ความคิดเห็นที่ 1 ตัวตนแลชีวิต... โดย tiki_ทิกิ ณ พันทิปดอทคอม-คาเฟ่-ห้องสมุด-ถนนนักเขียน-บทกวี tiki ณ thaipoem.com tiki ณ bangkokcity.com tiki,tiki-ทิกิ, ทิกิ ณ coolpoem.pantown.com และ บางเว็บ แต่อีกมากเว็บ ก็มีชื่อดังกล่าว แต่คนละคนกับข้าพเจ้า ขออนุญาตฝากงาน ฝากผีฝากไข้ ไว้ ณ ห้องนี้          จำเดิมก็คิดว่าจักมาอ่านแต่เล่นๆเช่นเคยเข้าเว็บอื่น ระหว่างหาเกมเล่มฆ่าเวลาไปวันวัน          แต่นานเข้า...นานเข้า...ก็เกิดความคุ้นเคยที่จะมา ทักทาย...อ่านของท่านอื่น...แลนำบทตนมาฝากบ้าง นานเข้า นานเข้าอีก...ก็กลับว่า นำบทใหม่มาลง ณ ที่นี้ ........ขอบคุณทุกท่านที่แวะอ่านสม่ำเสมอ แวะทักทาย...แวะตอบให้กำลังใจ..แวะตอบให้แง่มุมใหม่ และ ...รับรู้ว่า..ยังมีเพื่อนในโลกหน้าจอไฟฟ้า..          เปิดจอเธอมา         ปิดจอเธอไม่มี          ขอบคุณทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 22 ส.ค. 50 00:08:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ชีวิต  หายใจ เดินไป สร้างหวัง วันใด พลาดพลั้ง เพื่อนยัง..รักเธอ ----------------------------------------------------------------------- ไปเที่ยวทะเลมาหรือคะ.. หนนี้พี่ทิกิหายไปนาน เห็นบ่นเหมือนท้อ.. โอ๋ ๆ .. นะ.. แจมน่ะยากลำบากในการดำเนินชีวิตมากกว่าทุกคน หลายเท่า..พี่ทิกิ อย่าเพิ่งท้อน๊า... จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 22 ส.ค. 50 00:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น้องแจมคะ ขอบคุณ กำลัง่ว่าจะเข้าไปอ่านหน้าแจมอยู่พอดี ก็เห็นแจมมาตอบ แล้ว(ไวมาก).... ......เปล่าดอกค่ะ คิดอะไร กับ เวลาที่เหลืออยู่ของเรา ที่ค่อนข้างห่างเหินการปฏิบัติธรรมไปมาก เลยสงสัยว่า การจะผ่านวินาทีของชีวิตไปนั้น จะเอาอะไรไปดีหนอ...         ที่ผ่านมาก็มีเรื่องจักต้องทำอยู่มาก รวมทั้งต้องไป ร่วมบุญร่วมทานกับพี่น้องในวันก่อน ไปวิ่งเข้าตลาดสดในต่างจังหวัด เพื่อหาปลาที่กำลังจะถูกฆ่าไปปล่อย ได้ทั้งปลา ปลาไหล เต่า อีกแลเห็นสัตว์อีกมากที่จะถูกฆ่า ทว่า ช่วยได้เท่านั้น ชีวิต มันก็เท่านั้นจริงๆค่ะ แจม...             แล้วก็กลับมาหาไอ้ตัวเล็กขี้อ้อนเจ้า ซธันเดอร์ของเรา ซึ่ง วันนี้ มีเจ้าหนู เฮอร์ชีย์มา ช่วยซนด้วยอีกตัวเพราะคุณลูกสาว นำมาฝากไว้ ก่อนเดินทางไปประชุมต่างประเทศสักอาทิตย์สอง อาทิตย์ ทำให้ รู้สึกว่า จะทำอะไรก็ต้องห่วงชีวิตเขาอื่นกันอยู่ตลอด เวลานะคะ...           ตัวเองที่ห่างจอไฟฟ้านี้ไป ไม่ได้ห่างมาก แต่ ใช้มือไปทำ อะไรที่ประโยชน์อื่นๆบ้างค่ะแจม .........เลยคิดว่า เพื่อนในจอไฟฟ้าเราสบายดีกันอยู่หรือ ? จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 22 ส.