เรื่องสั้น
เด็กน้อย (ตอนที่2)
นับวัน นทีก็ยิ่งโตขึ้น จากเด็กน้อยวัย 9 ปี จนวันนี้ เขามีอายุถึง 14 ปีแล้ว ... เขาไม่เคยปริปากถามแม่ผู้บังเกิดเกล้าของเขาเลย ว่าพ่อเขาไปไหน แต่ด้วยวัยตอนนี้แล้ว เขาก็พอจะรู้เดียงสามั่งแล้ว... เขาไม่ถาม แต่คำตอบนั้น เขารู้อยู่เนืองๆแล้วเป็นแน่แท้...
วันหนึ่ง แม่ของเขาได้พาชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเขา เข้ามาให้เขาได้ทำความรู้จัก ชายหนุ่มคนนี้ชื่อ ธงชัย เขาดูเป็นมิตรกับนทีมาก ... นทีไม่สงสัยเลยว่า นี่แหละน่าจะเป็น พ่อใหม่ ของเขา แน่ๆ ...
นทีจึงคิดว่า ตอนนี้ แม่ของเขา ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาแล้ว กลายเป็นว่าเขาคิดมากไปเองจนสุดท้าย เขาก็หาทางออกโดย ปรึกษากับ รูปถ่าย แต่รูปถ่ายใบนี้ มีความพิเศษกว่ารูปถ่ายรูปอื่นๆมาก เพราะเป็นรูปของพ่อเขา ถ่ายไว้กับเขา ก่อนที่พ่อจะหายไปจากโลกใบนี้ ตามความคิดของนที ...
นทีนั่งกลุ้มอยู่คนเดียวในห้องนอนของเขา เขาก้มจ้องมอง และพูดคุยอย่างเศร้าๆกับรูปถ่ายใบนั้น ... แล้วหยดน้ำใสๆ ก็หล่นลงบนรูปถ่ายที่เก่าครำคร่านั้น.. ใบหน้าของนทีแดงก่ำ ปากสั่นระริกๆ .. แววตาที่ดูสดใส บัดนี้ เต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา.... แล้วนทีก็หาทางออกได้ ..
เขากำรูปของพ่อเขาแน่น แล้วเอามาแนบที่อก.. เปรียบเสมือนเขาโหยหาความรักจากผู้ที่เป็นพ่อ อย่างแน่แท้...
กลางดึกวันนั้น นทีตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เขาทุบกระปุกเงินออกมา นับเงินทั้งหมดได้ร้อยเศษๆ แล้วเขาก็ถือกระเป้าเป๋ใบเก่ง ย่ำเดินออกไปในยามราตรี...
ใช่แล้ว สิ่งที่เขาคิดจะทำคือ หนีออกจากบ้าน
จากคุณ :
Nanoดะ 
- [
วันปิยมหาราช 21:40:45
]
เด็กน้อย.. (ตอนจบครับ)
