ความคิดเห็นที่ 1 . . .                     หิมะคราแรกในปีนี้ เริ่มโปรยปรายลงมาเมื่อคืน และเช้านี้ ทั่วทุกแห่งล้วนเป็นสีขาวสะอาด มีลวดลายคล้ายลายลูกไม้ สวยราวกับชุดแต่งงานของเจ้าสาว                     ฉันเปิดประตู ยิ้มให้แก่ชายหนุ่มที่ยืนอยู่บนชานหน้าบ้าน เขายิ้มกลับ - รอยยิ้มที่คุ้นเคย ยกมุมปากขึ้นเพียงข้างเดียว รอยยิ้มที่ทำให้หัวใจเต้นผิดจังหวะได้                     "พร้อมหรือยัง" เขาถาม                     เป็นคำถามที่ดี                     ขณะที่ลังเลจะตอบนั้น อดีตพลันไหลทะลักเข้าท่วมกำแพงที่ฉันได้ก่อขึ้นเพื่อป้องกันตัวเอง ผู้ชายที่ยืนอยู่บนชานบ้านนี้ คือสามีของฉันที่ใช้ชีวิตร่วมกันมาสิบสองปี เขามาเพื่อพาฉันไปแสดงตัวต่อหน้าศาลพร้อมกัน                     ครั้งแรกที่เขายืนอยู่บนชานหน้าบ้าน และยิ้มให้นั้น เกิดขึ้นที่บ้านพ่อแม่ของฉันในเมืองแอตแลนต้า เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่เขามารับฉันออกไปเที่ยวกันครั้งแรก เพราะเผอิญว่าพี่สาวของเขา และจอยส์ พี่สาวของฉันเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ร่วมกันเป็นเจ้ากี้เจ้าการจัดนัดบอดให้เรา                     จอยส์มั่นใจในเรื่องนี้มากกว่าตัวฉันเองเสียอีก - อาจเป็นเพราะหล่อนไม่เคยมีนัดบอดออกเดทกับหนุ่มมากเท่าฉันก็เป็นได้  "อย่ากังวลไปเลย" จอยส์ยิ้ม พยายามกำจัดความกลัวให้ "มันต้องได้เรื่องบ้างสิน่า"                     ฉันจำได้อย่างลางเลือน ยามที่เปิดประตู และเห็นใบหน้าของเขา - ที่เหมือนเด็กวัยรุ่น คางเหลี่ยม หน้าตาดี ดวงตาสีฟ้าอ่อนจาง และเมื่อยิ้ม จะเห็นรอยย่นบริเวณหางตาอย่างน่าดู ผมสีน้ำตาลดกหนาหยักโศกที่ดูดีเกินกว่าจะเป็นผมของผู้ชาย ฉันมองข้ามไหล่ของเขาไปยังรถมัสแตงค์สีขาว ที่จอดอยู่บนไหล่ถนน ก่อนจะถอนหายใจแรงด้วยความโล่งใจ                     แล้วก็เพิ่งจำได้ว่าต้องแขม่วท้อง และคิดวนเวียนได้อย่างเดียวว่า น่าจะแต่งตัวให้ดูดีกว่าชุดกางเกงกระโปรงสีขาวกับเสื้อผ่าหน้าติดกระดุมที่ทำจากผ้าฝ้ายทางลายสีน้ำเงินสลับสีแดง ฉันนึกขอบคุณที่พ่อและแม่ไม่อยู่บ้าน เราเลยไม่ต้องผ่านกระบวนการแนะนำตัว และพูดคุยถามไถ่กันไปตามแกน อย่างเช่น เรียนอะไรที่มหาวิทยาลัย                     ขณะที่ก้าวลงบันไดจากชานบ้าน เขาเอื้อมมาจับข้อศอกฉัน มันเป็นอะไรบางสิ่งบางอย่างที่เห็นพ่อทำให้แม่เป็นจำนวนนับครั้งไม่ถ้วนมาก่อน และในวินาทีนั้น รู้สึกได้ว่า ตกหลุมรักเข้าไปครึ่งตัวแล้ว เราเดินไปตามถนน และเขาก็เปิดประตูรถให้ ฉันจำได้ว่าเราทั้งสองต่างจุดบุหรี่สูบกันคนละม้วน ก่อนที่จะออกรถวิ่งฝ่าความสลัวไปในค่ำคืนแห่งฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่น                     เจ้าบ๊อกสี่ขาวิ่งแทรกขึ้นไปทักทายเขา พร้อมกับดึงฉันกลับมาจากอดีต ขณะที่เขาก้มลงเกาหูยาวๆ ของเจ้าหล่อนเล่น ฉันกลับสังเกตว่า สามีไม่ได้เปลี่ยนไปสักเท่าไร และที่เพิ่มขึ้นมานั้น มีเพียงผมสีเทาไม่กี่เส้น  กับรอยเส้นรอบตา ซึ่งก็ไม่ได้เกิดจากการยิ้มมาให้ฉันแต่อย่างเดียว  และอีกครั้งหนึ่งที่พบว่าตัวเองแขม่วท้องเข้าโดยไม่รู้สึกตัว และคิดเสียใจว่าน่าจะสวมใส่เสื้อผ้าที่ดูดีดูสวยกว่าชุดสูทผ้าขนสัตว์สีเทา ที่ตั้งใจจะใส่ไปทำงานต่อบ่ายนี้  แม้แต่ในขณะที่กำลังรอให้ความเป็น "เรา" สิ้นสุดลงในเวลาอันใกล้ ส่วนหนึ่งของฉันก็ยังอยากให้เขาคิดว่า ผู้หญิงที่ยืนตรงหน้านี้ยังสวยมีเสน่ห์อยู่ และหวังกลับให้ฉันคิดอย่างนี้กับเขาเช่นกัน ถึงมันจะดูไร้เหตุผลก็เถอะ แต่แล้วฉันก็ต้องมานึกเสียใจที่คิดหวังไปเองอย่างนั้น                     เราแยกกันอยู่มาปีกว่าแล้ว - นานพอที่จะทำให้เกือบลืมไปว่า ทำไมเราถึงใช้ชีวิตคู่ร่วมกันไม่ได้  แม้กระทั่งในเวลานี้ ฉันยังพยายามที่จะปัดเหตุผลทิ้ง และนึกไปต่างๆ นานาว่า  ถ้ามีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นล่ะ  ถ้าเกิดไฟดับทั่วเมืองเพราะเหตุจากหิมะตกหนัก และเราทั้งคู่ก็ติดอยู่บนถนน ไปไม่ทันเวลานัดของศาล จนในที่สุด เราต้องอยู่ด้วยกันทั้งวันล่ะ ใกล้ชิดกัน พูดคุยกัน แล้วก็ ..                     