน้อยสิ่งหนึ่งก็คือใจของเราเอง.. ใช่ว่าเราทุกคนจะอิ่มสุข..  ลึก ลึกแล้ว  เราทุกคน..เปลี่ยวเหงาอยู่ตลอดเวลา..แม้ในยามที่มีคนรักเคียงข้าง.. การเดินเพียงลำพัง..ใช้เวลามองความเปลี่ยวเหงาด้วยหัวใจ..ใช้เวลาทำความรู้จักกับมันให้มากขึ้น.. ให้เวลากับตัวเองในการ.เรียนรู้และทำความเข้าใจ..เราจะพบว่า..   สามารถค้นพบความงดงามที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความเปลี่ยวเหงานั้นได้  มีสิ่งดี ดีมากมายซ่อนอยู่ในนั้น.. ลองค้นหาดูสิ.. ทุกวันนี้เราทุกคนใช้ชีวิตอยู่กับคนรอบ ๆ กายมากกว่าใช้ชีวิตอยู่กับตัวเรา..ทำให้มองข้ามความอ่อนโยนในใจเรา มองข้ามความสำคัญของตัวเราไป  มองว่าคนอื่นดีกว่า.. อย่ามัวมองว่าเราด้อยค่า... คุณค่าของมนุษย์..ใช้สิ่งใดตัดสิน.. ใครเป็นคนตัดสิน ใช้กฏเกณฑ์ใด ใด  เป็นสิ่งชี้วัดคุณค่าเล่า ใช้เวลากับตัวเองให้มากที่สุด..ก่อนที่เราจะไม่มีเวลาให้ตัวเราเอง ในขณะเดียวกันการผูกสัมพันธ์กับผู้คนรอบข้างยังนับเป็นสิ่งจำเป็นอยู่ ตัวเรานะ..ทำได้ไม่ดีหรอก..เพียงแต่มีความจริงใจให้กับทุกคน.. มีคำว่าอภัยให้เสมอ..คล้าย ๆ ไม่เข็ดหลาบ.. อย่าลืมสิ.. หากเราถือความรู้สึกคุมแค้นนั้นไว้..ใครเล่าที่เป็นทุกข์..ตัวเรามิใช่หรือ.. ทุกวันนี้ทำได้เพียง..รรัก..ที่จะรัก..    ไม่รัก..เพื่อถือครอง ศักดิ์ศรี หรือว่าทิฐิ ใดๆ  ล้วนทำให้ใจเราเจ็บฝ่ายเดียว รักใคร..ควรหรือที่จะทำร้ายคนที่เรารักด้วยการเอาคืน..! หลายครั้งที่อยากกลับไปใช้ชีวิตอย่างสามัญ ธรรมดา.. ปลูกผักปลูกหญ้า  ทำไร่ไถนาไปวัน ๆ..ไม่ต้องข้องเกี่ยวกับใคร..   ไม่หวังให้ใครมาข้องกี่ยว..  แต่ชีวิตจริง เราทำอย่างนั้นไม่ได้..  ก็ต้องทนอยู่ต่อไป.. เพื่อคอยบอกเล่าเรื่องราวของคนที่ใครบางคนผูกพันให้เขาได้รับรู้..  เรื่องราวความเป็นไป... ในชีวิต.. รู้สึกสุขทุกครั้งที่เล่าเรื่องราวแล้วได้ยินเสียงซักถาม อารมณ์ดี..  ได้ยินเสียงหัวเราะจากปลายสาย.. ดีกว่ารั้งเขาไว้ด้วยความเห็นแก่ตัว..แค่นี้ก็สุขแล้ว.. ....................................... เฮ้อ ................................................... เพ้อบ่นอะไรไปมากมาย...  ฝนตกเปียกแก้มอีกแล้ว.. ความเหงาไม่เคยทำร้ายใครถึงตาย.. เพียงใจเราเท่านั้นที่ชิงชังมัน..   ลองโอบกอดความเหงาดูบ้างสิ..  ความเหงา.. ...บางครั้งทำให้เราได้ค้นพบหลายสิ่งหลายอย่าง.. อย่างน้อยก็บันดาลใจให้เราคิดเขียนบทกวีออกมาได้อย่างไม่ติดขัด.. จริงไหม.. ขอบคุณที่มองเราเป็นเพื่อเกลอ..  ยินดีเสมอในความเป็นมิตรนั้น.. แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 50 00:14:21 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 50 00:09:21 จากคุณ : ณ กมล - [ 22 ส.