ความคิดเห็นที่ 1 เป็นถ้อยคำไพเราะยิ่ง ...รองเท้าคู่เก่า กับเงาสัญจร เร่ร่อนในภพ หวังประสบมิตร ....... จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 7 ก.ย. 50 19:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หายไปไหนกันหมดนะท่าน หรือว่าไปส้ญจรที่ไหนกันหมด กระทู้ช่างหงอยจริง พอดีดุหนังจีนยาวจนเกือบเช้า แวะมาเยือนอีกรอบค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 9 ก.ย. 50 07:49:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับ คุณทิกิ พอดีผมเองก็หายไปด้วย ธรรมดาแล้ว วันหยุดจะไม่ค่อยได้ใช้เครื่อง มักจะมีนัดหมายกับพรรคพวกเก่าๆแก่ๆด้วยกัน ขอบคุณที่มาเยี่ยม๒รอบ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 9 ก.ย. 50 13:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีค่ะท่านเจ้าของกระทู้... ขออนุญาตแวะเข้ามาบนเส้นทาง.. หวังหลบร่มเงาร้อนบ้าง..นะคะ.. ชอบสองบทนี้ค่ะ..โดนใจมากก.. ....................... ต่างสัญจรร่อนเร่ว้าเหว่เหงา หาร่มเงาเนารักสักถิ่นที่ ฝ่าสายธารกาลเวลามหานที ช่วงชีพนี้สั้นนักจักผ่านลา ต่างสัญจรร่อนเร่ว้าเหว่เปลี่ยว เดินโดดเดี่ยวเดียวดายกายใจล้า ผู้ร่วมทางบางคนบนมรรคา ทักทายมามีค่าพอต่อคนจร ........................... ขอนุญาตแจม..แต่เป็นแบบผู้น้อยด้อยสติปัญญา .. อาศัยความรู้สึกของใจนำทางเป็นส่วนใหญ่..นะคะ.. อาจมีบ้างบนทางแปลกเปลี่ยวเหงา พบรอยยิ้มแนบเนาใจแม้แปลกหน้า อาจมีบ้างเดินหลงทาง..ในกาลเวลา เพียงเพียรหาภาพเงาในเยาว์วัย.. อาจมีบ้างรอยเปลี่ยวเหงาซ่อนเงาเร้น แวบฉายเห็นในแววตา..- อย่าสงสัย แต่รอยยิ้มนั้นมีมอบตอบกำลังใจ ยิ้มสดใสแม้แววตาโรยล้าแรง ขออาศัยเงาถนนสายนี้บ้าง แม้ที่มาแผกแตกต่างใช่เสแสร้ง หวังพิงพักหัวใจล้า..ก่อนไร้แรง แอบเงาแฝงในถนน..บ่มไมตรี หวังรอยยิ้มสักหนึ่งยิ้มมีมามอบ หวังคำปลอบสักหนึ่งคำบนทางนี้ หวังเรียนรู้บนเส้นทางสายกวี หวังเมตตาช่วยชี้แนะและติติง.! ........................................................... อ่านแล้วขัดๆใจกับสองท่อนนี้ค่ะ.. ยิ้มสดใสแม้แววตาโรยล้าแรง.. และ.. หวังพิงพักหัวใจล้า..ก่อนไร้แรง ( ตรงสองท่อนนี้..สามคำสุดท้าย..สัมผัสมันซ้ำกัน.. แต่จนปัญญาจะหาคำที่สัมผัสสละสลวยมาใส่ในขณะนี้น่ะค่ะ กรุณาชี้แนะด้วยนะคะ..) เอ..หรือว่าควรจะปรับเปลี่ยนใหม่ทั้งหมดไปเลยคะ.. รบกวนด้วยค่ะท่าน.. แก้ไขปรับแต่งตามคำแนะนำค่ะ... อาจมีบ้างบนทางแปลกเปลี่ยวเหงา พบรอยยิ้มแนบเนาใจแม้แปลกหน้า อาจมีบ้างเดินหลงทาง..ในกาลเวลา เพียงเพียรหาภาพเงาในเยาว์วัย.. อาจมีบ้างรอยเปลี่ยวเหงาซ่อนเงาเร้น แวบฉายเห็นในแววตา..- อย่าสงสัย เพียงยิ้มตอบมอบความหวังกำลังใจ กลบรอยเหงาในแววตาให้ลาแรง ขออาศัยเงาถนนสายนี้บ้าง แม้ที่มาแผกแตกต่างใช่เสแสร้ง หวังพิงพักหัวใจล้า..ฝันไร้ - แล้ง แอบเงาแฝงในถนน..บ่มไมตรี หวังรอยยิ้มสักหนึ่งยิ้มมีมามอบ หวังคำปลอบสักหนึ่งคำบนทางนี้ หวังเรียนรู้บนเส้นทางสายกวี หวังช่วยชี้ช่วยแนะและติติง.! ........................................................... แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 50 21:38:46 จากคุณ : ณ กมล - [ 10 ก.ย. 50 00:14:53 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีครับ คุณ ณ กมล เอาเป็นว่าแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะครับ บทที่๒มีปัญหานิดหน่อยครับ วรรคที่๓มี๑๐คำ เยอะไปหน่อย อาจแก้เป็น "เพียงยิ้มตอบมอบความหวังกำลังใจ" วรรคที่๔สดใส สัมผัสซ้ำกับสงสัยของวรรค๒อาจแก้เป็น "ปลอบชีพไว้ให้ชื่นพอฟื้นแรง" แก้วรรคที่๓ของบทที่๓ เป็น "หวังพักพิงหัวใจอันไร้-แล้ง" คุณ ณ กมล ลองดูหลายๆแบบว่าชอบอย่างไหน เขียนบ่อยๆ อ่านมากๆ ก็จะคล่องขึ้นครับ มีอีก วรรค๔บท๔ ลองแก้เป็น "หวังช่วยชี้ช่วยแนะและติติง" จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 10 ก.ย. 50 11:22:14 ]