ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5777540/W5777540.html
ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5782663/W5782663.html
ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5789691/W5789691.html
ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5796119/W5796119.html
ตอนที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5802128/W5802128.html
ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5808832/W5808832.html
ตอนที่ 7
ออกเดินทางสู่อาณาจักรกัณหกุมมะ
ภายในวังเวหา ข้าทาสบริวารทุกคนกำลังวิ่งวุ่นช่วยหมิงหลุนเตรียมสัมภาระสำหรับออกเดินทาง หมิงหลุนตรวจดูสัมภาระของตัวเองพลางถามนางกำนัลที่ยุ่งกับการช่วยเก็บข้าวของมือเป็นระวิงว่า
เจ้าเก็บของที่ข้าต้องการครบทั้งหมดแล้วหรือยัง ?
เก็บครบหมดแล้วเพคะ แต่ว่า...ท่านชายแน่ใจหรือเพคะว่าจะขนสัมภาระไปมากขนาดนี้จริงๆ ? น้ำเสียงนางกำนัลเต็มไปด้วยความลังเลขณะแหงนหน้ามองกองสัมภาระที่สูงขนาดภูเขาลูกย่อมๆ
เฮ้อ...ได้แต่ขนไปเท่านี้แหละนะ ก็ข้าขนวังเวหาทั้งวังไปด้วยไม่ได้นี่ หมิงหลุนยักไหล่กล่าวระคนถอนหายใจโดยไม่ได้รับรู้ความหมายในคำพูดของนางกำนัลเลยสักนิด จากนั้นพลันอุทานขึ้นอย่างนึกได้ โอ๊ะ ! จริงสิ ! ต้องเอาหมอนของข้าไปด้วย เกิดข้านอนไม่หลับ จะได้กอดมันได้ ! จากนั้นกระวีกระวาดวิ่งไปเอาหมอนทันที...
<>::<>::<>
หริราชา มกรราชา และเฉิงกวง แหงนหน้ามองกองสัมภาระขนาดภูเขาลูกย่อมๆ ของหมิงหลุน แล้วเหงื่อเม็ดโตก็ไหลหยดลงมาจากหน้าผากของคนทั้งสาม...
หมิงหลุน เจ้าจะขนของมากขนาดนี้ไปอาณาจักรกัณหกุมมะจริงๆ นะหรือ ? หริราชาถามเรียบๆ พลางนึกฉงนในใจ ...นี่หมิงหลุนกลายเป็นคนเรื่องมากแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไรกัน ?...
หมิงหลุนกล่าวตอบโดยไม่รู้สึกถึงความนัยในคำพูดของผู้เป็นพ่อเลยแม้แต่น้อย
หากเป็นไปได้ ข้าอยากจะพาหมอหลวงป๋ายไปด้วยพระเจ้าค่ะ แล้วต่อในใจว่า ...ก็การต้องเดินทางไปยังสถานที่ที่ไม่เคยไปมาก่อนกับคนที่คิดจะฆ่าข้าอยู่ตลอดเวลาตั้งสองคนน่ะ ต่อให้ขนของไปด้วยมากมายขนาดไหน มันก็ไม่ได้ช่วยให้รู้สึกปลอดภัยขึ้นเลยสักนิด !...
ไม่ได้ ! หริราชาและมกรราชาเอ่ยขึ้นพร้อมกันทันควัน การเดินทางครั้งนี้มีไว้เพื่อเคี่ยวกรำและเพิ่มพูนความรักใคร่ระหว่างพี่น้องของพวกเจ้าโดยเฉพาะ และครั้งนี้พวกเจ้าต้องไปกันในแบบของสามัญชน ดังนั้นห้ามพาผู้รับใช้ไปด้วยเด็ดขาด !
นั่นสิ ! เจ้าคิดว่าพวกเราไปเที่ยวกันหรือยังไง ? เฉิงกวงเห็นด้วย เอาแค่ตัวกับอาวุธไปก็พอแล้วน่า
หมิงหลุนเข้าไปกอดเฉิงกวงหมับทันที งั้น เฉิงกวง เจ้าต้องช่วยคุ้มครองข้าด้วยนะ ! ชีวิตของข้าอยู่ในกำมือของเจ้าแล้ว เจ้าคงไม่ใจร้ายขนาดทนเห็นพี่ชายที่น่ารักคนนี้ทอดซากตายในต่างแดนหรอกใช่ไหม ? สายตาหมิงหลุนคาดหวังเต็มที่
เฉิงกวงขนลุกเกรียว พยายามขืนตัวออกจากอ้อมกอดของหมิงหลุนพลางตะคอกสวนเสียงห้วนจัด
เจ้าน่ารักตรงไหนกันหา ?
