ระยะทางห่างไกลเกินใจฝัน
ระหว่างเธอกับฉันยากฟันฝ่า
เธอเปรียบเป็นเช่นดาวสกาวฟ้า
ฉันด้อยค่าเพียงดินถวิลดาว
รักเกินรั้งเธอไว้ให้ตกต่ำ
สิ่งที่ทำเส้นทางที่ย่างก้าว
ไม่อยากให้เธอมีราคีคาว
ยอมปวดร้าวเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
อนาคตสดใสยากไฝ่ฝัน
เกินจะดั้นฉันสุดหาจุดหมาย
หวังหลุดลอยเลือนลางเหลือร่างกาย
รอสลายคล้ายธุลีที่ร่วงดิน
โลกจะเย้ยเหยียบย่ำฉันต่ำต้อย
มีค่าน้อยน่าทุเรศเช่นเศษหิน
หากเคียงคู่คงหลู่ค่าให้ราคิน
ชนจะฉินนินทาเสื่อมค่าเธอ
ขอเธอเดินเพลินสวรรค์ดังฝันไฝ่
ฉันจะเป็นกำลังใจให้เสมอ
แม้นไม่อาจน้อมนำรักบำเรอ
ยังฝันเพ้อเผลอใจคอยไฝ่ปอง
แม้นชาติหน้าถ้ามีเหมือนที่หมาย
จะมอบกายมอบใจให้ทุกห้อง
ขอร่วมเรียงเคียงอยู่เป็นคู่ครอง
อย่าให้ต้องหมองหม่นทนทุกข์ตรม
ถึงแสนรักจำหักใจไม่อาจเอื้อม
กลัวเธอเสื่อมศักดิ์ช้ำจำใจข่ม
ชาตินี้บุญน้อยนักรักระทม
หวังชื่นชมชาติใหม่ได้ครองกัน
จากคุณ :
คมเย็น 
- [
24 ต.ค. 50 13:35:04
]
จำลา
