บทกวีแต่งไปมั่วตามอารมณ์ครับ
แรงบันดาลใจ: เพลง หนึ่งคน Moderndog
พอดีนั่งฟังเพลงอยู่ก็เลยอยากแต่งขึ้นมา ก็แต่งๆไปเรื่อยอ่ะครับ
กาลเวลาที่ผ่านมาจนครานี้
ความสุขที่ฉันมีอยู่ตรงไหน
ในสิ่งที่ผ่านมาแล้วผ่านไป
มีสิ่งใดที่อยู่คู่เรากัน
ในวันนี้ วันที่แสนเหน็บหนาว
จะมีใครร่วมปวดร้าวอยู่ข้างฉัน
ในคืนนี้คืนที่ไร้แสงจันทร์
จะมีใครแบ่งปันความช้ำใจ
กาลเวลาผ่านไปในความเงียบ
เย็นเย็นเฉียบหนาวนักรักอยู่ไหน
จะมีไหมสักคนที่ห่วงใย
ที่ทำให้..ใจมี..ที่พักพิง
ในเวลาที่หัวใจนั้นลางเลือน
คงมีเธอเป็นเพื่อนเตือนทุกสิ่ง
ในวันที่อยากหนีจากความเป็นจริง
คงมีเธอให้อิงหนุนตักนอน
และคงเป็นเธอที่มีความหมาย
วันที่ฉันอยากร้องไห้ใจเต้นอ่อน
ความสุขในชีวิตถูกลิดรอน
มีเธอคล้ายเป็นหมอนที่อ่อนโยน
ค่ำคืนที่ยาวนาน
.
ลมประสานบรรเลงเพลงสายฝน
ไม่มีใครรู้ว่ามีอีกหนึ่งคน
ที่หลบฝนตรงนี้ที่เดียวดาย
รัตติกาลราตรีนี้มืดมิด
มีแค่เพียงดวงจิตที่สลาย
และมีจอกสุราพาเมามาย
นั่งอยู่อย่างเดียวดายใต้เงาจันทร์
แค่คนจรคนหนึ่งซึ่งไร้ค่า
จะมีใครที่มาเห็นค่าฉัน
ปล่อยเวลาให้ผ่านไปวันวัน
มองตะวันคล้อยลับดับสิ้นไป
10 ปีผ่านไป
ควบอาชาผ่านคืนวันนับพันลี้
อันชีวีข้านี้ไร้ความหมาย
ท่องไปทั่วมหาสมุทรทะเลทราย
อย่างโดดเดี่ยวเดี่ยวเดียวดายไร้คู่ครอง
(เหมือนเดิม)
......................................................
จากคุณ :
ชิวเทียน
- [
29 ก.ย. 50 23:09:12
A:61.19.162.46 X: TicketID:142256
]
โดดเดี่ยวหมื่นลี้
