- หละหลวม ผิวเผิน ตื้นเขิน เปราะบาง และ ฉาบฉวย -
ประโยคข้างต้น หลายคนอาจจะสงสัยว่าหมายถึงอะไร
คำตอบคือ เรากำลังพูดถึงความสัมพันธ์ของคนกับคน
ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ของใคร ในแง่ไหนก็ตาม ที่มีคำเหล่านี้ปะปนอยู่
ความสัมพันธ์นั้นบรรลัยเสมอ !
ไม่น้อยครั้งเลยที่เราได้เจอะเจอกับความสัมพันธ์ที่ปะปนด้วยคำที่กล่าวมา ยิ่งโตขึ้นคำเหล่านี้ยิ่งมักเจอได้ง่าย
ง่ายยิ่งกว่าเดินเข้าตลาดแล้วเจอแม่ค้าขายผัก
ง่ายยิ่งกว่าเดินเข้าที่เที่ยวกลางคืนแล้วเจอคนกินเหล้าสูบบุหรี่
ง่ายยิ่งกว่าเดินเข้าป่าช้าแล้วเจอหลุมศพ
ง่ายยิ่งกว่า...
ยิ่งโตยิ่งพบว่า คำเหล่านี้เราต้องอยู่กับมันให้ได้
วันไหนที่ทนไม่ได้กับคำเหล่านี้ ก็กลายเป็นคนแพ้ --- ตอนนี้เราแพ้อยู่รึเปล่าน่ะ น่าคิดๆ
วันเวลามักพิสูจน์คน หลายต่อหลายเรื่อง หลายเหตุการณ์ก็สะท้อนให้คิดอย่างนั้น
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือร้าย ก็สะท้อนตัวตนของคนเสมอ รวมถึงเราด้วย
เรื่องดีดี คนเราแสดงอาการหรือแม้กระทั่งคำพูดอะไรออกมา ก็มักจะสะท้อนตัวตนผู้เป็นเจ้าของเสมอ
เรื่องไม่ดีหรือที่เรียกได้ว่าแย่นั้น ก็สะท้อนคนได้พอกัน การรับมือกับปัญหา การแก้ไขปัญหา คือตัวบ่งบอก
หลายต่อหลายครั้งที่เราแก้ปัญหาได้แย่มากเข้าขั้นเรียกว่าห่วย
บ่อยครั้งที่เรารับมือกับปัญหาได้แย่มาก เข้าขั้นเรียกว่ารับมือไม่ได้ มันเป็นเพราะอะไรน่ะ
เรายังเด็กเกินไป
ปัญหามันใหญ่เกินตัว
ประสบการณ์ที่มีมันน้อยนิด
ชั่วโมงบินอันสุดแสนจะขี้ปะติ๋ว
...
หรือเพราะอะไร
เคยถามตัวเองกันบ้างมั๊ย ว่า... วันนี้เรารับมือกับปัญหาได้มากน้อยแค่ไหน
วันนี้วันที่เราถามตัวเอง เราพบกับคำตอบที่น่าสลดใจ
เพราะคำตอบมันช่างเจ็บปวด --- เราล้มเหลวกับการรับมือกับปัญหาที่เข้ามาในชีวิต
แต่สิ่งหนึ่งที่เรายังมีไว้เตือนตัวเองก็คือ...
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิต มักนำมาพร้อมประสบการณ์เสมอ
แม้เหตุการณ์ที่เรียกว่าย่ำแย่สุดขีด ก็นำมาซึ่งบทเรียนอันสร้างภูมิคุ้มกันต่อเรา
ณ วันนี้เราพบว่าตัวเองอ่อนแอทางจิตใจมากที่สุดเท่าที่เคยเป็นมา
อ่อนแอมากที่สุดเท่าที่ผู้หญิงอายุ 26 เคยเจอ
อ่อนแอโดยที่บาดแผลนั้นมันมองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่า
อย่าแปลกใจ หากคุณมองไม่เห็น เพราะนั่นแสดงว่าคุณใช้ตามอง ซึ่งก็ไม่แปลก
แต่... หากคุณใช้ใจมอง คุณจะเห็นว่า วันนี้เราป่วยและอ่อนแรงมาก
ระบุโรคไม่ได้ พบเพียงแค่ความอ่อนแอเท่านั้น เป็นโรคที่แปลกจริงๆ
ความเจ็บปวดจากสิ่งที่เรียกว่า ความสัมพันธ์ นั้น
มันบาดลึก เหมือนดาบที่ฟาดด้วยแรงวาดหวังว่าผู้รับจะต้องตาย ณ วันที่ลงดาบ
มันบาดลึก เหมือนว่าแผลนั้นไม่ต้องรับการเยียวยาเพราะไม่มีทางหาย
ความเจ็บปวดจากสิ่งที่ว่า เป็นความเจ็บปวดที่ต้องใช้ใจมอง รักษาด้วยใจและ --- เวลา
บางที... การอ่อนแอวันนี้ก็เพื่อ แข็งแรงในวันข้างหน้า
บางที... การล้มในวันนี้ ก็เพื่อจะได้ยืนอย่างเข้มแข็งในวันถัดไป
และ
บางที... ใครบางคน อาจจะต้องการทดสอบเราอยู่
บางที... ใครบางคน อาจจะอยากให้เราเข้มแข็งในวันข้างหน้าก็เป็นได้
แต่ขอเถอะน่ะ อย่าให้บทเรียนที่ยากเกินไปกับผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้มากนักเลย เพราะอาจจะล้มซะจนลุกไม่ไหว และหมดลมหายใจไปในที่สุด
ท้ายที่สุดก็คงต้องบอกว่า เรายังพอมีแรงอยู่ แต่แรงนั้นเราจะเหลืออีกซักเท่าไหร่กันเชียว
แต่หากเราผ่านตรงนี้ไปได้ แน่ล่ะว่า คงรู้สึกดีกับตัวเองไม่น้อย ที่ผ่านมันไปได้
- เพราะถือเป็นบทเรียนที่สุดแสนจะคุ้มค่าและแสนสาหัสสุดจะบรรยาย -
แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 50 18:08:54
แก้ไขเมื่อ 09 ก.ย. 50 05:10:39