ดารารายพรายดวงในช่วงแสง
ที่พราวแต่งโพ้นฟ้านัยน์ตาเห็น
อาจเป็นหมอกหม่นขาวไอหนาวเย็น
หรืออาจเป็นเปลวไฟประลัยกัลป์
ดารากรจรเร่เวหาว่าง
ในเวิ้งว้างจักรวาลดังม่านกั้น
ฝุ่นละอองอวกาศนับอนันต์
กระจายคั่นขวางทางระหว่างดาว
ทางช้างเผือกไพศาลล้านปีแสง
ตะวันแดงดวงใหญ่ข่มไอหนาว
ดาวเคราะห์น้อยลอยลิบอยู่พริบพราว
เป็นไอขาวอิฐแข็งแล้งชีวัน
ดาราจักรมหึมามหาศาล
ผ่านห้วงกาลล้านดาว.ร้อน..หนาวสั่น
แรงดึงดูดยึดเหนี่ยวเกาะเกี่ยวกัน
กลุ่มหมอกควันไอกรุ่นรอบศูนย์กลาง
โลกก็แค่ธุลีที่ลอยล่อง
เหมือนละอองฝุ่นผงคงรูปร่าง
โคจรห้วงจักรวาลอันเวิ้งว้าง
วนระหว่างทางเวียนไม่เปลี่ยนวง
คนคงชีพชั่วคราวบนดาวโลก
ผ่านสุขโศกร่างสลายกลายเป็นผง
ทุกชีวีมีชีวิตย่อมปลิดปลง
ไม่อยู่ยงเพียงยืนผ่านคืนวัน
คนก็คล้ายธุลีที่รอร่วง
อยู่ในห้วงจักรวาลดังผ่านฝัน
ไยยึดถือยื้อแย่งแข่งประชัน
ไยยึดมั่นเพียงตัวหลงมัวเมา
ช่วงชีพมีชีวิตวน..คน-คนหนึ่ง
อยากมีถึงเท่าใดไยโง่เขลา
เที่ยวยึดถือยื้อแย่งแบ่งเขา-เรา
ช่างน่าเศร้าแทนโลกที่โชคร้าย
โลกดวงนี้มีผู้คนสับสนวุ่น
โลกเวียนหมุนวงจรย้อนจุดหมาย
เหล่าผู้คนวนกิเลสเหตุวุ่นวาย
มุ่งทำลายหมายล้างระหว่างคน
ทางช้างเผือกพราวแสงแต่งฟ้าผ่อง
พรายละอองดาวพร่างหว่างเวหน
มองจากโลก..จากธุลีที่ทุกข์ทน
รอวันป่นเป็นผง...คงไม่นาน
จากคุณ :
คมเย็น
- [
2 ต.ค. 50 15:35:20
]