กาลครั้งหนึ่ง มีเต่าและกระต่าย ได้ตกลงกับว่าจะทำการวิ่งแข่งกัน และการแข่งขันนั้นก็ ได้มีควายตัวหนึ่งได้ขอเข้าร่วมด้วย
การแข่งขันได้เริ่มต้นขึ้น กระต่ายก็ได้ออกวิ่งนำไปอย่างไม่รีรอใคร ออกวิ่งนำจนทิ้งทั้งสองอย่างไม่เห็นฝุ่น แล้วกระต่ายก็ลำพองใจที่สามารถทำระยะห่างอย่างเหนือชั้น จนทำให้เกิดความประมาท แล้วก็ ตัดสินใจที่จะนอนหลับใต้ต้นไม้ ด้วยความคิดที่ว่าไม่มีทางที่ทั้งสองจะไล่ตามตนเองทัน และถึงแม้ว่าจะ๔กไล่ตามทัน หรือถูกแซงกระต่ายก็ยังมีความเชื่อในศักยภาพของตนที่จะกลับมานำได้อีกในไม่ช้า
เต่าเอง เมื่อเริ่มการแข่งขันก็ได้ออกเดินไปเรื่อยๆ ถึงแม้จะช้าแต่ทว่าก็ไม่ยอมที่จะหยุดเดินลงแม้แต่ก้าวเดียว ทั้งนี้เต่าเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการไปให้ถึงเส้นชัย ถึงแม้ว่าจะแพ้กระต่าย แต่นั่นก็จะเป็นการพ่ายแพ้ที่ตนเองได้ทำอย่างสมภาคภูมิ เต่าก็เดินไปอย่างไม่ย่อท้อ ไม่ได้สนใจว่ากระต่ายจะหนีตนเองไปถึงไหนแล้ว หรือกระต่ายจะไปนอนหลับอยู่แถวๆไหน
ส่วนทางด้านควาย กลับเดินไปแทะเล็มหญ้าที่ข้างทางตรงจุดเริ่มต้นอย่างไม่แยแสใยดี ด้วยความลำพองใจที่ตนเองมีร่างกายที่อุดมสมบูรณ์กว่าสัตว์ทั้งสอง ตนจะแซงสัตว์อื่นๆเมื่อไร่ก็ได้ ในยามที่ตนต้องการ ควายจึงไม่คิดที่จะริเริ่มที่จะออกเดินหรือออกวิ่งเสียที หนำซ้ำควายยังก้าวถอยหลังลงคลองไปเล่นปักโคลน นอนแช่น้ำอย่างสบายใจ
จนกระทั่ง เต่าและกระต่ายต่างก็พากันเข้าเส้นชัย ไปจนเลิกราไปแล้ว ควายตนนั้นก็ยังคงไม่สำนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ยังคิดว่าตนเองนั้นเหนือกว่าสัตว์ตัวเล็กทั้งสอง จะแข่งเมื่อไร่ ก็ได้ ความไม่ตะหนักถึงศักยภาพที่แท้จริง ความหลงตัวเองของควายทำให้ ยากยิ่งต่อการเดินไปข้างหน้าได้
และข้อแก้ตัวน้ำขุ่นๆของควายก็ไม่ได้ทำให้ มันได้เข้าใกล้เส้นชัย ขึ้นมาแม้แต่น้อย เพราะเมื่อวันหนึ่งที่เหล่าผู้อื่นเข้าชัยกันไปหมดแล้ว ควายก็จะกระหยิ่มยิ้มย่องแล้วบอกกับตัวเองว่า ไม่เป็นไร สัตว์ตัวอื่นจะไปถึงไหนก็ช่างเขา เรา เราก็พอใจในตำแหน่งแห่งที่เราอยู่ก็ดีอยู่แล้ว ว่าแล้วควายก็เกลือกกลิ้งต่อไปอย่างสบายใจ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..........................
แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 20:47:42
จากคุณ :
KongMing 
- [
16 ต.ค. 50 20:46:53
]
เต่า กับ กระต่าย และ ควายตัวหนึ่ง
