ความคิดเห็นที่ 1 อันเนื่องมาแต่ หัวปี นี้ ที่ทำหนังสือไว้สองสามเล่ม แต่ มีคิวอีกเล่มหนึ่งอยู่ ในมือ  ทว่า หาโอกาสพิมพ์มิได้สักที เพราะต้องใช้ สมาธิในการพิมพ์ต้น ฉบับอย่างมาก ด้วยเป็นภาษาบาลีแทรกอยู่เป็นส่วนใหญ่ ...แต่ ด้วยเหตุอันข้าพเจ้ามิชำนาญการพิมพ์บาลี ก็ ผลัดวันประกันพรุ่งไว้ว่า พิมพ์ต้นฉบับเสร็จเมื่อใดจะล่องใต้ไปแวะหัวหิน นมัสการท่านพระครูฯ สักครั้ง แต่ อนิจจา เวลาก็ผ่านเลื่อนไป นาน นับ สิบเดือนไม่รู้ตัว แถม ต้นฉบับ ก็ไม่ได้พิมพ์ จึงต้องก้มหน้าก้มตา เตรียมแบกหนังสืออื่นที่พิมพ์ไว้แล้ว พร้อมด้วยบท "มงคล ๓๘ ประการ "ของพระครูฯท่านในเล่ม เดินทางไป สารภาพผิดกับท่านที่วัด หัวหิน แทน           แต่ หาโอกาสจะเดินทางไปก็ยังยากอีก..จัดลำดับตนเองไม่ถูก ตั้งต้น ลงท้าย ที่จะ ลัดคิว วิถีการงานตัวเองที่ต้องวุ่นกับตัวเลขจุกจิก ตลอดจนงานบ้านที่เต็มไปหมด กระดิกตัวไม่ได้ ก็ไม่รู้จะหาโอกาสไหน ไปหัวหิน           แต่จู่ๆ คุณลูกสาวก็กริ๊งมาหาว่า  "แม่ ไปหัวหินไหม ไปพักที่ ฮิลตันที มีบัตรค้างอยู่ใบ จะหมดอายุแล้ว พักสองคืนพร้อมเบรคฟัสต์ นะแม่ "              อือม์...ได้ ได้ ส่งบัตรมาให้แม่แล้วกัน           แล้วข้าพเจ้าก็เชิญชวนหลายท่านให้ไปด้วยกัน มีรายการว่า 1 ไปพักฟรี 2 นำหนังสือไปถวายพระ 3. ดูกิจการร้านอาหารน้องสาว ลูกคุณลุงที่กำลังเริ่มทำที่หัวหิน ไปด้วยในตัว และ 4  ท้ายสุดจริงๆ ไปพักเสียบ้าง ลืม ลืม ภาระหน้าที่ยุ่งยากทั้งหลายเสียที            นั่นแหละ ข้าพเจ้าถึงได้โผล่ไปถึงโรงแรม ช่วงบ่าย สี่โมง เย็นวันจันทร์ที่ ๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๐ ที่ผ่านมา  โดยคุณน้องสาว เธอ ทิ้งงานตกแต่งร้านอาหารดังว่า ขับรถกระบะของเธอมารับข้าพเจ้าไป ส่งที่โรงแรม  ขึ้นห้องพัก สักชั่วขณะก่อนจะออกไปดูงานด้วยกัน พร้อมกระเป๋าใส่หนังสือท้ายรถของเธอไป แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 50 09:43:26 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 00:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ที่ว่าชวนใครต่อใครไว้ น่ะ ชวนจริงๆ แต่พอใกล้วันเดินทาง เข้า ก็หามีคนไปได้สักคนไม่ ข้าพเจ้า ก็โทรศัพท์ถามคุณน้องสาว ตลอดเวลา ว่า ถ้าไม่มีใครไปนอนด้วย ก็ช่วยไปนอนเป็นเพื่อนพี่ที นะน้อง  คุณน้องสาวก็บอก ได้ค่ะ ได้ค่ะ แล้วข้าพเจ้าก็ตัดใจลา เดินทางคนเดียวโดดเดี่ยว..          .เสมือนพระชอบแกล้งให้ข้าพเจ้าเดินเดี่ยวคนเดียว บนโลกใบนี้อยู่ประจำ  ...แต่ก็เป็นอิสระดีอยู่ที่จะก้าวออกไปจากบ้าน อย่างไม่ต้องกลุ้มมาก  กวักมือเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งท่ารถคนเดียว แต่ไม่มีใครสนใจดอกเพราะข้าพเจ้าเลือกทุกอย่างให้ดูธรรมดาสามัญ หน้าตาก็ "ป้า" เต็มที่ จึงไม่มีอะไรต้องกังวลสักนิด       แต่คุณลูกชาย พอรู้ช่วงสายว่า ไม่มีใครไปกับแม่ ก็ตะโกนไล่ ตามแม่ที่กำลังไขกุญแจออกจากบ้านว่า       " เสร็จธุระวันนี้ ค่ำๆ จะตามไปนะแม่ "         อย่างไรก็ตาม ก็ถึงหัวหินแล้ว เข้าห้องพัก ไปโผล่หน้ามองทิวทัศน์ หัวหินบนตึกสูงอีกครั้ง...ห้องหับแนวเดียวกับ คอนราด ถนนวิทยุ  บัตรที่ได้ เขาระบุให้พัก ห้องด้าน วิวชายทะเล แต่ โผล่ไป เจอเอา ทิวทัศน์โรงแรม โซฟีเทล หัวหิน แล้วก็ ทะเล ไล่ออกไป จึงไม่ใช่ ซีวิวด้านหน้าเต็มอย่างที่ คิด แต่ก็ไม่ได้ติดใจจะลงไปถามพนักงานอย่างใด คิดว่า ของฟรีก็อย่างนี้ หรอก ได้มาพักฟรีก็ดีถมไป           อันที่จริง ที่ผ่านมาหลายครั้งหลายครา ข้าพเจ้าก็หาได้ไปพักที่ ไหนเสียกะตังค์กับชาวบ้านเขาไม่ .. นึกๆ ดู ชีวิต เรา ก็จะคล้ายพระเข้า ทุกที  คือ ได้กินบุญเก่า คล้ายๆเขาเอามา "ถวายให้ใช้ "  แบบพระ เสียมากกว่า....นึกย้อนไปเรื่อยๆ ก็เห็นจริง  ว่า ไปที่ไหน ก็มีแต่พักฟรี เป็นส่วนใหญ่   แทบจะไม่ได้เสียเงินกับชาวบ้านชาวช่องเขาเลย ก็แปลกดีอยู่เหมือนกัน..         หลังจากล้างหน้าล้างตาเข้าห้องน้ำห้องท่า  ต้มน้ำชงกาแฟในห้อง ดื่มกันคนละถ้วย  พร้อมกับ กินขนมที่เตรียมมาจากกรุงเทพฯ แล้ว ก็ ปรึกษาคุณน้องว่า ไปดูร้านเธอก่อน แต่ คุณ น้อง ว่า วันนี้จะไปช็อปปิ้ง ข้าวของที่จะเข้าร้าน ก็เลยออกจากห้อง ไปขึ้นรถเธอไป ยังถนนข้ามฝั่ง ถนนเพชรเกษม ไปทัวร์ร้าน ประเภท " จีอันตึ๊ง" อะไรทำนองนั้น ซึ่งเป็น ร้านขายส่งประจำหัวหิน....ก็นับว่าดีที่ได้เข้าไปดูวิถีธุรกิจที่นั่น หากไป กับบ้านน้องชาย หรือ เพื่อนฝูงอื่น หรือ บ้านตัวเอง ก็จะรู้จักแต่ร้านรวง ฉาบหน้าทั่วไป หารู้ลึกถึงแหล่งที่พ่อค้าแม่ขายเขาช็อปปิ้งกันไม่ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 50 09:50:28 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 00:33:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ก็นับว่าดีที่คุณน้องพาไปช้อปปิ้งที่ร้านดังว่า จึงไปซื้อพวกของกิน จุบกินจิบที่เคยชิน มาถุงใหญ่ ได้รองเท้าแตะมาอีกคู่ พร้อมข้าวของบาง อย่างที่ลืมเอามา    ใจคอจะไม่จ่ายเพิ่มให้โรงแรมเลยสักอย่างก็ใครจะ แตะเข้าไปลง สั่งอาหารเบรคฟัสต์บนห้อง มื้อละ 350-550 บาท ยังไม่ รวมทิป เห็นทีจะ ลงไปกินของฟรีข้างล่างจะดีกว่า ส่วน ของในตู้เย็น ก็ท่าจะแตะไม่ลง เห็นราคาเครื่องดืม อะไร ต่อมิอะไร ชิ้นหนึ่งในตู้นั้น ซึ้อของราคาส่งได้เป็นโหล เลย คิดว่า ให้เขาไว้ชาร์จเอากับแขกฝรั่ง มังค่าน่าจะดีกว่าจะมารีดเลือดเอากับปูเมืองนนท์ อย่างข้าพเจ้า           ช็อป