เหมือนคนไม่เคยรุจักกัน
ทั้งที่ฉันผูกพันขนาดนี้
เหมือนเธอไม่เคยมีไมตรี
ทั้งๆที่คนๆนี้ไม่เคยลืม
เวลาอาจทำให้เราลืมความรุสึกที่มีให้ใครสักคนได้ แต่เวลาไม่ได้ทำให้คนลืมแม้กระทั่งความทรงจำได้หรอก ต่อให้ผ่านไปนานเท่าไหร่ ภาพเก่าๆมันอาจจะหายไปบ้าง แต่มันก้ยังฝังอยุในกล่องบ้าๆที่เรียกว่าความทรงจำนั้น เพื่อที่วันนึงเมื่อเราขุดมันขึ้นมา มันก้ยังทำให้เรารุสึกถึงความสุข เศร้านั้นได้อีก
ทุกอย่างขึ้นอยุที่ว่า เราจะมองมันที่มุมไหนมากกว่า เหมือนในเวลานี้
ที่ฉันแสนจะเจปปวด
กับท่าทางเฉยชา
เหมือนคนไม่เคยรุจัก
ไม่เคยทัก
ไม่มองหน้า
แต่ฉันก้ไม่เสร้งบีบน้ำตา
เพื่อให้เขากลับมาดูแล
เพราะฉันแคร์ความรุสึก
ฉันยังนึกและห่วงหา
เพราะฉันมีเขาอยุในสายตา
ทุกเวลาที่หายใจ
แม้วันนี้
ใจเขานั้นไปไกลห่าง
แม้วันนี้
ใจเขานั้นไม่มีฉัน
แม้วันนี้
เรา...ไม่ได้รักกัน
แต่วันนี้
ใจฉันยังรักเธอ...
...เพราะเธอยังอยุใจในฉันเสมอ...
...เพราะเธอคือความทรงจำของฉัน...
...เพราะไม่มีแม้สักวัน...
...ที่ใจฉันจะลืมเธอ...
(ปล.มันเปนอารัยไม่รุ บทกวีก้มะช่าย เรียนความก้มะเชิง เฮ้ออ)
จากคุณ :
Mo_FeRn_A1 
- [
18 ต.ค. 50 19:15:50
]
เหมือนเราไม่เคยรักกัน...
