CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    อยากเล่าเรื่อง "ผี" (เบาะสีเทา แต่...สีขาว) พร้อมร่วมโหวตความคิดเห็นเกี่ยวกับการตั้ง "ชมรมเขย่าขวัญวันศุกร์"

      เห็นด้วย (29 คน)
      ไม่เห็นด้วย (0 คน)

    จำนวนผู้ร่วมโหวตทั้งหมด 29 คน

     100.00%
     0.00%


    สวัสดีค่ะมิตรรักนักอ่านผู้นิยมเรื่องสั้นเขย่าขวัญทุกท่าน วันนี้มณีนาคามาแปลกกว่าทุกครั้ง มีการตั้งกระทู้โหวตซะด้วย
     
             สำหรับการโหวตความคิดเห็นในการตั้ง "ชมรมเขย่าขวัญวันศุกร์" นี้เป็นไอเดียเสนอแนะของคุณsilverqueen ค่ะ โดยรายละเอียดที่ได้เสนอแนะมามีดังนี้

    **************************************************************************

             ถึงคุณมณีนาคาครับ  

             แนะนำให้ตั้งชมรมเขย่าขวัญวันศุกร์กันดีไหมครับ
             แบบว่า ทุกวันศุกร์ (ถ้าเป็นไปได้เริ่มจากศุกร์นี้)
             ให้พวกเราผลัดกันเล่าเรื่องผีสลับกันไป
             (นอกเหนือจากการอ่านอย่างเดียวอ่ะครับ)

             เหอๆ  หล๋อน.. หยั่ง หล๋อน อ่ะ

             จากคุณ : silverqueen

    **************************************************************************

             มณีนาคาเห็นว่าเป็นไอเดียที่น่าสนใจ แต่เกรงว่าจะหาแนวร่วมไม่ได้ เลยคิดว่าน่าจะจัดกระทู้โหวตขึ้น และหาแนวร่วมที่จะมาเล่าประสบการณ์เขย่าขวัญด้วยเลยน่าจะดี ใครสนใจที่จะมาร่วมวงเล่าเรื่องประสบการณ์ชวนขนหัวลุกอย่าลืมลงชื่อแจ้งความประสงค์ในความคิดเห็นด้วยนะคะ (ถ้าได้ตั้งเป็นชมรมขึ้นมาจริงๆ มณีนาคาจะได้ไม่เดียวดาย)

             เรื่องตั้งกระทู้โหวตเป็นอันว่าเสร็จสิ้น ทีนี้มณีนาคาขอตอบความคิดเห็นจากกระทู้ที่แล้วต่อเลยนะคะจะได้ไม่เสียเวลา

              คุณPiN.VE : ขอบคุณค่ะ รู้ว่ามีคนมารออ่าน รู้ว่าคนอ่านอ่านแล้วชอบก็ดีใจแล้วค่ะ

              คุณBunn-O-Matic : ขอบคุณค่ะ ดีใจจัง ว่าแต่ทำไมถึงพลาดตอนแท็กซี่ไปได้ล่ะคะ สงสัยด้วยคน หุหุ

             คุณแอมโบรเซียร์ : ขอบคุณมากค่ะ ก็คงจะนานจริงๆ อย่างว่า แหะ แหะ

             คุณโก้ : ขอบคุณมากค่ะคุณโก้ เลยได้นิทานมาแถมในกระทู้ให้คนอ่านกันอีกหนึ่งเรื่อง เอิ๊กกกก

              คุณดองกี้...ดองกี้ : แค่เสียงที่พูดให้ฟังตอนอยู่ในรถมันยังน้อยไปน้ำหวาน ของจริงยิ่งกว่านั้น ว่าแต่น้ำหวานจะไม่ไปด้วยกันกับพี่จริงๆ เหรอ เหอ เหอ เหอ

             คุณหมูน้อยห้อยหัว : ขนลุกกกกกกกจริงๆ เหรอตัวเอง บรื๊ออออ!!!

             คุณอินทร์นิล : เอ่อ...มันจะเข้าพวกกันได้จริงๆ เหรอคะนั่น???

             คุณข้าวต้มน้ำวุ้น : พี่ไม่เคยเบื่อเลยนู๋ตาล แถมยังไม่เคยจะชินด้วยอีกตะหาก เฮ้อออ....

