แต่งงานหรือยัง ? – หนึ่งในคำถามยอดฮิต หากบังเอิญพบเพื่อนเก่าที่เราควรจะถามเขาว่า ยังมีชีวิตอยู่อีกหรือ ?   แน่ล่ะ เพื่อนคนนั้น คงอยากถามเราด้วยคำถามเดียวกัน ลองหายหน้าหายตา  ไม่เจอกัน โดยไม่รู้ความเป็นไปตามบรรทัดฐานสามัญของสังคม  คงพอให้คาดเดาระดับความสนิทชิดเชื้อไม่ยากนัก

ไม่สนิท ไม่ติดต่อ ไม่ใช่ว่าไม่อยาก  พอเข้าวัยมีการมีงาน ต่างคนต่างก็หอบความรับผิดชอบเอาไว้ในระดับหนึ่ง  บางระดับยังพอมีเวลาโทรคุยกับเพื่อนเก่าเช้าเย็น แต่บางระดับกลับแทบจะทำให้ชื่อของเพื่อนติดอยู่ที่ริมฝีปากในเวลาที่พบกันอีกครั้ง  อ้ำอึ้งติดอ่างค่อยทักทายกันได้

แต่งงานหรือยัง ?  ตอบว่า “ แต่งแล้ว ”  “ ยังไม่ได้แต่ง ”  หรือ “ แต่งแล้ว..และหย่าแล้ว ”  บางคนเมื่อได้ฟังก็เฉย อาจกล่าวแสดงความยินดี  อาจแสดงความเสียใจในกรณีสุดท้าย แล้วคงจบเพียงเท่านั้น  เมื่อเพียงแค่ถามตามมารยาทโดยไม่มีวัตถุประสงค์อื่น

เธอตอบผมว่า “ …ยังไม่ได้แต่งงาน …”  แล้วให้ข้อมูลเพิ่มว่า “ ยังไม่มีใคร….”

ถัดจากนั้น ค่อยเสริมว่า หลายคนพยายามหาให้อยู่  นัดบอด ดูตัว  เธอผ่านมาหมดแล้ว  ไม่เห็นมีใครถูกใจสักคน  

ลักษณะของเธอ ไม่ใช่คนมองโลกในแง่ร้าย ไม่มีแผลฝังใจกับเพศตรงข้าม พร้อมจะลองผิดลองถูกในความสัมพันธ์ในระดับที่ไม่เกินเลย  โดยภาพรวมถือว่าเธอเป็นคนน่ารัก ไม่ถึงกับสวย แต่น่ารัก  ดังนั้น แม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันนานแล้ว  ความสัมพันธ์ของเราก็แค่คนเคยรู้จักที่คุยกันได้ออกรส  เสร็จแล้วก็ต่างคนต่างไป  ไม่เคยรู้สึกคิดถึงจึงไม่ปรากฏว่ามีการติดต่อ

แค่สามสิบนาที  เรื่องราวเท่าที่เรามีถูกขุดออกมาคุย  ไม่น่าเชื่อว่า  คุยกันได้  ความหลังมีไม่มากและรู้สึกไม่สำคัญในวันเวลาที่เกิดขึ้น แต่กลับดูมีมุมมองมากขึ้นหลังจากวันเวลาผ่านไป บางที วัยวุฒิ ประสบการณ์และความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง อาจช่วยแต่งเติมความหลังให้มีแสงสีมากขึ้น  จนรัดตรึงฝ่าเท้าของเราทั้งคู่ไว้กับพื้น ไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งออกปากจบการสนทนา  คล้ายกับ เราจะคุยกันไปเรื่อยๆได้ตลอดชีวิต ทั้งๆที่ ไม่มีทางเป็นไปได้

หมายเลขโทรศัพท์แลกกันไว้  เซฟลงในหน่วยความจำทั้งตัวเครื่องและเมมโมรี่การ์ด  แน่ใจว่า ไม่มีทางหายไปไหน พลาดลบออกไปที่หนึ่ง จะเหลืออีกที่หนึ่งเอาไว้ใช้ในยามคิดถึง