ไม่ล่ะ ไม่เอาดีกว่า สวรรค์เท่านั้นที่รู้ดี - เราเคยแยกกันอยู่ แล้วก็คืนดีกันจนนับครั้งไม่ถ้วน คงมากพอๆ กับละครทีวีชุดยาวเรื่อง "ออล มาย ชิลเดรน์" ที่นำมาฉายทางสถานีเอบีซีทั้งปีล่ะมัง                     เอาเถอะ ทำให้เสร็จๆ ไปดีกว่า เพราะไม่ว่ายังไง เราทั้งสองก็ยังเป็นเหมือนเดิม คนเดิมๆ กันอยู่ดี  -  คนหนึ่งแสวงหาแต่ความเลิศเลอไร้ที่ติ แต่อีกคนหนึ่งยอมรับในสิ่งที่เป็นสิ่งที่มี  เขายังหมกมุ่นอยู่กับการวิเคราะห์หาความไม่ดีทั้งหลายแหลในตัวเอง และในตัวฉันด้วย ถักทออดีตและปัจจุบันให้เป็นผ้าผืนเดียวกัน แต่มีลวดลายที่ไม่ต่อเนื่อง ไม่ผสานเป็นหนึ่งเดียวกัน ในขณะที่ฉันตั้งใจจะเก็บด้านมืดของตนเองไว้กับตัวคนเดียว และไม่คิดที่จะแพร่งพรายให้ผู้อื่นรับรู้ด้วย                     "เราต้องไปกันแล้วล่ะ" เขาเอ่ยขึ้น ฉันก้มลงมองนาฬิกาบนข้อมือ ซึ่งเป็นเรือนเดียวกันกับที่เขาซื้อมาฝากจากฮ่องกงเมื่อคราวที่ไปติดต่อธุรกิจที่นั่น                     เขาชอบให้ของขวัญฉันในวันเกิด วันคริสตมาสเสมอ แต่ไม่เคยให้เพราะอยากจะให้ ให้อย่างไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลมารองรับ การเป็นวิศวกร ทำให้การเสนอหรือสนองตอบของเขา อยู่ภายใต้การควบคุมของสมองที่คิดอย่างรอบคอบ คำนวณอย่างแม่นยำ ไม่มีข้อผิดพลาดตามหลักคณิตศาสตร์ ไม่เว้นแม้แต่การเลือกของขวัญ  ในความเห็นของเขานั้น ดอกไม้เป็นสิ่งสิ้นเปลืองเงินทองเพราะมันอยู่ไม่ทน ช็อกโกแลตจะทำให้ฉันควบคุมอาหารลดน้ำหนักไม่สำเร็จ เครื่องประดับก็เป็นสิ่งฟุ่มเฟือยและไม่น่าสนใจ รายการของขวัญที่เขาสรรหามาให้อย่างภูมิอกภูมิใจนั้น รวมถึงเครื่องกลแรงย้อนสำหรับตั้งบนโต๊ะทำงานของฉัน เครื่องดูดฝุ่นรุ่นที่ดีที่สุดแพงที่สุด ชุดปฐมพยาบาลขั้นต้นสำหรับไว้ประจำรถ และอีกหลายอย่าง ที่ต้องเปลี่ยนสถานะในเวลาต่อมา กลายเป็นสินค้ามือสองที่ขายลดราคาไปถูกๆ  ของขวัญทั้งหมดที่ได้รับจากเขานั้น มีเพียงนาฬิกาเรือนนี้เท่านั้น ที่ไม่ได้ผูกติดกับเทศกาลใดๆ                     และมันเป็นของชิ้นเดียวที่ฉันชอบ และยังใช้เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน                     ขั้นตอนการหย่าเป็นไปอย่างสะดวก ไม่มีวาจาเฉือดเฉือน ไม่มีการเสียเลือดเสียเนื้อ เสียอารมณ์ความรู้สึก ทุกอย่างเป็นไปตามข้อแนะนำในหนังสือที่ฉันซื้อมาเมื่อหลายเดือนก่อน  "การยื่นคำร้องขอหย่าด้วยตนเองในรัฐโคโลราโด้"                     ไม่ต้องมีทนายความ! คำโฆษณาบนหน้าปกดูเด่นสะดุดตา เห็นได้ชัดเจน ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายสูง!                     และเหมือนคำโฆษณาเก่าๆ ที่ได้ยินจากทีวีว่า - ไม่วุ่นวาย เรียบง่าย ไร้ปัญหา                     เราโยนหัวโยนก้อยว่าใครจะเป็นคนยื่นคำร้องขอหย่าโดยความยินยอม และใครจะเป็นคู่หย่าอีกฝ่ายหนึ่ง และเมื่อเหรียญของฉันพลิกออกด้านหัว เลยดำเนินการตามคำแนะนำในหนังสือทุกประการ หลังจากนั้นได้สามสัปดาห์ เราต่างได้รับหมายเรียกตัวทางไปรษณีย์ ที่กำหนดวันเวลาให้ไปแสดงตัวต่อหน้าศาล พร้อมกับแจ้งสถานที่ตั้งของศาลมาด้วย                     แล้วมันก็เป็นไปตามคาด เขาศึกษาแผนที่มาเรียบร้อย และรู้ทางไปเป็นอย่างดี ขณะที่รถแล่นไปตามถนนโล่งสบายในช่วงสายๆ นั้น ฉันแอบชำเลืองมองเขาที่ตั้งอกตั้งใจขับรถด้วยท่าทางเอาจริงเอาจัง                     รถแล่นไปตามถนนเส้นตรงแถบชานเมืองฮิวสตัน ท่ามกลางอากาศร้อนในช่วงกลางวัน สายตามองผ่านบ้านเรือนและสวนสวยหน้าบ้านไปเรื่อยๆ  หญิงชราในชุดสีดำก้าวขาเดินที่ละนิดอย่างช้าๆ พร้อมใช้ไม้เท้าพยุงตัวเพื่อเดินข้ามถนน  ขณะเดียวกันมีรถกำลังวิ่งสวนเรามาคันหนึ่ง ซึ่งดูราวกับว่าเจ้าของน่าจะทำงานชั่วคราวเป็นโจรปล้นปั๊มน้ำมัน เพราะรถสกปรกจนเห็นเป็นคราบสีน้ำตาลจับทั่ว กันชนข้างหนึ่งทาสีกันสนิม แต่ไม่พ่นสีทับ กันกระแทกหน้าหายไป ยางโล้น และขณะที่แล่นผ่านหญิงชรา เด็กหนุ่มที่นั่งด้านคนโดยสารก็สาดน้ำในถ้วยที่ถืออยู่ออกนอกหน้าต่าง โดนหญิงชราคนนั้นจนเปียกแฉะ                     ก่อนที่ฉันจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เจอร์รี่ก็ตีรถวกกลับ ไล่ตามเจ้ารถเก่าปุโรทั่งนั้นไปราวกับฉากไล่ล่าในภาพยนตร์  จนเลยไปสองช่วงตึก จึงตามทัน ก่อนที่จะปาดหน้ารถอีกคันไม่ให้ขับต่อ เขากระแทกประตูเปิด แล้ววิ่งไปทางด้านคนโดยสารของรถคันนั้น มือข้างหนึ่งกระชากประตูรถให้เปิดออก อีกข้างหนึ่งจับอกเสื้อกระชากคนนั่งออกมานอกรถ                     เจอร์รี่ไม่ใช่ผู้ชายตัวใหญ่ แต่แข็งแรง และในวินาทีนั้น เขาโกรธจนลมออกหู  เด็กหนุ่มคนนั้น อายุประมาณสิบเจ็ด สีหน้าท่าทางหวาดกลัว  เจอร์รี่ชะโงกหน้าเข้าไปชิดใบหน้าของอีกฝ่ายหนึ่ง เอ่ยพูดเสียงเบาเสียจนฉันไม่ได้ยินคำพูดของเขา ทั้งๆ ที่บรรยากาศรอบตัวเราเงียบสงัด                     ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น เขาปล่อยมือจากอกเสื้อ แล้วเด็กหนุ่มอันธพาลก็ค่อยๆ ขยับตัวกลับเข้าไปนั่งในรถ เพื่อนคนขับถอยห่างอย่างระมัดระวัง ตีอ้อมรถของเรา ก่อนที่จะขับออกไป เจอร์รี่เดินกลับเข้ามาในรถ นั่งนิ่งชั่วครู่ หายใจแรงๆ                     "คุณไปพูดอะไรกับเขาคะ" ฉันถาม                     สายตาที่มองมานั้น มีแววละอายนิดๆ "ผมบอกเขาว่า ผมเป็นตำรวจที่ออกเวรอยู่"                     "โชคดีนะ ที่เจ้าเพื่อนคนขับ ไม่ชักปืนขึ้นมายิง ฆ่าเราทั้งสองคนทิ้ง" ฉันว่า แต่ตื่นเต้นไปกับเหตุการณ์                     เขายิ้มเขินๆ "ตอนแต่งงานกัน คุณก็รู้ว่าผมมีจุดอ่อนกับหญิงชรา"                     ฉันคงรักเขามากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว . . . (แก้ไขตัวสะกด) แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 50 00:08:30 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 00:41:05 แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 00:32:19 จากคุณ : 'ณวรา' - [ 16 ต.ค. 50 00:06:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 . . .                     สถานที่อยู่ที่ให้ไว้ในหมายเรียกนั้น กลายเป็นอาคารสำนักงานใหม่สูงสามชั้น ตั้งอยู่บนถนนแถบชานเมืองเดนเวอร์ที่เป็นถิ่นของฉัน  มีป้ายติดอยู่เพียงป้ายเดียวที่เห็นเด่นชัดและอ่านได้ว่า "เดอะ รัสตี้ เนล ผับ แอนด์ กริลล์" เราหาห้องตามหมายเรียกจนพบ บรรยากาศภายในทำให้นึกถึงห้องเอนกประสงค์ของโรงเรียนมัธยมปลาย  ฉันเกือบนึกไปว่า เดี๋ยวก็จะเห็นเน็ตวอลเล่ย์บอลขึงอยู่อีกฟากหนึ่งของห้อง หรือมีโต๊ะแบบพับได้ วางโดนัทเต็มไปหมด พร้อมกับเครื่องต้มกาแฟขนาดใหญ่ติดตั้งอยู่ด้วย                     แสงสว่างมาจากหลอดนีออนที่ดูอมเขียว และช่องแสงเล็กๆ ที่ด้านบนของผนังห้องสีขาวนวล  ตรงกลางพื้นห้องที่ปูด้วยเสื่อน้ำมัน มีโต๊ะทำงานทำจากโลหะตั้งอยู่ ซึ่งดูราวกับเกาะเล็กๆ ที่ตั้งอยู่กลางทะเลใหญ่  และหลังโต๊ะก็มีชายสวมสูทสีเทานั่งทำงาน บนโต๊ะมีป้ายพลาสติกบอกชื่อและตำแหน่งว่า มิสเตอร์โนลัน โธมัส ผู้ตัดสินประจำเขตศาลอาราปาโฮเคาน์ตี้                     ฉันต้องกลั้นเสียงหัวเราะอย่างเต็มที่ นี่เรามาแข่งมวยปล้ำแทนขอหย่ากันหรือยังไง ถึงต้องมีผู้ตัดสินมาชี้ขาด?                     