ค. 50 00:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 .. ดึกดื่นคืนหนาว.. ดวงดาวร้าวรอย ใช่เราจักเปลี่ยวหงอย มีเหงาคอยปลอบโยน.. รักเจ้านักความเหงา คิดถึงเจ้ายามสุขล้น ห่วงหาเจ้าเหลือทน ยามหลงวนท่ามหมู่สังคมวุ่นวาย.. เถอะนะเพียงคำพูด.. ลมปากปูดทุดถ่มหาย เก็บมาถือไว้ทำไม ก็เพียงใจเราเจ็บเอง ท่ามกลางคนหมู่มาก เป็นการยากจักครื้นเครง เร้ารัวรีบร้อนเร่ง คอยอวดเบ่งคอยขวางทาง ................................................. คนดีมักถูกชิงชัง.. คนทำงานมักผิดพลาด.. คนที่ไม่มีข้อผิดพลาด..มักคือคนที่ไมม่ทำงาน.. หงะ..  วกมาอีกจนด้ายยยย........ ไปดีกว่า.. ชะแว๊บบ.. ............................................................................... ............................................... จากคุณ : ณ กมล - [ 22 ส.ค. 50 00:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อย่าเข้าใจผิด... ไม่ได้ต้องการครอบครองใคร ไม่ได้แค้นใคร และก็พร้อมให้อภัยเสมอ 2-3 ปีก่อน ฉันผ่านความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ สวรรค์พรากคนของความผูกพันธ์ จากไปอย่างไม่มีวันได้กลับคืนมา เปลี่ยนโลกสดใส มืดมิดทันที ฉันจมอยู่กับความมืดนั้นนับนาน เพิ่งตื่น สิ่งนั้นสอนฉันแล้ว ไม่มีอะไรจีรังแม้แต่ตัวเอง นั่นเป็นที่มาของ กายาอัตตา ไงล่ะ ยึดกาย ยึดอัตตา จากคุณ : ปลิวตามลม - [ 22 ส.ค. 50 00:40:13 A:72.36.237.90 X: TicketID:151618 ]

ความคิดเห็นที่ 10 (ต่อ) ยึดกาย ยึดอัตตา = ทุกข์ แต่ตอนนี้ เป็นเรื่องของใจตัวเอง จริงๆ คงคล้าย Bipolar disorder มั้ง... เธอเป็นแบบนี้บ้างมั้ย ขอบคุณความจริงใจของเธอ ณ กมล และไม่ใช่เพียงเธอที่ฝนเปียกแก้ม ฉันก็เช่นกัน ขอบคุณจริงๆ ที่คอยปลอบโยน (ทำไมฉันรู้สึกสนิทกับเธอเร็วจัง แปลกนะ) จากคุณ : ปลิวตามลม - [ 22 ส.ค. 50 00:45:19 A:72.36.237.90 X: TicketID:151618 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ.. แวะมาทักทายตามชื่อ..ที่คล้ายเพื่อนคนหนึ่ง และหัวข้อของกระทู้ค่ะ...  ดาวร้ายรอย --------- ดาวร้าวรอย รอยร้าวดาว เคยสกาว สกาวเคย เผยแสงพราว..แสงพราวเผย มิคุ้นเคย..ดาวร้าวรอย ------------- แหะ แหะ.. .. เมื่อคืนฝันว่าจมน้ำ ตอนนี้ก็ยัง "รู้สึก" เอาไว้นึกออก..ว่าจะแปลงคำ "ดาวร้าวรอย" อย่างไรให้ดูดีกว่านี้ ค่อยแวะมาอีกค่า.. จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 22 ส.ค. 50 11:49:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณปลิวตามลม ลึกรอยร้าวในดวงดาวคราพราวแสง เป็นรอยแห่งความร้าวรานที่ฉานฉาย แสงแห่งดาวเจิดจ้ากว่าคืนกลาย รอยร้าวร้างดั่งลวดลายให้ได้ชม เอื้อมมือไล้แผ่วผ่านรอยรานรัก เจ็บปวดนักทิ้งร่องรอยพลอยขื่นขม รอยแห่งดาวร้าวใจให้ระทม น้ำตาพรมร่วงหล่น..