ช็อป กัน พอสมควร เห็นทีจะไม่ได้ไปวัดแน่แล้วค่ำนี้ เพราะ คุณน้องก็ กลับไปที่ร้านและ สรุปว่า พรุ่งนี้เช้าค่อยไปวัดกันเถอะ ค่ำนั้น จึงเป็นเวลากินอาหารริมทางเท้าอันเป็นร้านข้าวต้มสี่แยกไม่ไกล จากท่ารถทัวร์สักเท่าไหร่  แต่รสชาติอาหารไม่เป็นสับปะรดเลยจริงๆ ผิดกับครั้งก่อนที่มา คุณน้องเธอพาไปกินอาหารริมทะเลที่เขาตะเกียบ อร่อยมาก  ทว่า คืนแรกนี้ ทุกอย่างต้องเร่งรัด เพราะ จิตใจของแต่ละ คนเขาจดจ่อแต่ร้านเขาที่ว่าจะต้องเปิดให้ทัน วันที่ 31 ตุลาคม ให้ได้ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 50 00:50:17 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 00:48:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พอตกดึก พวกผู้ชายก็กลับจากร้านอาหารไปที่ร้านที่กำลัง ตกแต่งกัน อีกคนที่ว่าจะมาเป็นกุ๊ก ก็ปลีกตัวไปนั่งฟังแจ๊ซซ์ที่ร้าน หัวมุมตรงข้ามกับร้านข้าวต้ม   ข้าพเจ้ากํบน้องสาว จึงเดินเรื่อยเปื่อย ไปตามถนน ผ่าน ร้านขายของที่เขาเรียกกันว่า ตลาดไนท์ ของหัวหิน ดูมีของน่าซื้อหาหลายอย่าง         คุณน้องถามว่า พี่อยากกิน "กะลอจ๊"ไหม  ก็ตอบว่า อยากกินซี่ ไม่ได้กินกะลอจี๊ คือ แป้งทอด ใส่ น้ำตาลทรายกับถั่วป่นงาดำ มานาน แล้ว  แต่ บุญบังไม่ถึง เพราะเราเดินกันมาดึกแล้ว ร้านขายกะลอจ๊คืนนี้ จึงปิด ก็เดิน เรื่อยเข้าไป ดูเสื้อผ้า ข้าวของมากมายที่เขามาวางขายแล้ว เดินข้ามถนนไปทางวัดหัวหิน เดินตามฝรั่งคู่หนึ่งเขาเลาะลัดไปตามซอก ซอยต่างๆ ซึ่งบรรยากาศไม่ผิดไปจากเมืองพัทยาสักเท่าไหร่          คุณน้องที่ไม่เคยเดินลัดเลาะซอยต่างๆ อุทานออกมาว่า โอ๊ว ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ข้างวัดหัวหินจะเหมือนบาร์เบียร์พัทยาอย่างนั้น          เราก็เดินไปเรื่อยๆ จนทะลุโรงแรมเอา สัก ห้าทุ่มกว่า ข้าพเจ้า ก็ตัดสินใจขึ้นลิฟท์ไปที่ห้อง เข้าไปอาบน้ำอาบท่า แล้วให้คุณน้องต่อ โทรศัพท์ สั่งพวกที่ร้านเธอให้คอยดู รถเมล์จากกรุงเทพฯที่จะเทียบท่า ในช่วงดึกว่านายลูกชายจะตามมา          แล้วกิจกรรมยามดึกก็เหมือนเดิมๆ คือ เปิดทีวีดูรายการอะไร ต่อมิอะไร รอเวลา ครั้นแล้วดึกมาก นายลูกชายก็โทรฯมาว่า ถึงแล้ว แต่ รถเขาลงที่หอนาฬิกา (ตรงไหนก็ไม่รู้ )   คุณน้องจึงติดต่อไปที่ ร้านให้หนุ่มสองคนที่นั่นเอารถไปรับคุณลูกชายมาโรงแรมกันที           แล้วสามหนุ่มเขาก็มา โผล่ที่ห้อง ไป นั่งดื่มเบียร์ที่หอบมาจาก ร้านเขากันที่ระเบียง            คืนแรกที่หัวหิน ฟ้าดำมืด ลมแรงมาก แต่ เด็กๆ ดูมีความสุข กันดี     เขาพูดคุยทำความรู้จักกันสักพัก ก็ กลับกันไป เหลือแต่ข้าพเจ้า กับลูกชายในห้อง ทวินเบด คือ เตียงเดี่ยว สองเตียงเหมือนกัน  บางคนแปล ไปว่า เตียงคู่ขนาดสองเตียงอะไรทำนองนั้น...              