เคยไหมที่มีใครบอกว่า เป็นเจ้าหญิงในฝัน - เธอถาม

ผมส่ายศีรษะปฏิเสธทันควัน  จนเถ้าบุหรี่แทบกระเด็น  ผมไม่เคยอยากเป็นเจ้าหญิง ยิ่งในความฝันของใครสักคนยิ่งไม่ปรารถนา  คำถามชวนเสียวสันหลังวาบ มาจากสาวตัวเล็กในเสื้อยืดที่สกรีนข้อความรณรงค์ช่วยโลกร้อน

เธอยิ้ม ขำท่าทีของผม แล้วขยายความให้ชัดเจนขึ้นอีกนิด  

มีบางคนสารภาพรักเธอแบบนั้น หลังคุ้นเคยกันเพียงสามเดือน  ไม่ได้รังเกียจ  ไม่รู้จะตอบตกลงหรือปฏิเสธ  เพราะวันเวลาที่ผ่านมาไม่เคยรู้สึกว่าต้องมีอะไรในความสัมพันธ์

คุยกันเฮฮาแล้วใบหน้าเปื้อนยิ้มทั้งสองฝ่าย กินข้าวด้วยกันแล้วไม่ทำให้เบื่ออาหาร ทะเลาะหนักๆตั้งแง่สองสามวันแล้วมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทำเป็นขำๆแล้วก็ลืม   ชายหญิงคบกัน  แค่เพื่อนไม่ได้หรืออย่างไร   ใบหน้าเจ้าของข้อสงสัย ฉายแววหนักใจชัดเจน   พอจะแปลออกว่า ต่อไปนี้ ไม่รู้จะวางตัวตรงไหน ในเหลี่ยมมุมของความเกี่ยวข้องที่จะไม่ทำให้ อีกฝ่ายรู้สึกว่า “ มีหวัง ” และ “ ผิดหวัง ” ในเวลาเดียวกัน

กินเหล้าเป็นเพื่อน – หน้าที่เก่าแก่  รู้ว่ามาแล้วต้องเลี้ยง  แต่ก็มา

เป็นประโยคสารภาพรักที่ผมคิดว่าคงแอบลอกมาจากหนังสือบางเล่ม หลังจากด้อมๆมองแถวชั้นหนังสือประเภทฮาว-ทู   เหลียวซ้ายแลขวา พอปลอดเงาผู้คน  หยิบตำราร้อยแปดวิธีจีบสาวหรือหนังสือสักเล่มที่เป็นแนวนี้   พลิกหน้าสารบัญ หาเลขหน้าวิธีสารภาพรัก  อาจแอบจด หรือ ท่องจำ ก็แล้วแต่สมรรถภาพของรอยหยัก  ทบทวนทฤษฎีจนเชี่ยวชาญ พอถึงวันลงสนามสิ่งที่อัดเข้าไปล้วนเลือนลางไปกับแรงตื่นตัวของหัวใจ  มือไม้อ่อนปวกเปียก

สุดท้าย ในความคิดแทบไม่เหลืออะไร นอกจากประโยคน้ำเน่าที่เผลอฟังมาจากละครหลังข่าวที่ดูกับแม่สมัยยังไม่รู้ความ หรือ ประโยคเด็ดจากหนังที่เราคิดว่าโรแมนติกที่สุด

กลไกแบบนี้  มีให้เห็น ในประเภทชายหนุ่มผู้ที่ไม่จัดเจนสนามหัวใจ  แค่จับมือเพื่อนนักเรียนหญิงในงานกีฬาสีช่วงเพลงสามัคคีชุมนุมยังอายม้วน

ด้วยความนับถือสำหรับความกล้าหาญของเขา ผมยื่นข้อเสนอให้เธอลองเรียนรู้กันนอกฐานะเพื่อนสักระยะ   เอาสักสามเดือนก็ได้  ลองมีเพียงกันและกัน   ปลีกตัวจากกลุ่มสังคมอื่นๆสักนิด  เพื่อให้โอกาสหัวใจตัวเอง   หยอดอีกนิดว่า  เส้้นเนื้อคู่อาจมีแค่เส้นเดียว หรือ บางทีคนๆนี้อาจเป็น last train to London ของเธอก็ได้

จบประโยคนั้น ผมได้ยินเสียงรถด่วนแว่วมา ทั้งๆที่แถวนี้ ไม่มีสถานีรถไฟใกล้ปิดทำการ


สีหน้าของเธอ ชี้แจงว่าไม่ขำแต่พอเข้าใจ หลังจากนั้น ค่อยถอนหายใจหนักๆ

มันไม่ง่ายอย่างปากว่า หลายสิ่งหลายอย่างไม่ง่ายอย่างนั้น  

เป็นไปไม่ได้ – เธอตอบไปแล้ว
ส่วนเขาว่า ถ้าอย่างนั้น ก็ไม่เป็นไร เป็นเพื่อนกันต่อไปนะ

