ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5777540/W5777540.html
ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5782663/W5782663.html
ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5789691/W5789691.html
ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5796119/W5796119.html
ตอนที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5802128/W5802128.html
ตอนที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5808832/W5808832.html
ตอนที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5816180/W5816180.html
ตอนที่ 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5822560/W5822560.html
ตอนที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5831994/W5831994.html
ตอนที่ 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5842843/W5842843.html
ตอนที่ 11
ณ เมืองเล็กๆ ชายแดนกัณหกุมมะ
สายลมเย็นยะเยียบหอบใบไม้ร่วงพัดผ่าน ผู้คนในเมืองต่างมองไปยังชายหนุ่มแปลกหน้าสี่คนซึ่งยืนจ้องหน้ากันเขม็งด้วยสายตาเป็นศัตรูอยู่ ณ ใจกลางของลานกว้าง แล้วต้องขนลุกเกรียว เนื่องจากกลิ่นอายแห่งการต่อสู้ซึ่งชายหนุ่มแปลกหน้าเหล่านี้แผ่ออกมาทำให้ทั่วทั้งเมืองถึงกับสั่นสะท้าน ทว่าแม้จะหวาดกลัวเพียงใด ชาวบ้านในเมืองก็ยังคงยืนดูชายหนุ่มแปลกหน้ากลุ่มนี้อยู่ไม่ห่างออกไปนักอยู่ดี และได้ยินชายหนุ่มผมเงินในกลุ่มชายหนุ่มแปลกหน้าเอ่ยขึ้นว่า
เจ้า...แน่ใจจริงๆ นะ ? จากนั้นถลึงตาใส่ชายหนุ่มผมดำและเด็กน้อยรูปร่างคล้ายแมลงสาบ
หึ ! ชายหนุ่มผมดำแค่นเสียงอย่างเย็นชา จนป่านนี้แล้วยังจะกล่าวคำพูดแบบนี้ออกมาอีก ไม่รู้สึกว่าสายเกินไปหรอกหรือ ?
อู๋เฉิงกวง เจ้าน่าจะรู้ตัวตั้งแต่แรกแล้วด้วยซ้ำ ! เด็กน้อยแมลงสาบตวาดก้อง
จะว่าไป เจ้าก็มีความเห็นไม่ตรงกับข้าเหมือนกันนี่ ? หมิงหลุนหันไปถลึงตาใส่อาไท่
หึ ! รสนิยมของเจ้ามันก็มาได้แค่นี้เองแหละนะ ! น้ำเสียงอาไท่ดูแคลน
ไม่ว่าอย่างไร ! เฉิงกวงหันกายไปชี้ป้ายซึ่งเขียนเอาไว้ว่า เนื้อวัวย่างทั้งตัว แล้วเอ่ยเสียงหนัก ข้าก็จะกินที่ร้านนี้ !
ชิ ข้าถึงได้บอกไงว่ารสนิยมเจ้ามันก็แค่นี้เอง เนื้อวัวย่างทั้งตัวน่ะ ที่ไหนก็หากินได้ทั้งนั้นแหละ มาถึงอาณาจักรกัณหกุมมะทั้งที มันก็ต้องกินอาหารสมุนไพรที่ขึ้นชื่อของที่นี่สิ ! อาไท่ชี้ไปที่ร้านด้านหลังซึ่งมีป้ายเขียนเอาไว้ว่า อาหารสมุนไพรอันดับหนึ่งในแผ่นดิน
เจ้าสองคนนี่โง่จริง เลือกกินแต่ของที่ไม่สร้างสรรค์เอาเสียเลย ที่นี่มันจะไปมีอาหารสมุนไพรของแท้ให้กินได้อย่างไรกันเล่า มันต้องไปกินที่เมืองหลวงโน่น ! ส่วนเนื้อวัวย่างทั้งตัว ไม่ได้มีแค่ในอาณาจักรกัณหกุมมะเท่านั้น อาณาจักรของพวกเราก็มีให้กินเต็มไปหมด ดังนั้นเมื่อมาถึงเมืองชายแดนเล็กๆ แบบนี้ มันก็ต้องกินอาหารพิเศษเฉพาะของที่นี่ ทั่วหล้าล้วนญาติมิตร สิ ! หมิงหลุนกำมือข้างหนึ่งแน่น ส่วนอีกมือชี้ไปที่ร้านอาหารใหญ่โตโอ่โถงที่ด้านหลังของตน
เปรี้ยง !
กลิ่นอายแห่งการต่อสู้ลุกโชนแผ่กระจายออกมาจากร่างของคนทั้งสาม งดงามน่าเกรงขามประหนึ่งชั่วพริบตาที่เกลียวคลื่นสาดกระแทกหินโสโครก
โง่เขลาสิ้นดี ! ฉานอวี้เห็นสามคนนี้แล้วพูดไม่ออกถึงขีดสุด จึงหันกายเดินผละจากไปเพียงลำพัง
สายลมเย็นยะเยียบหอบใบไม้ร่วงพัดผ่าน ผู้คนในเมืองมองชายหนุ่มทั้งสามซึ่งต่างก็ชี้ไปยังร้านอาหารคนละร้าน แล้วต่างตกตะลึงอ้าปากค้าง ก่อนจะหันกายเดินจากไปอย่างเงียบงัน เลิกให้ความสนใจโดยสิ้นเชิง...
เมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นพวกเราก็ต่างคนต่างไปเถอะ กล้ามเนื้อใบหน้าเฉิงกวงกระตุกอย่างโกรธจัด
ดีซี่ ข้าก็ไม่เคยคิดจะอยู่ร่วมกับพวกเจ้ามาตั้งแต่แรกแล้ว ! อาไท่หันหลังไป
เดี๋ยวก่อน ! หมิงหลุนตวาดลั่น นี่พวกเจ้าไม่รู้สึกขายหน้าบ้างเลยหรือไร ?! ถึงได้มาเถียงกัน...เถียงกันในที่แบบนี้... ชายหนุ่มเหมือนจะเพิ่งนึกขึ้นได้กะทันหันว่าตนเองเป็นถึงราชโอรส จึงให้รู้สึกอัปยศอดสูต่อพฤติกรรมไร้สาระนี้ของพวกเขาทั้งสามคนเป็นอย่างยิ่ง
นี่...คนที่เริ่มเปิดประเด็นเถียงเรื่องนี้อย่างเจ้ามีสิทธิ์พูดประโยคนี้ด้วยหรือ ? เฉิงกวงกับอาไท่มองหน้าหมิงหลุนในอาการเหงื่อตก
พวกเจ้ามาว่าข้าแบบนี้ได้อย่างไรกัน ! หมิงหลุนทำหน้าตกใจสุดขีด ในเมื่อพวกเราไม่อาจตกลงกันได้เช่นนี้ อย่างนั้น... ชายหนุ่มแบมือออกตรงหน้าน้องชายกับอาไท่ เอาเงินมาให้ข้าซะสิ !
หา ! สองหน่อที่นึกว่าจะโดนหมิงหลุนดุด่าสั่งสอนเสียงเกรี้ยวเสียแล้วต่างอ้าปากค้าง แล้วอาไท่จึงถามขึ้นอย่างประหลาดใจว่า
เงินของเจ้าล่ะ ?
วางอยู่ในสัมภาระโน่น เฉิงกวงนั่นแหละผิด ! ดันบังคับลากตัวข้ามาจนข้าลืมหยิบเงินมาด้วยเสียสนิท เนื่องจากก่อนหน้านี้ต่างก็อยู่กันแต่ในป่าที่ไม่ต้องใช้เงิน ดังนั้นหมิงหลุนจึงเพิ่งจะมานึกขึ้นได้หลังออกจากป่าว่าตนไม่ได้พกเงินติดตัวมาด้วยแม้แต่แดงเดียว
ไปตายซะไป ! เฉิงกวงกับอาไท่บริภาษทิ้งท้าย ก่อนจะหันกายออกเดินไปยังร้านอาหารที่แต่ละคนเลือกพร้อมกัน
หมิงหลุนรีบโถมเข้าไปกอดขาน้องชายสุดที่รักอย่างรวดเร็ว
อย่าทำกันแบบนี้สิ...เฉิงกวงน้องรัก ! เจ้าจะยอมปล่อยให้พี่ชายที่แสนจะน่ารักและรูปงามของเจ้าคนนี้ถูกคนเขาทุบตีบาดเจ็บสาหัสเจียนตายเพราะกินแล้วไม่จ่ายได้ลงคอเชียวหรือ ?
เฉิงกวงเหล่ลงมองพี่ชายที่เกาะขาตนไว้แน่น ถ้าเจ้ารู้ตัวว่าไม่อยากโดนชาวบ้านทุบเพราะกินแล้วไม่จ่ายเงิน ก็มากินกับข้าเสียสิ
เฉิงกวง ! หมิงหลุนมองหน้าน้องชายตาใส
ทำสายตาแบบนี้หมายความว่ายังไงหา ? เฉิงกวงเหงื่อตก ถึงอย่างไรข้าก็ไม่มีทางยอมทำตามที่เจ้าขอเด็ดขาด ! เฮอะ ! จบคำก็เมินหน้าหนีไปทางอื่นโดยไม่ยอมมองพี่ชายตัวดี
<>::<>::<>
ณ ร้านอาหารสมุนไพรอันดับหนึ่งในแผ่นดิน
เฮ้อ ! อร่อยเป็นบ้าเลย ! อาไท่ถอนหายใจยาวเหยียดอย่างแสนพอใจ เจ้าโง่สองคนนั้นนี่โง่จริงๆ ที่ไม่ยอมตามเข้ามากินในร้านนี้ด้วย ! พวกนั้นคงไม่มีทางคิดฝันถึงแน่ว่าอาหารในร้านนี้จะอร่อยขนาดนี้ !
ฉานอวี้มองอาไท่ที่ยิ้มกว้างจนแก้มแทบปริแล้วคิดในใจ ...ได้อยู่กับพวกนั้นแล้ว อาไท่ดูจะไม่เหงาอย่างเมื่อก่อน...
ท่านชายอวี้ ท่านรู้สึกไหมพระเจ้าค่ะว่า อู๋หมิงหลุนดูจะต่างไปจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง ? อาไท่ถาม นานๆ ทีจะมีโอกาสได้สนทนากับท่านชายอวี้เพียงลำพังแบบนี้สักครั้ง
อืมม์ ฉานอวี้เอ่ยรับสั้นๆ อย่างเย็นชา แม้จะรู้สึกดังที่อาไท่ว่าเช่นกัน แต่ปิศาจหนุ่มไม่มีทางบอกความคิดของตัวเองให้คนอื่นทราบเด็ดขาด
ประหลาดจริงๆ...ข้าได้ยินอู๋เฉิงกวงบอกว่าอู๋หมิงหลุนความจำเสื่อม แต่ความจำเสื่อมนี่มันทำให้แปลกไปจากเดิมได้มากขนาดนี้เลยเชียวหรือ ? อาไท่ชินเสียแล้วกับนิสัยปากหนักของเจ้านายและพูดเองเออเองต่อไปว่า จำอะไรเลยไม่ได้แบบนี้นี่น่าสงสารจริงๆ
...น่าสงสารอย่างนั้นหรือ ?... ฉานอวี้คิดในใจอย่างเย็นชา
แต่ว่า...ถ้าให้เขานึกออกว่าเมื่อก่อนเขาเคยทำอะไรเอาไว้บ้างละก็ มันก็ออกจะน่าเวทนาเกินไปเหมือนกัน ให้เป็นอู๋หมิงหลุนแบบในตอนนี้นี่แหละดีแล้ว แต่หากวันหนึ่งเขาเกิดฟื้นความทรงจำได้ และกลายเป็นอู๋หมิงหลุนคนเก่าที่คนเทพล้วนคั่งแค้นละก็ อย่างนั้น...ท่านชายอวี้...ท่านจะฆ่าอู๋หมิงหลุนไหมพระเจ้าค่ะ ? อาไท่นึกว่าที่เวลานี้ฉานอวี้ไม่สังหารอู๋หมิงหลุนเป็นเพราะอู๋หมิงหลุนความจำเสื่อม
...ตอนนี้ข้าต้องการทราบเพียงเหตุใดเขาจึงสามารถกางเขตแดนแบบเดียวกับ คนผู้นั้น ได้ ขอเพียงข้าสืบจนแน่ใจแล้วว่าอู๋หมิงหลุนไม่เกี่ยวข้องอะไรกับ คนผู้นั้น ถึงแม้อู๋หมิงหลุนจะยังไม่ฟื้นความทรงจำ ข้าก็จะฆ่าเขาอยู่ดี !... ฉานอวี้คิดในใจโดยไม่ได้เอ่ยตอบ
ตอนนี้ดูเหมือนอู๋เฉิงกวงจะเข้ากับอู๋หมิงหลุนได้ดีมากนะพระเจ้าค่ะ ! อาไท่เห็นฉานอวี้ไม่ตอบที่ตนถาม ก็ไม่ได้รบเร้าแต่อย่างใด จะว่าไปก็ประหลาดจริงๆ ทั้งที่เห็นอยู่ชัดๆ ว่าอู๋เฉิงกวงแค้นอู๋หมิงหลุนจะตาย แล้วตอนนี้ก็เป็นโอกาสอันงามที่จะฆ่าอู๋หมิงหลุนด้วย แต่อู๋เฉิงกวงกลับลงมือฆ่าไม่ลงเสียได้ เป็นเพราะเขายังมีหัวใจของมนุษย์อยู่อย่างนั้นหรือพระเจ้าค่ะ ? อย่างนั้นหากต่อไปอู๋หมิงหลุนฟื้นความทรงจำได้ เขายังจะฆ่าอู๋หมิงหลุนอยู่อีกหรือเปล่า ? ถึงตอนนั้นเขาจะเจ็บปวดไหมพระเจ้าค่ะ ?
เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว ฉานอวี้เอ่ยเสียงเย็น
อื้ม ไม่รู้เหมือนกันว่าสองคนนั้นจะนึกเสียใจกันบ้างไหม ? อาไท่เอามือประสานรองท้ายทอยแล้วแหงนหน้ามองเพดานร้าน
...อู๋หมิงหลุนในตอนนี้...แม้แต่อาไท่ก็เริ่มที่จะชอบขึ้นมาบ้างแล้วอย่างนั้นหรือ ?... ฉานอวี้คิดในใจเมื่อเห็นสีหน้าเป็นกังวลของอาไท่
<>::<>::<>
แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 50 06:02:43
แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 50 05:03:02
จากคุณ :
ซีเรีย
- [
25 ต.ค. 50 04:59:14
]