ท้องทะเลเห่เพลงบรรเลงคลื่น
เสียงครั่นครื้นครืนโครมโหมซัดฝั่ง
เป็นระลอกกระฉอกฉานซ่านซ่าดัง
ธารไหลหลั่งถั่งสายเป็นพรายฟอง
มหรรณพจบนภาธารากว้าง
ดูเวิ้งว้างว่างไกลเกินใจล่อง
ทะเลใจไร้ฝั่งยังร่ำร้อง
มีสุขครองหมองเศร้าคละเคล้าปน
คลื่นความคิดจิตคนวนเวียนหมุน
เหมือนน้ำขุ่นน้ำใสใจสับสน
ลมไหวพลิ้วริ้วระลอกกระฉอกชล
เหมือนจิตคนวนเวียนคอยเปลี่ยนแปร
ความคิดคนวนวิ่งกลิ้งกลับกลอก
เหมือนระลอกทะเลชลวนกระแส
ยากค้นหาความจริงสิ่งเที่ยงแท้
ต่างคนแลแต่ไม่เห็นความเป็นไป
ห้วงน้ำลึกไหลวนยากค้นหา
ทุกชีวาว่ายวนยากพ้นได้
ในธาราว้าเหว่ทะเลใจ
ฟากฝั่งไกลไม่เห็นทางยังห่างนัก
มุ่งหลุดพ้นสู่หนทางความว่างเปล่า
เป็นคนเขลาเบาใจไม่ประจักษ์
ห้วงน้ำลึกความหลังเรื่องชัง รัก
พาทุกข์หนักหักยากลำบากแท้
ในทะเลเวลาอันว้าเหว่
เหมือนเรือเร่ลอยคลื่นฝืนกระแส
ใจเปลี่ยนผันปั่นป่วนคลื่นปรวนแปร
ยากจักแก้แพ้ใจไม่แน่นอน
สุดสายชลวนวังเรื่องชัง รัก
แสนยากนักจักพ้นมนต์พิษหลอน
สำรวจใจไวระวังคอยสังวร
ยากจะถอนอ่อนใจให้ระอา
ฉันเป็นเพียงปุถุชนวนกิเลส
หวังเสี้ยวเศษเหตุผลเที่ยวค้นหา
ฝ่าคลื่นไปในทะเลแห่งเวลา
ปรารถนาหลุดพ้นจากวนวัง
ฉันดิ้นรนวนว่ายสายน้ำเชี่ยว
ฉันเปล่าเปลี่ยวเหลียวไปไร้ความหวัง
ตัดไม่ขาดประหลาดนักทั้งรัก ชัง
รอยความหลังฝังใจให้อาดูร
ยังต้องสู้ต่อไปไม่สิ้นสุด
ยากจะหยุดอาลัยให้สิ้นสูญ
สัมพันธ์เก่ากิเลสเสริมยิ่งเพิ่มพูน
ทวีคูณความหมองครองมลทิน
รอดินกลบภพหน้าชีวาใหม่
ลบอาลัยใจหม่นจนหมดสิ้น
ผ่านวงวัฏจัดใจได้ดังจินต์
ขจัดสิ้นสิ่งต่างต่างที่ค้างใจ
จากคุณ :
คมเย็น 
- [
24 ส.ค. 50 13:48:08
]
ห้างน้ำวน