              คุณScottie : บ้านมณีนาคาไม่ได้ตั้งศาลพระภูมิหรอกค่ะ แต่โดยปกติแล้วไม่น่าจะเข้าได้จริงๆ น่ะล่ะค่ะ ความคิดเห็นส่วนตัวในตอนนั้นก็คือ วิญญาณอาจไม่ได้เข้าบ้านจริงๆ เพียงแต่ตามมาอยู่แค่หน้าบ้านแล้วเข้าฝันน่ะค่ะ หรือมณีนาคาเองอาจจะหลุดเข้าไปในอีกมิติช่วงที่หลับอยู่ แล้วจูนคลื่นตรงกันพอดีมั้งคะ ว่าแต่ช่วงนั้นมณีนาคาไม่ค่อยได้สวดมนต์ไหว้พระทำสมาธิด้วยสิ

             คุณดาว..กลางวัน : สงสัยจะเป็นดวงถูกโฉลกแน่ๆ เลยค่ะ อิ๊อิ๊

              คุณKTHc : ถึงกับนอนไม่ค่อยหลับเลยเหรอคะ สงสัยจะหลอนเรื่องผีในจินตนาการของตัวเองด้วยรึเปล่าคะนั่น???

              คุณกระต่ายสีขาว : คงตามมาขอส่วนบุญน่ะค่ะ งงอยู่เหมือนกันว่าตามมาได้ไง เข้ามาได้ยังไง แต่คำตอบที่ตอบคุณสก็อตตี้ไปก็เป็นแค่ข้อสันนิษฐานเท่านั้นแหละค่ะ ว่าแต่ทำไมถึงพลาดตอนแท็กซี่ไปได้ล่ะคะ???

             คุณw_panda : ว้ากกกกกก!!! ป้าวา ทำไมมาอวยพรกันอย่างนี้อะ ถอนๆๆ คำอวยพร เปลี่ยนคำพรให้เค้าเดี๋ยวนี้เลยนะ ชิชิ

             คุณGTW : อย่าว่าแต่อาจารย์จีจะหลอนเลย ถ้าเป็นมณีนาคาก็คงหลอนเหมือนกันอะค่ะ

              คุณsilverqueen : น้อมรับคำแนะนำค่ะสำหรับเรื่องที่จะให้ตั้งเป็นชมรมเขย่าขวัญวันศุกร์ แต่ต้องขอความคิดเห็นจากนักอ่านท่านอื่นประกอบกับการหาแนวร่วมก่อนนะคะ ขอบคุณมากๆ สำหรับไอเดียนี้

              คุณกุลธิดา (kdunagin) : มันคิดไม่ทันจริงๆ ค่ะคุณกุลธิดา

              คุณoldword : โอ๊วววว...ดีใจจังเจอคนมีประสบการณ์เหมือนกันอีกแล้ว เหอ เหอ เหอ

             คุณCanossa : โชคดีจริงๆ ด้วยสิคะ

              คุณเม-ดา : นั่นสิน้องเมร์ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าพอถึงเวลาจริงๆ พี่จะกล้าลุกขึ้นมานั่งถามหรือป่าว??? ง่ะ!

               ตอบความคิดเห็นกันเสร็จแล้วก็เรียกผีออกมาเลยดีกว่าเนอะ อิ๊อิ๊

    ******************************* ผีเอ๋ยจงออกมา (ซะดีๆ) **************************

    เบาะสีเทา แต่...สีขาว

             จำได้ว่าเหตุการณ์นี้ผ่านพ้นมาประมาณสิบปีเห็นจะได้ ตอนนั้นเรียนปริญญาตรีปีสามแล้ว ทุกวันหลังเลิกเรียนก็จะนัดกันกับพ่อ แม่ ไปกินมื้อเย็นที่บ้านน้าแถวเขตพระนครก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน

             เหตุการณ์ก็เหมือนปกติทุกวัน คือกินข้าวเสร็จก็นั่งคุยกันสัพเพเหระพอหอมปากหอมคอแล้วก็ลากันกลับบ้าน

              พ่อยังคงจอดรถไว้ในซอยเขตเป็นปกติเหมือนเช่นทุกวัน และไม่ใช่เรื่องแปลกเลยถ้าจะมีวันไหนที่รถของพ่อจะต้องมาจอดในตรอกเล็กๆ ข้างกำแพงวัด วันนี้ก็อีกเช่นกัน เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่ฉันกับแม่ต้องเดินตามพ่อเข้าไปในตรอกข้างวัด

              ระหว่างที่ฉันและแม่ยืนรอให้พ่อขยับรถออกมาจากที่จอดรถ พลันหางตาของฉันก็เหลือบแลไปเห็นอะไรบางอย่างในรถยนต์สีขาวที่จอดอยู่ข้างๆ ฝั่งเดียวกันกับที่ฉันยืนอยู่

              ด้วยควมไม่มั่นใจในสิ่งที่เห็นเพียงแว้บเดียว ทำให้ฉันหันกลับไปมองยังรถคันนั้นอย่างจังหน้าเพื่อค้นหาคำตอบให้กับความสงสัยใคร่รู้ของตัวเอง

