ฉุกคิด

เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา...

ในวันที่แปลก ในเรื่องที่ได้พบเจอ ในมุมมองที่ต่างออกไป…
วันนี้มีเรื่องไม่ถึงกับมากมายก่ายกอง แต่ก็พอที่จะกลั่นออกมาได้อยู่หน่อยนึง
ในคืนที่นอนไม่หลับ ในสถานที่แปลกออกไปจากทุกคืน
หลายเรื่องราวที่ได้พูดคุยมักสร้างความรู้สึกฉงนแกมสงสัย แต่ไม่ได้อยากจะรู้มากไปกว่าที่ได้รับรู้มา…

ความร่ำรวยของชายหนุ่ม สร้างความดึงดูดใจ ให้กับคนบางคนในโลกใบเล็กๆนี้ได้
แน่นอนว่าแปลกใจ แต่ไม่ได้แปลกใจมากพอที่จะหาคำตอบว่า ทำไม?
เพราะหากจะว่าไป ก็ไม่ถึงกับแปลกใจขนาดที่ว่า เกิดมาจวบจนอายุป่านนี้ไม่เคยพบเจอคนที่คิดเยี่ยงนี้
มันก็มีบ้าง อาการหนักบ้าง น้อยบ้าง ก็ว่ากันไป
ทุกครั้งที่พบเจอ ก็มักจะมองข้ามไป แถวบ้านเรียกว่า… ฟังหูซ้ายทะลุหูขวา

จริงๆแล้วเป็นสิ่งที่ต้องให้ความสำคัญกันมั๊ย ก็อาจจะมีบ้างในคนบางกลุ่ม
แต่ในกลุ่มนั้นก็คงไม่มีเราในนั้น น่าแปลกมั๊ย ดูเหมือนเป็นคนดี แต่…
ไม่หรอก การเป็นคนดี มันไม่ใช่แค่จะไม่คิดเยี่ยงข้างต้นแล้วจะเป็นคนดี มันมีองค์ประกอบมากกว่านั้น

ทำไมคนเราถึงให้ความสำคัญในเรื่องนี้มากนัก
คนเราขาดอะไรก็มักจะมองหาสิ่งนั้น --- พอจะเป็นคำตอบได้มั๊ย
ชีวิตคงถูกเติมเต็มในสิ่งที่ตัวเองเฝ้าใฝ่หา
อนุมานเอาเองว่า คงจะเป็นอย่างนั้น

ที่เกริ่นมาไม่ใช่จะสนใจใคร่รู้เรื่องของคนอื่นมากนัก เพียงแต่เป็นการมองคนอื่นแล้วย้อนดูตัวมากกว่า
.
.
.

เราล่ะ? เราให้ความสำคัญกับอะไรเป็นเรื่องแรกในตัวคนคนนึง
ถ้าบทสรุปคือ คนเราขาดอะไรมักจะมองหาสิ่งนั้นเรามานั่งคิดๆ เราขาดอะไร เงินทองเหรอ
เราก็ไม่ได้ร่ำรวยมาจากไหน แต่ก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่มองหาในตัวคนคนนึงเลย
สิ่งที่เรามองหาคือ…

ความเป็นที่พึ่งทางใจ

หลายๆเรื่องที่อยู่ในหัวตอนนี้ล้วนเต็มไปด้วยเรื่องหนักๆ เราก็อยากจะวางบ้าง
แต่เหมือนเราไม่มีที่จะวางได้เลย มันเลยกลายเป็นว่า…
เราเดินแล้วก็แบกไอ้เรื่องที่หนักๆนี้ไปพร้อมกัน เดินไปไหนน่ะเหรอ เราก็ยังไม่รู้ว่าที่เดินอยู่นี่…
เราเดินไปข้างหน้า ย่ำอยู่กับที่ หรือถอยหลัง รู้แค่ว่า --- เหนื่อย

การมองหาในสิ่งที่ว่า มันก็คงหมายความว่าเราขาดเจ้าสิ่งนี้อยู่กระมัง ก็อาจเป็นได้

ไม่กี่วันที่ผ่านมา เราได้ป่วย โดยส่วนตัวคิดว่าเป็นหนักเพราะไม่เคยเป็นขนาดนี้
เราเหมือนคนเข้มแข็งภายนอก แต่เรากลับอยู่ในสภาพคนหมดแรง เพียงคนเดียว
ตอนนั้น… ใจเราป่วยกว่าร่างกายซะอีก

แล้ว... ความสัมพันธ์ของผู้หญิงกับผู้ชายที่เรียกว่า ความรักนั้น --- เป็นสิ่งสวยงามจริงๆเหรอ
ทำไมเรารู้สึกมันห่างไกลเราจัง ภาพแต่งงานที่ผ่านสายตาในวันนี้ มาตอนนี้ก็ยังติดตา
มองดูแล้วมันแฝงคำถามมากมาย คำตอบคงไม่มีใครตอบได้ คงมีเพียงความรู้สึก --- ว่างเปล่า

เคยมีผู้ชายคนนึงบอกเราว่า ชอบผู้หญิงอีกคนเพราะ นิสัยดี
บ้างก็บอกว่าชอบเพราะ ดูแลใส่ใจในความรู้สึกตัวเอง
บ้างก็บอกว่าชอบเพราะ นิสัยน่ารัก
ย้อนถามตัวเองกลับบ้าง เอ? เราเคยชอบใครซักคนเพราะอะไรน่ะ
ภาพหลายคนผุดเข้ามาในสมอง สิ่งนึงที่เค้าเหล่านั้นมีเหมือนกันคือ

ความเป็นคนเงียบ

เราไม่รู้หรอกว่า ความเป็นคนเงียบกับความเป็นที่พึ่งทางใจ มันจะสอดคล้องกันได้ยังงัย
แต่สิ่งนึงที่รับรู้ได้คือ เป็นที่ที่เรารู้สึกได้พัก หลีกหนี จากความวุ่นวายของโลกภายนอกกระมัง

หาก สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า คน นั้น ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเจอกับคำว่า การค้นหา ในบางช่วงเวลาของชีวิต
เรา ก็คงกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้
ค้นหาทางเดินให้ตัวเอง และ ค้นหาสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ที่พึ่งทางใจ...