มันไม่ง่ายอย่างปากว่า หลายสิ่งหลายอย่างไม่ง่ายอย่างนั้น  

ความรักที่ไม่สมหวัง แม้ตกลงกันได้  ยืนยันฐานะตรงไปตรงมา  ต่อให้บอกว่าเป็นได้ทุกอย่างที่ไม่ใช่คนรัก  แต่ ณ วินาทีของการสารภาพรักที่ไม่ถูกโมงยามอันเหมาะควร หรือไม่ตรงกับหัวของใจอีกฝ่าย   ขณะนั้น  เกราะและกำแพงที่มองไม่เห็นค่อยๆก่อตัวขึ้น  โบกฉาบโดยความระแวดระวังในความสัมพันธ์ตลอดเวลา

เขาผิดหวัง  ดังนั้น ทุกอย่างจบแล้ว ยังมีอะไรต้องคิดมาก – ผมถาม

ด้วยอาการครุ่นคิด ผมเดาว่้า คงหนักใจไม่น้อย  จึงสั่งเช็คบิล แล้วชวนเจ้าหญิงไปเดินรับลม  นั่งนานๆแล้วมึน ความคิดไม่โลดแล่น

ไม่อยากเดินเล่น – เธอปฏิเสธ ให้เหตุผลว่าข้างนอกร้อนนะ

แล้วผมก็จูงมือเธอออกมา  การเดินทำให้เรารู้ว่ายังมีชีวิต  เราไม่ใช่ผู้โชคดีที่ได้เดินบนเส้นทางที่ตรงกับหัวใจ  และแม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น  คนที่มีทางเดินไม่ตรงใจ  เมื่ออยู่บนทางเดินแล้ว ก็ต้องเดิน เหนื่อยก็พักได้  แต่ถ้าจะไปที่ไหนสักแห่งมันก็ต้องเดิน

ฉันอยากนั่งรถเล่นมากกว่านะ - เธอบอก

เขาเองก็อยากนั่งรถเหมือนกัน – ผมบอกสั้นๆ

ต่างคนต่างมี  ชายในอุดมคติ  มีเจ้าหญิงในฝัน  มีทุกสิ่งทุกอย่างที่คิดว่าออกแบบได้

ทั้งๆที่ คู่มือแห่งความสำเร็จทั้งหลาย หาำได้น้อยเล่มมากจริงๆ ที่คนเขียนผู้กล่าวขวัญถึงความยิ่งใหญ่ของตน จะออกแบบทางเดินให้ชีวิตตนเองยิ่งใหญ่มาตั้งแต่ต้น  

เราไม่รู้ว่า ชายในอุดมคติ หรือ เจ้าหญิงในฝัน จริงๆแล้วต้องเป็นอย่างไร

อาจมีเขียนในความคิดไว้บ้าง  แต่เชื่อเถอะ หายากเต็มทน

บางคน ต้องหา ชายโฉด หญิงชั่ว ให้พบเสียก่อน จึงเริ่มรู้ว่า ที่สมควรแก่ตนเป็นคนเช่นไร


“ ปืนยกมือถามอาจารย์ ด้วยน้ำเสียงที่แฝงความไม่แน่ใจว่า  ความรักออกแบบได้ไหมครับ  อาจารย์ตอบทันควันว่า  ไม่รู้  แล้วเสริมข้อคิดเห็นว่า ถ้าอยากรู้สงสัยต้องไปลองรักกันเอง ..”  - บางฉากตอน ของภาพยนตร์เรื่อง o-negative รักออกแบบไม่ได้

ผมเชื่อเสมอว่าความรักออกแบบได้  ชายในอุดมคติ เจ้าหญิงในฝัน มีตัวตนในความคิด ของใครก็ของคนนั้น   ความรักออกแบบได้จริง – แต่จะสมหวังหรือผิดหวังเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ผมพาเพื่อนหญิงที่รู้จักกันมานานเดินเล่นในบางส่วนของชีวิตกลางคืน  ในบางช่วงของความเงียบ  ผมเสนอให้ลองหาชายในอุดมคติของเธอในผู้คนที่สวนทาง  ส่วนผมก็จะลองหาเจ้าหญิงในฝันดูบ้าง   เราต่างวิพากวิจารณ์ชายหญิงที่ผ่านไปมาสนุกปาก  สานต่อความฝันเป็นเรื่องราวเหมือนบทละครสามสิบตอนจบ

ตำรวจในป้อมยามเป็นตัวร้าย สาวเสิร์ฟร้านข้าวต้มเป็นนางเอก ขอทานบนสะพานลอยเป็นเศรษฐีปลอมตัวมา  เธอเป็นสาวใช้ที่ถูกรังแกและผมเป็นคนขับรถลูกน้องพระเอก

บทบาททั้งหมดในความคิด เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ  เพราะเป็นเรื่องที่อยู่ในความคิดฝัน ดัังนั้น เราจึงมีความสุข  

สุขจนอยากให้   เจ้าชาย เจ้าหญิง ทั้งหลายมีตัวตนในชีวิตจริงเหลือเกิน