ความรักของผม


น้องแป้ง...น้องปีหนึ่งที่เพิ่งเข้ามายังรั้วสถานศึกษาแห่งนี้ เธอช่างน่ารักเสียนี่กระไร หน้ารูปไข่ ตากลมโต ปากอวบอิ่มได้รูป และเส้นผมดำขลับเงางามของน้องแป้ง ทำให้ผมถึงกับเก็บเอาไปฝันตั้งแต่วันแรกที่ได้พบ

...แต่ ดอกไม้งาม ก็ย่อมมีแมลงหวังจะดอมดม...และยิ่งดอกไม้ที่งามขนาดนี้ด้วยแล้ว ย่อมเป็นตัวล่อแมลงทั้งฝูงได้เป็นอย่างดี...รวมถึงผม...และมัน

มันชื่อธง...หนุ่มหล่อประจำคณะวิศวฯ หากจะเทียบชั้นกันเรื่องหน้าตาระหว่างมันกับผมแล้ว ก็คงเหมือนฟ้ากับเหวกระมังครับ และด้วยเหตุนี้ หากจะมองกันอย่างเป็นธรรมแล้ว เหมือนน้องแป้งจะมีใจเอนเอียงไปทางมันมากกว่าผม

ดังนั้น ผมจึงเฝ้าเพียรซื้อดอกไม้ ขนม นม เนย ไปให้เธอ และกัดฟันถอยรถมอเตอร์ไซค์มาคันหนึ่ง เพื่อที่จะได้ขี่ไปรับไปส่งเธอ ซึ่งก็จะทำให้เราได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานขึ้น

ผมขี่มอเตอร์ไซค์อมยิ้มกับความคิด ถึงต้องอดมื้อกินมื้อไปอีกนาน แต่ก็ถือว่าคุ้ม เมื่อถึงหน้าคณะของน้องแป้ง ผมจัดแจงจอดรถมอเตอร์ไซค์ในมุมที่เห็นได้สะดุดตาที่สุด และยืนแอ๊คท่าด้วยท่าทางที่ผมคิดว่าเท่ที่สุด เฝ้ารอคอยน้องแป้งออกมาจากตึก...แต่....จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของน้องแป้ง

ผมตัดสินใจเดินขึ้นตึกเรียนของน้องแป้ง ก็พอดีกับเพื่อนของเธอกำลังเดินลงมาพอดี เมื่อผมได้รับคำตอบเรื่องน้องแป้ง มันทำให้ผมควันออกหูทันที...มัน...ไอ้ธง...ขับรถสปอร์ตมารับน้องแป้งไปตั้งกะช่วงบ่ายแล้ว

ฮึ่มมม...ไอ้ธง...!!...เอ็งกับข้าอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้แล้ว

...ต้องเอาชนะมันและทำให้มันขายหน้าต่อหน้าน้องแป้งให้ได้...!!

แต่...จะวิธีไหนดีล่ะ...เรื่องหน้าตาก็คงไม่ไหว จะเรื่องฐานะก็ไม่ต้องพูดถึง ยิ่งเรื่องเรียนยิ่งแล้วใหญ่...เฮ้อ...ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม...


ตาผมเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างแล้วก็ปิ๊งขึ้นมาทันที

...ก็เรื่องกีฬาไง ฮ่าๆๆ...ผู้หญิงมักจะชอบผู้ชายที่เป็นนักกีฬา...อืมม...เข้าท่า...ผมสืบรู้มาว่ามันอยู่ชมรมบาสเก็ตบอล หึหึ...คราวนี้ล่ะ ผมต้องชนะมัน เห็นผมอย่างนี้ก็เถอะ ใครจะรู้ว่าตอนเรียนมัธยมปลายผมเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลโรงเรียนและเคยไปแข่งระดับจังหวัดมาแล้ว...ผมตัดสินใจเดินไปที่โรงยิมฯ อย่างกระหยิ่มในความคิดทันที

เป็นไปตามคาด มันกำลังซ้อมโดยมีน้องแป้งเป็นผู้ชมเพียงคนเดียวบนอัฒจันทร์ ผมเดินเข้าไปหามัน โดยตั้งใจจะเดินผ่านน้องแป้ง และชำเลืองมองไปยังเธอ เหมือนกับจะให้เธอเป็นสักขีพยานในการตัดสินผลกันในครั้งนี้...ผมตะโกนท้ามันอย่างลูกผู้ชาย และเกมการต่อสู้โดยมีความรักของผมเป็นเดิมพันก็เริ่มขึ้น

