วันนี้เราไปงานหนังสือมาเป็นรอบที่ 2 แต่ก็ยังหาหนังสือหลายๆเล่มที่เล็งไว้ไม่เจอ (ร้านหนังสือข้างบ้านโชว์หราอยู่ แต่ในงานหนังสือหาให้ตายก็ไม่เจอ น่าโมโหมั๊ยเนี่ย >_<) อ๊ะ เรื่องนั้นพักไว้ก่อน ย้อนกลับไปเมื่องานหนังสือคราวนึงที่ผ่านมา เราเห็นมีกระดาษแผ่นโตๆแปะไว้หน้าซุ้มกิจกรรมอะไรซักอย่างให้คนที่เดินผ่านเขียนเรื่องเป็นนิทานต่อๆกันไป เราชอบมากๆเลย ไปร่วมเขียนด้วยความสนุกสนาน แล้วก็วนกลับมาดูอีกบ่อยๆว่าเรื่องมันไปถึงไหนแล้วบ้าง น่าเสียดายที่ไม่มีกล้องเลยไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้

    งานหนังสือครั้งล่าสุดนี้เราไปเดินรอบแรกวันที่ 20 ยังมองไม่เห็นว่ามีรึเปล่าเพราะคนเยอะมากๆจนเมา แต่วันนี้ไปอีกทีช่วงบ่าย ก็เห็นว่าซุ้มกิจกรรมตรงทางเดินระหว่างห้องใหญ่กับโซนC มันมีกระดาษเปล่าๆแผ่นไม่โตเท่าไหร่หนีบไว้กับขาตั้งวาดรูป เราดีใจมากๆเลย รีบเข้าไปดู มีป้ายบอกไว้ว่า ปันกันเขียนเวียนกันอ่าน (ประมาณนี้อ่ะค่ะ ไม่ค่อยแน่ใจ) แต่ยังเป็นกระดาษเปล่าๆ ไม่มีใครเขียนอะไรเลย เราเลยเขียนเปิดเรื่องไปประมาณ 3-4 บรรทัด จากนั้นก็ไปเดินเที่ยวงานจนเกือบ 5 โมง ก็โดนน้องโทรตามให้กลับบ้านด่วนเพราะมีธุระ เลยรีบร้อนกลับบ้านจนไม่ได้กลับไปดูที่เขียนไว้ แต่เห็นแว๊บๆตอนเดินผ่านว่ามันงอกเป็น 3-4 แผ่นแล้ว แต่ก็ไม่ได้เข้าไปอ่าน มานึกถึงดูแล้วก็อยากรู้จริงๆว่าเรื่องมันเป็นยังไงบ้าง ใครที่ผ่านไปเห็น หรือได้ร่วมเขียนด้วยช่วยเล่าให้ฟังทีนะคะ ^/\^


แล้วก็ ใหนๆก็พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาแล้ว มาแต่งเรื่องต่อกันในกระทู้นี้กันอีกทีดีมั๊ยคะ
เรื่องที่เราเขียนลงในการะดาษที่งานหนังสือ มีอยู่ว่า......

กาลครั้งหนึ่ง พระจันทร์ผู้มีหน้าที่ให้แสงสว่างในยามค่ำคืน เกิดอยากเห็นโลกในตอนกลางวันบ้าง ดังนั้น เมื่อยามเช้ามาถึง พระจันทร์จึงไม่ยอมลงจากท้องฟ้า ..........(เชิญแต่งต่อตามสบายเลยค่ะ ^_^)