มีคนเคยถามฉันว่า ฉันมีเพลงประจำไหม
.ตอนนั้นเราคุยกันเรื่องร้องคาราโอเกะ
ฉันตอบเขาไปว่า ฉันไม่มีหรอก ช่วงไหนใครเขาฮิตอะไรก็ร้องเพลงนั้น อาศัยว่าฟังบ่อย
และถึงแม้จะถามว่าชอบเพลงแนวไหน ฉันก็ตอบไม่ได้อีกเหมือนกัน เพราะฟังได้เกือบ
ทุกแนว ยกเว้นที่แรงจริงๆ ก็ขอฟังเมื่อคราวจำเป็นจะดีกว่า
บางคนชอบเพลงนั้นเพลงนี้เพราะตรงกับชีวิตของตัวเอง แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ช่วงเวลา
บางช่วงในชีวิต แล้วก็ถือเอาเพลงนั้นเป็นเพลงประจำตัวเองไป จนกว่าความรู้สึกใหม่ๆ
จะซึมผ่านเข้ามาให้ฉุดคิดและเปลี่ยนแปลงเพลงเหล่านั้น สำหรับฉันแล้ว น้อยครั้งมาก
ที่จะฟังเพลงแล้วรู้สึกว่าโดนใจ คงเพราะชีวิตจริงมันเศร้ากว่า หรือไม่เพลงบางเพลงมันก็
หดหู่เกินไป
แต่อยู่มาวันหนึ่ง ฉันก็มีเพลงที่ฟังแล้ว รู้สึก ทุกครั้ง ขึ้นมา คุณเคยฟังเพลงนี้ไหมคะ
ฉันไม่อยากจะตอบคำถามที่เค้าถามกัน
ว่าทำไมเธอไปจากฉันเพราะอะไร
รักมากมายใครๆ ก็รู้
ทำไมตอนสุดท้าย ถึงได้เลิกกัน
พูดตรงๆมันลืมไปแล้วไม่ได้สนใจ
หากมันเป็นเวลาเลวร้ายฉันไม่จำ
เลือกจะจำแค่เพียงเท่านี้
วันเวลาที่ดีกับเธอเท่านั้น
โฮ โว แต่ก่อนมีเธอใกล้ๆสุขใจแค่ไหน
แต่ก่อนรักกันยังไง เธอกับฉันพบกันที่ไหน
ถ้าหากเค้าถามว่ารักเธอมากแค่ไหน
(คือสิ่งที่ฉันอยากตอบ/ถ้าอยากรู้ว่าทำไม นั่นแหละที่สิ่งที่ฉันจะตอบคำถาม)
วันที่เธอเลิกไปฉันไม่อยากจำ
จะเก็บรอยยิ้มของเธอ
จะเก็บเธอไว้ในใจ
จะจำว่าในครั้งหนึ่งเธอเคยรัก
จะเก็บความรักของเธอ
จะเก็บเอาไว้อย่างนี้
มันมีความหมายเหลือเกิน
ฉันได้ยินเพลงนี้อีกครั้งจากรายการวิทยุคลื่นหนึ่ง ขณะขับรถกลับบ้าน
เพลงช้าๆ ซึ้งๆ ในวันฝนโปรย....บรรยากาศช่างเป็นใจให้เสียน้ำตาเหลือเกิน.....
ฉันยังจำได้ สมัยที่เพลงนี้ออกอากาศใหม่ๆ ฉันฟังมันครั้งแล้วครั้งเล่าจากเครื่องเล่นซีดี
บนรถของใครคนหนึ่ง ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกว่า เขาคงมีความทรงจำที่เลวร้ายกับเธอ
คนนั้น แต่ด้วยความที่เขารักเธอมาก..ทำให้เขาเลือกที่จะจดจำแต่ภาพที่
สวยงามระหว่างเธอและเขาไว้ในใจ ไว้ในความทรงจำที่ไม่อาจมีใครเข้าถึง
แม้กระทั่งตัวฉัน ที่เป็นปัจจุบันของเขา
ฉันนั่งน้ำตาซึม เพราะอดน้อยใจไม่ได้ ว่าทำไมเขาไม่รักฉัน....มาก มาก....