มิสเตอร์โนลัน โธมัสเอ่ยถามว่า มีเรื่องแบ่งทรัพย์สินต้องตกลงกันหรือไม่ สามีของฉันที่กำลังจะขาดจากการเป็นสามีนั้น หยิบเอกสารที่โนตารี พับลิกได้รับรองมาแล้ว ยื่นส่งให้ แล้วมิสเตอร์โนลัน โธมัส ก็ถามต่อว่า เราคือนายเจอร์รี่ ซี ไรอัน และนางจูดิธ ดี ไรอัน ตามที่ได้ระบุไว้ในคำร้องขอหย่าหรือไม่ และเราทั้งคู่แน่ใจแล้วใช่ไหมว่า ในการแต่งงานใช้ชีวิตคู่ร่วมกันนั้น ความสัมพันธ์ของเรา "ได้ขาดจากกัน จนไม่สามารถกลับไปคืนดีได้แล้ว"                     เราสองคนตอบเสียงเบาๆ แต่หนักแน่นว่า แน่ใจ และแล้วมิสเตอร์โนลัน โธมัส ก็ลงชื่อ ประทับตราสำคัญ พร้อมกับประกาศว่า เราได้หย่าขาดจากกันเรียบร้อยแล้ว ภายในสิบนาที ทุกอย่างก็เสร็จสิ้นสมบูรณ์                     ถึงจะพยายามมากเพียงใด แต่ใจก็อดประหวัดถึงงานแต่งงานของเราไม่ได้ - วางแผนกันนานนับหลายเดือน แต่ก็ยังมีเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นจนได้                     วิกกี้ เพื่อนเจ้าสาว ออกไปเที่ยวกับเพื่อนเจ้าบ่าวหลังจากเสร็จการซักซ้อมพิธีงาน กว่าหล่อนจะกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาตีสามของวันรุ่งขึ้น แล้วยังเมาหัวทิ่มจนยืนไม่ไหวเสียอีก ต้องคลานเข้าบ้าน  แล้วระหว่างที่เดินทางจากบ้านพ่อแม่ของฉันไปยังโบสถ์ที่ทำพิธี ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าลืมใส่รองเท้า ยังมีอลันที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวอีกคน เกิดเป็นลมหมดสติในห้องของบาทหลวงไม่กี่นาทีก่อนที่เจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าบ่าวต้องเข้าไปยืนประจำที่หน้าแท่นบูชา  ท้ายสุด แขกสาวท้องแก่ที่มาจากทางเหนือของรัฐจอร์เจีย ปวดท้องได้เวลาคลอดกลางงานเลี้ยงรับรอง - กลับเป็นเหตุการณ์เหล่านี้ที่ฉันจำได้ฝังใจ ไม่ใช่คำปฏิญาณต่อกันที่เราต่างเขียนขึ้นอย่างลำบากลำบน  ไม่ใช่สายตาที่เขามองดูฉันยามที่สวมแหวนให้ งานพิธีในโบสถ์เป็นเพียงแค่แวบหนึ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเท่านั้นเอง                     เจ้าพนักงานศาลเดินมาส่งเราที่ประตูห้อง พร้อมกับแจ้งให้ทราบว่า จะส่งสำเนาคำสั่งศาลให้เราคนละฉบับทางไปรษณีย์ภายในสามสิบวัน แล้วก็ปิดประตูตามหลัง ในขณะที่อดีตสามีและฉันยืนอยู่เพียงแค่สองคนที่ทางเดินหน้าห้องที่ว่างเปล่า พร้อมกับกลายเป็นตัวเลขอีกสองหน่วยที่เพิ่มขึ้นในสถิติการหย่าร้าง                     ฉันเผยอปากพูดสิ่งแรกที่คิดได้ "หิวจังค่ะ"                     "ผมก็ด้วย" เขาพยายามยิ้ม แต่ดูเฝื่อนเสียเหลือเกิน "เราไปเลี้ยงฉลองกันที่ร้านเดอะ รัสตี้ เนล ดีมั้ย"                     มันเป็นอาหารกลางวันที่ใช้ได้ทีเดียว  รสชาติดี และเราก็พูดคุยกันด้วยดี ไม่มีคำใดเอ่ยให้กระทบกระเทือนความรู้สึกของอีกฝ่ายหนึ่ง เหมือนเพื่อนเก่าสองคนพูดคุยเล่าเรื่องราวของตัวเองก่อนที่จะจากกันไป มากกว่าที่จะเป็นการอำลาของคนรักที่กำลังจะพรากจากกันเสียอีก เขาเล่าให้ฟังว่า กำลังจะเดินทางกลับไปซานดิเอโก้ในฤดูร้อนนี้ และคิดว่าจะแต่งงานกับแครอล เพื่อนสาวที่คบกันอยู่ที่นั่น  ข่าวนี้ไม่ได้ทำให้ฉันแปลกใจ  แต่เมื่อเขาเอื้อมมือข้ามโต๊ะ เอาผ้าเช็ดปากแตะแก้มของฉัน  ฉันถึงได้รู้ตัวว่า น้ำตากำลังไหลริน และตัวเขาเอง ก็น้ำตารื้นขอบตาเช่นกัน                     ในไม่กี่นาที เราต่างก็สลัดความรู้สึกนั้นทิ้ง กลับมาเป็นเหมือนเดิม ทานอาหารจนเสร็จเรียบร้อย                     "เป็นงานฉลองที่ไม่เลวนะ" ฉันเอ่ยขึ้น น้ำเสียงปกติ "แต่ฉันต้องกลับไปทำงานให้ทันก่อนบ่ายโมงครึ่งค่ะ"                     เขาส่งสัญญาณให้พนักงานเสิรฟ์ และจ่ายค่าอาหาร ในขณะที่ฉันคิดว่าเคยเห็นภาพนี้มานับเป็นพันๆ ครั้ง จนเจนตาเจนใจ ภาพที่เขาจะคิดคำนวณค่าทิปได้อย่างง่ายๆ (แต่ฉันต้องยกนิ้วมือขึ้นนับ หรือไม่ก็ควักหาเครื่องคิดเลขจากกระเป๋าถือ) แล้วก็เซ็นชื่อในบัตรเครดิตสลิป                     หลังจากได้อยู่ในห้องที่ปรับอุณหภูมิจนอุ่นเกินพอดี