คุณเชื่อมั้ยว่าความสุขมันอยู่รอบๆ ตัวเรานี่เอง ในยามที่คุณทุกข์ที่สุดในชีวิต บางทีความสุขอาจจะวนเวียน
อยู่ใกล้ๆ ตัวคุณ เพียงแต่คุณมองไม่เห็นมันเท่านั้นเอง
วันนี้ฉันพาตัวเองไปร้านหนังสือในห้างดังแห่งหนึ่ง ด้วยอารมณ์ที่จมอยู่กับปัญหาชวนทุกข์ใจนานัปการ การพาตัวเองไปสู่โลกของหนังสือนับเป็นวิธีหนีห่างจากความกลุ้มใจได้เป็นอย่างดี
ในขณะที่ฉันกำลังอยู่ในโลกของหนังสืออย่างเพลิดเพลินนั้น มีกระดาษแผ่นหนึ่งยื่นมาตรงหน้าด้วยทีท่าสุภาพ จนฉันเองอดที่จะอ่านข้อความจากกระดาษชิ้นไม่โตนักแผ่นนั้นไม่ได้
ข้อความในนั้นฉันจำได้เพียงลางๆว่า พวกเค้า หูหนวกและพูดไม่ได้ โปรดช่วยซื้อของเขาซักชิ้นเพื่อเป็นการช่วยเหลือ
ข้อความที่เขียนมีอีก 3-4บรรทัด น่าเสียดายที่ฉันกลับจำมันไม่ได้ รู้แต่เพียงฉันเห็นเลขบอกจำนวนเงิน 60 บาท คงเป็นราคาของอะไรซักชิ้นที่จะให้ฉันช่วยอุดหนุน ฉันแทบไม่ใช่เวลาในการตัดสินใจเลย เพราะรู้ตัวอีกทีเงินจำนวน 60 บาทก็ยื่นไปให้สาวน้อยคนนั้น พร้อมทั้งเอื้อมมือรับเอาที่ห้อยกระเป๋าเป็นตุ๊กตาตัวเล็กๆทำจากไม้น่ารักมาให้ฉันหนึ่งตัวเป็นการตอบแทน นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันเงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงคนนี้ เธออายุไม่มากนักคงราวๆ17-20 ปี ตัวเล็กๆ ผิวขาวน่ารักเชียว เธอยิ้มน้อยๆมีท่าทีสงบบางสิ่งที่กำจายออกมาจากตัวเธอทำให้ฉันรู้สึกถูกชะตา อยากจะช่วยเหลือเกื้อกูลเธอเท่าที่ฉันจะสามารถทำได้ รอยยิ้มของเธอในตอนนั้นแม้จะเป็นเพียงยิ้มน้อยๆ แต่ฉันกลับรู้สึกประทับใจและสบายใจอย่างน่าประหลาด ราวกับว่ารอยยิ้มนั้นช่วยปัดเป่าความทุกข์ใจของฉันให้หายไปด้วย เธอยกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้งและเดินจากฉันไป
ฉันนั่นนิ่งเพียงชั่วครู่จึงตัดสินเดินมทองหาเธออีกครั้ง แต่ไม่มีวี่แววของเธอในร้านหนังสือนั้นอีกเลย ราวกับฉันเป็นลูกค้ารายเดียวของเธอในร้านแห่งนั้น และเมื่อจบจากฉันเธอก็หมดธุระในร้านแห่งนั้นในทันที
ฉันมองของที่เธอมอบให้ด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ ความรู้สึกเป็นสุขราวกลับจะล้นปรี่ออกมากจากข้างใน ฉันเงยหน้าขึ้นมองผู้คนมากมายในร้านหนังสือแห่งนั้น หลายคนยิ้มแย้ม หลายคนจดจ่อกับหนังสือที่ตัวเองต้องการ และนึกไปถึงเธอคนนั้น เธอที่หูฟังสำเนียงใดๆในโลกนี้ไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นบทเพลงที่อ่อนหวานหรือเสียงของธรรมชาติอันไพเราะ เสียงของเธอที่ไม่อาจเปล่งออกมาได้ พูดในสิ่งที่ต้องการไม่ได้ แต่เธอยังยิ้มได้ เธอยิ้มให้กับชีวิตที่มีข้อจำกัดของเธอ ยิ้มให้กับผู้คนรอบข้างที่มีร่างการสมบูรณ์กว่าเธอ ยิ้มอันอ่อนโยนที่เธอมอบให้กับฉันที่ซึ่งหูยังฟังคำรักจากคนที่รักได้ ปากที่ยังเปล่งเสียงบอกคนที่ฉันรักได้ในขณะที่เธอไม่มีโอกาส
รอยยิ้มของเธอมีแต่ความอบอุ่นดูเป็นสุข เมื่อฉันหันมามองตัวเองทุกข์ของฉันน้อยกว่าของเธอด้วยซ้ำ แต่เธอยังยิ้มให้กับชีวิตได้ แล้วฉันล่ะจะมามัวจมอยู่กับความทุกข์เพียงเท่านี้ได้อย่างไร ในตอนนี้ถึงฉันจะยังมองไม่เห็นถึงทางออกในปัญหาของฉัน แต่ฉันมั่นใจว่าจะเผชิญกับมันด้วยความสุขมากกว่าเดิม
ขอบคุณรอยยิ้มของเธอคนนั้นที่ให้ฉันมองโลกได้งดงามมากขึ้น ตุ๊กตาไม้ยังคงห้อยอยู่กะบกระเป๋าของฉัน ทำให้ฉันยิ้มอย่างเป็นสุขใจทุกครั้งที่ได้มอง ความสุขที่ฉันใช้เงินเพียง 60 บาทเพื่อที่จะได้มันมา มันคุ้มจริงๆนะคุณว่ามั้ย
แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 50 07:41:23
แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 50 17:04:09
จากคุณ :
บลูดานูป 
- [
3 ต.ค. 50 17:03:41
]
ความสุขราคา 60บาท
