ท่องไปในแดนดินอันว่างเปล่า
ทางเดินเท้าที่ก้าวไปอย่างเคยคุ้น
สัมผัสผืนแผ่นดินแสนอบอุ่น
หยาดพิรุณโปรยปรายกระทบธาร
นั่งเหม่อมองสายน้ำที่ไหลไป
ด้วยหัวใจเปี่ยมสุขทุกวันวาน
เสียงสายน้ำสายลมร่วมขับขาน
ความสราญล่องลอยมาสู่ใจ
ความสงบเจ้าอยู่หนใดเล่า
ความวัยเยาว์เลยผ่านนานไฉน
ต้องการสิ่งพึ่งพักพิงใจ
ให้ผ่องใสสุขสงบทุกครั้งครา
ความเหนื่อยล้าถาโถมดังคลื่นซัด
เข้ารึงรัดเสมือนบ่วงที่แน่นหนา
เมื่อใดเล่าที่เธอจะเข้ามา
แล้วนำพาฉันไปจากแดนดิน
ฉันเดินผ่านหมู่ไม้ซึ่งไร้ชีพ
แลดอกกลีบสีเทาไร้สีสัน
นี่น่ะหรือแดนดินที่ซึ่งอัน
ที่เฝ้าฝันเอาไว้แต่ไรมา
นี่คงเป็นจุดจบของทุกสิ่ง
แล้วไยนิ่งดูดายไม่มองหา
ที่แห่งนั้นที่อยู่ใกล้ไม่ไกลตา
จับมือพาเราก้าวไปด้วยกัน
ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลงๆนึง ตอนแรกว่าจะแปลแต่ไม่ไหวแฮะ แปลไปด้วยแต่งออกมาเป็นกลอนด้วย เลยปรับเปลี่ยนนิดนึงได้ออกมาประมาณนี้แหละ แหะๆ
จากคุณ :
dark rain 
- [
22 ก.ย. 50 17:15:24
]
Somewhere Onky We Know