อากาศภายนอกที่เย็นจัดจึงทำให้รู้สึกวูบวาบในอก  เราทั้งคู่ต่างเงยหน้าขึ้นมองเฆมสีเทาหนาทึบที่ปกคลุมด้านหน้าของเทือกเขาร้อกกี้โดยอัตโนมัติ                     "ท่าทางจะมีพายุหิมะอีกแล้วล่ะ" เขาว่า                     "พยากรณ์อากาศว่า จะตกหนักคืนนี้ค่ะ" และลืมไปว่า เขาไม่ใช่คนของฉันที่ต้องคอยดูแลเป็นห่วงอีกต่อไปแล้ว ฉันเอ่ยเตือน "ระวังหน่อยนะคะ ขับรถกลับโบลเดอร์ดีๆ ล่ะ"                     เจอร์รี่เผยอปากราวกับจะพูดอะไรสักอย่าง แต่สิ่งที่เห็นมีเพียงไออุ่นจากลมหายใจเท่านั้น                     เขาแตะข้อศอกฉัน และพาเดินไปยังรถที่จอดไว้อย่างอ่อนโยน                                   ~~~~~~~~~~~~~~~ (:  จบ :) ~~~~~~~~~~~~~~~                                    แปลและเรียบเรียงจาก : เอ เพอร์เฟกต์ เซอร์เคิล - จูดี้ เฮนดริกส์ . . . แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 50 00:10:10 จากคุณ : 'ณวรา' - [ 16 ต.ค. 50 00:12:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . . . เรื่องสั้นนี้ ขอฉีกแนวไปเศร้านิดๆ นะคะ   ในชีวิตจริง มีแบบนี้เยอะมาก รักกันแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้ จากกันทั้งที่ใจยังผูกพัน ถ้าใครเคยอ่านเรื่องนี้ในนิตยสารมาก่อน ก็ขออภัยที่รีรัน เพราะส่วนตัวแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องโปรดเรื่องหนึ่ง อ่านแล้ว ได้อารมณ์ค่ะ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~     ขอขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาแปะโป้ง และ - จะอุดหนุนซื้อ "เคลิฟส เฮาส์"   ถ้าอ่านแล้ว เห็นข้อติ - กรุณาบอกให้รู้ตัวด้วย - จะขอบคุณมากๆ ค่ะ คุณ fire mod-x <>                ขอบคุณอย่างแรงเช่นกันค่ะ - ปกสีส้ม ทำให้รู้สึกเหมือนกับสีของทะเลทรายมั้ยเอ่ย คุณ Canossa <>                   แล้วเก็บชื่อหนังสือนี้ เข้ารายชื่อที่จะซื้อด้วยเปล่าคะ คุณ แอมโบรเซียร์ <>              ขอบคุณค่ะที่แปะโป้ง :) ว่าแล้วก็มาถึงเวลาเฉลยชื่อบุคคลปริศนากันแล้วค่ะ ... แอ่นแอ๊นนนนน... 1.  บุคคลคนนี้ ใครเปิดเข้าไปในสมุดเยี่ยม ก็คงเห็นชื่อแล้วนะคะ - คุณ ninaM ค่ะ      เมื่อสี่ปีก่อน ตอนที่เปิดเว็บใหม่ๆ นั้น นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าคุณนินามจะน่ารักมาก      เข้ามาเจิมสมุดเยี่ยมให้กำลังใจเป็นคนแรก และยังเข้ามาแปะครั้งที่สองอีกครั้งด้วย      ขอบอกว่าปลื้มมากๆ ค่ะ      เห็นคุณนินามไปฟลอเรนซ์มาแล้ว ถ้าคุณอ่านหนังสือ เคลิฟส เฮาส์        เผลอๆ อาจทำให้อยากไปโมร็อกโกบ้างก็ได้นะ สถาปัตยกรรมของชาวมัวร์ - สวย ค่ะ 2.  บุคคคลที่เข้ามาแปะโป้งมากที่สุด นับรวมได้ทั้งสิ้น 88 ครั้งนั้น คือ คุณ scottie นั่นเอง      ขอบคุณค่ะ อยากจะบอกว่าการที่นักแปลได้เห็นนักอ่านเข้ามาแปะโป้งให้นั้น      มันเหมือนกับปั๊มลมปั๊มแรงให้นักแปลมีกำลังใจเพิ่มขึ้น (เพราะในถนนฯ นั้น      คนอ่านจะนิยมอ่านเรื่องประพันธ์มากกว่าเรื่องแปล) แปะเรื่องครั้งใด ก็กลัวว่า      จะไม่มีคนอ่านอะค่ะ (เป็นโรคจิตวิตกง่ะ ) 3.  ผู้ที่ตอบข้อสองก็มีอยู่คนเดียว - คุณเอ่ออ่ะนะคะ - บอกแล้วว่าง่าย อิ อิ อิ ทั้งสามท่าน กรุณาจิ้มอมยิ้ม แจ้งที่จะให้จัดส่งด้วยค่ะ  พอได้หนังสือแล้ว จะส่งให้ทันที ขอให้ทุกคนสนุกกับการได้ซื้อหนังสือดีๆ อ่านกันในงานฯ นะคะ . . . จากคุณ : 'ณวรา' - [ 16 ต.