โทรศัพท์สายนั้น น้ำเสียงค่อนข้างรื่นรมย์ เพื่อนรุ่นน้องโทรมา เป็นโทรศัพท์สายที่สามในช่วงสามทุ่มถึงสี่ทุ่ม   จำได้เลือนรางว่า ผมกำลังกดน้ำร้อนลวกบะหมี่สำเร็จรูป  ปิดฝาเกือบครบสามนาที  คุยกันจนเส้นพองอืดคับชาม น้ำซุปเย็น

ขัดจังหวะปากท้องย่อมต้องมีเหตุอันสมควร ไม่เช่นนั้น อาจถึงขั้นไม่ยินยอมยกโทษให้ หรือสั่งปรับเป็นข้าวเย็นสักมื้อ หรือ สองมื้อ

ลาออกแล้ว

เจ้าของเลขหมายเริ่มต้นด้วยบทสรุปสั้นง่าย  เข้ากับลักษณะนิสัยบางส่วน เท่าที่ทราบ ไม่เคยล้างมือหลังเข้าห้องน้ำและล้างจานหลังกินข้าว  ใช้ชีวิตในหอชาย นิสัยบางส่วนไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย  คิดเล็กคิดน้อยมากไปก็ปวดหัว

ไม่ชอบ ไม่อยากทะเลาะ ไม่อยากชก ก็แค่ –ไป

ชีวิตเป็นเรื่องที่ต้องลองผิดลองถูกด้วยตนเอง กว่าจะรู้วงสวิงของตนอาจจะต้องเสียค่าแคดดี้จนต้องงดอาหารบางมื้อ  กว่าจะเตะลูกกินเปล่าแม่นราวจับวาง ย่อมต้องเตะลูกฟุตบอลเป็นพันๆครั้ง

นี่เป็นครั้งที่สี่ในรอบหนึ่งปี  เขาเป็นคนโชคดีที่หางานตรงตามสาขาอาชีพที่ระบุในปริญญาบัตรได้รวดเร็ว  เปลี่ยนที่หนึ่งสู่อีกที่หนึ่งในเวลาไม่นาน  ผมคิดว่าเขาเป็นมืออาชีพในการเปลี่ยนงาน

ย้ำอีกครั้ง ชีวิตเป็นเรื่องลองผิดลองถูก  ไม่มีใครรู้ว่าตนเองเป็นฟันเฟืองของระบบจักรกลแบบไหน  ไม่มีใครเดินบนทางที่ถูกกับฝ่าเท้าตั้งแต่ต้น  ถนนแต่ละสายปูด้วยฝีมือผู้รับเหมาต่างบริษัท  แม้จะดูราบเรียบไร้รอยต่อ แต่ย่อมมีความแตกต่าง อย่างน้อย ก็ในระดับมิลลิเมตร  ระบบประสาทรับความรู้สึกของเราพอรับรู้ได้   ดีหรือร้ายอย่างไร  ต้องใช้เวลาเดินสักพัก

หนแรกสองสัปดาห์  หนที่สองสองเดือน และครั้งนี้เขาว่าสามวัน

ไม่ใช่ตัวผม  เป็นคำอธิบายเรียบง่าย

เขาเป็นคนพูดน้อย ออกจะติดอ่างแต่ไม่อ้ำอึ้ง ข้อดีของเขาคือตรงไปตรงมากับความรู้สึกของตนเอง  เป็นผู้ชายที่ไม่ชอบกินผัก  หากบนโต๊ะอาหารมีแต่ผัก เขายินดีกินข้าวเปล่าอย่างเดียว หรือ ถ้าไม่มีข้าวสวย  เขายอมอด   ในฐานะมิตร  เขาเป็นคนที่น่าคบหา จริงจังจริงใจไม่ใช่หากันง่ายๆ  เพื่อนกินที่ไม่ยอมกินจะมีสักกี่คนในแวดวงแคบๆของคำว่าคนรู้จัก

นานครั้งที่อยากด่าเพื่อน  ในฐานะมิตรอีกครั้ง  โลกไม่อ่อนหัดขนาดให้เด็กจบใหม่เปลี่ยนงานเหมือนเปลี่ยนใจรักชอบใครบางคน  ชีวิตต้องหาเงินมาเลี้ยง  ปากท้องกับอุดมการณ์ไม่เคยไปด้วยกันได้   นักบุกเบิกบางคนเติบโตมาเป็นนักการเมืองกินสินบน – เราต่างทราบ

คิดไว้อย่างนั้น แต่พูดไม่ออก  กอดคอตบไหล่  วิ่งไล่บอลพลาสติกใต้สะพานลอยมาด้วยกัน  เบี้ยวค่าเบียร์ก็หลายหน  เข้าอกเข้าใจกันดีเกินไป  บางครั้งก็เป็นปัญหา

คนบางคนเตือนไม่ได้  ไม่ใช่เตือนไปแล้วเส้นกระตุกตึงหรืออารมณ์ขึ้น  น้ำหยดลงหินทุกวัน  วันหนึ่งย่อมมีรอยกร่อน  แต่รอยกร่อนนิดหน่อยไม่อาจทำให้หินมีรอยร้าว  

นิสัยของมนุษย์พอฝังลึกแล้วก็กลายเป็นธรรมชาติของตน  กลายเป็นคำว่าตนเอง  ที่ปัจจุบัน เรามีแนวคิดว่าต้องค้นให้พบและยืนยันออกมา  โดยไม่เคยบอกต่อว่า พบแล้วต้องทำความรู้จักด้วย  ทักทายกันสักนิด คบหากันสักหน่อย  

พอให้รู้ว่า บางตัวของตน  คบได้หรือไม่

ตัวตนของเขาคือผู้ชายที่ไม่ยอมกินผักและไม่ยอมล้างมือหลังเข้าห้องน้ำ

ยังหยุดอยู่ในหอพักชายเก่าๆ สมัยเรียนมหาวิทยาลัย

ในกติกาทางอาชีพ  ผมหวังว่าเขาจะโชคดีในเงื่อนไขเดิมอีกสักพัก

จำได้อย่างเลือนรางว่า  เราชอบเดินเล่นรอบสระของมหาวิทยาลัยหลังเที่ยงคืน  เอาแต่คุยกันเรื่อง ฟุตบอล  สาวต่างคณะ  และนัดดื่มครั้งหน้า   คืนหนึ่ง หลังจากอกหักทางใจจากสาวตกแต่งภายใน  เราคุยกันเรื่องเงาที่อยู่ข้างหลัง

เขาว่า – เห็นเงาด้านหลังของผม

สารภาพตามตรง ผมขนลุกเกรียวชั่วขณะ

ใต้แสงไฟริมถนน  บนพื้นคอนกรีต   หากลองมองดูรอบๆตัว จะพบรอยตัดของแสงและวัตถุเต็มไปหมด  สั้น ยาว  เข้ม หรือ จาง  แล้วแต่แรงของแสงและมุมตกกระทบ  บางเงาดูคล้ายหมีอ้วนพี   บางเงาสูงยาวเข่าดีคล้ายนายแบบระดับโลก  บางเงาหัวโตตัวลีบ แต่กว่าจะรู้ว่า  จะยืนใต้แสงไฟตรงไหน จะได้เงาแบบที่ชอบ ต้องใช้เวลายืนใต้แสงไฟชั่วระยะเวลาหนึ่งและต้องยาวนานพอสมควร  

ทั้งหมดนั้น เขาเป็นคนพูด ผมจำได้แม่น

เมื่อพูดไม่ออก จึงไม่เสียเวลากันมาก ไถ่ถามความสุขประจำวัน

แล้วก็ต่างคนต่างไป

ผมไม่อยากให้เขาโทรมาเพื่อบอกว่า ลาออก เป็นครั้งที่สี่

เขาควรจะยืนใต้แสงไฟให้นานขึ้นอีกนิด  เพื่อเลือก เงาที่ถูกใจ อย่างน้อย ให้พอเห็นเป็นรูปเป็นร่างสักหน่อย  จากนั้น  ไปอาบน้ำ แต่งตัว และ ส่องกระจก

กระจกเป็นอีกแห่งที่มีเงา

มีเงาเดียว ไม่ต้องเสียเวลาค้นหาเปลี่ยนที่ยืนบ่อยๆ เพื่อปรับรูปทรงของเงา

เงาที่บอกเขาได้ว่า  กำลังยิ้ม หรือ ขื่นขม

ไม่จำเป็นต้องเป็นผม ...แต่เป็นใครก็ได้  ในฐานะใดก็ได้

ที่ยินดี...ด่าด้วยความปราณีสักครั้ง