Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    Tales of Phantom ตอนที่ 9 ไยพี่น้องต้องประหารกันเอง

    ตอนที่ 1  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5777540/W5777540.html

    ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5782663/W5782663.html

    ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5789691/W5789691.html

    ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5796119/W5796119.html

    ตอนที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5802128/W5802128.html

    ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5808832/W5808832.html

    ตอนที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5816180/W5816180.html

    ตอนที่ 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5822560/W5822560.html



    ตอนที่ 9

    ไยพี่น้องต้องประหารกันเอง



    “อ๊ากกกก !!”

    หมิงหลุนกับอาไท่ประสานเสียงแผดร้องโหยหวน

    “ฮี่ฮี่ ไม่ได้กินเนื้อสดๆ มานานเต็มทีแล้ว !” สัตว์ปิศาจยิ้มชั่วร้าย ทว่าขณะที่มันกำลังจะตะปบโจมตีคนทั้งสองให้ตายคาที่ ก็พลันพบว่ามือถูกใครบางคนคว้าเอาไว้จนไม่สามารถจะตะปบใส่เหยื่อทั้งสองได้

    “ฮี่ฮี่ ข้าเองก็ไม่ได้ฆ่าปิศาจสดๆ แบบนี้มานานแล้วเหมือนกัน !” เสียงของเฉิงกวงดังขึ้นจากด้านหลังของสัตว์ปิศาจ จากนั้นจึงชะโงกศีรษะออกไปถามหมิงหลุนกับอาไท่ที่หวาดกลัวสุดขีดจนปัสสาวะแทบราดว่า “เฮ้ ! พวกเจ้าไม่เป็นอะไรนะ ?”

    “เจ้าหนู เจ้านึกว่าเจ้ามีปัญญาฆ่าข้าได้อย่างนั้นรึ ?” สัตว์ปิศาจออกแรงหมายดึงมือของตัวเองให้หลุดจากมือของเฉิงกวง

    “นั่นก็ต้องต้องลองดูล่ะนะ” เฉิงกวงทำท่าจะชักดาบออกมา แต่แล้วกลับพบว่ามือขวาที่ถนัดจะใช้ชักดาบดันกำลังจับมือของสัตว์ปิศาจอยู่ ส่วนมือซ้ายก็ไม่สามารถชักดาบที่ห้อยอยู่ข้างเอวซ้ายออกมาได้...เนื่องจากแขนไม่ยาวพอ และทิศทางที่จะชักก็ทำให้ชักออกมาไม่ได้ด้วย...เฉิงกวงเพิ่งจะมารู้ตัวก็ตอนนี้เองว่าสถานการณ์ชักจะไม่เข้าที จึงร้องบอกหมิงหลุนกับอาไท่ว่า “เฮ้ ! มัวตะลึงอะไรอยู่เล่า ! รีบมาช่วยข้าชักดาบหน่อยสิ !”

    “อื้ม !” หมิงหลุนเพิ่งจะได้สติ รีบรับคำทันที

    “โง่เง่าจริงๆ เลย ! ถ้าเป็นท่านชายอวี้ละก็ ไม่มีทางพลาดในเรื่องพื้นๆ แบบนี้แน่ !” อาไท่งึมงำ

    “มันควรแล้วหรือที่จะใช้คำพูดแบบนี้พูดกับผู้มีพระคุณช่วยชีวิตน่ะหา ? ท่ายชายอวี้ของเจ้ามีมาช่วยเจ้าไหมเล่า ?!” เฉิงกวงกระชากเสียงอย่างโมโห นี่ถ้าไม่ใช่เพราะไม่อยากถูกหาว่าเห็นการตายโดยไม่ช่วยละก็ เขาไม่มีทางมาช่วยคนที่ไม่อยากช่วยมากที่สุดสองคนนี้แน่ !