ค. 50 00:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เย้ๆๆๆๆๆ ดีใจๆ แหม ว่าจะไปหาซื้อผลงานพอดี อย่าลืมเซ็นให้ด้วยนะค้า ไม่คิดว่าจะเป็นตัวเอง เพราะคุณณวรามักจะลงกระทู้เดิม คนนี้มักจะลืมไปอ่านน่ะค่ะ ตอนแรกนึกว่าอาจารย์จี อ่านตั้งแต่คำโปรยก็เศร้าแล้ว ทั้งๆ ที่ไม่ได้พรรณาถึงความเศร้า แต่เรื่องนี้ก็เศร้าจริงๆ ทั้งๆ ยังรัก ยังผูกพัน แต่บางทีก็ไม่อาจอยู่ด้วยกันได้ คำแนะนำ สังเกต ไม่มีสระอุค่า .. โคโลราโด ไม่ต้องใส่ไม้โทก็ได้มั้ง แล้วก็โนตารี ผับลิก (มักเจอ พ) ถ้าหาคำไทยเทียบได้น่าจะดี เผื่อคนไม่รู้คำจะเดาไม่ออกค่ะ (อ่านแล้วยังสงสัยหน่อยๆ ว่าตกลงหย่าในรัฐเดียวกัน หรือไปรัฐอื่น แต่โบลเดอร์ก็อยู่โคโลราโดนี่เนาะ) อ๊ายอาย แก้ไขชื่อรัฐค่ะ สลับ ร ล แฮ่ๆ แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 50 01:06:32 จากคุณ : scottie - [ 16 ต.ค. 50 14:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาตามอ่านผลงานของคุณณวราเหมือนเดิมคะ เรื่องนี้เศร้า ๆ นะคะ.... จากคุณ : แอมโบรเซียร์ - [ 16 ต.ค. 50 16:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เครื่องย้อนแรง มีด้วยเหรอ หนังสือที่ว่า ขายแผงเบอร์อะไร โซนอะไรอ่ะ จะได้หาเจอ จากคุณ : Canossa - [ 16 ต.ค. 50 17:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องนี้เศร้า... แต่ยังชอบอยู่ค่ะ เห็นสารคดีเกี่ยวกับมอร็อกโกทางทีวีแล้ว กิเลสเกี่ยวกับหนังสือเริ่มก่อตัว แต่ไม่ได้อยู่กรุงเทพฯ ก็เลยไม่ได้ไปงานหนังสือ โนตารี พับลิก ถ้าแปลตามภาษากฎหมาย คือ พนักงานรับรองเอกสาร เป็นบุคคลที่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายให้รับรองเอกสารราชการค่ะ แต่ขออนุญาตถามนิดนะคะว่า ผู้ตัดสินประจำเขตศาล มาจากคำว่าอะไร จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 16 ต.ค. 50 18:12:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบตั้งแต่ชื่อเรื่อง ^ ^ เรื่องนี้มาแบบเรื่อยๆ  แต่บรรยากาศนี่ถึงจะดูง่ายๆ แต่มันเศร้าจนรู้สึกได้แฮะ แอบหวังว่าจะไม่หย่ากัน  แต่ความจริงเป็นยังไงก็คงต้องว่าไปตามนั้น  สิ่งที่เหลือทิ้งไว้ให้ คือ ความผูกพันและความทรงจำ จะรอติดตามเรื่องต่อๆไปนะครับ จากคุณ : Lady Virago - [ 17 ต.ค. 50 23:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หวาๆๆ ดีใจ ได้หนังสือน่าอ่านไม่รู้เนื้อรู้ตัว (แต่ตอนนี้รู้ตัวแล้ว แหะ) ้อยากไปโมร็อกโกนะครับ ชอบ สวย หลากหลายดี และอยากอ่านเล่มนี้มากๆๆๆ ขอบคุณล่วงหน้านะครับ (เดี๋ยวขอจิ้มอมยิ้มไปนะครับ ขอบคุณคร้า้บ) จากคุณ : ninaM - [ 18 ต.ค. 50 12:00:13 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คคห. 7 เขาเอามาจากคำว่า County Margister หรือเปล่าหว่า? (ไม่แน่ใจ ภาษาประกิดอ่อนแอ T T) เรื่องนี้เศร้าเหงาๆ ดีแท้ครับ โมร็อคโกอยากไปเที่ยวมากกกกกก แต่คงอีกนานกว่าจะได้ไป จากคุณ : waidhaya - [ 18 ต.ค. 50 15:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 . . . คุณ scottie <>            ได้ค่ะ จะจัดการแปะลายนิ้วมือให้ :)                                สายตาสมเป็นนักอ่านตัวยงเลย ทั้งเรื่องมีสะกดหลุดอยู่สองแห่งที่ไม่ได้แก้ไข                                ไม่พลาดคุณ scottie สักแห่งเดียว - ได้ทำการคัดตัวสะกดหนึ่งเที่ยว                                แล้วก้อปแปะๆ ไปร้อยเที่ยวแล้วค่ะ                                เรื่อง notary public นั้น สองจิตสองใจอยู่พอประมาณว่าจะใช้อะไรดี                                เพราะในความเป็นจริง โนตารี พับลิก คือทนายที่ได้รับอนุญาต                                ให้ทำการรับรองความถูกต้องของเอกสารต่างๆ ได้                                ถึงราชบัณฑิตยสถานจะกำหนดคำจำกัดความไว้ว่า พนักงานรับรองเอกสาร ก็ตาม                                แต่ในเมืองไทย เราไม่มีพนักงานที่ว่านี้ มีแต่หน่วยงานราชการที่ทำให้ได้                                กับทนายตามสำนักงานกฎหมายต่างๆ ที่ขึ้นทะเบียนกับสภาทนายความแล้ว                                ถ้าใส่ พนักงานรับรองเอกสาร ลงไป - มันคงไม่ตรงความหมายที่แท้จริง                                