ค. 50 00:42:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รูปข้างบนนั่น คุณแม่บาร์บี้ กับน้องหมาใหม่ รูปนี้ เจ้าเฮอร์ชีย์ กับ ธันเดอร์ค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 22 ส.ค. 50 00:58:09 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนนี้ อยู่ด้วยกันสามตัว อ้าว กระทู้นี้เป็นกระทู้ภาพสุนัขไปแล้วแหะ แหะ ขออภัย เป็นไปตามคำทักทายค่ะ ไหลอีกแล้ว จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 22 ส.ค. 50 01:00:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ..............วันเวลาเหลือน้อยไม่คอยใคร เร่งทำดีฝากไว้ในโลกเรา...............นะครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 22 ส.ค. 50 09:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วันเวลา ที่เหลือ นั้นน้อยนัก.. จริงค่ะพี่ บางทีหนูก็คิดว่ายังไม่ได้ทำอะไรให้ตนเองรู้สึกว่าสมกับที่ได้เกิดมาเลยค่ะ ยังไม่ไดเตรียมตัวสำหรับการเดินทางครั้งต่อไปเลยค่ะ มัวหลงติดอยู่กับโลกสมมุติใบนี้ เหลวไหลจริงๆเลยค่ะ.. จากคุณ : ดั่งก้อนกรวด - [ 22 ส.ค. 50 09:35:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มะหมา 4 ขาครับ.. น่าอุ้มจริงๆ --- มะมา เล่นกัน สุขสันต์ มวลหมู่ ให้นาย เขาดู แสนรู้.. มะหมา ^___^ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 22 ส.ค. 50 11:42:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฉันเป็นเพียงปุถุชนวนกิเลส หวังเสี้ยวเศษเหตุผลเที่ยวค้นหา ฝ่าคลื่นไปในทะเลแห่งเวลา ตราบวิญญาแหว่งวิ่นยังดิ้นรน สวัสดีครับคุณทิกิ กำลังเขียนกลอนแนวนี้อยู่ ยังจบไม่ลง จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 22 ส.ค. 50 12:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีด้วยอีกคนครับคุณทิกิ... อ่านหัวข้อกระทุ้แล้วฉุกคิด... เวลาที่เหลือน้อย...แต่ใครมากกว่าใครดูเหมือนจะยากบอกได้.. อายุมากใช่จะเหลือเวลาน้อย ..อายุน้อยฤาจะเหลือเวลามาก.. กรรมทั้งนั้น... ผมเองก็ห่างเหินจากการปฏิบัติธรรมไปนานจริงๆ ทั้งที่เพิ่งจะเข้าพรรษาแท้ๆ...วันนี้ต้องทำสมาธิเสียหน่อย..แอบสุข... ที่บ้านก็มีเจ้าตัวเล็กอยู่ห้าตัวครับ...จะให้ใครไปก็สงสาร..เลยรับเองเสียทุกตัว.. จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 22 ส.ค. 50 16:56:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีค่ะพี่ทิกิ.. สบายดีนะคะ.... เจ้าธันเดอร์โตขึ้นมากเลยนะคะ (ดูจากรูป).. ท่าทางจะกำลังซน.. เพลินดีนะคะกับการเฝ้าดูมะหมาเติบโตขึ้นในแต่ละวัน.. แปลกนะคะที่ในแต่ละวันไม่ค่อยรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลง.. แต่พอถึงห้วงเวลาหนึ่งหันมองย้อนกลับไป.. ถึงได้พบว่าเปลี่ยนแปลงมากมาย... กาลเวลาผ่านเลยจักสูญเปล่า.. หากตัวเราไม่นำไปปรับแก้ไข เป็นแนวทางสำหรับวันต่อไป นำวางไว้กำกับการดำเนิน..