ทนเถิดดาว.. ................................................................................................. ส่งกำลังใจมาให้นะคะ จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 22 ส.ค. 50 16:09:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีค่ะคุณปลิว ฯ ที่กล่าวไปด้านบนนั่นคือตัวข้าพเจ้าเองคร๊าบบ ............................................................................. เสียใจด้วยนะคะกับเหตุการณ์ที่ผ่านไป สิ่งที่ทำให้ใจมืดมิดมานานเนิ่น... แต่ก็รู้สึกว่าคุณจะผ่านพ้นห้วงภวังค์นั้นมาแล้วใช่ไหมคะ..   แต่จริง ๆ ลึก ๆ แล้วในใจยังคงเป็นรูปรอยที่ยากจะลางเลือน เพียงแต่เราจะมองแต่รูปรอยเหล่านั้นอยู่ตลอดไป.. หรือว่าเราจะมองสิ่งอื่น ๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตดูบ้าง ขึ้นอยู่กับใจเราเอง..ใช่ไหมคะ รู้สึกแบบเดียวกันหรือเปล่าน่อ.!.. ........................................................................... @  รอยร้าวของดาวยังมีอยู่..เรารับรู้และสัมผัสได้ มองดูดี ดี ดาวก็ยังคงส่องแสงงดงามเสมอ รอยร้าวใด ใด ก็มิอาจจักทำให้แสงสดใสของดาวลดน้อยลงได้เลย.. ณ  ที่ตั้งห่างไกลจากดาว..ที่ ที่เรายืนอยู่นี้.. เรามองเห็น แสงสุกใสของดาว..  สวยงามต่างไปในแต่ละวัน ทั้งที่เป็นดาวดวงเดิม  แต่กลับแปลกเปลี่ยนออกไป ไม่เคยเหมือนกัน แม้สักวัน  เพราะสิ่งใด สิ่งที่มากระทบการมองเห็นของเราใช่หรือไม่ สิ่งที่มาบดบังการส่องสว่างของดาวใช่ไหม หรือว่า..สภาพอากาศไม่เอื้อำนวย.. หรือ... หลายสิ่งหลายอย่างมีผลกระทบต่อมุมมอง.. จะอย่างไร.. ดาว.. ยังเป็นดาวเสมอ.. เฉกเช่น  เธอ   ก็ย่อมเป็นตัวเธอ.. ฉัน  ก็เป็นตัวฉัน... มีไหวหวั่นบ้าง  ธรรมดา มีสุข  เศร้า  เหงา  เพ้อฝันอยู่เสมอ.. ในทุกคน..เพียงแต่เปิดเผยมันออกมาหรือไม่..เท่านั้นเอง.. ไม่แปลกที่ตัวเรา  จะเป็นคนอ่อนไหว   บางทีดูเหมือนไร้สาระ ไม่มีแก่นสารในสายตาของคนอื่น อย่างไรเสีย   ตัวเรา  ย่อมเป็นตัวเรา... ................................................................................................ โชคดีและมีความสุขกับการดำเนินชีวิตนะคะ.. ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ.. จากคุณ : ณ กมล - [ 22 ส.ค. 50 19:34:22 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สีน้ำฟ้า ทิวลิปสีน้ำเงิน ณ กมล ขอบคุณที่แวะเยี่ยม และ ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ จากคุณ : ปลิวตามลม - [ 24 ส.ค. 50 22:29:19 A:125.24.213.108 X: TicketID:151618 ]