และถ้าจะใส่ว่า ทนายรับอนุญาตให้รับรองความความถูกต้อง ฯลฯ ก็ยืดเยื้อเกินไป                                เมื่อเห็นว่า มีการใช้ทับศัพท์กันเลยว่า โนตารี พับลิก กันพอสมควร จึงได้ตัดสินใจใช้ค่ะ                                คราวหน้า หากเจอคำพวกนี้อีก คิดว่า จะใส่ *หมายเหตุ ไว้ด้วย น่าจะดีกว่า                                คุณ scottie เห็นด้วยมั้ยคะ หรือจะแนะนำอย่างอื่นที่เห็นว่าน่าจะดีกว่านี้ คุณ แอมโบร์เซีย <>      ขอบคุณมากที่ตามอ่านมาตลอดค่ะ /\ :) คุณ canossa <>          ขออภัยค่ะ ขออภัย เขียนสลับคำกันไปหน่อย                                 ความจริงต้องเป็น เครื่องกลแรงย้อน (perpetual motion machine) ค่ะ                                เดี๋ยวจะขึ้นไปแก้ไขให้ถูกต้อง                                หนังสือที่ได้แปลคือ "เคลิฟส เฮาส์" ของสำนักพิมพ์สันสกฤต บูธ  I 02 แพลนนารี่ฮอล์ ค่ะ คุณ ปิยะรักษ์ <>         ผู้ตัดสินประจำเขตศาลอาราปาโฮเคาน์ตี้ มาจาก Arapaho County Court Referee ค่ะ                                ตรงจุดนี้ ก็เป็นอีกที่หนึ่งที่ทำให้คิดอยู่นานเช่นกัน                                เพราะ Referee คือผู้ที่ได้รับมอบอำนาจจากศาลให้กระทำหน้าที่อย่างใดอย่างหนึ่ง                                จะว่าไป ก็คือกึ่งๆ เจ้าหน้าที่ศาล ก็คงได้หรือเปล่าคะ                                แต่จุดที่ทำให้เกิดความลำบากก็คือ วรรคต่อมานั้น                                ที่ฝ่ายหญิงนึกขำกับคำว่า "Referee"                                เพราะมักจะเห็นมันใช้คู่กับกีฬามวยปล้ำ มากกว่าใช้กับเจ้าหน้าที่ศาล                                ดังนั้น ถ้าจะใช้คำว่าเจ้าหน้าที่ศาล ก็นึกไม่ออกว่าจะเล่นมุกกับอารมณ์ขันของเธอยังไง                                จะแปลคำแรกให้ตรงตามจริง ก็จะเล่นมุกคำที่สองไม่ได้                                ถึงได้คิดว่า ถ้าเลี่ยงไปใช้ "ผู้ตัดสิน" แทน ก็น่าจะลงตัวทั้งสองกรณีค่ะ                                คุณปิยะรักษ์มีข้อแนะนำบ้างมั้ยคะ ยินดีรับฟังอย่างยิ่งค่ะ คุณ Lady Virago <>     ขอบคุณค่ะ - ขอเปิดเผยความจริงให้ทราบว่า                                 ชื่อเรื่องชื่อนี้ ใช้เวลาคิดมากกว่าเวลาที่ใช้ไปในการแปลเสียอีกค่ะ                                 คิดอยู่หลายชื่อ แต่มันไม่ได้บรรยายกาศของเรื่อง จนฝันไป ถึงได้ชื่อเรื่องนี้ :) คุณ ninaM <>            อิ อิ อิ กำลังนึกว่า คุณจะเข้ามาอ่านไหมหนอ                                 ต้องขอเวลา กรุณารอหน่อยนะคะ แล้วจะส่งให้ :) คุณ waidhaya <>       ระหว่างที่แปลไป ก็ต้องค้นหาข้อมูลไปด้วย ถึงได้พบว่า                                โมร็อกโกเป็นประเทศที่น่าเที่ยวมากๆ ค่ะ                                ศิลปะและสถาปัตยกรรม เป็นอะไรที่น่าทึ่งมากๆ และหลากหลายจริงๆ                                ขอเป็นกำลังใจ ให้คุณได้ไปสมอยากค่ะ :) . . . จากคุณ : 'ณวรา' - [ 18 ต.ค. 50 23:59:55 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยค่ะว่าเขียนทับศัพท์ แล้วใช้ดอกจันทร์เอา แม้กระทั่งคำที่คุณปิยะรักษ์ถาม ก็ทำได้ค่ะ บอกไปเลยว่ามีการเล่นคำต่อ (แล้วบก.เขาคงดูความต่อเนื่องเอง ถ้าไม่มีเชิงอรรถก็เข้าใจได้ เดี๋ยวเขาก็เอาออกเองแหละค่ะ แบบว่าเป็นพวกชอบอ่านเชิงอรรถ ได้ความรู้เยอะดี :) ) จากคุณ : scottie - [ 19 ต.