ชีวี.. ........................................................ ช่วงนี้อารมณ์อ่อนไหวอีกแล้วค่ะพี่ทิกิคะ.. ดังที่เคยกล่าวไว้แหละค่ะ..หากเขียนกลอนธรรมดาจะยิ่งพาหัวใจจมดิ่งลงไปทุกที.. จำต้องฉุดตัวเองขึ้นมาจากความรู้สึกนั้นค่ะ.. ทางหนึ่งคือเขียนโคลงเพราะมีข้อบังคับหลายๆด้านตามที่พี่ท่านแนะนำ.. ช่วยรั้งใจไม่ให้เตลิดไปในวังวนอ่อนไหวได้ค่ะ.. คนอื่นไม่รู้คิดอย่างไรนะคะ แต่สำหรับน้องเป็นอย่างนี้จริงๆค่ะ.. ช่วงนี้หากพี่เข้ามาดูในกระทู้หรือในบล็อกหนูจะเห็นว่ามีแต่โคลง.. นำไปลงไว้บางทีก็ยังชั่งใจเลยค่ะว่าสัมผัส..สำนวน..หรือว่ากฏเกณฑ์ต่างๆใช้ได้หรือยัง...หวั่น หวั่นใจอยู่เหมือนกันค่ะ เกรงว่าอาจจะมีพี่ๆ อยากเขกกะโหลกเข้าให้.. โทษฐานไม่รักษากฏเกณฑ์ แหะ  แหะ หากอ่านแล้วสะดุดอย่างไรก็กราบขออภัยนะเจ้าคะ อาจจะดูเหมือน..หัวขี้เลื่อยไปบ้างที่สอนแล้วไม่รู้จักจำ..หุ หุ.. ....................................................................................................... แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 50 19:14:18 จากคุณ : ณ กมล (ณ กมล) - [ 22 ส.ค. 50 18:59:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณท่านไว้ก่อนตอนบ่ายแก่ ทว่าเราชักแย่ต้องทำอื่น ว่าจะเข้ามาตอบยามกลางคืน อาจแช่มชื่นพี่น้องคล้องใจรวม แว้บเท่านี้ก่อนค่ะ ถือโอกาส นำคำตอบกลอนคุณ กวินทรากร มาแอบเก็บไว้ที่นี่ก่อน แว้บมาอ่านแว่บแรกแยกมิทัน แต่จำได้ตัวอิฉันนั้นเคยอ่าน พระท่านเขียนหนังสือไว้เนิ่นนาน หนังสือหายแต่ปีวานตกสกรีน     มาเล็งแลแปรคำสัมผัสท้าย เห็นละม้ายคล้ายคำว่าทรงศีล จึงกวาดหาคำด้วยช่วย"ปราวีณ" มิใช่ชื่อคนจีน...ชื่ออาเรา(เองชื่อคุณอาปราวีณ ..กิ๋ว กิ๋ว) คิดว่าจะช่วย คำลงท้าย สระอี+น ท่านกวินทร์ สักนิด  อ่ออีกนิดนะสหายท่านคลายกลุ้ม มาประชุมสระอีมี นอ เข้า ราษีมีน  นี้หนอ พอทำเนา ชื่อลัคนา ของเก่า บุราณไทย แวะมาตอบให้อีกนิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 50 14:39:23 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 23 ส.ค. 50 14:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เวลาผ่านนานยิ่งเบื่อผมเหลือน้อย ต้องค่อยค่อยจัดทรงคงความหล่อ แต่ทุกครั้งลงหวีมีทดท้อ มันร่อยหรอทีละเส้นเห็นกับตา เปรียบชีวิตคิดไปไม่แตกต่าง มันเริ่มบางจางหายเสียดายหนา หนึ่งวันผ่านรานผมร่วงควงลงมา วันเวลามันฆ่าผมสุดตรมทรวง จึงทำให้เสี้ยวชีวีที่เหลืออยู่ มันหดหู่สึกหรอรอลับล่วง ชีวิตแย่แก้ไม่ได้...ไปตามดวง ไว้ถามทวงชาติหน้าไม่ช้าเกิน สวัสดีครับ คุณทิกิ ลากไปให้เข้ากระทู้จนได้ จากคุณ : กวนจังแก - [ 24 ส.ค. 50 10:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะพี่ทิกิ และ ทุกท่าน วันพระก่อนไปวัดกับคุณแม่มา เจอคุณยายท่านหนึ่งที่สนิทสนมกับคุณแม่มาก คำพูดของแก น่าฟังดีค่ะ แกว่า เขาให้เราเกิดมาบนโลก 100ปี เท่ากับ 1 วัน ของข้างบนนั้น เพื่อให้เราเกิดมาเกิดดอกไม้ บูชาพระ บางคนมัวไปทำอะไรกัน....เป็นคำเปรียบเทียบที่น่าฟังดีนะค่ะ..... จากคุณ : นกรำพึง - [ 24 ส.ค. 50 14:15:50 ]

