เรานอนมองเพดานห้องอย่างเงียบๆ
ฟังเสียงพัดลม และเข็มนาฬิกา
ไม่จำเป็นต้องพูดกัน ก็รับรู้ถึงไออุ่น
ผ่านมือขวาของเธอ กับมือซ้ายของฉัน
..ถ้าความรักทำให้คนหายเหงา
แล้วทำไมบางคนถึงปฏิเสธที่จะรัก..
ฉันอ่านเจอข้อความนี้บนโปสเตอร์หนังเมื่อสองสามวันก่อน
..นั่นสินะ..
โลกนี้เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
เราอาจไม่เข้าใจคนอื่น
คนอื่นอาจไม่เข้าใจเรา
แต่เรายังมั่นคงในความคิดของเราเอง
ทำไมต้องเป็นความต่าง จึงจะสามารถเติมเต็มกันและกัน
ฉันและเธอต่างออกค้นหา
แล้วเราก็พบกัน พร้อมๆกับพบส่วนเสี้ยวที่หายไป
แม้ไม่ใช่ความต่างจนสุดขั้ว ก็เติมเต็มกันได้
ที่จริงแล้ว
เพราะความเหมือน หัวใจสองดวงจึงเข้าใจกันได้ดียิ่งกว่า
ผิดหรือ
ที่เราต่างพอใจจะชื่นชมความงามที่ธรรมชาติมอบให้เรา
มากกว่าจะพอใจเพศตรงกันข้าม
เธอสวยในสายตาของฉัน
และฉันสวยในความคิดของเธอ
ในความเงียบ เราพลิกตัวหันเข้าหากัน
ผมยาวสลวยของฉันแตะแก้มแดงของเธอ...
จากคุณ :
เส้นดินสอ 
- [
23 ก.ย. 50 19:25:47
]
ฉันและเธอ