...แต่...เหตุการณ์ไม่เป็นอย่างที่คาด...ผมนอนแผ่หราหายใจพะงาบอยู่บนพื้นสนาม โดยมีมันยืนอยู่ที่ปลายเท้าและชำเลืองลงต่ำมองหน้าผมพร้อมด้วยน้องแป้งที่เข้ามาโอบกอดแสดงความยินดีกับมัน

...โอ้...พระเจ้า...ผมแพ้มันราบคาบ...ผมถึงกับตาค้าง มันเก่งขนาดนี้เชียวหรือนี่...ผมอยากร้องไห้...ผมแพ้มันอีกแล้ว...!!!

...มันต้องมีจุดอ่อนซิน่า...ผมคิด

หลังจากนั้นผมพยายามติดตาม เฝ้าดูพฤติกรรม  และคอยสืบประวัติจากเพื่อนๆ ของมัน

...นี่เอง...ได้การ...ทีนี้ล่ะ...เอ็งเสร็จข้าแน่...ไอ้ธง...!!!...ยิ้มเหี้ยมปรากฏที่มุมปากของผม

ผมเดินตรงไปหามันอีกครั้ง และท้ามันชกมวย...ผมสืบรู้มาจากเพื่อนๆ ของมันว่า มันเกลียดกีฬาชกมวยมาก มันทำท่าอึกอัก และผมเห็นมันหน้าซีดลงเล็กน้อย ก่อนที่มันจะตอบปฏิเสธน้องแป้งก็เข้ามากอดแขนมันและคะยั้นคะยอให้แข่งกับผม มันเลยต้องตอบตกลงอย่างเสียไม่ได้

...ผมยิ้มหน้าเหี้ยม...คราวนี้ล่ะ...หึ หึ...

และแล้ว วันนั้นก็มาถึง ผมผู้ซึ่งพกความมั่นใจมาเต็มกระเป๋าพุ่งสายตาไปที่มันที่อยู่อีกมุมหนึ่ง สังเกตได้อย่างชัดเจนว่ามันมีสีหน้ากังวล

พอระฆังเริ่มยกดังขึ้น ผมพุ่งเข้าไปหามันในทันทีและรัวชกไม่หยุด...แต่ทว่า...มันหลบได้ทุกหมัด...

...หนอย...หลบเก่งนักนะเอ็ง...งั้นต้องเจอนี่...

ผมพุ่งเข้าไปประชิดมันและทำท่าจะชก มันโยกหัวหลบไปด้านหลัง...นี่ล่ะ...ผมชักหมัดกลับ และพุ่งหัวไปหมายจะโขกหัวมัน แต่...ผมกลับล้มลง...ผมโดนหมัดของมันเข้าเต็มหน้า...ก่อนที่ผมจะหมดสติ ผมมองไปยังมัน แววตาเหี้ยมเกรียม กล้ามเนื้อสมส่วนเป็นมันเงาด้วยเหงื่อ มันเดินมาทางผม...ผมแพ้อีกแล้ว....

หลายวันต่อมาผมเพิ่งได้รู้ว่า ที่ไอ้ธงเกลียดกีฬาชกมวย เพราะมันเคยเป็นนักกีฬาชกมวยและต่อยคนตายคาเวทีมาก่อน มันจึงไม่ยอมขึ้นชกตั้งแต่นั้นมา ผมนั่งเหม่อลอยนึกถึงหน้าของมันและถอนหายใจ

ขณะที่ผมกำลังนั่งคิดอยู่นั้น มันก็เดินมาพร้อมกับน้องแป้งที่คอยเคลียคลอมันมาตลอดทาง...ผมลุกขึ้น...ประจันหน้า...ผมมองตามันไม่กระพริบเหมือนกับที่มันมองผม

...ผมเดินเข้าไปประชิดตัวมัน ก่อนจะตัดสินใจพูดกับมัน...

“เฮ้ย...!!!...ธง...นายทำให้เรา...ผู้ชายตัวเล็กๆ บอบบางคนนึง ค้นพบว่าตัวเองต้องการอะไร...เรารักนายว่ะ” ผมพูดเสียงอ่อนเสียงหวานพร้อมส่งสายตาที่คิดว่าหยดย้อยสุดๆ ไปให้ธง

...ก่อนที่หมัดของธงจะสวนกลับมาเข้าเบ้าตาผมอย่างจัง...

...โธ่...ธงนะธง...ทำเค้าได้...