อย่าแปลกใจนะครับหากคุณพบชายหนุ่มมาดแมนและหน้าตี๋
สนิทเป็นเจ้าของร้านกาแฟและเบเกอรี่ที่ขายดิบขายดีอยู่ใต้
อาคารสำนักงานแห่งหนึ่ง...นั่นละผมเอง..ผมชื่อประเทืองครับ
ในช่วงที่กระแสหนุ่มหน้าตี๋กะตาชั้นเดียวกำลังมาแรง...ดู
เหมือนว่าจะมีผมสวนกระแสอยู่คนเดียว ที่อยู่ในช่วงขาลง...
ก็ทั้งงานทั้งเพื่อนๆของผมน่ะสิ...ที่สร้างดวงอาภัพคู่ให้กับผม...
ผมเรียนจบคหกรรม..คุณลองจินตนาการดูก็แล้วกัน ...ชิวิต
ผมมันยิ่งกว่าหินในไข่เสียอีก .... เพื่อนๆในกลุ่มเกือบทั้งหมด
จึงมีทั้งหญิงแท้และหญิงเทียม..สำหรับเพื่อนบางคนที่ห้าว
หน่อยก็มักจะให้ความสนิทแบบถึงเนื้อถึงตัวซึ่งทำเอาผมแทบ
จะหัวใจวายทุกครั้งเมื่อเจอ...นั่นเป็นสาเหตุหลักเลยที่ทำให้
ความรักของผมไปไม่ตลอดรอดฝั่งในสมัยเรียนมหาวิทยาลัย...
แต่ดวงอาภัพรักของผมก็ได้รับการชดเชยด้วยมิตรภาพดีๆเมื่อ
ผมมาเปิดร้านกาแฟที่ชั้นล่างของอาคารสำนักงานแห่งนี้...ทั้ง
กาแฟและเบเกอรี่ฝีมือผมได้รับความนิยมอย่างรวดเร็วทำให้มี
ลูกค้าขาประจำมาอุดหนุนอยู่อย่างสม่ำเสมอ....
สำหรับบ่ายวันนี้ลูกค้าในร้านเหลือเพียงสองสามโต๊ะ ผมนั่งกัด
ปลายดินสออย่างใช้ความคิด... ยังขาดอะไรอีกหว่า ... ผงยีสต์
... แป้ง...ชอคโกแลต... น่าจะครบแล้ว...แต่เหมือนขาดอะไร..
"อ๋อ ....ครีม! ......"ผมร้องเสียงดังหลังจากนึกรายการที่ขาด
ไปได้
"คะ" หญิงสาวที่นั่งโต๊ะใกล้เคาน์เตอร์ที่สุดสะดุ้งพร้อมกับละสาย
ตาจากหนังสือที่อ่านหันมามองผมด้วยสายตางงๆ
"คุณเรียกครีมหรอคะ" เธอถามด้วยสีหน้างงๆเมื่อหลังจากเห็น
หน้าเอ๋อๆของผม
"..............เอ่อ.........." ผมพยายามจับต้นชนปลายและเข้าใจ
ในที่สุด
"เปล่าๆๆ ผมแค่คิดว่าต้องไปซื้อครีมมาทำเค้ก" ผมอธิบาย
"คุณชื่อครีมหรอ " ผมถาม
"ค่ะ "หญิงสาวตอบพร้อมกับยิ้มเขินๆก่อนจะกลับไปสนใจกับ
หนังสือเล่มเล็กตรงหน้าผมจำได้ว่าหญิงสาวมักจะมาที่ร้านและ
สั่งโกโก้เย็นเพียงแก้วเดียว และใช้เวลานั่งอ่านหนังสือเล่มเล็ก
ประมาณชั่วโมงก่อนจะออกไป.. เดาว่าเธอคงทำงานอยู่บริษัท
ใดบริษัทหนึ่งในตึกนี้จากเครื่องแบบที่เธอแต่ง.. จริงๆหญิงสาว
ก็ดูน่ารักดีแต่ความกังวลเกี่ยวกับข่าวลือทำให้ผมไม่กล้าที่จะทำ
ความรู้จักใครอีกจึงได้แต่มองอยู่ห่างๆ...