ความคิดเห็นที่ 16 "จักอยู่อย่างอยากอีกนาน ฤๅคิดดับปราณปรัตยุบัน" ตรงใจ ^_^ จากคุณ : ปลิวตามลม - [ 24 ส.ค. 50 23:16:00 A:72.36.237.90 X: TicketID:151618 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอบนะคะ คห ๗ คุณ : เจียวต้าย ........ดี ไม่ดี เราคงไม่ทันได้คิดสักเท่าใด หลับ ตื่น เป็นไป..เต็มวัน สิ่งสำคัญ คือ สบายใจ ใช่ไหมคะ ตอบนะคะ คห ๘ คุณ : ดั่งก้อนกรวด   .........หากเราลืมว่า เกิดแล้วจะตายเมื่อไหร่ก็มิทราบ เราก็มักจะ ทำอะไรอื่นอีก อย่างดูเบาเวลาที่เหลืออยู่ของเรา ..........รีบทำอะไรที่ยังไม่เสร้จอีกมาก.. ตอบนะคะ คห ๙คุณ : สีน้ำฟ้า         ได้กอดไอ้ตัวสีดำนั่นอยู่ไม่กี่วัน คุณลูกเขากลับไทยแล้วก็มารับ ลูกหมาตัวอ้วนเขากลับไป ตัวมันหนักมากค่ะ มะหมา ของ น้องแจมเนี่ย แต่..มาอยู่แบบไทยๆอย่างเรา มันก็กลับดีขึ้นนะคะ ไม่ดื้อรั้นเหมือนเดิม แล้วค่ะ...ก็แม่ใจดีนะ ตอบนะคะ คห ๑๐ คุณ : คมเย็น (คมเย็น)          จะแนวไหนก็เห็นคุณเขียนกลอนได้งามทุกกลอน อ่านเมื่อใด ก็เห็นแต่แนวเสียงและคำงามทั้งนั้นค่ะ คุณ คมเย็น ตอบนะคะ คห  ๑๑ คุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ)         ...ชีวิตก่อนจะถอดเสื้อตัวเก่านั้น มันน่าพิศวง...บางคนก็ หลับตายไปเฉยๆ บางคนก็ดิ้นรน หลายเฮือกเพื่อต่อสู้กับภวังค์เดิมที่เคยมักคุ้น.. ..........หากเราไม่รู้ว่า ก่อนตายมันทรมาณมาก เราจะต้องต่อสู้กับความตายอย่างทุกข์ทรมาณ และทางไปภพหน้าเราก็ ทุกข์ทรมาณยิ่งด้วย            พระท่าน และ คนแก่เก่า จึงสอนให้ ตั้งสติ กับ พุทโธไว้ จนวินาทีสุดท้าย          ทำไม ..คงไม่เขียนบอกที่นี่ดอกนะคะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 28 ส.ค. 50 19:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอบนะคะ คห ๑๒ คุณ ณ กมล        วันใดที่ใจมิอยากเขียน อย่าคิดเปลี่ยนแปลงตนให้หม่นหมาง วันใดอารมณ์ดีมีละ-วาง จึงส่งกลอน-โคลง บ้าง เหมือนอย่างใจ       เป็นเพียงงาน..อดีเรก เสกแปลงจิต เป็นเพียงคิด วางกลอน ย้อนแก้ไข เพื่อรำงับฟุ้งซ่านสืบกานท์ไป คือนิสสัยอันดีที่ควรทำ           ไปถูกทางแล้วคุณ ณ กมล ไปอ่านที่คุณตอบท่านอื่นมา ก็ล้วนแต่งานดี ขึ้น (ดูที่ฉันทลักษณ์ และ ความหมาย ของบทที่เขียนขึ้น )          บางครั้งคนเรารีบๆ ก็อาจผิดโน่นนี อย่าไปคิดมากนะคะ...สำหรับข้าพเจ้าแล้ว เคาะ หน้า จอ ลง อินเตอร์เน็ต แล้วค่อยมา print กลับ เก็บอ่านเอา ไม่มีต้นฉบับ แม่ฉบับ อะไร ยกเว้นว่า ระหว่างจะลง Select all copy   และ  paste ไว้ใน Note pad ก่อน เท่านั้น            เป็นงานเขียนระหว่างวันที่ไม่ได้ เคร่งเครียดอะไรมากค่ะ....