Tear of butterfly
03/06/2007

ร่างกายอันบอบบาง
ริมฝีปากสีแดงอันอ่อนละมุน
ดั่งธรรมชาติ
ใบหน้าที่สวยงาม แต่แฝงด้วยความเย็นชา
*
*
ผมตื่นขึ้นมาอย่างรู้สึกสดชื่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมฝันเห็นผู้หญิง
เพศตรงข้ามของผม
ก่อนที่ผมจะขยับผ้าห่ม และก้าวขาลงจากเตียง
ผมก็ต้องรู้สึกแปลกๆบางอย่าง
เป้ากางเกงของผม เปียกชุ่มเต็มไปด้วยอะไรบางอย่าง
ของเหลวที่มีกลิ่นคาว เหม็นหื่น
ผมจับเป้ากางเกงของผม ของเหลวที่ออกมา
ลื่นมันมือ ทำให้ผมแน่ใจทันที
มันคือ น้ำอสุจิ ตอนนี้มันได้ประกาศให้ผมแล้วว่า
ผมได้ถึงวัยเจริญพันธ์แล้ว
ด้วยวุฒิภาวะเพียง สิบสองปี
ผมเก็บผ้าปูที่นอน พร้อมเข้าห้องน้ำ
ชำระล้างน้ำคาวนั่นออก
*
*
ผมอยู่กับพ่อเพียงสองคน
พ่อผมเป็นนักพฤษาศาสตร์
ในคฤหาสหลังใหญ่
ด้านหน้าของคฤหาสมีทุ่งดอกไม้มากมาย
มันเป็นดอกไม้พันธ์ที่ไม่มีที่ไหนในโลก
พ่อบอกผมไว้เช่นนั้น
สำหรับผม มันคือดอกไม้ที่สวยงามที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา
แต่ดอกไม้เหล่านั้นจะเบ่งบานหลากหลายสี
เพียงสองวันในรอบปี
ซึ่งก็เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้
ยามที่ดอกไม้ทั้งทุ่งนั่นเบ่งบาน
เหล่าผีเสื้อมากมายนานับมหาศาล
จะโบยบินเพื่อมาดูดน้ำหวานของดอกไม้เหล่านั่น
มันมีจำนวนมากมาย สีสันของมันละลานตา
ผมยังคงจำภาพผีเสื้อเหล่านั่นได้ติดตา
เช่นเดียวกับทุกปี
ปีนี้ผมรอคอยที่จะเห็นภาพสวยงามเหล่านั่นอย่างใจจดใจจ่อ
*
*
ผมกำลังอยู่ในห้องโถงรับประทานอาหารกับพ่อ
หลังรับประทานอาหารทุกครั้ง พ่อจะแบกถังน้ำ
ในถังน้ำมีน้ำสีฟ้า ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าข้างในนั่นมีเป็นอะไร
พ่อบอกว่า พ่อนำน้ำเหล่านั้น นำไปรดน้ำดอกไม้
เพื่อที่จะให้ดอกไม้เหล่านั้นได้เติบโตทุกวัน
แต่ผมก็ไม่เคยเห็นพ่อนำมันไปรดน้ำดอกไม้ที่ทุ่งสักครั้ง
นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมสงสัยพ่อมานาน
นอกเหนือจากการที่ผมถามถึงแม่
ทุกครั้งที่ผมถามถึงแม่ พ่อจะบอกกับผมว่า
แม่รักผมมาก แม่เสียชีวิตไปแล้ว
และทุกครั้งพ่อจะถามผมว่า
ถ้าลูกมีโอกาสได้เจอหน้าแม่สักครั้ง
ลูกจะทำตัวทดแทนบุญคุณกับแม่มั้ย อย่างไร
ซึ่งคำตอบของผมก็มากมาย เปลี่ยนไปตามกาลเวลา และอายุวัยของผม
วันนี้ตอนบ่าย
ลูกช่วยเข้าไปที่ห้องสมุด ช่วยพ่อค้นคว้า เรื่อง การลอกเลียนแบบของผีเสื้อทีนะ
พ่อบอกผมก่อนที่จะหยิบถังน้ำที่ภายในบรรจุน้ำสีฟ้า
ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปเฉกเช่นทุกวัน
*
*
ผมเข้ามาห้องสมุดตู้หนังสือข้างหน้าผมเป็นเรื่องผีเสื้อทั้งหมด
พ่อสะสมมันมาตั้งแต่เด็ก พ่อบอกผมเช่นนั้น
แต่สิ่งที่สะดุดตาผมอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน
คือลูกกลมๆอะไรบางอย่างที่มีผีเสื้อเกาะติดอยู่