แต่วันนี้ผมรู้ชื่อเธอแล้ว...
วันต่อมา สาวๆกลุ่มใหญ่เข้ามาในร้านและสั่งกาแฟกับเบเกอรี่
หอมๆ บทสนทนาได้ถูกเริ่มต้นซึ่งส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องของ
หนุ่มๆที่พวกเธอพบเจอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน... เสียงลูกค้ากลุ่มนั้นดัง
ขึ้นเรื่อยๆจนผมต้องหันไปมอง..
"แก เบาๆกันหน่อยสิ อายเจ้าของร้านเค้า" หญิงสาวคนหนึ่งพูด
"ไม่เป็นไรหรอกแก เค้าก็ชอบแบบเรานั่นละ .. ที่มองเนี่ยสงสัย
อยากคุยด้วย" หญิงสาวอีกคนพูดขำๆ
"จริงหรอแก หุ่นแมนหน้าตี๋อย่างนี้อ่ะนะ"
"ใช่สิ ใครๆก็รู้ทั้งนั้น ผู้ชายที่ไหนจะมาทำขนมเค้ก แกก็ แล้ว
ฉันเคยได้ยินคนแถวนี้เรียกเค้าว่าประเทืองด้วยนะแก"
"นั่นสิ เสียดายเนาะแก..."
"แทบจะดูไม่ออกเลยเนาะ...แมนซะอย่างนั้น"
บางครั้งผมอยากจะกินยาแก้ปวดหัวสักกำ เมื่อต้องตกเป็นเป้า
ในการพูดคุยของสาวๆที่เข้ามาในร้าน ความจริงผมน่าจะชิน
กับมันได้แล้ว..ถ้าหากไม่ใช่เพราะหญิงสาวที่กำลังอ่านหนังสือ
อยู่ตรงหน้า...
ผมรู้สึกถึงสายตาของหญิงสาวที่แอบมองมาเป็นระยะ หลังจาก
ได้ยินหญิงสาวกลุ่มนั้นคุยกันเธอแอบมองด้วยสายตาอยากรู้
หากดวงตานั้นพูดได้มันคงจะถามว่า...จริงหรือเปล่าเนี่ย.....
จากการเดาความหมายนั้นทำให้ผมหลุดอาการส่ายหน้าปฏิเสธ
ออกไปทันทีจนหญิงสาวหัวเราะ
ดูเหมือนหญิงสาวจะอ่านหนังสือเพลินเมื่อรู้ตัวอีกทีคงใกล้ได้
เวลาเริ่มงานเต็มที เธอจึงรีบเก็บหนังสือเล่มเล็กนั้นในกระเป๋า
และเดินมาจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจาก
ร้านไป
เมื่อผมเดินไปเก็บแก้วโกโก้เย็นที่โต๊ะผมเห็นหนังสือปกสวย
เล่มเล็กหล่นอยู่ที่พื้น... น่าจะเป็นของเธอคนนั้น..
ผมหยิบหนังสือเล่มเล็กนั้นขึ้นมาอ่าน ดูเหมือนจะเป็นนิยาย
รักหวานแหวว...หน้าปกเป็นภาพวาดของหญิงสาวท่าทาง
เหงาๆคนหนึ่งยืนเดียวดายอยู่ริมชายหาด...
"นั่นไง แก ชั้นว่าแล้ว...เค้าอ่านนิยายรักโรแมนติกด้วยล่ะ"
เสียงจากสาวๆกลุ่มนั้นแว่วมาให้ได้ยิน..
ผมถึงกับส่ายหน้าและถอนหายใจเฮือกใหญ่จะแก้ข่าวเรื่องนี้
ยังไงดีนะ...และแล้วความคิดดีๆก็ปิ้งขึ้นมาในสมองของผม..