ทว่า สำหรับน้องๆ ที่เพิ่งเข้ามาสักระยะ ต้องการการยอมรับจาก เหล่าพี่ๆทั้งหลาย ย่อมรู้สึกระวนกระวาย           แต่สำหรับพี่ๆที่ เข้าเน็ตกันมานาน มิได้ แสวงหา ความสำราญจาก Rating มิได้ มีความทุกข์ สุข กับการที่จะมี กระทู้พุ่งคะแนน นิยม ก็ไม่ค่อยจะสนใจกับการเข้าโต้ เข้าตอบ กันมากกนัก ยกเว้น..เมื่ออยากจะฝากความหวังดี ให้น้องๆทั้งหลายนะคะ          ขอบคุณที่มาแวะเสมอค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 29 ส.ค. 50 17:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอบ คห๑๔ คุณ กวนจังแก         มากครั้งคิดมานะจะต่อสู้ ล้มแล้วลุกลองดูอยู่ทุกหน แต่พบเพียงกำแพงแบ่งแยกคน ความอดทนอดกลั้นนั้นทะลาย         จึงถอยถดหดคืนมิฝืนลาก สังขารเอ๋ยลำบากเจียนจวบสาย เส้นอายุลากยาวคราวเฉียดตาย ย่อมละม้ายสามัญธรรมดา         ชีวิตสานสืบนั้นมิฝันสูง เกิดย่อมจูงแก่เจ็บทุกข์ถ้วนหน้า ขอบ้างครั้งสุขบ้างสักครั้งครา เพ่งพินิจพิจารณาสังขารตน        ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนเสมอมิขาด ขอบคุณค่ะ ตอบ คห ๑๕ คุณ นกรำพึง คะ           ถ้าในวัยของคุณยาย อายุเท่านั้น ที่ท่านกล่าวมาก็ถูก แต่ในปัจจุบันนี้ ชีวิต เหลือเพียง 80 ปี ก็ตาย(ตามพระธรรมคัมภีร์ พระพุทธเจ้าท่านแจงพระสาวกไว้ ว่า ทุก 10 ปี อายุ ก็ลดไป 1ปี 100 ปี ก็ลด ไปอีก 10 ปี  เป็นอายุถัวเฉลีย ซึ่งในสมัยกัปกัลป์นั้น มนุษย์มีอายุเป็นหมื่นๆ ปี จริงแล้ว ลดถอยมาเรื่อยๆ น่ะค่ะ          พุทธภาษิต ท่านกล่าวไว้ใจความว่า         " คนเรา เวลาล่วงเลยไป ทำอะไรอยุ่ "        แล้วก็มี บางบทที่ท่านเปรยว่า          " ทางอันมิยาว ท่านมัวแต่เก็บดอกไม้อยู่ "      ในสภาพสังคมปัจจุบัน พวกเราทุกคนวิ่งเก็บเงินกันอยู่ เลยมิได้สำเหนียกถึงเวลาชีวิตที่เหลือน้อยกันเต็มที่ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะคะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 29 ส.ค. 50 17:53:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอบ คห  ๑๖   คุณ ปลิวตามลม คะ           ความสั้นๆแค่นั้น แต่การกระทำลำบากในการ จะฝืนกระแสน้ำเชี่ยวคือ ความเป็นไปในชีวิต่ค่ะ ........เราจะมีเวลาสักนิด เพื่อจะบอกว่า ลมหายใจ เข้า ออก เรา พุท-โธ อยู่หรือเปล่า ...ก็ยังยาก        เราจะมีเวลา ฉุกคิดว่า นี่ รูป ยืน รูป นั่ง นามรู้ ก็ยาก..........          เราจึงเป็นเพียง สิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งบนโลก ที่เรียนรู้คัมภีร์กันมามากๆ แต่ หาเวลาปฏิบัติ ยาก เหลือแสน ขอบคุณที่แวะค่ะ เตือนตนได้ดีในวันนี้ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 29 ส.ค. 50 18:10:02 ]