คงจะดี หากเราพ้นจากถนนสายนี้ แล้วยังคิดถึงกัน  ถ้าจะคิดถึง คงคิดถึงนานแล้ว  ไม่ต้องรอให้ชะตานำพาให้พบด้วยความบังเอิญ  ไม่ทันเตรียมตัว  ไม่ทันเตรียมใจและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้หลงเหลือในความทรงจำของอีกฝ่าย

แค่หมายเลขโทรศัพท์  หากมากกว่านั้น  เธออาจคิดว่าผมคงเป็นหนึ่งในมนุษย์ผู้ชายที่ควรทดลองทำความรู้จักอีกคน  ข้าวเย็นสักมื้อ  หนังสักเรื่อง คงไม่มีสิ่งเหล่านั้นในอนาคตอันใกล้  ทำได้เพียงแค่พยายามให้ช่วงเวลาที่ปลายเท้าของเราใกล้กันขนาดนี้ยืดยาวออกไปอีกหน่อย

วันข้างหน้า อาจไม่ได้ติดต่อกันอีก  ชีวิตพร้อมจะกลบฝังอดีตให้เสมอ หากเราไม่สนใจจะจำไว้  แม้ภาพบางส่วนยังตราตึง แต่ความรู้สึกคงไม่รู้สาอะไรอีกเมื่อคิดถึงขึ้นมา

ความรวดร้าวในกาลครั้งหนึ่งเมื่อวานนี้ บางทีก็แค่ เรื่องขำๆ เอาไว้พูดถึงอย่างสนุกปาก

เราไม่เคยคุยกันนานแบบนี้เลยนะ –เธอว่า  สมัยเรียนด้วยกัน เราเพียงสวนกันไปสวนกันมา ต่างคนต่างหลบอยู่ในมุมของกลุ่มเพื่อนฝูง  คนไม่มีอะไรโดดเด่นด้วยกันทั้งคู่  อย่างดีก็แค่ยิ้มทักกันแล้วก็ไป   แบบนั้นมันก็ดีไปอย่าง  เมื่อไม่ผูกพันมากจึงไม่มีโอกาสโกรธเคือง ทะเลาะกัน  เพียงสวนทางแล้วทักทาย ไม่มีอะไรสานต่อ  ซ้ำไปซ้ำมา  แล้วจากกันไปเมื่อเรียนจบ  เมื่อพบกันอีกครั้ง  จึงคุยกันได้ยาวนานขนาดนี้

เธอคิดว่า เป็นเรื่องที่ดีมากจริงๆ

แล้วเราก็เดินไปป้ายรถประจำทางด้วยกัน  ตามจังหวะก้าวปรกติ มีคนเดินตัดช่องว่างระหว่างเราบ้าง  บางคนเป็นเด็กตัวน้อย  อ้วนจ้ำม่ำน่าดูจนผมและเธอต้องมองตาม  ด้านหลังของเราเต็มไปด้วยผู้คนที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรา  ตึกรามบ้านช่อง ใต้ชายคาเหล่านั้น คงมีครอบครัว  เป็นสิ่งที่พวกเรารู้จัก  แต่ต่างคนต่างยังไม่มีประสบการณ์  

รถประจำทางหลายคันแล่นผ่าน  สายที่รอคอยยังมาไม่ถึง  ผมกับเธอยังรอคอยรถที่ป้ายนั้น ในกรณีของผม  รอรถไปสายใต้ กลับต่างจังหวัด  กรณีของเธอ ผมไม่รู้  คิดจะถาม แต่ไม่กล้าถาม   ชายหนุ่มหลายคนส่งสายตาให้เธอ  ย้ำอีกที เธอเป็นคนน่ารัก แต่ไม่ใช่คนที่จะยิ้มให้คนไม่รู้จักพร่ำเพรื่อ  จำได้ลางๆว่า  สมัยเรียน เพื่อนต่างคณะของผม เคยบอกว่าเธอหยิ่ง  แล้วผมพยักหน้าเห็นด้วย

โชคดีที่เรารู้จักกัน ไม่มากแต่ก็รู้จักกัน

เสียงโทรศัพท์แบบโมโนโทนจังหวะโทรศัพท์รุ่นพื้นเมืองโบราณดังขึ้น   มาจากในกระเป๋าของเธอ   คนรู้จักคนอื่นๆของเธอคงติดต่อเข้ามา  เธอคุยไปยิ้มไป  ดูสนุกสนานร่าเริง  เวลาที่เหลือจนกระทั่งรถมาถึง  จึงถูกใช้ไปกับตนเอง

เธอเป็นฝ่ายอำลาไปก่อน โบกมือนิดหน่อย มืออีกข้างยังถือโทรศัพท์แนบหู  ขยิบตาข้างหนึ่ง ก้าวขึ้นรถประจำทางปรับอากาศ  ผมบอกเพียงแล้วเจอกันใหม่  เธอพยักหน้ารับแทนคำตอบ  ไม่มีถ้อยคำสื่อสาร  ผมจึงไม่ถือเป็นสัญญา สิ่งที่อยู่ในหัวใจพร้อมจะพลิกแพลงเปลี่ยนแปลงเพียงชั่วข้ามคืน  และแน่นอนว่า  หัวใจที่พร้อมจะมั่นคงไม่ผันแปรก็ยังคงมีอยู่เช่นเดียวกัน

จากนี้ไป  ผมและเธอคงถือว่ารู้จักกันมากขึ้นกว่าเดิมอีกนิด แต่คงไม่เพียงพอจะสะกิดให้เริ่มติดต่อกัน  หมายเลขโทรศัพท์ที่ขอไว้คงไม่มีวันได้ใช้การ

โชคชะตาคงไม่เล่นตลกกับเราอีกครั้ง

อย่างที่บอก ความหลังบางเรื่องก็แค่เรื่องขำๆ นึกถึงพอให้ยิ้มออก

เรื่องราวของวันนี้จะกลายเป็นความหลัง ที่จะทำให้ยิ้มได้เมื่อนึกถึงขึ้นมา หวังว่า คงไม่มีใครทักว่าบ้าหรือเปล่า ยิ้มอยู่ได้คนเดียว

หลังจากนั้น สามชั่วโมงกว่าๆ ผมกลับถึงบ้าน  เหนื่อยอ่อนเอาการ ถ้าไม่ใช่เรื่องงานคงไม่ถ่อไปถึงกรุงเทพ  หลังอาบน้ำ  ผมนั่งจุ่มหน้าชั้นหนังสือ  ฝุ่นผงจากหนังสือบางเล่มทำผมจาม   กว่าจะหาหนังสือรุ่นสมัยมหาวิทยาลัยพบ  ผมจามจนน้ำตาร่วง  นานครั้งที่จะไม่สนใจเพื่อนสนิท  ภาพของเธออยู่หน้าหลังๆ  หน้าตาไม่ค่อยเปลี่ยนจากสมัยยังไม่เกินสามสิบ  ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะ  

แต่ละหน้าของหนังสือรุ่น พิมพ์ด้วยฟอร์มเดียวกัน มีภาพถ่ายห้าหกภาพ  ชื่อ นามสกุล ที่อยู่และถ้อยคำที่ฝากกันเอาไว้ให้หายคิดถึง  สารภาพตามตรง  อ่านไม่ครบทุกหน้า  ตั้งแต่ได้มาเปิดดูหนเดียว อ่านเฉพาะหน้าของคนสนิทไม่กี่คน

ขอบคุณทุกคนที่ได้รู้จักกัน – บางส่วนในหน้าหนังสือรุ่นของเธอเขียนเอาไว้

ประโยคสั้นๆง่ายๆ มอบให้หลายชีวิตในส่วนของเธอ  

หวังว่าในส่วนเหล่านั้นคงพอเห็นผมอยู่ด้วย

ขอบคุณที่ได้รู้จักกัน – ผมหยิบปากกาหมึกซึม เขียนต่อท้ายประโยคนั้น

อนุสรณ์แทนความคิดถึงฉบับเก่าๆ จารึกรอยความรู้สึกใหม่เอี่ยม  อ่านแล้วเข้ากัน

คืนนั้น มีเอสเอ็มเอสจากบริการแจ้งผลฟุตบอลถ้วยยุโรปเข้ามาเรื่อยๆ  เสียงเตือนข้อความเข้าครั้งแต่ละครั้ง ผมหวังว่าจะมาจากใครสักคนที่รู้จักกันมากขึ้น  จนกระทั่งตีสาม ผมเข้านอน  ไม่มีข้อความตอบสนองความหวังสักครั้ง