..ถ้าผมมีแฟนล่ะ.....เธอคนนั้น..ผมนึกถึง ครีม
"ได้ยินว่าเค้าเป็นไบด้วยนะแก......"เสียงนั้นดังมาจากโต๊ะเดิม
ผมถอนหายใจอีกสองเฮือกก่อนจะวางหนังสือไว้หลังเคาน์เตอร์
และทำงานของผมไปเงียบๆ
หนังสือที่หญิงสาวคนนั้นลืมไว้มันก็ไม่เลวเสียทีเดียว ผมอ่าน
เพลินจนไม่รู้ว่ามีคนมายืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์
"ขอโทษค่ะ " เสียงนั้นทำให้ผมเงยหน้าขึ้นจากหนังสือปกสวย
นั้น ครีมนั่นเอง ดูเหมือนเธอจะขำเมื่อเห็นว่าผมอ่านหนังสือ
อะไรอยู่..
"ชอบหรอคะ " เธอถามผม
"ก็สนุกนะครับ " ผมตอบ
"นี่ถ้าคุณไม่ลืมไว้ผมคงไม่คิดที่จะอ่านหนังสือประเภทนี้เลยนะ"
ผมพูดต่อ
"ทำไมล่ะคะ"
"ก็หน้าปกแบบนี้ผมคงไม่กล้าซื้อหรอกครับ"
"งั้นให้ยืมก่อนก็ได้ค่ะ" เธอบอก ผมทำหน้าแปลกใจซึ่งเธอคง
เห็นจึงอธิบายต่อ
"ครีมอ่านรอบสองแล้วค่ะ..คุณเอาไปก่อนได้ ..ครีมยังมีอีก
หลายเล่ม" เธอบอก
ผมพยักหน้าอย่างเต็มใจ ...โอกาสมาถึงแล้ว...คราวนี้ผมจะ
ไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆหรอก.....
"อยากอ่านเล่มไหนบอกครีมได้นะ ครีมไปซื้อให้ก็ได้"
เธอบอก ทำเอาผมรู้สึกแปลกๆถึงความไม่ชอบมาพากล
"ก็หัวอกเดียวกันครีมเข้าใจค่ะ"เธอบอกด้วยแววตาที่เห็นใจ
สุดๆ ผมงี้อยากร้องให้จริงๆ
จากนั้นความสนิทสนมของผมและครีมก็เพิ่มมากขึ้น...ตาม
จำนวนหนังสือที่ครีมซื้อมาหรือที่ผมฝากซื้อ แต่ดูเหมือนมัน
จะไม่เป็นไปในทิศทางที่ผมวาดไว้เท่าไร....
สำหรับในวันหยุดอย่างวันนี้อาคารจะเปิดเฉพาะชั้นล่างซึ่งเป็น
โซนร้านค้าและแต่ก็ไม่มีลูกค้ามากมายเหมือนวันปกติ
ผมจึงมักจะทำเบเกอรี่แบบง่ายๆไว้สองสามแบบและในปริมาณ
ที่ไม่มากนัก
ผมเปิดเครื่องปรับอากาศในร้านไว้เพียงตัวเดียว.แน่นอน..
เพื่อความประหยัด ครีมเข้ามาในร้านด้วยชุดที่ทำให้ผมต้อง
กลืนน้ำลาย เสื้อสายเดี่ยวหลวมๆกับกางเกงสั้น มีแจ๊คเก็ตกัน
โป๊อีกตัว.... ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็น...สมัยเรียนผมมันยิ่งกว่าหิน
ในไข่..มากกว่านี้ก็เจอมาแล้ว...
แต่มันไม่ทำให้หัวใจเต้นแรงเหมือนครั้งนี้....