ก่อนที่ทั้งสองจะทันได้เอะอะโวยวายกันต่อ ก็มีเสียงเด็กคนหนึ่งดังขึ้นทางด้านหลังของหมิงหลุนว่า
ถวายบังคมพระเจ้าค่ะ องค์มกรราชา องค์หริราชา
ครั้นหันไปดู หมิงหลุนก็พบว่าเจ้าของเสียงคือเด็กน้อยที่ถือกระบี่เข้ามาในท้องพระโรงเมื่อไม่กี่วันก่อนนั่นเอง ซึ่งเขาดูยังไงก็ดูไม่ออกเลยแม้แต่น้อยว่าเด็กคนนี้มีส่วนไหนเหมือนฉานอวี้ที่รูปงามอย่างมากคนนั้น หมิงหลุนเข้าไปนั่งยองๆ คุยกับอีกฝ่ายว่า
นี่ ฉานอวี้ เจ้าจะไปอาณาจักรกัณหกุมมะทั้งรูปร่างแบบนี้จริงๆ น่ะ ? ...แหมนะ ! ก็ฉานอวี้เป็นปิศาจ มันก็น่าจะแปลงร่างได้เป็นธรรมดาอยู่แล้ว อีกอย่างท่านพ่อของฉานอวี้ยังบอกเองนี่ว่า ฉานอวี้ เพิ่งจะ อายุได้ห้าสิบปีเท่านั้น ซึ่งถือว่ายังหนุ่มมากสำหรับปิศาจ ฉะนั้นการที่ฉานอวี้จะตัวเล็กแค่นี้หลังจากแปลงร่าง ก็ไม่น่าแปลกใจอยู่หรอก เพียงแต่...รูปร่างแบบนี้มันจะไม่ต่างจากรูปร่างแบบชายหนุ่มผมสีเงินที่รูปงามเสียจนลืมหายใจมากไปหน่อยหรือ ? แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะเจ้านี่จะได้ฆ่าข้าไม่ได้ไง ! ฮ่าๆๆๆ !...
ขณะที่หมิงหลุนกำลังนึกหัวเราะอย่างเบิกบานอยู่ในใจนั่นเอง เสียงทุ้มต่ำเย็นชาเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นทางด้านหลังอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
เจ้าว่าอะไรนะ ?
กำลังพูดกับฉานอวี้...โอ๋ ? คำพูดตอบของหมิงหลุนชะงักกลางคันเมื่อหันไปเห็นชัดว่าคนที่เอ่ยคำถามออกมาคือใคร แล้วก็มีอันนิ่งค้างไปทันที เพราะคนที่อยู่ด้านหลังเขาในเวลานี้ไม่ใช่ฉานอวี้แล้วจะเป็นใครได้ ? คำถามผุดขึ้นในสมองของหมิงหลุนผู้กำลังตกตะลึงตาค้างอย่างรวดเร็ว
...ถ้านั่นคือฉานอวี้ อย่างนั้น...เจ้าเด็กเตี้ยนี่คือใครกัน ? แล้ว...แล้วทำไมสีหน้าของฉานอวี้ถึงได้น่ากลัวจนน่าขนลุกอย่างนั้นล่ะเนี่ย ? แถมยังยืนค้ำหัวก้มลงมามองข้าแบบนั้นอีก ความรู้สึกกดดันแบบนี้มัน... ครั้นแล้วหมิงหลุนก็มองเห็นว่าฉานอวี้กำลังยื่นหัตห์มารตรงเข้ามาหาเขา จึงรีบเอามือกุมศีรษะแหกปากร้องลั่นทันที
ว้ากกกก ! ข้าผิดไปแล้ว ข้าไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น อย่าฆ่าข้านะ !
เด็กน้อยหน้าตาคล้ายแมลงสาบถลึงตาใส่หมิงหลุนพร้อมกับพูดเสียงกระด้าง
ใครจะฆ่าเจ้ากัน ?
