ความคิดเห็นที่ 1 ช่วงสอง เวรระงับด้วยการจองเวร “เฮ้ย ไม่ว่าแกจะพูดยังไง ข้าก็ยืนยันคำเดิมว่าไม่โว้ย ไอ้ตัวตลกปัญญาอ่อน” เสียงโวยวายจากผู้ชายค่อนกลางคน แม้จะเป็นวิญญาณ ปากก็ยังดีไม่เปลี่ยน  สมแล้วกับเป็นนักธุรกิจฝีปากเป็นเอก “แหม นายจ๋า” ตัวตลกบนเวทีส่ายหัวกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ  หายตัวแวบมาอยู่ข้างๆวิญญาณ เกาะไหล่เหมือนเป็นเพื่อนสนิท ชูนิ้วชี้ส่ายไปมา  “ไม่คิดรึว่าการยอมระงับเวรจะช่วยให้นายหลุดพ้นไวนะ อยากจิตใจร้อนรุ่มเดลิเวอรี่ไปจนถึงชาติหน้าเรอะ” “ไม่สนเว้ย”  วิญญาณกลางคนกล่าวพลางสะบัดแขนอย่างเหลืออด ตัวตลกกระโดดแวบกลับมาอยู่บนเวที  วิญญาณกล่าวอย่างมีน้ำโห “มันทำสันดานกับกูแบบนี้จะให้กูยอมระงับเวรเหรอวะ ไม่มีทาง” เฮ้ออออ ก็อย่างงว่านะ ไอ้หมอนี่มันก็เป็นหนึ่งในคู่ค้าทางธุรกิจ เป็นคนประเภทเพื่อเงิน ได้ทุกอย่าง ธุรกิจก็ใช่ว่าจะใสซื่อนัก แต่กระนั้นก้ไม่ได้เป็นคนเลวชาติ เพียงแค่ศัตรูที่เขาเจอดันใหญ่กว่า ก็เลยถูกดักซุ่มยิงตายคาไซท์งาน เผิอญว่าหมอนี่ก้ใจใหญ่พอตัว ไม่ได้ใส่ใจเรื่องบาปกรรมมากมายนักหนา แต่เมื่อเป็นคนพุทธก็ย่อมได้ยินข่าวคราวเรื่องบาปกรรมเหมือนกันแหละ “เฮ้อ-----“  ตัวตลกสะบัดแขนขาคอแบบหุ่นกระบอกเชือกขาดหล่นตุ้บลงพื้น ก่อนเด้งตัวขึ้นมาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น  “สรุปว่านายจะไม่ยอมใช่มั้ย” เมื่อผมพยักหน้า ปรากฏว่าแสงสีดำพุ่งออกมาจากหน้าอกผม มันพุ่งเข้าหาเจ้าตัวตลกแขกที่กำลังส่ายเอวไปมา วาดมือเป็นวงกลม แสงสีดำถูกดูดเข้าไปข้างในเสียงดังสนั่นราวกับน้ำตกกระแทก เมื่อแสงถูกดูดหมดสิ้น เจ้าตัวตลกเดินมาอยุ่กลางเวที ค้อมหัวให้ผมราวกับลิแกน้อมทำความเคารพท่านผุ้ชม “หึหึ มาจะกล่าวบทไป ขอเตือนไว้นะเจ้านาย เพราะที่เห็นต่อไปนี้คือชะตาชีวิตของนายในอนาคต” ตัวตลกหยิบเครื่องคิดเลขอันใหญ่เบ้อเร่อเกินตัวสีส้มแสบตาขึ้นมาจากในอก  กดจึ๊กจั้ก ทำปากจู๋ “วู้วววว ยินดีด้วยนะนาย หลังจากคำนวณผลแห่งการจองเวรพบว่า.....” เจ้าตัวตลกชูแขนทำท่าเหมือนตกใจเต็มกำลัง