ลูกชายนอนไปแล้ว ข้าพเจ้ายังรอดูหนังจีนรอบดึกอีกตามเคย           เรียกว่า เปลี่ยนบรรยากาศไปดูทีวี ที่หัวหิน..พักจริงๆ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 01:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เช้าขึ้นมา เราสองคนแม่ลูกก็ลงมานั่งรับประทาน บุฟเฟ่ต์อาหาร เช้า  เลือกนั่งด้านนอกห้องแอร์ ลมทะเลเย็นมาก มีไอละอองฝนมานิดๆ แต่ถือว่าอากาศดีอย่างมาก               อาหารเช้าทั่วไปเหมือนๆที่อื่นไม่ต่างอะไร จะเป็น อเมริกันเบรค ฟัสต์หรือ คอนติเนนตัล เราก็ไม่รู้แล้ว มีอะไรน่ารับประทานก็ตักกันมานั่ง กินกันด้วยความสุข ดูนกเขาตัวเล็กๆที่บินหาอาหารโฉบไปมา และ คุยกัน ว่า เช้านี้ พอรับประทานอาหารเสร็จ ก็เดินไปที่ร้าน น้าเธอกันเลย แล้ว ลูกก็กลับกรุงเทพฯ ไป ทำงานต่อ          มีเวลาดูทิวทัศน์แค่นิดน้อย   ถ่ายรูปอะไรไปได้หน่อย ก็ได้เวลา ออกจากโฮเต็ล เดินทะลุถนนไปตามร้าน  ร้านแรกที่แวะ ไปซื้อ หมวก ใบหนึ่งซึ่งพับได้กลายเป็น พัด  พัดที่แปลว่า FAN น่ะ ได้สวมปิดหน้า กันแดดไปตามทาง   ผ่านสถานีตำรวจหัวหิน เห็น รถมาเปิดขายของให้ ตำรวจน่าสนใจหลายอย่าง แต่ไม่ได้ซื้ออะไร ก็เดินข้ามถนนไป ฝั่งตรงข้ามทางไปสถานีรถไฟ แต่ข้าพเจ้าเลือก เดินในซอยข้างๆ ห้างหัวหิน  เลยได้ซื้อรองเท้าแตะแบบมีสายรัดส้น เห็นชาวหัวหินเขาสวมกันเยอะแยะ ก็เลยซื้อไปคู่หนึ่ง           แล้วจู่ๆ ก็ไปทะลุร้านอาหารของคุณน้อง เข้าที่นั่น ได้มีเวลาพาลูกชายเข้าไปทักทายน้าทั้งสองของเธอนิดหน่อย ก็ไล่เปิดให้ไปท่ารถ ไปซื้อตั๋วรถไว้ก่อน แล้วก็เดินกลับมาที่ร้าน อีกหน่อย        ลูกชายถูกแซวว่า อุตส่าห์ตามมานอน และกินข้าวเช้ากับแม่...แค่นี้นะ ..ดีเหมือนกัน  รู้สึกว่า มีสายใยบางๆ ก่อตัวขึ้น สมัยที่แม่ชอบพาเด็กๆสองคนไปเที่ยวต่างจังหวัดแบบนี้ เพราะ "พ่องานยุ่ง" ยุ่งเสมอ ไม่เคยมีเวลาพาลูกไปเที่ยวไหนเลย มีแม่เท่านั้นที่มีเวลาพาลูกไปเที่ยวต่างจังหวัดไกลๆ เช่น ลงภูเก็ต ไป เชียงใหม่  ไปอีสาน  ไป ระยอง ไปพัทยา ไปสัตหีบ หรือไป ใกล้ๆ อย่างพาขึ้นรถไฟไฟเที่ยวบางปะอิน ฯลฯ พยายามปะติดปะต่อ ชีวิตในวัยเยาว์ของเขา รื้อฟื้นความทรงจำ วันที่มีแต่ แม่ๆลูกๆ ที่แม่ พยายามอย่างที่สุดที่จะ "เติมเต็ม" ให้ลูกรู้จักโลกเมืองไทยให้มาก ไว้ ในวัยเยาว์ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 50 01:23:20 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 01:19:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ส่งลูกชายแค่หน้าร้าน สบายอารมณ์ Cool Relax ของคุณน้องแค่นั้น ปล่อยให้เขาวิ่งเดินไปขี้นรถ มองตามรถไปจนสุดสายตา แล้ว ก็หันกลับมา ดูน้องที่ง่วนอยู่กับการ จัดการให้คนงานทำงานตกแต่งทั้งนอกและในร้าน ยุ่งวุ่นวายอยู่           สักพัก เธอก็ โผล่หน้ามาว่า เราไปวัดกันได้แล้ว อยากเอาพี่ไป หย่อนไว้ที่นั่น...            