สวัสดีครับ
ก่อนอื่นก็ต้องขอขอบคุณสหายบางท่านที่ได้ทวงนิทานของข้าพเจ้า
จริง ๆ แล้วไม่ได้หายไปไหน เพียงแต่ไม่ค่อยมีเวลาเข้าถนนเหมือนแต่ก่อน เขียนเสร็จก็จับยัดลงบล็อกไปก่อนแหะ ๆ เพราะว่ามันยังไม่ถึงตอนสำคัญนั่นล่ะจ้า
ไหน ๆ ก็ถูกทวงก็ขอเอาตอนล่าสุดมาลงละกัน เดี๋ยวจะย่อเรื่องไว้ให้กันลืม
--------------------------------------------------
เรื่องย่อสำหรับผู้ทวงนะ ไม่ทราบว่าอ่านไปถึงไหนแล้ว
นิทานดอยนรก บท 1-4
ตัวละครหลัก
ธฤติ -- พระเอกรูปงามผู้มาตามหาเหล็กไหลบนดอยนรก ได้หลงรักนางน้อบเบ้อ ลูกสาวจ้าวป่า และอยู่ด้วยกันในดอยนรก
สุพัต -- ตัวร้าย ผู้เป็นเพื่อนรักของธฤติ สุพัตเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์หลงอยู่ที่ตีนเขา อาจารย์ให้ไปเข้าเฝ้าองค์ฮ่องเต้ ณ แผ่นดินใหญ่ ให้ทำราชการหาเหล็กไหลในตำนาน หากสำเร็จจะได้เป็นราชเขย สุพัตพึงพอใจมาก จึงขอกองกำลังไปดอยนรก แต่ทว่า จ้าวป่าดอยนรก ก็คือ ธฤติเพื่อนรักนั่นเอง จึงเกิดการรบพุ่งกันขึ้น
ยิ้มแย้ม -- พระรอง ยิ้มแย้ม เป็นเพื่อนรักของธฤติและสุพัต ทั้งสามได้สาบานเป็นเพื่อนรักกันในสวนบ๊วยเมื่อครั้งยังเด็ก ยิ้มแย้มฝึกวิชาเวทย์กับพระฤาษีที่ตีนเขาใหญ่ จนมีตาทิพย์ ครั้นพอรู้ว่าเพื่อนรักทะเลาะกัน จึงขึ้นไปยังดอยนรกเพื่อหยุดทั้งสอง
น้อบเบ้อ -- นางเอก น้อบเบ้อเป็นลูกสาวจ้าวป่าชโรเด้อ ชโรเด้อถูกโจรป่าฆ่าตาย โจรป่า้ต้องการข่มขืนน้อบเบ้อ แต่ธฤติช่วยไว้ ทั้งคู่จึงได้เป็นผัวเมียกัน ธฤติก็ได้เป็นจ้าวป่าตั้งแ่ต่นั้นมา
สุภาวดี -- นางรอง สุภาวดีเป็นนางในผอบที่ฤาษีเสกให้เดินทางไปกับยิ้มแย้ม นางเป็นเมียยิ้มแย้มเมื่อชาติที่แล้วแต่ทำกรรมไว้มาก จึงต้องรอสามีอยู่ที่ภพอื่น ฤาษีเห็นว่าหากยิ้มแย้มไปดอยนรกจะเกิดภัยพิบัติเพราะสตรีนางหนึ่ง จึงเสกนางสุภาวดีไปแก้ไข
นิทานดอยนรก บท 3-5
สุพัตต้องการรู้เรื่องเหล็กไหล จึงบุกเข้ายึดเหมืองเหล็ก ณ ดอยนรก และขับไล่ชาวดอยออกจากเหมือง และได้กักขังนางน้อบเบ้อไว้ ธฤติและชาวดอย ก็ได้ไปซุ่มซ่อนตัวอยู่ที่ป่า มิรู้ว่าจะทำอย่างไรดี พอดียิ้มแย้มเพื่อนรักได้มาหาเพื่อนจึงรู้เรื่องราวทั้งหมด ยิ้มแย้มไกล่เกลี่ยธฤติได้แล้ว ก็ไปหาสุพัตเพื่อไกล่เกลี่ย แต่ถูกเพื่อนรักรังแก หยาบหยามต่าง ๆ นานา จึงแสดงฤทธิ์ลักนางน้อบเบ้อกลับมาให้ธฤติ เป็นการหักหน้าสุพัต
ยิ้มแย้มวางแผนแย่งเหมืองเหล็กคืนเพื่อให้สุพัตจนมุม แต่การที่จะชนะสุพัตได้นั้น จะต้องพึ่งสตรีสามนางผู้มากฝีมือ ก็คือ นางชูสเต้อ ผู้เปรื่องปราด นางอัลเบรค แม่มดแห่งขุนเขา และนางไพเกิต นักรบแห่งป่าใหญ่ นางทั้งสามเป็นเพื่อนรักของนางน้อบเบ้อ ยิ้มแย้มให้ธฤติออกเดินทางตามหานางทั้งสาม เมื่อนางทั้งสามเห็นธฤติก็หลงรัก ธฤติได้นางทั้งสามเป็นเมีย และทำสงครามชนะสุพัตได้เหมืองเหล็กคืนมาผาสุก
นิทานดอยนรก บท 6
ทางฝ่ายสุพัตก็คิดจะหาทางแก้แค้นคืนให้ได้ ส่วนทางน้ิอบเบ้อนั้นก็ต้องการจัดการพวกโจรให้สิ้นซาก จึงได้ส่งจดหมายขอกำลังพลไปทั้งเยอรมัน แต่ทว่า ไร้ผล ผู้ที่มาบนดอยนรกมีแต่กลุ่มแขกและคนดำที่ถูกขับไล่มาเท่านั้น นางโซฮาห์ หัวหน้าชาวแขก และนางนีน่าหัวหน้าคนดำ ยกพลขึ้นดอยนรกหวังฆ่านางไพเกิต แต่ถูกธฤติจับทำเมียเสียก่อนและนำไพร่พลไว้ใช้งาน
ทางด้านสุพัต มีสาวงามนางซ่งโบฉาดได้หลงรักสุพัต และตามตื๊อหวังให้สุพัตใช้แผนไส้ศึกหมวยเก้าสิบเก้านางเพื่อเอาหน้า นางตื๋อหนักเข้า สุพัตจึงรำคาญ ไล่นางทั้งร้อยเข้าป่าไป หมวยน้อยร้อยนางพบธฤติเข้า ธฤติก็ถูกใจเกี้ยวมาทำเมียทั้งร้อยคน
น้อบเบ้อวางแผนจะทำการศึกแตกหักในครั้งนี้แต่ยิ้มแย้มห้ามไว้ เพราะจ้าวป่าตอนนี้จะมีเคราะห์ แต่ธฤติไม่ฟัง ยิ้มแย้มจึงจำใจยกทัพไปต่อกรกับสุพัต ผลเป็นไปตามคาดชาวดอยแพ้ย่อยยับด้วยแผนอันแยบยลของสุพัต ยิ้มแย้มใช้มนต์ไฟกั้นไว้ไม่ให้พวกโจรลุกไล่ ธฤติคิดว่าเพื่อนทรยศจึงขับม้าฝ่าหมอกไป แต่ทว่าดันหลงไปอยู่อีกมิติซะงั้น
นิทานดอยนรก บท 7
นางนาตาลี ซึ่งเป็นนางไม้อยู่ในดอยนั้นเห็นธฤติก็หลงรัก จึงจับมาทำสามี วัน ๆ ให้ร่วมรักกันอย่างเดีย ส่วนทางยิ้มแย้มนั้นเห็นเหตุการณ์บานปลายก็ท้อใจ ซ้ำยังหลงรักนางน้อบเบ้อ จึงคิดกลับอโยธยา แต่นางน้อบเบ้อห้ามไว้ ยิ้มแย้มไม่อาจหักห้ามใจได้ สุดท้ายยิ้มแย้มกับนางน้อบเบ้อก็ได้เสียกัน
ยิ้มแย้มเมื่อได้กับนางน้อบเบ้อนั้นก็ไม่สนใจนางสุภาวดี สร้างความน้อยใจให้กับนางเป็นยิ่งนัก นางโศกเศร้าก็เดินเหม่อไปที่หน้าผาอยู่เป็นประจำ
ทางสุพัตต้องการสืบข่าว ก็ขี่ม้าไปแต่เพียงผู้เดียว พบนางสุภาวดีเข้าก็หลงรักถึงกับเหงื่อไคลไหล นางสุภาวดีเห็นขำขันนึกว่าคนเสียสติ จึงเอาผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้ และให้ผ้าเช็ดหน้านั้นไว้ สุพัตตื่นเต้นถึงกับสลบไปเลยทีเดียว วันหนึ่ง สุพัตไปที่หน้าผาแห่งนั้นหวังจะพบนางอันเป็นที่รัก พบนางกำลังจะกระโดดผาฆ่าตัวตาย จึงเข้าช่วยนางไว้ ครั้นนางรู้ว่าชายผู้ที่ช่วยนางคือสุพัต ก็ต่อว่าเป็นการใหญ่ เพราะเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะสุพัต ด้วยความรักสุพัตจึงคิดหาทางแก้ไขเพื่อช่วยนาง