เหมือนเธอคนนั้นบ้าง ถ้าบังเอิญว่าฉันไม่รู้เรื่องราวของเธอมาก่อน ฉันก็คง
ไม่รู้สึกอะไรมากมายเหมือนตอนนี้
.ความรู้สึกน้อยใจ มันวนเวียนอยู่รอบ
ตัวฉันตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกัน จนกระทั่งวันสุดท้ายที่เราตัดสินใจจบเรื่องราว
ระหว่างเรา .....และนั่นก็ทำให้ฉันเกลียดเพลงนี้...เพลงที่ทำให้ฉับปวดใจทุกครั้ง
ที่ได้ยิน....
แต่เมื่อ ฉันได้ยินเพลงนี้อีกครั้งจากรายการวิทยุคลื่นหนึ่ง ขณะขับรถกลับ
บ้าน จากอารมณ์ที่เป็นปกติ ก็เริ่มซึม...ฉันไม่ได้นึกถึงเธอคนนั้น แต่ฉันคิดถึง
เขาจับหัวใจ
ภาพของเขาฉายชัดในความรู้สึก ในทุกท่วงทำนองของบทเพลงที่บรรเลงไป
ฉันยังจำเรื่องราว จำความรู้สึก จำความสุข และอะไรอีกหลายๆ อย่างได้ดี
น่าแปลก ที่ความรู้สึกในตอนนี้มันต่างจากความรู้สึกในตอนนั้นอย่างสิ้นเชิง....
คงเพราะ คนใจแคบอย่างฉัน ได้เข้าใจแล้วว่าการที่เรารักใครคนหนึ่งมากๆ
ด้วยหัวใจ ภาพของเรื่องราวที่ดีมันชัดเจนกว่าเรื่องราวที่ไม่ดี ความคิดถึงมัน
ทำให้เรายิ้มได้ทุกครั้งที่หวนนึกถึง ริ้วรอยของความเศร้ามันจางหายไปตาม
กาลเวลาที่เปลี่ยนผัน ทุกอย่างกลับสวยงามอีกครั้งในความทรงจำ และมันก็
เป็นเพียงเรื่องราวที่น่าจดจำ หรือแม้แต่อดีตที่ไม่อาจหวนคืนกลับมา
ฉันยิ้มให้กับความเขลาของตัวเอง ฉันไม่น่าเสียเวลาไปกับรอยอดีตของใคร
บางคน ไม่น่าเอาอดีตมาเปรียบเทียบกับปัจจุบันและกดดันให้ตัวเองเป็นทุกข์
ฉันรู้สึกเสียดายเวลาที่ผันผ่าน เสียดายโอกาสที่ไม่อาจเกิดขึ้นอีก และก็ได้แต่
ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร อย่างน้อยในวันนี้ฉันก็ได้อะไรดีดีกลับมา ได้เรียนรู้
อะไรหลายๆ อย่างที่มองข้ามมันไป
ฉันเปิดเพลงนี้ฟังทั้งวันที่ทำงาน ซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น ด้วยหัวใจที่ว่างเปล่า
อาจมีบ้างบางคราที่เผลอนึกถึงเธอคนนั้น นึกถึงครั้งแรกที่ได้ฟังเพลงนี้
และเผลอทำความสะอาดดวงตาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
จะเก็บรอยยิ้มของเธอ
จะเก็บเธอไว้ในใจ
จะจำว่าในครั้งหนึ่งเธอเคยรัก
แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน แค่เป็นคนที่เธอเคยรัก
แม้ว่าฉันจะไม่รู้ ว่าจะมีโอกาสได้เจอเขาอีกเมื่อไหร่ และก็ไม่รู้ว่าถึงตอน
นั้นความรู้สึกของฉันจะเป็นอย่างไร แต่ฉันสัญญากับตัวเองแล้วว่าฉัน
จะรู้สึกกับเขาอย่างเพื่อนคนหนึ่งให้ได้...ในสักวัน
...ก็ฉันไม่อยากเสียเขาไปนี่นา...
จากคุณ :
รวยระรินกลิ่นชา
- [
21 ก.ย. 50 19:30:06
]