"คืนเหงา"
เมฆหมอกคลุม คลุมมิดปิดแผ่นฟ้า
เดือนดารา ราตรีที่ห่างหาย
ไร้แสงส่อง ส่องแสงทอประกาย
เฝ้าโหยหาย หายใจให้อาวรณ์
ฝนปรายโปรย โปรยปรายมิคลายเหงา
ให้หมองเศร้า เศร้าจิตยามชิดหมอน
จะขอหลับ หลับตานิทรานอน
เหมือนใจคลอน คลอนสั่นหวาดหวั่นกลัว
สะดุ้งตื่น ตื่นตาเมื่อฟ้าร้อง
แผดเสียงก้อง ก้องหล้าพร่าสลัว
เป็นเงาจาง จางไปดูหมองมัว
รู้สึกตัว ตัวเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวใจ
เร่งให้มา มาเถิดอุษาสาง
ตะวันร้าง ร้างลาอย่าผลักไส
แสงเพียงนิด นิดเดียวกระพริบไกล
กลบสายใย ใยสวาทที่ขาดรอน
ถึงจะต้อง ต้องพบกับความเหงา
ดีกว่าเศร้า เศร้าจิตเพราะฤทธิ์หลอน
เยื่อความรัก รักจากต้องจำจร
กัดกินกร่อน กร่อนทรวงดวงฤทัย
แม้นถึงหลับ หลับตาจะยากเย็น
ดีกว่าเป็น เป็นทุกข์ปลุกหวั่นไหว
ดีกว่าร้อง ร้องครวญเจียนขาดใจ
ดีกว่าไป ไปหลงในกรงเงา
ดีว่านั่ง นั่งบ้าพาสะอื้น
ดีกว่ากลืน กลืนคำช้ำให้เผา
ดีกว่าปล่อย ปล่อยทุกข์หลงมัวเมา
ดีกว่าเข้า เข้าหลับกับน้ำตา
ยามตะวัน วันพรุ่งของรุ่งเช้า
ส่องแสงเข้า เข้าเรียกหมายเพรียกหา
อุ่นไอแนบ แนบทรวงดวงชีวา
ดั่งเหมือนพา พาทุกข์ให้หยุดพลัน
จึงรู้ลึก ลึกกว่าที่เคยคิด
ว่าด้วยพิษ พิษเหงาเจียรอาสัญ
ใช้เวลา ลาจากให้ขาดกัน
เพียงคืนวัน วันวานผ่านอาวรณ์
เหมือนดั่งเริ่ม เริ่มใหม่ด้วยไอรัก
มาปกปัก ปักใจให้ไถ่ถอน
แผลที่ฝัง ฝังฝากจางริบรอน
จนถึงตอน ตอนสายจึงหายเอย
จากคุณ :
Sentimentally Smooth 
- [
18 ต.ค. 50 20:39:31
]
"คืนเหงา"