    หมิงหลุนเดินย่องอย่างระมัดระวังหมายจะอ้อมผ่านตัวสัตว์ปิศาจไปที่ด้านหลังของเฉิงกวง แต่สัตว์ปิศาจเองก็ไม่ยอมนั่งรอความตายเช่นกัน มันใช้มือข้างว่างฟาดเปรี้ยงเข้าใส่หมิงหลุน ขณะเดียวกันเท้าก็เตะโครมเข้าใส่เฉิงกวงที่ยืนอยู่ด้านหลังจนหลุดจากการยึดกุมของเฉิงกวงมาได้

    ครั้นเห็นชีวิตน้อยๆ ของสองหนุ่มตกไปอยู่ในกำมือของสัตว์ปิศาจอีกครั้ง อาไท่ก็ทอดถอนใจพึมพำว่า

    “เฮ้อ...โง่จริงๆ ด้วย !” จากนั้นรีบตรงเข้าไปหลบที่ด้านหลังต้นไม้เพื่อแอบดูสถานการณ์อย่างรวดเร็ว

    “เจ็บชะมัด !” หมิงหลุนไม่ได้โดนสัตว์ปิศาจฟาดฝ่ามือใส่แต่อย่างใด เพราะเมื่อครู่ตอนที่สัตว์ปิศาจฟาดมือลงใส่ เท้าของเขาก็บังเอิญลื่นพรืดล้มโครมลงกับพื้นหนักๆ พอดีโดยไม่ทราบเช่นกันว่าบังเอิญหรืออย่างไร

    “ชิ ! นึกไม่ถึงเจ้าพอจะมีฝีมืออยู่บ้างเหมือนกันนี่” เฉิงกวงเพิ่งจะมีมือว่างมาชักดาบ แล้วตวัดฟันใส่สัตว์ปิศาจด้วยความเร็วดุจสายฟ้าทันที “แต่เมื่อเจอกับข้า เจ้าก็ต้องตายสถานเดียว !”

    สัตว์ปิศาจรู้สึกถึงพลังปิศาจอันแข็งแกร่งฉีกกระชากร่างของมันออกจากกันเป็น 4-5 ชิ้นในพริบตา

    “อ๊ากกกก !!”

    “ร้ายกาจมาก !” หมิงหลุนที่เพิ่งจะยันสองแขนกับพื้นพยุงกายท่อนบนขึ้นถึงกับตกตะลึงตาค้างต่อท่าโจมตีเมื่อครู่

    “หึหึ...ร้ายกาจมากใช่ไหมล่ะ !” เฉิงกวงเก็บดาบกลับคืนฝัก แล้วยิ้มอย่างลำพอง “ข้ายังเก่งอีกหลายอย่างเลยนะจะบอกให้ ไม่มีทางด้อยไปกว่าฉานอวี้แน่นอน !”

    “ไม่ใช่ ข้าหมายถึงดาบของเจ้าเล่มนั้นร้ายกาจมากต่างหาก !” หมิงหลุนแก้

    “ถ้าเจ้าอยากตายนักละก็ ข้ายินดีอย่างยิ่งที่จะช่วยส่งเจ้าขึ้นสวรรค์ !” เฉิงกวงเอามือกุมดาบอย่างเดือดดาลสุดขีด

    “ฮึ เดิมทีมันก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ! พลังของเจ้าน่ะเทียบท่านชายอวี้ไม่ได้แม้แต่หนึ่งในหมื่นด้วยซ้ำ !” อาไท่โผล่หน้าออกมาพูดจากหลังต้นไม้

    “.........” เฉิงกวงชักดาบออกมา

    “ว้าก !” อาไท่ร้องลั่น “ข้ายังเป็นแค่เด็กเท่านั้น ทำไมต้องถือสาจริงจังด้วย !” แต่ขณะที่กำลังคิดว่าหนนี้ชีวิตน้อยๆ ของตัวเองคงได้ดับดิ้นแน่แล้วนั่นเอง อาไท่ก็ได้ยินเฉิงกวงตวาดขึ้นว่า

    “นั่นใคร ? มาทำลับๆ ล่อๆ ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้ !”

    “ข...ขอโทษเจ้าค่ะ” หญิงสาวร่างเล็กบางยื่นศีรษะออกมาจากด้านหลังต้นไม้ต้นหนึ่งอย่างหวาดหวั่น

    “เคล้ง !” ดาบของเฉิงกวงร่วงตกลงพื้นทันทีที่เห็นหญิงสาวชัดตา เขามองอีกฝ่ายอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

    “อี...อีอี นั่นเจ้าหรือ ? ใช่เจ้าจริงๆ น่ะหรือ ?”

