เหม่อมองบนแผ่นฟ้า กว้างไกล
มืดมิดเหมือนจิตใจ หม่นเศร้า
ดวงดาวเล็กใหญ่ไกล ระยิบ แสงนา
ไป่คิดจักเร่งเร้า นุชเจ้าแนบกาย
หากตัวพี่ต่ำต้อย เพียงใด เจ้าเอย
ได้แต่เฝ้ามองไกล อ่อนล้า
น้ำตาตกในใจ คอยใฝ่ ฝันถึง
เจ้าอยู่สูงเกินคว้า ยากเอื้อมมาหา
ข้าเพียงแค่เศษก้อน ดินหนึ่ง ก้อนนา
หาค่าควรคำนึง จิตไม่
เศษธุลีเท่าใดจึง ย่างต่อ ถึงฟ้า
ดึงนุชแนบอกใคร่ ดั่งได้ใจฝัน
พื้นพสุธาห่างฟ้า มากเข้า
อกพี่กลับยิ่งเศร้า หม่นไหม้
ดวงจันทร์แอร่มคือเจ้า เด่นใน แดพี่
ดูสว่างกลางใจใคร่ ซาบซึ้ง หัวใจ
เจ้าคือดาวอยู่หล้า จันทรา นั่นเฮย
เฉกพี่ก้อนดินหา เทียบได้
ไม่ขอจักลงมา สมสู่ ดั่งหวัง
ตัวพี่ขอแค่ใคร้ รักเจ้าชั่วกาลป์
...
ถ้าพูดเหมือนแต่งนิยาย
ไม่มีพล็อตเรื่องครับ อิอิ
แต่งตามอารมณ์ เอิ๊ก
ช่วยชี้แนะด้วยครับ (กำลังดูหนังจีนอยู่ครับ ^^"X
แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 50 15:24:38
จากคุณ :
OgaRyu 
- [
9 ต.ค. 50 15:21:26
]
ก้อนดินกับดวงจันทร์