เมื่อไม่มา เราก็ต้องไปหาเอง …แนวคิดเชิงรุก คนสมัยใหม่นิยมชมชอบ   มีหมายเลขโทรศัพท์แล้วควรติดต่อหรือไม่ควรสุดแท้แต่ตัวเราเองทั้งนั้น อย่ารอให้พระเจ้าช่วยเพราะท่านจะช่วยเหลือคนที่ช่วยตัวเอง

โทรศัพท์เป็นอุปกรณ์สานต่อความผูกพันชั้นยอดและเป็นเครื่องสร้างความระแวงชั้นเยี่ยม หากปลายทางมีบุคคลที่สามอยู่ด้วย  ร้อยทั้งร้อย ย่อมถามตัวตนของคนที่โทรมาหา  วินาทีแห่งความอ้ำอึ้งอึกอัก  เมล็ดพันธุ์ของความระแวงจะถูกหว่านโปรยทันที

ความสัมพันธ์แสนดี ของเธอกับใครสักคนที่กำลังก่อตัว อาจสะบั้นลง เพราะ หมายเลขโทรศัพท์บางหมายเลข  เมื่อความลังเลมาถึงตัว อย่างน้อยผมก็รู้ดีรู้ชั่ว  อย่าปล่อยให้ความเงียบเหงาเล่นงาน แม้ว่า บางครั้งอาจเป็นเหตุชี้นำให้สานต่อความสัมพันธ์อันยั่งยืนตลอดชีวิต

แต่งงานหรือยัง ? – เป็นคำถามแรกสุด เมื่อพบหน้ากัน   ความจริงมีคำถามมากมายเหลือเกินให้เลือกไถ่ถามความเป็นไปหรือใส่ใจสารทุกข์สุขดิบ  เธอตอบคำถามนั้น เหมือนอย่างที่เล่ามาแล้วตั้งแต่ต้น  

คืนนั้น ผมนอนไม่ค่อยหลับ ทั้งที่อ่อนเพลีย  รุ่งเช้ามีงานต้องสะสาง แรงสั่นไหวในอกอาจเป็นสาเหตุให้ตาสว่าง  เซเว่นอีเลเว่นเปิดทำการยี่สิบสีชั่วโมง ไม่ไกลจากห้องพัก  เครื่องดื่มแอลกอฮอล์วางเรียงเป็นแถว ดีกรีสูงสุดในราคาสะดวกซื้อจริงๆ มีแค่เบียร์   เพียงพอให้ง่วง ดีกว่าใช้ยานอนหลับ

ยานอนหลับมีอาการข้างเคียงสองประเภทตามชนิดของกลุ่มยา  บางชนิดมีผลให้สมาธิลดลงจำเรื่องที่กำลังคิดจะทำไม่ได้ แต่อีกชนิดมีผลทำให้ลืมเรื่องราวที่เพิ่งผ่านไปไม่นาน  ซึ่งอาการข้างเคียงอย่างหลัง ผมไม่ต้องการให้เกิดขึ้น

นานครั้ง จึงมีโอกาสเดินเล่นยามดึก แม้หลอดไฟข้างทางจะกำลังแรง  แสงของดวงดาวจากหลายล้านปีแสงยังส่งมาถึงโลกใบนี้  

ระยะยาวเหยียดขนาดนั้น กระพริบประกายดาวยังงดงาม แม้เพียงจุดน้อยนิดแต่งดงาม  ดาวดวงหนึ่งในด้านทิศใต้ส่องประกายไม่แรง  ระยับรอบๆมองคล้ายดอกไม้แรกบาน  จัดวางในเหลี่ยมมุมเปรียบกับดาวดวงอื่นลงตัว  

ผมอยากนอนชมดาวดวงนั้นตลอดทั้งคืน เพราะไม่แน่ใจว่า

พอถึงคืนค่ำของวันพรุ่งนี้ จะมีดาวดวงเดิมตรงนั้นอีกไหม