เว้นช่วงเพื่อดึงดุดความสนใจ ก่อนหายตัวมาอยู่ข้างหูชายกลางคน “นายจะต้องถูกยิงตายอนาถาเหมือนหมาถูกรถทับแบบนี้ อืม......... สิบกว่าชาติอะนะ แล้วไม่ใช่แค่นายคนเดียวนะ แน่นอนว่าลูกๆของนายก้จะต้องรับเคราะห์ทนทุกข์เหมือนนายไปอีกราวห้าชาติเน่อ” ผมหน้าซีดเผือด  แต่เอาเหอะ เพื่อล้างแค้นมัน ข้ายอมทนทุกข์ เจ้าตัวตลกกล่าวต่ออีก “ส่วนาผุ้ที่นายจองเวรนั้น ผลปรากฏว่าเขาจะได้ไปรับผลกรรมในอีก 3ชาติหน้า แต่ไม่ได้หมายความว่าพอครบสามชาติปุ้บจะตายแบบนายนะ เพราะว่าผลกรรมจะสนองครบก้นู่น ร้อยกว่าชาติได้มั้ง”  ผมสะดุ้งเฮือก ทำไมมันต่างกันอย่างนี้ ความสงสัยผุดขึ้นในใจ  เจ้าตัวตลกล่าวต่อ “โดยผลกรรมเขาจะถูกทอนเป็นสามส่วนในแต่ละชาติ ถ้านายถูกยิง ในชาติหน้าเขาจะเป็นมะเร็ง ปอดอักเสบ เบาหวาน แต่ว่าความทุกข์ทรมานในสมัยของเขานั้นเมื่อดูจากห้วงเวลากับเทคโนโลยีที่เกิดนั้น ยืนยันได้ว่าสามารถรักษาได้ด้วยวิทยาการสมัยใหม่ในอนาคตแน่ๆล่ะเจ้านายยยยยยยยย” “เอ้ย ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ มันกับข้าต่างกันตรงไหน” “ไม่เคยได้ยินเหรอนาย พวกนายเคยได้ยินเรื่องเทวทัตใช่ปะจะเล่าให้ฟังพอขำๆ ประมาณว่าเทวทัตท่านไปทำพระพุธเจ้าห้อเลือด หรือจะเอานางจิญจายะ ที่ใช้วิธีแสร้งทำเป็นท้องกับพระพุทธเจ้า แล้ว ผลกรรมนั้นรุนแรงมหาศาลถึงขั้นถูกธรณีสูบลงนรกอเวจี” “ต้องการสื่ออะไรกันแน่” “ก็แค่อยากจะบอกว่า การที่นายตายก่อนหมายถึงนายมีบุญบารมีไม่มากพอ หรือมีอีกอย่างก็คือการที่ตายไวแปลว่านายชดใช้กรรมหมดแล้ว  ส่วนคนรวยนายคงเคยได้ยินผู้เฒ่าผุ้แก่พูดบ่อยๆใช่มั้ยว่าทำบุญมากๆ ชาติหน้าจะได้ดีกว่านี้ ฉะนั้นที่เขามีดีขนาดนี้แปลว่าชาติก่อนเขาทำบุญบารมีไว้สุง เห็นมั้ย มันก็ไม่น่าแปลกใจที่ทำไมนายทำกรรมชั่วถึงซวยไวขนาดนี้ อย่าลืมนะครับ ถ้าช่างสังเกตหน่อยหรือลองไปอ่านข่าวหนังสือพิมพ์ก็ได้นะเจ้านาย  ถ้าไม่หลอกตัวเองคงรู้ถึงสัจธรรมที่ว่ากรรมไม่เคยติดจรวดใส่พวกห้อยสมเด็จนะนายจ๋า ไอ้พวกกรรมสนองไว สังเกตเหอะว่ามีแต่คนจนไร้บุญญาบารมีเน่อ แล้วการที่นายตายก็แปลว่า