    “โอ๋ ? ทำไมชื่อนี้ถึงคุ้นๆ ชอบกล ?” หมิงหลุนเหมือนจะเคยได้ยินชื่อนี้จากที่ใดมาก่อนกระนั้น เพียงแต่นึกไม่ออกขึ้นมากะทันหัน

    อาไท่มองหน้าหมิงหลุน “เจ้าไม่รู้อย่างนั้นหรือ ? นี่คือชื่อของหญิงที่เจ้าแย่งชิงมาจากมือของน้องชายเจ้าอย่างไรเล่า !”

    “โอ๋ ? ข้าแย่งมาจากเฉิงกวงหรือ ?” หมิงหลุนงุนงง แล้วหันไปมองอีอีอีกครั้ง “นางน่ะหรือ ? รสนิยมด้อยเกินไปหน่อยหรือเปล่า ?”

    “เผียะ !”

    เฉิงกวงตบหมิงหลุนโดยแรงจนหน้าหัน “ตอนแรกข้าเห็นว่าเจ้าความจำเสื่อม จึงไม่คิดจะพูดถึงเรื่องนี้อีก แต่ในเมื่อเวลานี้อีอียังมีชีวิตอยู่ เราก็ต้องมาตัดสินกันให้รู้แพ้รู้ชนะ และครั้งนี้ข้าไม่มีทางยอมเบิ่งตาดูนางถูกเจ้าแย่งไปเฉยๆ แน่ !”

    “เจ็บ...เจ็บชะมัด” หมิงหลุนกุมแก้มที่บวมแดงขึ้นมาทันตาเห็น

    “เจ้าความจำเสื่อมหรอกหรือ ?” อาไท่ถาม เพิ่งจะทราบในตอนนี้เองว่าทำไมอู๋หมิงหลุนคนนี้ถึงได้ดูโง่ๆ ยังไงชอบกล

    “ท่านชายหมิงหลุน...” อีอีโถมเข้าสู่อ้อมอกของหมิงหลุน เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตามีหยาดน้ำเอ่อคลอ “ขอโทษนะเพคะ เป็นเพราะข้าแท้ๆ” จบคำ สองมือเรียวบางก็กอดเอวชายหนุ่มเอาไว้แน่นพร้อมกับซบดวงหน้าแนบอกกว้าง

    “อีอี ไปขอโทษคนพรรค์นั้นทำไมกัน ?” เฉิงกวงกระชากเสียง ...อีอี หรือจนบัดนี้เจ้าก็ยังคงเลือกผู้ชายคนนั้นอยู่อีก ?... ลูกครึ่งปิศาจกำหมัดแน่น สายตาที่ถลึงจ้องพี่ชายสายเลือดมนุษย์แฝงจิตสังหารเต็มเปี่ยม

    “นี่ ! เจ้ามากอดข้าทำไมกันหา !” หมิงหลุนแกะมือของอีอีออก ไม่ทราบเพราะเหตุใดเขาถึงรู้สึกไม่ชอบหญิงสาวผู้นี้อย่างรุนแรง ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนประสาทเส้นไหนของเขาดันผิดปกติสิน่าถึงได้มีเรื่องแตกหักกับเฉิงกวงเพื่อหญิงผู้นี้ได้ หมิงหลุนดันอีอีไปหาเฉิงกวงพลางบอกว่า “ถ้าเจ้าอยากได้ ข้ายกให้เจ้าก็แล้วกัน”

    อีอีมองหมิงหลุนอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ท่านชายหมิงหลุน ท่าน...”

    “คงมีเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันสักอย่างเป็นแน่ อีกอย่าง เมื่อครู่เฉิงกวงก็บอกแล้วว่าเวลานี้ข้าจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น เพราะฉะนั้นเรื่องในกาลก่อนก็ให้มันแล้วกันไปเถิดนะ !” ในสายตาของหมิงหลุน น้องชายอย่างเฉิงกวงมีความสำคัญมากกว่าหญิงนางนี้มากมายนัก

    “จะเป็นไปได้อย่างไรกันเพคะ หรือท่านชายลืม...ลืมคำพูดที่เคยกล่าวไว้กับข้าไปหมดแล้ว ?” อีอีโถมเข้าหาหมิงหลุนอีกครั้ง