สุพัตยกทัพใหญ่เจรจาหย่าศึกกับยิ้มแย้มและจะกลับอโยธยาตามสัญญา แต่ยิ้มแย้มกลับผิดคำสัญญาด้วยหลงรักนางน้อบเบ้อ ทำให้สุพัตโกรธมากจึงฝ่าทัพตามหานางสุภาวดี โดยเสนาทั้งสองห้ามมิให้กองกำลังไปช่วยสุพัต เนื่องจากสุพัตห้ามไว้แต่แรก สุพัตจึงฝ่าทัพกองกำลังนับหมื่นแต่เพียงผู้เดียวจนพบนางสุภาวดี จึงมอบผ้าเช็ดหน้าซึ่งมีโศลกปลอบใจให้นางสุภาวดี และยกทัพกลับไปด้วยความคับแค้น
ครั้นเสร็จศึกยิ้มแย้มเห็นผ้าเช็ดหน้านั่นเข้าก็โกรธแค้นนางสุภาวดี จึงจับนางสุภาวดีขังไว้ในผอบ ส่วนสุพัตก็ยังคงรอนางสุภาวดีอยู่ ณ ที่เดิม แต่ก็ไม่เห็นแม้เพียงเงา
เวลาผ่านไป เมียธฤติทั้งร้อยหกนางก็คลอดลูก ซึ่งบรรดาเมียนั้นได้ตั้งครรภ์ก่อนที่ธฤติจะหลงป่า ทุกคนคลอดลูกเป็นหญิงเว้นแต่เพียงนางน้อบเบ้อที่ได้ลูกเป็นชาย ยิ้มแย้มตั้งชื่อลูกน้อบเบ้อว่าก้องเกียรติ และหลงหลานดั่งลูกตน กลายเป็นพ่อบุญธรรมไปซะงั้น เมื่อก้องเกียรติอายุได้สิบปีก็หนีแม่และพ่อ ไปเที่ยวป่าก็พบสุพัตรอนางสุภาวดีอยู่ จึงถามเรื่องราว สุพัตโกหกก้องเกียรติว่าชื่ออางู้ และรอนางอันเป็นที่รักมาสิบปีแล้ว
ก้องเกียรติได้ยินเรื่องนางสุภาวดีก็บอกให้สุพัตตัดใจ เพราะพ่อเคยเล่าให้ฟังว่า นางสุภาวดีเป็นหญิงหลายใจเที่ยวคบชู้ ให้ก้องเกียรติจำไว้ว่า อย่าได้คบผู้หญิงประเภทนี้และให้ผ้าเช็ดหน้าชู้ ไ้ว้ดูต่างหน้า ก้องเกียรติยื่นผ้าเช็ดหน้าให้สุพัต ซึ่งผ้าเช็ดหน้านั้นก็คือผ้าเช็ดหน้าที่สุพัตให้นางสุภาวดีนั่นเอง
สุพัตเศร้าเสียใจมาก คิดไม่ถึงว่าสิ่งที่ตนรอนั้นคือความว่างเปล่า แต่ด้วยความที่รักนางสุภาวดีหมดใจ จึงก่อหลุมศพขึ้น และมาอยู่เป็นเพื่อนนางสุภาวดีอยู่ข้างหลุมศพ และได้สัญญากับนางว่า จะแก้แค้นธฤติและยิ้มแย้มให้จงได้ สุพัตได้แต่งเพลงให้นางสุภาวดี และบอกกับนางสุภาวดีบนฟากฟ้าว่า " ไม่ว่าน้องจะตายกลายเป็นผีอยู่สวรรค์ ณ แห่งใด จงลงมาฟังเพลงที่พี่แต่งให้นี้ด้วยเถิด "
ปล. เรื่องราวทั้งหมดเป็นบทกลอน อ่านได้ใน blog นะครับ
คอยอ่านนิทานดอยนรก 7-15 นะครับ
แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 16:07:52
แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 16:04:33
แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 13:55:53
แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 13:53:00
จากคุณ :
ย.ยิ้มแย้ม 
- [
16 ต.ค. 50 13:52:28
]
บทเพลงของสุพัต ( นิทานดอยนรก 7-15)