นายไม่มีบุญพอก็เท่านั้นแหละ  ” มะ มันอะไรกัน นี่ผมจะอาฆาตมัน รับกรรมเป็นปีในนรกเพื่อรับรู้ว่ามันได้รับบาดเจ็บแค่นี้เหรอ ไม่นะ  แ อะไรกั แสงสีดำผุดบนพื้น ตัวผมกำลังถูกดูดเข้าไปข้างใน บ้าชะมัด ขยับไม่ได้  ร่างกายค่อยๆถูกดูดทีละนิดๆจนถึงข้อเท้าแล้ว วะ ว้ากกกกกกก ใครก้ได้ช่วยด้วยยยยยยย “โอ๊ะ โอ ได้เวลาที่นายจะต้องไปชดใช้กรรมในนรกตามพลังอาฆาตของนายแล้วล่ะ อ้อ และขอให้นายดูอะไรดีๆอีกอย่างก่อนตายในนรก เหเห ผมบอกเจ้านายแล้วใช่มั้ยว่าผลกรรมมันไม่ได้ลงคนเดียว ลูกของนายก้จะโดนผลกรรมด้วย เอ้า ดูให้ดีนะ” ตัวตลกวาดมือเป็นวงกลม เผยให้เห็นฉากโลกปัจจุบัน “ระหว่างที่ผมกับนายคุยกัน เวลาบนโลกมนุษย์ก็ไหลไปเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว สิ่งที่นายเห็นตอนนี้คือโลกอนาคตที่นายจะต้องไ/ด้ดูว่าผลแห้งการจองเวรของนาย มีอะไรกระทบกับลูกนายบ้าง “อือออ ฮืออ อย่า อย่าเข้ามานะ ปล่อย” เสียงร้องคร่ำครวญเวทนา ของเด็กผู้หญิงชุดมหาลัย กับกลุ่มผู้ชายวัยรุ่นสายตาท่าทางหื่นกระหายราวสัตว์ป่า เสียงฉีกเสื้อสะท้อนไปถึงก้นบึงหัวใจ รอยยิ้มสะใจของกลุ่มผู้ชายราวกับได้ของเล่นชิ้นโปรด “ไม่มมมมมมม พ่อขา ช่วยด้วยยยยยยยย” คำตอบที่ได้รับมีเพียงแค่เสียงหัวเราะสะใจของกลุ่มวัยรุ่นพร้อมกับความจุกอกร้อนผ่าวตรงลูกกะตา ราวกับน้ำตาของผมกำลังไหลอยู่ภายในที่เห็นลูกตัวเองต้องพบกับเคราะห์กรรมโหดร้ายเช่นนี้ “นั่นยังไม่จบนะ  เพราะเขาเป็นคนที่มีบารมีมาก ฉะนั้นผลกรรมนี้กว่าจะหาย หมายความว่าลูกนายจะต้องรับเคราะห์แบบนี้ไปอีกสองชาติ ฮ่าๆๆๆๆๆ” ตัวตลกเดินเข้ามาตบไหล่เสแสร้งราวกับเพื่อนตบไหล่จะคลายทุกข์ “นั่นคือส่วนของนายใช่มั้ย ทีนี้ไปดูผลกระทบกับลูกของคนที่แกจะเล่นบ้างนะ” ภาพตัดกลับไปยังคฤหาสน์หลังหนึ่ง ผู้ชายที่นึ่งอ่านหนังสือพิมพ์บนโต๊ะกินข้าวสุดหรูนี้ไม่ผิดแน่ เป้นชายคนนั้นที่ผมอาฆาต มีเสียงฝีเท้าดังก้อกแก้ก เมื่อชายวัยกลางคนละหนังสือพิมพ์หันไปดูพบว่าเป็นเด็กผู้หญิงอายุราวๆ6ขวบวิ่งเข้ามาหา “พ่อจ๋า” “หือ” เขาละหนังสือพิมพ์ในมือก้มลงอุ้มลูกสาวตัวน้อย “มีอะไรเหรอครับ คนดีของพ่อ” “หึหึหึหึ”เสียงลิเกกลั้นหัวเราะกึกกัก “หึหึหึหึ” เด็กผู้หญิงนั่งบนตัก เลิกแขนเสื้อตัวเองถึงหัวไหล่ เอามือชี้ให้ดูรอยจ้ำแดงๆ “พ่อดูแขนหนูสิ “ คนเป็นพ่อมองรอยจ้ำด้วยสีหน้าเครียดแวบหนึ่งก่อนเปลี่ยนสีหน้าแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น “สงสัยโดนยุงกัดมั้งลูก” “ฮิอิอิอิอิ” นายลิเกเริ่มกลั้นหัวเราะไม่อยู่ทีละน้อยๆเมื่อได้ฟังประโยคของชายกลางคน “ฮิอิอิ ดูให้ดีล่ะนาย ใกล้ถึงฉากฮาแล้ว” เด็กผู้หญิงทำหน้าสงสัย แววตาไร้เดียงสา เอาแขนเสื้อลงกลับมาเหมือนเดิม   “แต่พ่อจ๋า ในห้องนี้มียุงด้วยเหรอ ก็เมื่อวานพ่อเพิ่งให้คนมาทำความสะอาดไม่ใช่เหรอคะ” หนูน้อยเอียงคอรอคำตอบจากคนเป็นพ่อ ชายวัยกลางคนส่ายหัวยิ้มๆ มองบนเพดานทำท่านึกแวบหนึ่งก่อนเอ่ย “หึหึ คิดเป็นเหตุเป็นผลเหมือนผู้ใหญ่เลยนะลูก เอาเหอะ บางทีคนงานที่เราเรียกอาจทำได้ไม่ดีก็ได้ เดี๋ยวพ่อจะเรียกคนให้มาทำความสะอาดให้ใหม่ละกัน” “เฮี้ย ฮ่าๆๆๆๆ” ตัวตลกดูภาพที่วาดวงกลมไสยเวท เลิกกลั้นหัวเราะ ล้มลงนอนกลิ้งเกลือกแหกปากสะใจราวกับเด็กเล็กๆได้ดูรายการดาราตลกคนโปรด “  นั้นแหละครับ เจ้านายจองเวรเขาก็มีผลดั่งที่ได้เห็นนั้นละ” “อ้ากกกกกกกกกกกกกก ได้โปรด ผมยอมแล้ว จะไม่จองเวรเขาแล้ว ท่านตัวตลก”  สีหน้าวิญญาณหมดหวัง พยายามขอร้องต่อเจ้าตัวตลก โดยหลุมดำจากใต้ดินสูบเขาเข้ามาถึงคอแล้ว เขาพยายามดิ้นแต่ไม่สามารถหลุดออกมาได้ ราวติดกับดัก “ฮ่าๆๆๆ สายไปแล้วล่ะ นรกกำลังจะสูบท่านหมดหัวแล้ว ขอให้มีความสุขกับจิตอาฆาตละกันเน่อ ฮ่าๆๆๆ เฮ เห่ เฮ เฮ เฮ๊ เฮ เฮ๊ เห่ เฮ ฮาเล เฮ เฮ ลิเกปิดโรงแล้ว” เมื่อนรกสูบชายวัยกลางคนไปชดใช้กรรม “เอ้า ตาคุณละครับ” “เฮ้ย ไม่ต้องงง ก็คุณนั่นแหละ เอาไงล่ะครับ ไม่รู้ว่าคุณจะมีควารมแค้นอะไรบ้างต่อคนที่เกลียด แต่เมื่อตายแล้ว คุณยังอยากจะอาฆาตอีกไหม ขอบอกไว้ก่อนนะครับว่าเวรย่อมระงับด่วยการไม่จองเวร เอ้า ลิเกเปิดโรงแล้ว เชิญเลือกครับ” สิ้นเสียงตัวตลก เสียงร้องเบิกโรงเลิเกกลับมาดังขึ้นเพื่อเปิดให้คนๆใหม่ก้าวเข้ามารับฟัง พร้อมกับผ้าม่านรูดปิดเวทีจนหมดสิ้น จากคุณ : pom-en - [ 25 ต.