ยังต้องบอกอีกเรอะ ! โอ๋ ? จังหวะที่เงยหน้าขึ้นตอบเด็กชาย หมิงหลุนถึงค่อยเห็นว่าฉานอวี้ไม่ได้คิดจะฆ่าเขา แต่ยื่นมือไปรับกระบี่ฮุ่นตุ้นที่เด็กชายยื่นส่งไปให้ต่างหาก
นี่เจ้าเป็นโรคฟุ้งซ่านชอบคิดไปเองหรือเปล่า ? เด็กชายกล่าวอย่างดูแคลน
หมิงหลุนโต้กลับเสียงดังลั่นทันที พูดเป็นเล่น ! ครั้งก่อนเจ้านั่นเกือบจะฆ่าข้าแล้วนะ ! นี่ถ้าไม่เพราะได้เฉิงกวงช่วยไว้ละก็ ข้ามีหวังตายไปแล้วด้วยซ้ำ !
ครั้นได้ยินคำพูดนี้ ฉานอวี้ที่เดิมทีหันกายหมายผละจากไปโดยไม่คิดจะสนใจหมิงหลุนอีกก็พลันชะงัก และเบือนหน้ากลับมาช้าๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยียบจนสามารถแช่แข็งหมิงหลุนตายคาที่ได้
เจ้า...อยากตายมากเพียงนี้เทียว ?
หมิงหลุนหน้าซีดเผือด ละล่ำละลักปากคอสั่น
ม...ไม่ใช่...ข...ข้า...ข้าแค่พูดเล่น ! และเมื่อเหลือบไปเห็นมือขวาของฉานอวี้ขยับไปกุมด้ามกระบี่ฮุ่นตุ้น เส้นขนทั่วร่างก็เหมือนจะพร้อมใจกันลุกชันโดยพร้อมเพรียง โดยเฉพาะที่อยู่บนศีรษะ ข...ข้าแค่...แค่พูดไปงั้นเอง ว้ากกก !! ท่านพ่อออ ! ช่วยข้าด้วยยยย !! ท้ายประโยคกรีดร้องเสียงแหลม แล้วเผ่นแน่บไปซ่อนอยู่ด้านหลังหริราชาทันที
ครั้นหริราชาเห็นว่าที่ราชาคนต่อไปอย่างหมิงหลุนแสดงท่าทีขี้ขลาดตาขาวถึงขนาดนี้ออกมาต่อหน้าทุกคน ก็ให้รู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างยิ่ง ขมวดคิ้วดุว่า
หมิงหลุน เจ้ากลายเป็นคนขลาดขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน ? ...เมื่อก่อนหมิงหลุนไม่ได้เป็นอย่างนี้เลยสักนิด นี่ดูอย่างกับเป็นคนละคนอย่างไรอย่างนั้น... ในฐานะว่าที่ราชาคนต่อไป เจ้าควรจะยืดอกรับคำท้าดวลด้วยความองอาจห้าวหาญถึงจะถูก !
อย่าล้อเล่นสิพระเจ้าค่ะท่านพ่อ นี่มันถึงตายเชียวนะ ! แผลที่ได้ครั้งก่อนยังไม่ทันได้หายดีเลยด้วยซ้ำ ! หมิงหลุนโวยวายมาจากข้างหลัง มือจับไหล่ผู้เป็นพ่อแน่น เป็นตายอย่างไรก็ไม่ยอมปล่อย
สุดท้ายมกรราชาต้องเป็นผู้ออกมาห้ามศึกโดยเอ่ยกับฉานอวี้เสียงเข้มงวด
ฉานอวี้ พอได้แล้ว แม้มกรราชาจะทราบดีว่าหากฉานอวี้ลงมือละก็ หมิงหลุนมีแต่ต้องตายสถานเดียวอย่างแน่นอน และทราบดีว่าชายหนุ่มทั้งสองเป็นเหมือนน้ำกับไฟที่คิดแต่จะพิฆาตฆ่าอีกฝ่ายให้ดับดิ้นมาแต่ไหนแต่ไรก็ตาม กระนั้นนี่ก็ถือเป็นครั้งแรกที่ฉานอวี้ลงมือต่อหน้าเขากับหริราชาอย่างโจ่งแจ้ง อีกทั้งดูเหมือนฉานอวี้ไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าหมิงหลุนแต่อย่างใด ไม่เช่นนั้นหมิงหลุนคงได้ตายไปนานแล้ว ดูเหมือนฉานอวี้จะต้องการทดสอบหมิงหลุนเสียมากกว่า !