"ร้อน" เธอบอกเมื่อเข้ามาในร้าน พอเห็นว่าเปิดเครื่องปรับ
อากาศเพียงตัวเดียวเธอก็บ่นพร้อมกับถอดเจ็คเก็ตออก
"งกจริงๆ ประเทืองเนี่ย จะมานั่งตากแอร์เสียหน่อย"
ผมหัวเราะก่อนจะเดินไปเปิดแอร์ให้ และนำโกโก้เย็นไปให้
เธอที่โต๊ะ
"ครีม" ผมเรียก
"หือ" เธอตอบโดยยังไม่ละสายตาจากหนังสือและยกแก้วโกโก้
ขึ้นดูด
ผมตัดสินใจที่จะบอกความรู้สึกทีทำให้หัวใจผมเต้นตุ๊บๆให้
ครีมได้รู้แต่ดูเหมือนฟ้าจะชอบแกล้งผมเหลือเกินในเรื่องความ
รักนี่ ผมมองเห็นเรื่องปวดหัวได้จากกระจกใสหน้าร้านก่อนที่
เสียงเจี๊ยวจ้าวจะดังขึ้นเมื่อหญิงสาวแท้และหญิงสาวเทียมกลุ่ม
หนึ่งเปิดประตูเข้ามาในร้าน
"ต๊าย ประเทือง แกแอบมาเปิดร้านไฮโซเลิศหรูไม่บอกพวกเรา
เลยนะยะ"
เพื่อนหญิงเทียมที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่มหาวิทยาลัยพูดแบบจีบ
ปากจีบคอ ทำเอาผมต้องรีบหันไปมองครีม เห็นเธอมองมาด้วย
สายตายิ้มๆ ผมละอยากขึ้นไปบนดาดฟ้าแล้วโดดลงมาจริงๆเลย
"แกก็เบาๆสิ มีลูกค้าด้วย เดี๋ยวเค้าแตกตื่นหมด แต่เอ๊ะ.." เพื่อน
หญิงอีกคนบอกเมื่อเห็นครีมนั่งอยู่ด้วย และทำท่าครุ่นคิดเมื่อ
เห็นการแต่งการที่ออกจะตามสบายไปหน่อยของครีม
"หรือจะเป็นแฟนแก เทือง" เพื่อนคนเดิมถาม
ผมต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆก่อนที่จะแนะนำครีมให้เพื่อนๆ
ได้รู้จัก จะเป็นด้วยสัมผัสที่หกของเหล่าเพื่อนสาวประเภทสอง
ของผมหรือเปล่าก็ไม่ทราบได้ ที่ดูเหมือนจะดูออกว่าผมรู้สึก
กับครีมอย่างไร
จากนั้นวีรกรรมสมัยเรียนของผมก็ถูกถ่ายทอดออกมาจาก
เหล่าเพื่อนๆพร้อมๆกับเสียงถอนหายใจเป็นระยะของผม
"ตกลงประเทืองไม่ได้เป็นเกย์หรอคะ" ครีมถามหลังจากฟัง
วีรกรรมผมมาพักใหญ่
"อุ๊ย เปล่านะคะ" เพื่อนหญิงเทียมของผมรีบอธิบาย
"แมนทั้งแท่งเลยค่ะ อุ๊ย เปล่าค่ะ ไม่ได้เคยเห็นขนาดนั้นนะคะ"
เพื่อนคนเดิมอธิบายต่อเมื่อเห็นว่าครีมอ้าปากหวอ
หลังจากจัดการกับกาแฟ ขนมเค้กและพากัน "เผา".ผมเป็นที่
พอใจแล้ว บรรดาเพื่อนๆก็ โบกมือล่ำลาและกลับไปทั้งร้านจึง
เหลือเพียงผมกับครีมเท่านั้น
"ครีม" ผมเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นก่อน เมื่อเห็นว่าบรรยา
กาศเริ่มส่อไปในทางที่คาดเดาไม่ได้
ครีมหันมามองหน้าผมด้วยสายตาดุๆก่อนจะหยิบเจ็คเก็ตมาสวม
เหมือนเดิมและวางนิตยสารไว้บนตัก
"คือ..... ผมไม่ได้ตั้งใจจะหลอกนะ "
"แล้วทำไมไม่บอก" ครีมสวนขึ้นมาทันที
"ก็กำลังจะบอกวันนี้ล่ะ" ผมตอบ บรรยากาศมันแย่กว่าที่ผมคิด
เสียอีกนะนี่
"แล้วทำไมถึงเพิ่งคิดจะมาบอกวันนี้" ครีมยังซักต่อด้วยน้ำเสียง
ดุๆ
"ก็กลัว ครีมโกรธ " ผมตอบด้วยเสียงเบาๆ
"แล้วครีมจะไปโกรธทำไม แค่บอกว่าไม่ได้เป็นเกย์" ครีมถาม
พร้อมทำหน้าสงสัย
"ก็ไม่ได้จะบอกแค่นั้น" ผมตอบพร้อมกับรู้สึกถึงหัวใจตัวเองที่
เต้นดัง ตุ๊บ ตุ๊บ
"แล้วจะบอกอะไร" ครีมถามด้วยสีหน้างง
"จะบอกว่าผมชอบครีมน่ะ"
"จะบ้าหรอ....." ครีมสวนมาทันทีแต่ก็ต้องหยุดเมื่อเห็นสีหน้าที่
ซีดเผือดของผม...ก็นึกอยู่แล้วเชียว.....