    “เปรี๊ยะ !” หมิงหลุนได้ยินเสียงเส้นเอ็นของเฉิงกวงผุดนูนขึ้นมาอย่างชัดเจน

    ...ล้อ...ล้อเล่นน่า ! นี่ข้าอุตส่าห์รอดตายจากมือของสัตว์ปิศาจ แต่ดันต้องมาตายคามือของเฉิงกวงอย่างนั้นหรือ ? ทำยังไงดี ? จะทำยังไงดีกันล่ะนี่ ?... สมองของหมิงหลุนพยายามคิดหาทางรอดอย่างรวดเร็ว

    “ท่านชายเคยบอกข้าว่า จะรับข้าเป็นราชินีแห่งหริราชาอย่างไรเล่าเพคะ ท่านชาย...ท่านชายลืมเรื่องพวกนี้หมดแล้วหรือเพคะ ?” อีอีแหงนมองหมิงหลุนอย่างเสร้าสร้อย

    ...บัดซบ ! นี่ถ้าไม่ได้เห็นข้ากับเฉิงกวงฆ่ากันเองละก็ หญิงนางนี้จะไม่มีวันพอใจใช่ไหม ? ข้ากำลังจะตายอยู่แล้ว ยังจะเป็นราชินีอะไรกันอีกเล่า !... หมิงหลุนอยากจะต่อยหญิงสาวไร้สมองที่ไม่รู้จักดูสถานการณ์เลยแม้แต่น้อยนางนี้สักเปรี้ยงจริงๆ หมิงหลุนหันไปดูเฉิงกวง ก็เห็นอีกฝ่ายกำลังก้มลงหยิบดาบที่ตกอยู่บนพื้น จึงรีบกล่าวพลางก้าวถอยหลังไปพลางว่า

    “เฉิงกวง ฟังข้าอธิบายก่อน เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าคิดหรอกนะ...”

    “ว้าก ! พลังปิศาจลุกไหม้แล้ว !” อาไท่ร้องเสียงหลง แค่ได้เห็นพลังปิศาจที่ลุกโชนวูบวาบขึ้นจากตัวของเฉิงกวงอยางไม่ขาดสาย ก็ทราบแล้วว่าเฉิงกวงกำลังโกรธจริงๆ  จึงรีบหลบแวบไปอยู่หลังต้นไม้อย่างรวดเร็ว

    ดวงตาของเฉิงกวงเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เอ่ยเสียงเย็นเยียบ

    “ถ้าคิดจะอธิบายละก็ จงไปอธิบายในนรกเถอะ !” ขาดคำ ดาบในมือฟันเข้าใส่หมายปลิดชีวิตหมิงหลุนทันที !

    “อ๊าก !” หมิงหลุนแผดร้องลั่น ...แย่ละสิ ! หญิงบัดซบนั่นไม่ได้เห็นข้าตายนี่คงไม่มีทางพอใจแน่ๆ !...

    เปรี้ยง !

    หลังเสียงปะทะดังกึกก้อง สองมือที่ถือดาบของเฉิงกวงสั่นสะท้าน ส่วนคมดาบที่ฟันลงถูกเขตแดนสกัดขวางเอาไว้ที่ระยะห่างจากหมิงหลุนเพียงสองนิ้วครึ่ง(1)เท่านั้น พลังปิศาจจากคมดาบปะทะกับพลังของเขตแดนเกิดเป็นเสียงดังเปรี๊ยะๆ ไม่ขาดระยะ เฉิงกวงเพิ่มพลังกดดันลงไป ทว่าเขตแดนกลับไม่มีแม้แต่วี่แววว่าจะปรากฏรอยร้าวเลยสักนิด ตรงกันข้าม เฉิงกวงกลับเป็นฝ่ายรู้สึกว่าแม้พลังใจจะมีเต็มเปี่ยม แต่พลังกายกลับไม่อำนวยเสียด้วยซ้ำ

    “เฉิงกวง ทุกคนมีเรื่องอะไรค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันก็ได้ อย่าเอาแต่จะฆ่าจะแกงกันแบบนี้สิ พี่ชายคนนี้ของเจ้าน่ะไม่ได้มีชีวิตมาเล่นกับเจ้าเป็นหลายชีวิตหรอกนะ” แม้จะไม่ทราบว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ตาม แต่เมื่อเห็นว่าชีวิตของตัวเองปลอดภัยเป็นการชั่วคราว หมิงหลุนก็ค่อยคลายใจลงเล็กน้อย เพียงแต่ถ้าหากสิ่งที่มีลักษณะเป็นทรงกลมเรืองแสงสีขาวนี้เกิดหายไปละก็ เขามิต้องตายแน่แท้หรอกหรือ ?