ค. 50 02:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ เข้าใจแล้ว :) แล้วก็มายกมือแสดงตัวเป็นคนชอบอ่านเชิงอรรถอีกคน เห็นด้วยกับคุณ scottie ว่า เขียนทับศัพท์แล้วใส่เชิงอรรถก็ดีค่ะ เพราะตำแหน่งบางอย่างในบ้านเราไม่มี อย่างเช่น sheriff ที่บ้านเราแปลว่านายอำเภอ จริง ๆ แล้วไม่ใช่นายอำเภอ เขียนทับศัพท์ไปเลย แล้วขยายความทีหลังในเชิงอรรถน่าจะเข้าใจง่ายกว่า สำหรับโนตารี พับลิกนี้ ถึงจะทำงานด้านกฎหมายแต่ไม่ใช่ทนายความนะคะ เพราะเป็น officer ไม่ใช่ attorney ถึงจะจบกฎหมาย เป็น lawyer มาก็ตาม เข้าใจว่าของราชบัณฑิตจะแปลเอาตามความหมายใน Black's Law Dictionary ว่า "A person authorized by a state to administrater oaths, certify documents, attest to the authenticity of signatures, and perform official acts in commercial matters." ซึ่งจะเห็นได้ว่างานหลักของโนตารี พับลิก คือ การรับรองเอกสาร ถ้าส่วนตัวจริง ๆ เห็นว่า พนักงานรับรองเอกสาร ก็น่าจะใช้ได้ค่ะ ส่วน Referee เป็นเจ้าหน้าที่กึ่งตุลาการ (parajudicial officer) ถูกแล้วค่ะ เป็นผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งจากศาลในการไต่สวนคดีบางอย่าง หรือ ช่วยทำหน้าที่ในการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท (dispute resolutions) โดยเน้นไปที่ข้อเท็จจริงมากกว่าข้อกฎหมาย จะว่าเป็นผู้ช่วยตุลาการก็ได้ แต่ถ้าจะให้แปลเป็นผู้ไต่สวนมันก็ไม่เข้ากับเนื้อเรื่องจริง ๆ แหละ ^ ^" * แก้ไขที่พิมพ์ผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 50 14:06:20 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 19 ต.ค. 50 14:00:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณอีกครั้งค่ะ สำหรับคำแนะนำ ใน "เคลิฟส เฮาส์" นั้น คงสมใจคุณ scottie เพราะเต็มไปด้วยเชิงอรรถมากๆ จนมีผู้อ่านถามมาว่า เสียเวลาไปหาข้อมูลนานแค่ไหน ... ฮา กลับมาเรื่อง Notary Public ต่อสักนิด - ขอบคุณคุณปิยะรักษ์ค่ะ ที่อธิบายมาชัดเจน ขออภัยที่เขียนว่าเป็น ทนาย เพราะส่วนตัว จะคุ้นกับระบบของอังกฤษมากกว่าอเมริกา จึงเผลอนึกไปว่า จะเหมือนกัน เพราะสำหรับระบบอังกฤษ  ส่วนใหญ่ ผู้ที่ทำหน้าที่ โนตารี พับลิก จะเป็นทนายกัน (lawyer ก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องเป็น solicitor ด้วย) และในเมืองไทย ก็เช่นกัน ซึ่งไม่เหมือนกับที่อเมริกา - คราวหน้า จะตรวจให้แน่ใจค่ะ ส่วนเรื่อง sheriff นั้น ส่วนตัวแล้ว ถ้าเจอคำนี้ ก็คิดว่าคงไม่ทับศัพท์ แต่จะใช้คำว่า นายอำเภอ และใส่เชิงอรรถอธิบายเพิ่มเติม ให้ทราบว่าทำหน้าที่อะไร เพราะต่างสถานที่ ก็ต่างหน้าที่กันไป เช่นถ้าของอเมริกา ก็จะเป็นผู้รักษากฎหมาย   ในอังกฤษ จะทำหน้าที่เป็นผู้แทนของคิงและ/หรือควีนในพิธีการต่างๆ ในสก็อตแลนด์ ก็จะกลายเป็นผู้พิพากษาสูงสุดในแต่ละมณฑล อะไรประมาณนี้ค่ะ -  ไม่เช่นแล้ว ถ้าทับศัพท์ ก็จะประดักประเดิด เพราะคำ "เชริฟ" ยังไม่ใช้ทับศัพท์กันในเมืองไทยสักเท่าใด และ - แหะแหะ -  คงโดน บ.ก.แก้กลับมาแน่ๆ ค่ะ :( จากคุณ : 'ณวรา' - [ 21 ต.ค. 50 17:57:21 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กลับมาดูอีกที รับทราบค่ะ ว่าไงว่าตามกันเนอะ :) บังเอิญเรื่องนี้เกิดขึ้นในอเมริกา ก็เลยทัก ๆ ถาม ๆ ดู ถ้าเป็นระบบอังกฤษก็ขอตัวเหมือนกันค่ะ เพราะคุ้นระบบของอเมริกามากกว่า จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 21 ต.ค. 50 19:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 บังเอิญผ่านมาระหว่างหาข่าวเรื่องการเก็บ/เซ็นเซอร์หนังสือตอนนี้ เห็นชื่อคุณณวราเลยคลิกมาอ่านค่ะ ไม่เจอกันหลายปีเลยเนอะ.. เรื่องนี้แอบเศร้าจัง T-T จากคุณ : หนอนน้อย - [ 22 ต.ค. 50 20:15:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อืม เป็นเพอร์เฟกต์ เซอร์เคิล หรอก แต่ทำไมเพอร์เฟกต์แล้วยังรู้สึกเศร้าๆ โหวงๆ อยู่ลึกๆ นะ จากคุณ : suk - [ 28 ต.ค. 50 21:50:41 A:222.123.132.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 เศร้าแบบอบอุ่นครับ......... จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 31 ต.ค. 50 11:00:41 ]