"ผาเดียวดาย" ซ่อนร่างกลางหุบเขา
สะท้อนเงาชะโงกง้ำค้ำโขดเขิน
แผ่นหินลานผากว้างกลางแนวเนิน
แหล่งชวนเชิญทัศนางามกระไร
ผาไร้คู่อยู่เดียวเปล่าเปลี่ยวร่าง
เหงาอ้างว้างเหว่ว้าช้านานไฉน
คลื่นโอบฟ้าทะเลหมอกกระฉอกไกว
ทอสายใยไหวพลิ้วปลิวลอยลม
ผาแห่งความทรงจำค้ำฟ้านี้
เป็นสักขีพยานผสานผสม
ดอกรักบานสล้างกลางหมอกพรม
รักรื่นรมย์คมนุสรณ์กัดกร่อนใจ
"ผาเดียวดาย" โดดเด่นเน้นเงียบเหงา
ฟ้าซึมเซาเศร้าสร้อยพลอยร่ำไห้
คิดถึงคนรักนี้ที่อยู่ไกล
เธอจากไปหายลับไม่กลับมา
ผาแห่งความคิดถึงคนึงฝัน
ทุกคืนวันอาลัยให้โหยหา
ดอกรักร่วงควงคว้างกลางพนา
ดนตรีป่ากลับเงียบเยียบเย็นกาย
"ผาเดียวดาย" โดดเดี่ยวกลางเกลียวฝัน
เหมือนตะวันหนีหน้าพาใจหาย
ยังเฝ้ารอคนรักพักผาปลาย
"ผาเดียวดาย"ซึมเศร้าไร้เงาเธอ
ปล. ผาเดียวดาย เขาใหญ่
(ประพันธ์โดย ศิลปากร วิกัยนภากุล)
จากคุณ :
เด็กบางสมัคร 
- [
11 ก.ย. 50 13:16:51
]
ผาเดียวดาย