หึ ! ฉานอวี้แค่นเสียงเย็น เขาไม่ได้คิดที่จะลงมือจริงจังดังที่มกรราชาคาด และฉวยโอกาสนี้ระงับท่าทีกลับเป็นปกติ
หมิงหลุนลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เห็นฉานอวี้ยอมหยุดมือ แล้วพลันนึกแผนบางอย่างได้กะทันหัน จึงรีบทรุดลงนั่งเอามือกุมท้องพลางร้องครวญครางทันที
โอ๊ย ! โอยยยยยย...
หริราชาถามอย่างแปลกใจกึ่งรำคาญ เป็นอะไรไปหรือ ? ...เมื่อกี้ก็ยังดีๆ อยู่เลยนี่นา ? แล้วก็ไม่ได้ถูกฉานอวี้ฟันใส่สักหน่อย...
ท้องข้า ปวดเหลือเกิน... หมิงหลุนครวญ แกล้งทำสีหน้าว่าเจ็บปวดอย่างเหลือแสนขณะที่ในใจเข่นนึกเขี้ยว ...อย่าล้อเล่นน่า ! ตอนนี้เพราะมีท่านพ่อกับมกรราชาอยู่ด้วยหรอก ข้าถึงได้ไม่เป็นอะไร แต่ถ้าออกเดินทางละก็ ข้าก็ต้องอยู่กับฉานอวี้และเฉิงกวงตามลำพังน่ะสิ ! แล้วเฉิงกวงก็ดันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉานอวี้เสียด้วย แบบนี้ข้าไม่ตายแน่ๆ หรอกรึ ?...
ปวดท้องหรือ ? อย่างนั้นข้าจะให้คนหาสัตว์บินให้เจ้าสักตัวก็แล้วกัน หริราชาไม่มีทีท่าว่าจะเห็นใจแม้แต่น้อย
ท่านพ่อ ! ท่านพ่อใจร้ายพอจะส่งลูกชายที่น่ารักของท่านพ่อไปพบจุดจบจริงๆ หรือพระเจ้าค่ะ ? หมิงหลุนแผดเสียงโวยวายลั่นโดยลืมไปเสียสนิทว่ากำลังโกหกว่าปวดท้องอยู่
เด็กน้อยแมลงสาบเดินเข้ามาหาหมิงหลุนในจังหวะนี้พอดี พร้อมกับกระตุกชายเสื้อหมิงหลุน ถามอย่างสงสัยว่า
เจ้าป่วยจริงๆ น่ะหรือ ? ก็เห็นดูสบายดีอยู่เลยนี่นา !
หุบปากน่า ! หมิงหลุนหันไปแยกเขี้ยวใส่
หริราชากระแอมเบาๆ แล้วกล่าวเสียงกังวานโดยไม่สนใจเสียงกล่าวจากด้านหลัง
เอาละ อย่างนั้นข้าจะขอประกาศว่า...
ข้าไม่ต้องไปแล้วใช่ไหมท่านพ่อ ? หมิงหลุนถามแทรกอย่างดีอกดีใจ ...ฮ่าๆๆ แบบนี้ก็ได้ผลด้วย !...
ทว่าสิ่งที่หริราชาประกาศออกมาคือ
องค์ชายทั้งสามเริ่มออกเดินทางสู่อาณาจักรกัณหกุมมะ ณ บัดนี้ !
หมิงหลุนร้องเสียงหลง รอยยิ้มย่องเหือดหายจากใบหน้าในพริบตา
หา ? ม...ไม่เอานะ ! ...คราวนี้ข้าตายแน่แล้ว... หมิงหลุนคร่ำครวญอย่างโหยหวนในใจ มือกอดหริราชาเอาไว้อย่างเหนียวแน่น เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมปล่อย
เฉิงกวงซึ่งทนดูเงียบๆ มาตลอดสุดจะทนไหวอีกต่อไป จึงสาวเท้าเข้ามาคว้าหลังคอเสื้อของหมิงหลุนลากออกไปด้วยกันทันที ขณะเดียวกันองครักษ์หลายนายก็เข้ามาช่วยกันแกะมือของหมิงหลุนออกจากตัวหริราชา
และแล้วหมิงหลุนก็ถูกบังคับแกะออกจากตัวของหริราชาไปจนได้ แต่ระหว่างที่ถูกเฉิงกวงลากคอเดินอาดๆ หมิงหลุนก็รีบคว้าลำต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆ เส้นทางเดินแทนที่ทันที แล้วกอดเอาไว้แน่นชนิดเป็นตายอย่างไรก็ไม่ยอมปล่อย
จากคุณ :
ซีเรีย
- [
14 ก.ย. 50 03:24:23
]