ค. 50 14:10:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เลิกม่าน ภาพจากจอไสลด์ช่วงผ้าม่านรูดปิดจบลง บรรยากาศรอบข้างมีแต่ความเงียบงัน นอกจากสิ่งของประกอบที่เป็นภาพประดับประดาตามฝาผนังรอบๆโรงละครที่เจ้าของเรียกเองว่า “ป้อมเวรจุติ”  ผู้ชายในชุดราชประแตนสีดำ ทั้งตัวแทบจะกลืนกินกับบรรยากาศรอบข้าง เขาเดินออกมาในลักษณะไพล่หลัง ที่ปากเผยยิ้มยิงฟันเผยสีขาวเพียงอย่างเดียวในตัวให้แก่ผู้ชมที่นั่งอยู่บนพื้นยกระดับไม้เล็กๆเต็มแน่น โดยผู้ชมแต่ละคน มีทั้งเด็ก ผู้หญิง คนแก่ ผู้ชายทุกเพศทุกวัยนั่งอัดกันโดยแต่ละคนไม่ใส่เสื้อผ้า ในมือของแต่ละคนมีกระดาษคล้ายกระดาษสี มีสีแดงกับสีขาวอย่างละอันในมือ ชายในชุดดำเดินเข้ามาเกือบประชิดเหล่าผู้ชม “ไงครับ ดูจบแล้วพวกท่านรู้สึกยังไงบ้าง บางคนคงคิดว่าตายแล้วจะจบสิ้น หารู้ไม่ว่าทุกท่านต้องมาที่นี่ก่อนเพื่อชมละครจากโรงละครป้อมเวรจุติ แล้วเลือกทางเดินว่าจะเอาทางไหน  ก่อนที่ทุกท่านจะเดินทางไปรับกรรมในนรกก็ขอย้ำอีกรอบ กระดาษสีแดงหมายถึงคุณจะอาฆาตศัตรูไปทุกชาติ  ส่วนกระดาษสีขาวหมายถึงเลือกที่จะปล่อยวางไม่จองเวรต่อกัน ถ้าคุณเลือกทางไหนขอให้ทิ้งกระดาษสีนั้นไว้กับพื้นนะครับ” แสงสีดำจากใต้ที่นั่งเริ่มดูดผู้ชมทุกคนทีละน้อยๆ จนในที่สุดก็หายหมด  ชายชุดดำเดินเข้ามาสำรวจที่นั่งผุ้ชมด้วยรอยยิ้ม เขาแทบไม่ต้องลุ้นเลยเมื่อผู้ชมดูละครทื่ฉายจบแล้ว คนเหล่านั้นจะเลือกทิ้งกระดาศสีอะไรไว้เป็นที่ระลึกแก่โรงละครของเขา ******************* ปิดท้าย ภายในวัดบรรยากาศหดหู่ เพราะคืนนี้มีงานศพครั้งใหญ่ เมื่อตระกูลๆหนึ่ง ถูกฆ่ายกครัว ตำรวจสันนิษฐานว่ามาจากความขัดแย้งเรื่องธุรกิจ ชายในชุดดำแต่งตัวราวนักสืบเอ็มไอบี สวมใว่นดำเนคไทพร้อม ขึ้นมาวางพวงหรีดหน้าศพก่อนเดินออกจากวัด เตรียมจะขึ้นรถยุโรปคันหรู ทว่าเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เขาหยิบมือถือรุ่นล่าสุดจากฟินแลนด์สั่งตรงจากนอก กดรับสาย เสียงในโทรศัพท์เป็นเสียงผู้ชาย จากน้ำเสียงท่าทางภูมิฐานและใจเย็นกล่าวอย่างสบายๆ “ เดี๋ยวโอนเงินไปให้ตามสัญญา ขอบใจมากนะคุณปากกาเสเพล” “โอ๊ะ โอ ไม่มีปัญหานาย" ชายในชุดดำเสยผม เอามือดันแว่นดำ ปากคุยตอบ  "เงินมางานเดิน เงินเกินงานคล่อง เงินว่องงานฉลุยครับ" "แต่ว่าคุณน่าจะทำให้ได้ดีกว่านี้สักนิดนะ ไม่งั้นลูกของผมคงไม่เจออุบัติเหตุรถจักรยานล้มตอนหัดขี่หรอก” “โถ นายก็..คนเราบางคนก็ต้องมีใครสักคนลงทุนอาฆาตบ้างแหละ ขำๆน่า ไม่งั้นถ้าเอาจริงๆโดยไม่จ้างผมเปิดโรงละคร บาปกรรมที่นายจ้างคนฆ่ายกครัว ป่านนี้ลูกนายคงไม่จักรยานล้ม แต่เป็นตึกถล่มใส่ซะมากกว่า “ "แต่นึกไม่ถึงว่าจะมีอาชีพนักต่อรองแห่งโลกวิญญาณอยู่บนโลก ต้องขอบคุณคนที่แนะนำคุณมาจริงๆ ไม่งั้นป่านนี้ผมคงต้องนอนผวาทุกคืนกลัวว่าบาปกรรมจะย้อนมาทำร้ายผมและครอบครัวแน่ๆ" “หึหึหึ นายคงไม่คาดคิดสินะว่าจะมีจริง แต่ตระกูลเราเป็นตัวแทนผู้ทรงธรรมาแห่งสรวงสวรรค์ ทำมาตั้งแต่สวรรค์ให้กำเนิดขึ้นแน่ ยิ่งทายาทอิเหนาสร้างเมืองไกรสุเมรุทำให้เทวดาลดน้อยลงไปมาก งานของพวกเรายิ่งมีมากขึ้นตามไปด้วย แทนที่จะเปิดโรงลิเกแบบสมัยก่อนก็เหนื่อยไป ต้องแสดงหลายรอบก็เซ็งตายโหง สู้เปลี่ยนมาทำธุรกิจครบวงจรเป็นโรงละครซะเลย แค่เปิดสไลด์ ฉายผลงานเก่าๆให้ดูเท่านั้นก็สบายกว่าเห็นๆ หึหึหึหึ” ทั้งสองปลายสายต่างหัวเราะกันอย่างอารมณ์ดีที่การแลกเปลี่ยนจุดมุ่งหมายของทั้งคู่ประสบความสำเร็จ เจ้าสัวปลายสายโทรศัพท์กล่าวด้วยความลิงโลด “เมื่อกฎแห่งกรรมไม่ตอบสนอง ก็ทำให้งานกำจัดคู่แข่งธุรกิจของผมง่ายขึ้นเป็นกอง มิน่าล่ะ เดี๋ยวนี้หนังสือพิมพ์ปัจจุบันไม่ค่อยลงข่าวเจ้าสัว นายทุนป่าไม้ตกอับสักเท่าไรเลยนะ” “ถูกต้องแล้วครับ ทุกอย่างเป็นผลงานของอาชีพนี้ทั้งนั้น ว่าแต่ถามจริงเหอะ นายไม่กลัวเรื่องกฎแห่งกรรมเหรอ” “ กลัวสิ ไม่มีใครในโลกนี้หรอกที่ไม่กลัวเรื่องกฎแห่งกรรม” เสียงในโทรศัพท์ตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี   “เพียงแต่กว่ากฎแห่งกรรมจะสนองก็ล่วงเลยไปซะผมแก่จะเข้าโลง เผลอๆก็นู่นละครับ ชาติหน้ากว่าจะได้รับผล  อีกอย่าง ตอนนี้มีคุณเป็นคนทำธุรกิจว่าด้วยเรื่องเวรระงับด้วยการไม่จองเวรแบบนี้  เหตุใดผมถึงต้องกลัวกฎแห่งกรรมด้วยล่ะ ชาติหน้าผมไม่รู้ว่าจะได้เกิดเป็นคนอีกมั้ย แต่ชาตินี้ผมรู้ดีว่าเป็นคนแน่นอน ฉะนั้นมันก็ต้องเต็มที่กับชีวิตในชาตินี้สิ ฮ่าๆๆๆๆๆ ว่าแต่คุณเหอะ ทำอย่างนี้ไม่กลัวนรกจะสาปแช่งบ้างรึ” “ผมไม่ได้ทำชั่วนะครับ ทุกสิ่งที่ผมทำอยู่นี่ล้วนแต่เป็นหนทางสวรรค์ทั้งนั้น นายจะบอกเหรอครับว่าการจองเวรเป็นสิ่งดีสมควรปฎิบัติยันชั่วลูกชั่วหลาน หนังสือเอย ครูบาอาจารย์เอยล้วนแต่สอนมาด้วยกันว่าเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรทั้งนั้น ผมก็แค่ทำหน้าที่ทูตที่ดีป้อนเทวดาสู่สวรรค์เยอะๆก็เท่านั้นเอง” “นั่นสินะ ที่คุณทำมันก้สิ่งดีทั้งนั้น มิน่าล่ะ ธุรกิจของคุณคงดีไม่น้อยนะ ไม่งั้นนักธุรกิจเพื่อนร่วมอาชีพนิสัยคล้ายๆผมคงไม่มีชีวิตอยู่ด้วยความสันติจนถึงปัจจุบันล่ะนะ  เอาล่ะ นี่ก็ใกล้เวลานัดกับลูกส่าวแล้ว เดี๋ยวผมจะโอนเงินค่าเปิดโรงละครเพิ่มขึ้นจากที่คุณเรียกมายี่สิบเปอร์เซ็นต์แล้วก็จะกระจายข่าวให้คนอื่นจ้างงานคุณด้วยนะ ขอบคุณสำหรับบริการเปิดโรงละครนะครับ” “ขอบคุณสำหรับค่าเปิดโรงละคร กินเลี้ยงกับลูกสาวให้สนุกนะคับ” เขาปิดมือถือได้ไม่ทันไร พักเดียวก็มีคนโทรเข้ามา  มันยิ้มอารมณ์ดีกดรับสาย “สวัสดีครับ โรงละครป้อมเวรจุติตุ  ยินดีต้อนรับ ต้องการให้เปิดแสดงแก่ใครครับ” ********** จบแล้วครับ เรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากเวลาอ่านหนังสือพิมพ์ข่าวฆาตกรรมพวกเสี่ยเลือกตั้งรับเหมาก่อสร้างทั้งหลายนั่นแหละ พอมารวมกับชีวิตในมหาลัยที่ได้มีโอกาสชมการแสดงที่โรงละครมะขามป้อม แถวสะพานควายเลยเอามาใช้เป็นไอเดียแต่งเรื่องนี้ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น ยังไงก็ขอความกรุณาท่านผุ้มีเกียรติทุกท่าน รบกวนสละเวลาให้ความเห็นอันมีค่าเป็นประโยชน์ต่อนักเขีบยนต่ำต้อยผุ้นี้ก่อนไปนะครับ ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 50 16:14:02 จากคุณ : pom-en - [ 25 ต.ค. 50 14:10:54 ]