"เห็นมั้ยล่ะ" ผมบอกพร้อมกับถอนหายใจสุดท้ายมันก็เหมือนเดิม..
"จริงๆน่ะหรอ" ครีมถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ
ผมรีบพยักหน้าเป็นคำตอบเพราะกลัวว่าพูดอะไรแล้วจะยิ่งไป
กระตุ้นต่อมโมโหของเธอเข้าดูเหมือนความหวังมันจะเริ่มมีแสง
ริบหรี่แฮะ
"ครีม" ผมเรียกเมื่อเห็นว่าเธอเงียบไปพักใหญ่ๆ
"อะไร"
"ยังไม่ได้ตอบเลย.." ผมรีบทวงคำตอบ
"ตอบไปแล้ว" เธอบอกผมออกอาการงงปนเอ๋อกับคำตอบนั้น
"อ่านหนังสือเล่มล่าสุดที่ให้ไปจบหรือยัง"
"ยัง"
"งั้นไปอ่านให้จบ ไปล่ะ" เธอบอกพร้อมกับเก็บกระเป๋าเดินออก
จากร้านไปดื้อๆ ผมได้แต่มองตามตาปริบๆ หนังสือเล่มล่าสุด
เป็นเรื่องรักหวานแหววเหมือนกับเรื่องอื่นๆ พระเอกชื่อ กมล
นางเอกชื่อ ป่าน ผมเพิ่งอ่านไปได้หน่อยเดียว ผมรีบไปหยิบ
หนังสือเล่มนั้นมาและเปิดไปหน้าสุดท้าย
...เอาตอนจบเลยละกัน....
"เฮ้ย! ...." หัวใจผมแทบจะหยุดเต้นเมื่ออ่านหน้าสุดท้ายก่อน
ที่จะปิดร้านและวิ่งตามครีมไป โดยทิ้งหนังสือปกสวยที่ยังอ่าน
ไม่จบไว้บนโต๊ะเล็กๆในร้าน....
....................................................................
นิยายรักหวานแหวว ที่พระเอกชื่อกมล และนางเอกชื่อป่าน
....หน้าสุดท้าย.....
"ผมรักคุณนะป่าน" กมลบอกหญิงสาว และต้องเรียกซ้ำเมื่อ
เห็นว่าหญิงสาวเงียบไป
"ป่าน ตอบผมหน่อยสิ อย่าเงียบอย่างนี้"
"จะบ้าหรอ จะให้ผู้หญิงตอบตรงๆได้ยังไง" หญิงสาวบอก
"แล้วที่เงียบนี่หมายความว่ายังไงล่ะ" กมลถามด้วยเสียงอ่อน
โยน
"หมายความว่า...ป่านก็รักคุณค่ะ" เธอตอบ
...............จบบริบูรณ์..................
....................................................................
แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 50 21:35:04
แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 50 19:06:14
แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 50 19:01:43
แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 50 18:52:52
จากคุณ :
กลิ่นกาแฟครับ 
- [
18 ก.ย. 50 18:42:27
]
คือว่า ผมชื่อประเทืองครับ