    “พี่ชาย ?” เขี้ยวของเฉิงกวงเริ่มงอกยาวออกมานอกปากมากขึ้นเรื่อยๆ “การมีพี่ชายเช่นเจ้า ถือเป็นความอัปยศสูงสุดในชีวิตของข้า !” พลังปิศาจขุมหนึ่งถูกปล่อยออกมาจากร่างของเฉิงกวงทันที

    “ท่านชายหมิงหลุนเพคะ !” อีอีที่อยู่ในเขตแดนด้วยเช่นกันตกใจจนกอดหมิงหลุนแน่นกว่าเดิม ปฏิกิริยานี้ของนางเสียดแทงจิตใจเฉิงกวงไม่ใช่น้อยอย่างไม่ต้องสงสัย

    “หลีก...หลีกไปซะ ! ข้าไม่รู้จักเจ้าสักหน่อย ! และจำไม่ได้ด้วยว่าข้าเคยพูดอะไรกับเจ้า หรือเคยรับปากอะไรเจ้าไว้ ในเมื่อเฉิงกวงรักเจ้ามากขนาดนั้น เจ้าก็ควรจะกลับไปอยู่ข้างกายเขาสิ !” หมิงหลุนคิดจะดิ้นให้หลุดจากเงื้อมมือมารของอีอี แต่กลับถูกนางกอดเอวเอาไว้อย่างแน่นหนาจนขยับตัวไม่ได้

    “ฮี่ฮี่” อีอีเงยหน้าขึ้นมองหมิงหลุนพลางแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ สายตาสาดประกายชั่วร้ายผิดจากท่าทีเศร้าสร้อยน่าเวทนาเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง “ถ้าไม่เป็นอย่างนี้ มันก็ไม่สนุกนะสิ จริงไหม อู๋หมิงหลุน !” นางเปลี่ยนไปหลบอยู่ด้านหลังของหมิงหลุนอย่างทันทีทันใด แล้วกล่าวพลางแอบชะโงกหน้าออกมาดูปฏิกิริยาของเฉิงกวงไปพลางว่า “ข้าดีใจเหลือเกินเพคะที่ท่านช่วยปกป้องข้า ท่านชายหมิงหลุน ท่านชายยังรักข้าอยู่จริงๆ ด้วย ใช่ไหมเพคะ ?”

    ...หญิง...หญิงบ้านี่ ! นางคิดจะทำอะไรกันแน่ ?... หมิงหลุนรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอีอีจงใจทำแบบนี้เพื่อยุให้เขาแตกคอกับเฉิงกวงชัดๆ และเจ้าโง่เฉิงกวงก็ดันหลงกลนางเข้าให้เต็มที่เสียด้วย !

    “บ...บัดซบ !” เขี้ยวของเฉิงกวงงอกยาวออกมามากขึ้นทุกขณะ อีกทั้งบนศีรษะยังเริ่มมีเขางอกออกมา อาไท่เห็นเขาของเฉิงกวงเข้าก็ใจหายวาบ หนาวเยือกไปทั้งตัวทันที

    “หวา ! แย่แล้ว...จะ...จะเข้าสู่ภาวะมารแล้วหรือ ?”

    “โอ๋...เฉิงกวง บนหัวเจ้า...บนหัวเจ้า !” หมิงหลุนเพิ่งจะสังเกตเห็นเป็นครั้งแรกว่าบนศีรษะของเฉิงกวงมีสิ่งที่มีลักษณะคล้ายเขาอยู่ด้วย จึงลนลานร้องโพล่งพลางชี้ไปที่ศีรษะของเฉิงกวงอย่างตื่นตระหนก

    จากคุณ : ซีเรีย - [ 19 ก.ย. 50 00:17:19 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom