Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เพราะอยากเป็นผีดูดเลือด

    “ทำไมคุณถึงอยากเป็นผีดูดเลือด”

    ตัวแทนฝ่ายขายของซาตานจากนรกถามด้วยน้ำเสียงที่ปราศจากความอยากรู้อยากเห็น แต่เหมือนเป็นการมีชั้นเชิงกับลูกค้าเพื่อความเป็นกันเอง ในแง่ของการพยายามเพิ่มยอดการขายมากกว่า

    แต่ลูกค้านักธุรกิจหนุ่มเจ้าอารมณ์ดูเหมือนจะไม่พอใจกับคำถามจุ้นจ้านนั้นเท่าไรนัก

    "ผมไม่จำเป็นต้องตอบคุณ"

    น้ำเสียงของเขาบ่งบอกความหงุดหงิดชัดเจน ไม่มีการระงับควบคุมอารมณ์อย่างที่ควรจะเป็น เพราะการติดนิสัยการควาดด่าว่าลูกน้องในที่ทำงานจนเคยชิน หากตัวแทนของซาตานก็รู้ถึงกลวิธีในการดำเนินธุรกิจกับพวกมนุษย์เป็นอย่างดี จึงนิ่งเฉยจนหนุ่มนักธุรกิจลูกค้าคนสำคัญจ้องหน้าก่อนเอ่ยปากต่อไปด้วยเสียงห้วนๆ

    "ผมทำสัญญากับเจ้านายคุณ คุณมีหน้าที่ดำเนินการให้สัญญาเรียบร้อยก็พอ”

    หนุ่มนายหน้าค้าวิญญาณมาดหรูยิ้มอย่างสุขุมตามแบบฉบับมาตรฐานสากลนักขายมืออาชีพ ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า

    "เราเพียงแต่อยากดูแลลูกค้าให้ดีเท่านั้น มันเกี่ยวกับผลประโยชน์ของคุณเอง เผื่อคุณจะได้รับสิทธิพิเศษบางอย่างในช่วงโปรโมชั่นนี้"

    "กับการทำสัญญาแลกวิญญาณกับการเป็นผีดูดเลือดนี่นะ"

    "ถูกต้องแล้วครับ การทำสัญญาควรจะเป็นที่พอใจของทั้งสองฝ่าย ข้อมูลของคุณจะมีผลต่อบริการหลังการขายในอนาคต คุณน่าจะรู้"

    ลูกค้าหนุ่มมองนาฬิกา เลยเวลาเลิกงานมากแล้ว และเขาต้องการกลับบ้าน ซึ่งคงทำได้ ถ้าไม่มั่วนั่งคุยกับตัวแทนฝ่ายขายจากนรกคนนี้ เขาไม่ทราบว่าเซลล์แมนจากโลกมืดซึ่งนั่งอยู่เบื้องหน้าล่วงรู้ถึงความต้องการของเขาได้อย่างไร แต่อะไรบางอย่างบอกว่านี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นหรือตลกแหกตาเด็ดขาด

    เขาไม่เคยปริปากบอกใครกับความปราถนาเร้นลึกแบบนี้

    ชื่อเสียง เงินทอง และความสุขทางโลก ทั้งหลายทั้งปว งล้วนผ่านมามากมายหลายหลาก แต่ทุกคนย่อมมีความฝันจินตนาการแปลกประหลาดพิสดารซ่อนเร้นอยู่ในจิตใจไม่มากก็น้อย

    แต่ใครจะคาดคิดว่าความปราถนานั้นจะสามารถเป็นจริงได้

    "ผมอยากบินไปในความมืด"

    ในที่สุดเขายอมพูดคุยเหตุผลส่วนตัว โดยหวังว่าจะมีผลดีต่อสัญญากับซาตานบ้าง

    "เป็นอิสระจากแรงโน้มถ่วง บินไปล่าเหยื่อทุกคืน  ผมยอมหลบแสงแดดตอนกลางวันเพื่อที่จะได้เป็นปีศาจในเวลากลางคืน เป็นอมตะแบบผีดูดเลือด”

    "ไม่มีใครเป็นอมตะหรอก"

    เซลล์แมนจากนรกขัดคอขึ้นเสียงเรียบๆ
    "เมื่อคุณถูกตอกอกด้วยลิ่ม หรือโดนยิงด้วยลูกปืนกลิ่นกระเทียม  หรือแม้แต่ โดนแสงแดด คุณต้องตายสลายไป"

    "คุณก็ใส่ลงไปในสัญญาสิ"
    เสียงของลูกค้าเกือบเป็นการตะโกนตามความเคยชิน

    "ผมนึกออกแล้ว...งั้นผมข้อเพิ่มข้อสัญญา ให้เป็นผีดูดเลือดที่โดนแสงแดดไม่ตาย ไม่กลัวไม้กางเขน หรือเครื่องรางใดของขลังใด ๆ ทั้งนั้น ไม่กลัวกระเทียม ไม่กลัวการตอกอก ไหนว่าเจ้านายคุณมีอำนาจล้นนรก เรื่องแค่นี้ทำไมจะทำไม่ได้”

    นายหน้าจากโลกแห่งความตายจ้องมองลูกค้าอย่างไม่เชื่อหูตัวเเองครู่หนึ่ง ก่อนระเบิดเสียงหัวเราะแบบมารๆ กึกก้องจนกลิ่นกำมะถันกระจายฟุ้งเต็มห้อง พูดพลางหัวเราะพลาง

    "ผีดิบประเทศไหนกันเป็นแบบที่คุณว่า ไม่กลัวแสงแดด ไม่กลัวกระเทียม ไม่กลัวไม้กางเขน ตอกอกก็ไม่ได้ แบบนั้นมันผิดกฏมาตรฐานสากลและสามัญสำนีกพื้นฐานของผีดูดเลือดชัดๆ"

    "นั่นเป็นปัญหาของพวกคุณ ไม่ใช่ปัญหาของผม จะมีประโยชน์อะไรที่ผมจะตายง่ายๆ แบบในหนัง แค่เอาช้อนวางกันเป็นเครื่องหมายบวก หรืออะไรก็ตามที่ไขว้กันเป็นรูปไม้กางเขน ผีดูดเลือดก็สติแตกเผ่นหนีแทบไม่ทัน หรือขนมปังกลิ่นกระเทียมก็ทำเอาหมดแรงคาร้านสะดวกซื้อ  แบบนั้นมันไม่เข้าท่าเลยสักนิดแล้วผมจะเป็นผีดูดเลือดหาสวรรค์วิมานอะไร"

    "ถ้าคุณต้องการบินได้ ทำไมไม่เป็นนกล่ะ จะสะดวกกว่า หรือถ้าชอบแนวแหวะๆ ก็เป็นซอมบี้ไปเลยก็ได้"

    "ไม่ต้องมาชักใบให้เรือเสีย"
    ลูกค้าหัวหมอตัวดีคำรามลั่น

    "นกมันเทียบดูดเลือดไม่ได้ มันไม่สะใจอารมณ์ซาดิสม์แบบเก็บกดอย่างผมโว๊ย  และซอมบี้มันดีตรงไหน เหาะก็ไม่ได้ โดนยิงหัวโป้งเดียวก็ตายแล้ว ว่าไง..... ทำได้หรือไม่ได้"

    "อืมม์..คุณนี้ชั่วเลวๆใช้ได้เลย สนใจมาทำงานกับเราไหม ชั่วๆเลวๆแบบคุณรับรองเจริญก้าวหน้าเร็ว"

    อีกฝ่ายยื่นข้อเสนอแต่เขาไม่สนใจ ความเป็นปีศาจฆาตกรมันยั่วยวนใจมากกว่าอย่างอื่น

    “จะได้หรือไม่ได้”
    เขาตะคอกเสียงดัง จ้องหน้าหล่อเหลาแต่แฝงความชั่วร้ายของเซลล์แมนจากนรก ซึ่งกำลังหรี่ตาแฝงความเลือดย็นเหี้ยมโหดอย่างไม่เกรงกลัวเพราะรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นต่อ  เซลล์แมนจากอเวจีมองอย่างใจเย็นก่อนพยักหน้าแล้วก้มหน้าก้มตาจรดปากกา เขียนข้อความเพิ่มเติมลงในใบสัญญา แล้วส่งมาให้ลูกค้าคนสำคัญตรวจทานให้แน่ใจ

    “อ่านดูอีกครั้ง หวังว่าคงพอใจนะครับ”

    นักธุรกิจหนุ่มผู้ปราถนาในสิ่งนอกเหนือธรรมชาติรับใบสัญญามาอ่านดูอย่างละเอียด การทำสัญญาไม่ว่ากับคน หรือปีศาจมันต้องรอบคอบ ในที่สุดก็ส่งใบสัญญาคืนให้อีกฝ่ายพลางบอกว่า

    “ก็ใช้ได้....อ้อ..เติมไปอีกข้อ.... เมื่อผมกัดใคร คนนั้นต้องไม่กลายเป็นผีดูดเลือดแบบในนิยาย ผมไม่อยากมีคู่แข่ง ไม่อยากให้โลกเพ่นพ่านไปด้วยพวกนั้น”

    “ไม่มีปัญญาครับ ผมเติมข้อความนั้นให้เดี๋ยวนี้เลย ขอให้สนุกกับการเป็นผีดูดเลือดนะครับ”

    “ผมไม่เซ็นชื่อด้วยเลือดนะบอกไว้ก่อน”

    “แน่นอนครับ ..ไม่ต้องห่วง... ฝ่ายวิจัยของเราพบว่าการลงนามด้วยเลือด ทำให้เราสูญเสียลูกค้าไปมากกว่าร้อยละสามสิบ ทางเราจึงเปลี่ยนแปลงกฏระเบียบข้อนี้นานแล้วครับ”

    เมื่อเสร็จธุระ นักธุรกิจจากโลกมืดก็ลุกขึ้นยืน โค้งให้อย่างสง่างามก่อนเดินทะลุผนังคอนกรีตออกไปยังโลกมืดพร้อมผลงานการค้าที่ประสบผลสำเร็จอย่างสวยงามไปอีกครั้ง



    ++++++



    เขาโบยบินอยู่บนท้องฟ้า ปล่อยให้สายลมพัดผ่านร่างกายไปอย่างสุขสม ความฝันที่เป็นจริงแล้ว ข้างล่างคือผู้คนมากมายซึ่งอยู่ในกฏแห่งแรงโน้มถ่วงอย่างน่าสงสาร  ไม่เหมือนเขาซึ่งบินอย่างอิสระเสรี พร้อมกับความชั่วร้ายที่จะมอบให้เป็นของขวัญกับมนุษย์พวกนั้น เขาจะกัดและดื่มเลือดผู้คนให้สาแก่ใจอย่างที่เคยฝันมาก่อน เลือกเหยื่อซึ่งเป็นใครก็ได้ตามใจชอบ แน่นอนว่าจะไม่ทำให้คนพวกนั้นตาย... เอาแค่ปางตายเพื่อที่จะได้หัวเราะใส่หน้าพวกนั้นในตอนเช้า

    จะเล่นงานใครก่อนดี... ประธานบริษัทผู้หยิ่งยะโลของเขา... หรือเพื่อนร่วมงานปากเสียที่มีเรื่องกับเขาบ่อยๆ ...หรือเลขาคนสวยซึ่งไม่ยอมเอออห่อหมก เมื่อชวนเข้าโรงแรม ตัวเลือกมันมากมายจนเลือกไม่ถูก

    แต่ตอนนี้หิวแล้ว  เป็นผีดูดเลือดมันต้องหิวเลือด  เขา ดิ่งลงสู่พื้นเบื้องล่างด้วยแรงกระหายภายใน นั่นหญิงสาวคนหนึ่งเดินช้าๆ ตามทางเท้าริมถนนซึ่งค่อนข้างบางเบาเปล่าเปลี่ยวจากผู้คน ดื่มเลือดสาวๆ คงอร่อยหอมหวานกว่าพวกผู้ชาย และเมื่ออยู่ในร่างสัตว์ร้ายกระหายเลือด ก็ไม่ต้องกลัวอะไร ไม่ว่าจะเป็นตำรวจหรือผู้คน

    เขาบินโฉบเข้าหาเหยื่อพลางนึกเสียใจนิดๆ ถ้าทำสัญญาว่าให้เลือกสาวกเป็นผีดูดเลือดได้ เขาอาจเลือกสาวสวยสักคนเป็นทาสรับใช้เหมือนในหนังแวมไพร์ทั่วๆไปก็เป็นได้

    เลือดผู้หญิงคนนี้อร่อยอย่างที่คิดไว้จริงๆ



    ++++++



    “แกโกงฉัน...”

    ชายหนุ่มตะโกนใส่หน้าคนค้าวิญญาณอย่างโกรธแค้นแกมประหวั่นพรั่นพรึง แต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่สะดุ้งสะเทือนกับคำกล่าวหา แถมยังเอ่ยช้าๆ ด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยันเต็มที่ว่า

    “เราไม่ได้โกงคุณ ทุกอย่างเป็นไปตามใบสัญญา แต่มันผิดขนบธรรมเนียมผีดูดเลือดที่ควรจะเป็น เราจึงทำเท่าที่จะทำได้ คุณบินได้ ดูดเลือดได้  โดนแสงแดดได้ แต่ไม่ได้ระบุว่าเป็นสัตว์ชนิดไหน เพศอะไร ในเมื่อ ไม่มีในสัญญาก็ถือว่าไม่ผิดสัญญา เราจึงเลือกสิ่งที่เหมาะสมให้คุณ  และที่สำคัญมารยังไงก็ต้องเป็นมารวันยังค่ำ”

    ใช่....มารก็เป็นมาร  ชายหนุ่มรำพึงรำพันในใจอย่างเจ็บปวดคลั่งแค้น ... พวกมันไม่ผิดสัญญา แต่ใช้ชั้นเชิงในการทำสัญญาวิชามารแบบชั่วร้าย ภาพสุดท้ายซึ่งจำกระจ่างที่สุดเมื่อครู่นี้คือ ขณะที่เขากำลังดูดเลือดหญิงสาวผู้นั้นอย่างเพลิดเพลินยังไม่ทันจะอิ่มดีด้วยซ้ำ.... โลกทั้งโลกก็ดำมืดถล่มทลายครืนลงมาทุกทิศทาง  ร่างกายของเขาบี้แบนแหลกยับด้วยแรงตบมหาศาลแบบไม่ทันตั้งตัว ขณะได้ยินเสียงอุทานกึ่งสบถของหญิงสาวคนนั้น

    “เจ้ายุงบ้า....”

    เขาพบจุดจบง่ายๆ แบบนี้เอง

    นายหน้าค้าวิญญาณหัวเราะกึกก้อง ก่อนกลับกลายร่างเป็นปีศาจร้ายอันน่าสะพรึงกลัวท่ามกลางกลิ่นควันและเปลวไฟกระพือโหมทั่วร่าง  กระโดดกระชากลากดวงวิญญาณนักธุรกิจหนุ่มผู้เคราะห์ร้าย กระโจนผ่านเปลวเพลิงร้อนแรงลงสู่นรกท่ามกลางเสียงแผดร้องโหยหวนเนิ่นนาน



    +++++++++++++++++

    จากคุณ : GTW - [ 2 พ.ย. 50 23:36:19 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom