โลกใบนี้สดใสได้ด้วยรัก
มองทางใดสวยงามนักรักหนักหนา
เพียงสองกาย สองใจ สองชีวา
หลอมรวมกันตลอดมา..ตลอดไป
หากคิดใหม่ให้โลกนี้ไม่มีรัก
ย้อนคืนวันเก็บพักความรักไว้
หากวันนั้นเพียงรู้จักไม่รู้ใจ
ในวันนี้เป็นเช่นไรใคร่ครวญดู
ถ้าเราไม่รักกัน...
ดวงตะวันอัสดงคงหดหู่
หมดความงามยามลับลาไม่น่าดู
เพียงขาดคนเคียงคู่ดูตะวัน
ถ้าเราไม่รักกัน...
มองบุหลันคงไม่เห็นเช่นเคยฝัน
แค่หลุมบ่อมากมายในดวงจันทร์
ไร้แสงนวลชวนฝันวันสองเรา
ถ้าเราไม่รักกัน...
สายหมอกพลันหนาวเหน็บเจ็บใจเหงา
หาอ้อมกอดจากใครให้บรรเทา
ความหนาวเข้าจับหัวใจใกล้เย็นชา
ถ้าเราไม่รักกัน...
สายน้ำไหลคงเลื่อนลั่นหวั่นผวา
ดังพิโรธโกรธเคืองพสุธา
เป็นน้ำป่ากวาดล้างถางพงไพร
ถ้าเราไม่รักกัน...
ท้องทะเลคงเงียบงันคลื่นหวั่นไหว
ไม่ถาโถมซบหาดกลัวขาดใจ
ปล่อยทรายร้างคลื่นน้อยใหญ่ไร้สำเนียง
เพียงเราไม่รักกัน...
โลกเปลี่ยนผันทันใดไม่อาจเถียง
มองสิ่งใดไม่สวยด้วยใจเอียง
จะร้อยเรียงคำหวานคร้านได้ยิน
เพียงเราไม่รักกัน...
โลกในฝันคงเห็นเช่นก้อนหิน
ใจอาจแข็งกระด้างอย่างชาชิน
มีชีวินเพียงเพื่ออยู่ดูวันตาย
เพราะรักสร้างให้โลกเป็นเช่นฉะนี้
หลอมน้ำแข็งในใจมีให้เหือดหาย
เปลี่ยนน้ำตาเป็นรอยยิ้มอันพริ้มพราย
เปลี่ยนโลกร้ายให้สดสวย...ด้วยรักเอย
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 50 12:58:43