มันวางอยู่ในซอกชั้นหนังสือผีเสื้อ ปกติผมคงไม่ได้เห็นมัน
แต่นี่หนังสือในซอกนี้มันได้หายไป
ผมจับมันบิดไปมาด้วยความสงสัย
ก่อนที่ผมจะตกใจอย่างที่สุด
ตู้หนังสือนั่นเลื่อนออก เผยหลังตู้หนังสือนั่นคือประตูบานหนึ่ง
อันที่จริงมันก็ไม่น่าตกใจ ผมเคยดูหนังจำพวกบ้านหลังใหญ่
ที่มีห้องลับมากมาย แต่ผมไม่นึกว่าในบ้านของผมจะมีด้วย
ผมตรงเข้าไป เปิดประตูเข้าไปในห้องลับ
และผมก็ต้องตกใจถึงขีดสุด
ห้องที่กว้างใหญ่มีแสงสีฟ้าเพียงเล็กน้อย
ตรงกลางมีอะไรบางอย่างสีขาวพันไปมายุ่งเหยิง
มีสายห้อยลงมา
ผมเดินตรงเข้าไปที่อะไรบางอย่างนั้น
แล้วผมก็ต้องตกใจถึงขีดสุดอีกครั้ง
เมื่อภายใต้สายสีขาวนั่น
มันคือ ผู้หญิง มันคือผู้หญิงแน่นอนภายหลังผ้าบางๆนั่น
ผู้หญิงที่มีเส้นใยสีขาวเหมือนผ้าบางๆ
เธอถือมัน มือสองข้างของเธอยกขึ้น ไขว้กันเพื่อจับผ้านั่นไว้
เธอต้องการอะไรจากฉันอีก เสียงผู้หญิงภายในผ้าบางๆนั่นพูดเอยขึ้นมา
ผมไม่รู้จักคุณ คุณหมายถึงผมต้องการอะไรรึ ผมตอบกลับไป
ก็ที่จับฉันไว้ในนี้ เอาน้ำสีฟ้ามาฉีดใส่ร่างกายฉันทุกวัน เพื่อให้ฉันคงสภาพ
ในวัยดักแด้นี้ เท่านี้ยังไม่ใช่สิ่งที่เธอทำอีกเหรอ เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สั่น
ก่อนที่ผมจะคิดถึงอะไรบางอย่าง
น้ำสีฟ้า การฉีด คงเป็นใครไม่ได้นอกจากพ่อผม
เธอหมายถึงมีคนจับเธอไว้ แล้วฉีดน้ำฟ้าให้เธอคงสภาพอย่างงั้นเหรอ
ใช่ เขาต้องการเก็บฉันเป็นของสะสม ฉันต้องการอิสรภาพ
เธอจะช่วยฉันได้มั้ย
ผมนิ่งกับคำตอบของเธอ ใจจริงผมไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เธอบอก
เพราะอีกอย่างผมก็ไม่รู้ว่าเธอคือตัวอะไร
แต่สิ่งที่เธอพูด มันคล้องจองทุกอย่างกับสิ่งที่พ่อผมทำทุกวัน
สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมมันห้องทุกอย่าง
หากพ่อผมใจร้ายกักขังเธอไว้ในห้องนี้จริงๆ
สิ่งที่ผมจะทำคือ
ผมจะช่วยคุณได้อย่างไร แล้วคุณนั่นล่ะคือใคร
ฉันคือเทพธิดาผีเสื้อ มีคนๆหนึ่งกักขังฉันมาเป็นเวลานานจนฉันไม่สามารถจำได้
ฉันต้องการอิสรภาพ สิ่งที่จะช่วยฉันออกจากอิสรภาพได้นั่น
มีเพียงสองสิ่งที่ต้องทำภายในสองวันนี้ เธอตอบกลับมาด้วยเสียงสั่นอีกครั้ง
ก่อนที่ผมจะเอยถามว่า
สิ่งนั้นคืออะไร
สิ่งแรก ฉันต้องการดอกไม้ที่เบ่งบานภายในสวนเหล่านั่นจำนวนกำมือหนึ่ง
เธอจะหามาให้ฉันในวันพรุ่งนี้ได้มั้ย
ได้ ฉันจะหาและนำมันมาให้กับเธอ ก่อนที่ผมจะถามเธอถึงข้อสอง
เธอก็เพียงตอบกลับมาว่า ฉันต้องการความสำเร็จในข้อแรกก่อนเท่านั้น
ผมจึงได้ตัดสินใจเดินออกมาจากห้องนั้น
บิดลูกกลมๆพร้อมกับที่ตู้หนังสือนั่นเลื่อนกลับมาที่เดิม
และวันนั้นเป็นวันแรกที่ผมไม่ต้องการเห็นหน้าพ่อ
เพราะผมรับกับสิ่งที่พ่อทำไว้ไม่ได้
พ่อกักขังเธอไว้ในห้อง เพียงเพื่อเก็บสะสมเธอไว้
เฉกเช่นผีเสื้อสต๊าฟตัวหนึ่ง
*
*
วันรุ่งขึ้น
ผมรีบตื่นนอนขึ้นมา
พร้อมกับที่มองลงไปที่หน้าต่าง
ดอกไม้ทั่วทุ่งได้บานสะพรั่ง
สีสันละลานตา
ผีเสื้อนับไม่ถ้วนได้โบยบินมาเกาะดอกไม้เหล่านั่น
ช่างเป็นภาพที่สวยงามเหลือเกิน
แต่สิ่งที่ผมต้องทำ ผมจะต้องรีบสะสาง
ผมรีบวิ่งลงไปเก็บดอกไม้เหล่านั่นมากำมือหนึ่ง
พร้อมกับตรงเข้าไปที่ห้องสมุด
ลูกบิดที่ถูกหนังสือบังไว้อีกครั้ง
ผมบิดมัน และตรงเข้าไปในห้องนั่นอีกครั้ง
เธอยังอยู่ที่เดิมท่าเดิม
ก่อนที่ผมมายืนตรงหน้าเธอ พร้อมบอกว่า ผมได้นำมันมาให้เธอแล้ว
ก่อนที่เธอจะเอามือที่ไขว้กัน นำผ้านั่นลงมา
แล้วผมก็ต้องตกใจถึงขีดสุด
ริมฝีปากสีแดงอันอ่อนละมุน
ดั่งธรรมชาติ
ใบหน้าที่สวยงาม แต่แฝงด้วยความเย็นชา
ผมสีดำยาวขลับได้ทรง
เธอคือผู้หญิงในฝันเปียกครั้งแรกของผม
ผมอึ้งในสิ่งที่เห็น
ก่อนที่เธอจะนำมือของเธอ
รับดอกไม้จากมือผม แล้วบรรจงกินเข้าไปที่ล่ะดอก
หลังจากนั่น เธอถึงบอกภารกิจสองที่จะปลดปล่อยอิสรภาพของเธอ
เธอต้องการน้ำยาปลดปล่อยอิสรภาพ
เธอบอกผม มันเป็นน้ำยาสีแดงสด เมื่อเขย่าแล้วมันจะกลายเป็นสีน้ำเงิน
เธอบอกผมเพียงเท่านี้
ซึ่งผมก็ไม่อาจรู้ได้ว่ามันอยู่ที่ไหน เพราะผมก็ไม่เคยเห็นมันมาก่อน
ผมเพียงคาดเดาได้ว่ามันต้องอยู่ในห้องเคมีของพ่อผม
*
*
ตอนค่ำผมแอบเข้าไปในห้องเคมีของพ่อ
ซึ่งผมไม่เคยเข้าไปมาก่อน
พ่อไม่เคยอนุญาตให้ผมเข้ามาในห้องนี้
แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อเห็นน้ำยาสีต่างๆมากมายบรรจุใส่หลอดทดลองในห้องนี้
ผมรีบเดินไปเขย่ามันในแต่ล่ะขวด
แต่ด้วยจำนวนที่มันมากมาย
ก่อนที่ข้างหลังผมจะมีมือๆหนึ่งมาแตะ
พร้อมกับ
ทำอะไรน่ะ พ่อไม่อนุญาตให้เราเข้ามาห้องนี้นิ
ผมตกใจ พ่อเข้ามาโดยไม่มีเสียงเลยสักนิด เหมือนพ่อจะอยู่ในห้องเคมีนี้อยู่แล้วแต่แรก
ก่อนที่ผมจะรีบวิ่งออกโดยไม่พูดจากับพ่อสักคำ
ไม่ใช่อะไรผมรับไม่ได้กับการกระทำที่พ่อทำ
*
*
ผมเข้านอนไปเพียงหวังว่ารุ่งขึ้นผมจะเข้าไปเอาน้ำยานั่นมาให้ได้
แต่เหมือนพ่อผมจะรู้ทันผม พ่อล็อคกุญแจห้องอย่างแน่นหนา
นี่ก็วันที่สองแล้ว
ผมพยายามหาทางทุกอย่างเพื่อจะเข้าไปในห้องนั่น
แต่ดูเหมือนพ่อผมจะปวนเปี้ยนอยู่แถวนั่นตลอดเวลา
ใกล้จะหมดวันที่สองเข้าไปทุกที
ผมคงมิอาจช่วยเธอได้
ผมหมดหวัง
สิ่งที่ผมทำได้คือเข้าไปเจอเธออีกครั้ง
ผมบิดลูกกลมๆก่อนที่จะเข้าในประตูนั่นอีกครั้ง
ผมเดินก้มหน้าไปด้วยความสิ้นหวัง
ก่อนที่ผมจะต้องประหลาดใจ
ดูเหมือนการกินดอกไม้นั่นจะทำให้เธอจะพ้นวัยดักแด้
เธออยู่ในชุดสีแดงห้อยระย้า พร้อมด้วยกระโปรงเหมือนผ้าชีฟองสีขาว
ตรงอกของคอของเธอมีสร้อยคอห้อยระย้าสีทองสวยงามยิ่งนัก
ตาของเธอขนตางอนยาว
พร้อมกับที่บนหัวของเธอ มีหนวดสีเหลืองทองสลับดำสองหนวดยาวเรียวบนหัว
มันคือหนวดของผีเสื้อ

แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 50 13:09:06