เรื่อง ยามราตรี(ค่ำของวันนั้น)
หากว่าไม่ใช่งานวันเกิดเพื่อนของฉัน ฉันก็ไม่กลับบ้านค่ำขนาดนี้ หากว่าวันนี้ไม่ใช่วันพระฉันก็คงไม่กลัวขนาดนี้ ค่ำคืนมืดสงัด อากาศหนาวเย็น ฉันเดินไปไกล้ถึงลานจอดรถ ได้เจอคุณตาคนหนึ่งคงกำลังจะกลับบ้านหรือจะไปไหน อะไรสักอย่าง ฉันจึงเข้าไปถาม(คนใจบุญก็งี้แหละ) คุณตาคะจะไปไหนหรอคะ ให้หนูไปส่งมั้ย เดี๋ยวเกิดเจอคนร้ายจะทำไงคะ แล้วทำไมมาเดินคนเดียว" "แหมหนูพูดไม่เป็นไรหรอก ตาไกล้ถึงแล้ว" แล้วคุณตาก็เดินหายไปในความมืด "เดินเร็วจัง เฮ้อ เอ๊ะ ของตก จี้เหรอ สวยจัง" ฉันกะว่าจะเอาไปคืนแต่ น้าโทรมาว่าลืมเอกสารสำคัญเกี่ยวกับที่ดินหรืออะไรสักอย่าง "ค่ะๆๆๆจะรีบกลับ" หลังจากถึงบ้านแล้ว ฉันได้นึกถึงสร้อย จึงเอามาดู แล้วลองสวม มันก็เปล่งแสงวูบ(แสบตาง่ะ) ฉันได้ เห็นเมืองหนึ่งมีคนพลุกพล่านและหิวโซ และมีคนมะรุมมะตุ้มอยู่ที่หนึ่ง ซึ่งมีอาหารเห็นแล้วหิวอ่ะนะ ฉันยังได้เห็นหญิงคนหนึ่ง นั่งอุ้มทารกน้อย น่าตาเศร้าสร้อย และผอมโซ ฉันรู้สึกสงสารจึงเข้าไปถาม(ใจบุญอีกแระ) "พี่จ๊ะ ทำไมไม่ไปเอาอาหาร" หญิงผู้นั้นกล่าวว่า "เราไม่มีเงินแล้ว คนพวกนั้นเกลียดเรา แค่เพราะเรา เป็นทายาท เทพราตรี วึ่งมีเมืองอยู่ที่ทิศตะวันออกของเมืองนี้ ต้องเดินทางไปกว่า500 กม. ก็ถึง มันไกลมาก ข้ามาอยู่เมืองนี้เพราะสามีข้าเป็นคนที่นี่ "งั้นหรอ"เสียงใครคนหนึ่ง (น่ากลัวมั่กๆ) "ทหารจับมัน"ฉันอยู่ในอาการมึนงงอย่างมากว่านี่อะไรกัน ทหารจับเราไปและเฆี่ยนตี "พวกแกเป็นพวกตาเฒ่าคอร์นใช่มิ ดีงั้นบอกมาว่าตาเฒ่าคอร์นเอา วีซีดี ของเรทโทรสเป็คที่ฉ้านอุตสาห์ อุ๊บเงินภรรยามาซื้อ มันเอาไปไว้ที่ไหน" "ไม่รู้อ่ะ ฉ้านนนนม่ายรู้เรื่องงงงT^T"งั้นก็ไปที่ชอบที่ชอบเถอะจ้ะ" ทามรายอ่ะ สักพักมันก็จับหญิงคนนั้นและลูกน้อยรวมทั้งฉันลงไปในเหวไม่เลื้อย "ตายแน่เลย แงๆๆ พ่อแก้ว แม่แก้ว ช่วยลูกด้วย " ตึก...อั่ก เฮ้ย ไม่ตายอ่ะ เย้ ว่าแต่อะไรเนี่ย โหที่นอนยี่ห้อวาตินด้วย" "ฮึๆๆ" เอ๊ะเสียงใคร "ฉันเองแหละ ฉันชื่อคอร์น" อ๋อ ตาคนนี้ที่เราเจอในเมื่อคืนนี่นา "ไปเถอะ ฉันจะไปพาเธอไปที่นครเทพราตรี เอ่ออาจจะไม่สดวกเท่าไร่เพราะ เครื่องบินไปตกที่ภูเก็ต นั่งหมูมิเตอร์ไปแทนละกันนะ หมูๆๆๆมานี่หน่อย" "ฉึ้บบบบบบบ....มาแล้ว อู๊ดๆๆ" โหจะไหวมั้ยเนี่ย " เอาเถอะ แป็บเดียวก็ถึงเอาเพลงไรดี" "มีเครื่องเล่นวีซีดีด้วยเหรอเนี่ย" "สุดที่รักของเรทโทรสเป็คแระกานน" "ใช่อันที่ไปขโมยเค้ามารึเปล่าเนี่ยตา" "แฮ่ เค้าเห็นมันวางอยู่ในห้องนอน ไอ้ ติ๊ดวิ่วตอนไปบุกปราสาทติ้ววิ๊ด เลยหยิบมาเค้าไม่รู้อ่ะ แฮ่ๆ"(ช่างกล้าพูดนะตา ไม่รู้เล้ยยว่าเป็นของใคร)
แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 11:04:06
แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 11:04:06
แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 50 11:04:05
แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 50 20:42:21
แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 50 20:33:40
แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 50 18:19:15
แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 50 18:09:34
จากคุณ :
สุทธิกมล1 
- [
วันออกพรรษา 15:33:15
]
ช่วยติชมนิทานเรื่องนี้หน่อยนะคะ