             รถยนต์คันนั้นสีขาว เบาะที่นั่งภายในเป็นสีเทา นั่นคือสิ่งที่ฉันเห็น มันทำให้ฉันรู้สึกฉงนเล็กน้อย เพราะสิ่งที่เห็นไม่สามารถให้คำตอบอันกระจ่างแก่ใจฉันได้ ฉันหันกลับมาอย่างครุ่นคิด ความรู้สึกข้างในมันขัดแย้งชอบกล ฉันตัดสินใจที่จะหันกลับไปมองรถคันนั้นอีกครั้ง

              ชายร่างใหญ่ใส่เชิ้ตสีขาวตรงที่นั่งคนขับนั่นทำให้ฉันฉงนขึ้นมาอีก ชักเอะใจว่า

             'เอ...ตกลงนี่มันอะไรกันแน่หว่า?' ฉันหันกลับมาครุ่นคิดด้วยความสงสัยอีกครั้ง ชักงงๆ มึนๆ กับตัวเอง

              'หรือว่าเราอุปาทานไปเองวะ?' คิดแล้วก็หันกลับไปมองอีกครั้งนึงให้มั่นใจว่าตัวเองอุปาทานไปเองหรือเปล่า

               ภายในรถว่างเปล่าไร้คนนั่ง เบาะทุกเบาะที่เห็นยังคงเป็นสีเทาดุจเดิม คราวนี้ฉันหันกลับมาอย่างเหวอๆ

               'เฮ้ย! อะไรกันวะเนี่ย ตกลงนี่มันอะไรวะ งงไปหมดแล้ว' ฉันหันกลับไปอีกครั้ง

              ชายร่างใหญ่ในเชิ้ตสีขาวคงนั่งประจำที่คนขับ บดบังเบาะรถสีเทาไว้จนมิด ฉันอึ้งเล็กน้อย ทีนี้ฉันรีบหันกลับไปมองหน้าแม่ที่ยืนอยู่ข้างกันทันที แม่หันมายิ้มๆ ไม่พูดอะไร ความจริงแค่นั้นฉันน่าจะมั่นใจได้แล้วว่าตัวเองเห็นอะไร แต่ก็ยังไม่วายหันกลับไปมองที่รถคันนั้นอีก เหมือนอยากจะคาดคั้นเอาคำตอบให้เห็นกันจะจะคาตาให้รู้แล้วรู้รอดจะได้เลิกสงสัยเสียที

              ชายร่างใหญ่ในเชิ้ตขาวยังคงนั่งประจำที่ และได้ยืนยันคำตอบที่ฉันต้องการออกมา เมื่อร่างของเขาที่ฉันเห็นค่อยๆ เลือนไป จนกลายเป็นกลุ่มหมอกบางๆ ที่ลอยอวลอยู่ในรถก่อนจะสลายไป เผยให้เห็นเบาะนั่งสีเทาดังเดิม

              ฉันหันกลับมามองหน้าแม่ทำตาปริบๆ จนแม่หัวเราะ

               "ดูทำหน้ายังกับเห็นผีแน่ะ" แม่ล้อเลียนฉันก่อนทิ้งประโยคเด็ดมาให้อีกประโยค

               "เบาะรถน่ะสีเทานะ" นั่นไงฉันคิดแล้วว่าแม่ก็เห็น แต่ทำอมภูมิไว้ไม่ยอมบอกฉัน ฉันได้แต่ยืนฟังเสียงหัวเราะเย้าหยอกของแม่ แบบว่าไม่รู้จะทำอารมณ์ไหนดี ปรับอารมณ์ไม่ถูก

              รถพ่อถอยขยับออกมาจากที่จอดพอดี แม่ชวนฉันขึ้นรถ แต่ฉันก็ยังอดไม่ได้อยู่ดีที่จะหันกลับไปมองรถสีขาวคันนั้น

               เบาะที่นั่งสีเทาไร้ผู้โดยสาร หรือผู้ขับขี่ หมอกบางๆ เริ่มปรากฏรวมมวลสารเข้าด้วยกันจนเห็นเรือนร่างขึ้นมาบางๆ เมื่อความหนาแน่เริ่มเข้าที่ จากร่างบางๆ ที่เห็นอย่างเลือนลาง เป็นชายร่างใหญ่ในเชิ้ตสีขาวนั่งประจำอยู่ตรงที่นั่งคนขับ

    ************************************จบ**********************************

    ลิ้งค์ตอนเก่าจ้า

    วิญญาณแอบแฝงที่เบาะหลัง

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5848435/W5848435.html

    แท็กซี่

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5870606/W5870606.html

    วิญญาณที่ปลายเตียง

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5894084/W5894084.html

    จากคุณ : มณีนาคา - [ 14 ต.ค. 50 19:02:04 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com