น้องสาวขับรถวิ่งไปตามถนน เราคุยกันถึงเรื่องเก่าๆ ของชีวิตเธอ สมัยวัยเยาว์ ที่บางอย่างก็ขาดหายไปตามประสาญาติที่เธอต้องจากพ่อแม่ ไปอยู่ประจำที่เชียงใหม่นานพอสมควร กว่าจะลงมาอยู่กรุงเทพฯที่บ้านพ่อ ของเธอ ซึ่งเป็นลุงของข้าพเจ้า ไม่นาน คุณลุงก็เสียชีวิต ชีวิตน้องคงลำบาก พอสมควร...เพราะคุณแม่ก็แยกทางกับคุณพ่อ..น้องจึงเข้มแข็งอดทนและ ต่อสู้ความผันผวนของชีวิตได้ไม่แพ้ข้าพเจ้า...น่าจะเก่งกว่าด้วยซ้ำ               ถึงวัด เขาสนามชัย ครั้งก่อนเรา ไปแค่กุฏิเจ้าอาวาส ครั้งนี้ น้องนำรถวิ่งขึ้นไปถึงยอดเขา จะนำภาพบนวัดที่มองลงไปทะเลหัวหิน ให้ดูกันสักสองสามรูป จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 01:32:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พอขึ้นไปถึงด้านบน ก็เจอคุณป้า ท่านหนึ่งกำลังเก็บกวาดโน่นนี่อยู่ เข้าไปทักทายคุยกับท่านขอกความประสงค์ที่มาว่าจะนำหนังสือที่พิมพ์ไว้ มาถวายพระ คุณป้าก็คุยกับเราอย่างดี และให้เราทั้งสอง ขึ้นไปบนศาลา สำหรับเรียนหนังสือ และปฏิบัติวิปัสนาด้านบน เราจึงถือโอกาสถ่ายภาพ ทิวทัศน์อันสวยงามด้านบน จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 01:37:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นวัดที่เย็นสบายน่าอยู่ ร่มรื่นมาก แม้นอยู่บนยอดเขา      ทำให้เปรียบเทียบกับ วัดที่เคยไปเยือนที่อุดรธานี อันร้อนทุก หย่อมหญ้ายามหน้าร้อนไม่ได้... นึกว่า พระที่อยู่ที่นี่ ท่านคงสงบสุข และ มีวิถีชีวิตงดงามเรียบง่าย ดังที่เคยบรรยายไว้เกี่ยวแก่พระปฎิบัติ สายวิปัสสนากัมมัฏฐาน        แต่ตัวข้าพเจ้าเอง ถึงแม้นจะอยากอยู่ชมวิวนานเพียงใด เวลาที่ จำกัด ก็ ทำให้ต้องเตรียมลาทิวทัศน์อันงดงามนั้นลงไปก่อน จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 01:45:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณป้าพาลงมาพบพระสงฆ์องค์หนึ่ง ข้าพเจ้าก็ขนหนังสือ ประมาณ 150 เล่มได้ ลงไป ถวายท่าน ท่านก็หยิบหนังสือวัดมาให้ดูสองสามเล่ม และ ได้มอบให้ข้าพเจ้า เล่มสองเล่มเป็นการตอบแทน        ในขณะเดียวกัน ท่านก็ได้ชี้ชัดให้เห็นข้อธรรมะ ของวินัยสงฆ์อันข้องเกี่ยวด้วย ฆราวาส แจกแจงให้ ทราบว่า สิ่งใดถูก สิ่งใดผิด นับเป็นข้อธรรมที่ดีมาก และ ท่านก็บอกว่า การจะพิมพ์หนังสือธรรมะที่มีคุณ ประโยชน์แก่พุทธศาสนานั้น ควรจะเลือกเรื่องที่ดี มีคุณประโยชน์ต่อสาธุชนและ ถูกต้องตามพระไตรปิฎก จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 01:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ใช้เวลากับพระสงฆ์ท่านนั้นพอสมควร จนพระที่ต้องนั่ง เป็นเพื่อนกันอาบัติที่ต้องพบปะสีกาสองต่อสอง (ตอนนั้นเป็น สองพระ และ สองสีกาจริงๆ)   ในที่สุด ก็ได้เวลาร่ำลา ลงไป พบท่านเจ้าอาวาสที่กุฏิด้านล่าง ก็ได้ธรรมะมามากมาย ท่านก็ บอกว่า ตอนค่ำจะมีการเทศน์ถ้ามีเวลาก็มา             รับปากท่านไปก็ กราบลาท่านลงไปด้านล่าง ยังพอมี เวลาได้เห็นท่านทำกิจวัตรของสงฆ์ คือ การย้อมผ้าจีวรในถังย้อมผ้า ซึ่งเป็นสิ่งที่หามองได้ยากในวัดในเมือง จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 01:57:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ได้เวลาที่ต้องไป "สารภาพบาป" กับท่านเจ้าอาวาส และไปขอขมากรรม ที่ไม่สามารถจัดพิมพ์หนังสือให้ทันในปีนี้ ทั้งที่ตั้งใจไว้แต่ต้นปี แต่อาจมี มารผจญจนไม่อาจสำเร็จได้  ถวายหนังสือที่ได้พิมพ์ไว้โดยมีข้อธรรม "มงคล ๓๘ประการ" จากหนังสือท่านไว้ให้แก่ท่าน ซึ่งหลวงพ่อพระครุฯ ท่านก็มีแก่ใจ ลุกไปหยิบหนังสือที่ทาง มูลนิธิ ทางวัดพิมพ์แจก และ พิมพ์ จำหน่ายลงมาให้ข้าพเจ้าอีกสองสามเล่ม           แล้วก็ต้องรีบกราบลา จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 02:03:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ น้อง ดีใจที่พี่สาวลากลับได้ รีบขับรถนำส่งไปที่โรงแรมและ ให้ข้าพเจ้านอนพักผ่อนให้สบายกาย นัดกันว่าเย็นๆ ค่อยไป       ข้าพเจ้าจึงกลับมาโรงแรม นอนพัก อ่านหนังสือสารพัดเล่ม และ งีบหลับไปสักช่วงหนึ่ง ก็ตื่นนอน ลุกไปอาบน้ำอุ่นๆในห้อง โดยไม่ได้ลงไปว่ายน้ำในสระด้านล่างแต่อย่างใด           เย็นๆ น้องสาวก็โทรฯ เข้ามา ว่าจะมานอนพักสักพัก ข้าพเจ้าจึงใช้เวลาที่เหลือ นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ยาวในห้อง ปล่อยให้คุณน้องเธอพัก            ก็นี่เป็นโปรแกรม พักผ่อน จริงๆ นี่ค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 02:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ดิฉันเพิ่งไปหัวหินมาเช่นกันค่ะ เมื่อ2-3 เดือนก่อน และได้ทานกะลอจีที่ว่าด้วย แต่เสียดายที่ดิฉันและคนพาไป ไม่รู้จักอะไรมากไปกว่า ตลาดหัวหิน กับที่พัก ซึ่งเป็นบ้านเงียบๆเกือบริมทะเล เราจึงไม่ได้ไปฟังเพลงแจ๊สอย่างที่ใจชอบ (ตรงไหน ต้องรบกวนคุณทิกิ บอกทางด้วย) และทีประทับใจมากที่สุด ก็คือร้านหนังสือ ร้านหนึ่ง ซึ่งมีหนังอิเละเขละขละ ไปหมด ชวนให้รื้อดีแล และที่สำคัญไม่น่าเชื่อ ดิฉันกลับได้หนังสือ ที่พิมท์มานานนม ซึ่งคาดว่า ร้านหนังสือในกรุงไม่มีขายแน่นอน มาหลายเล่ม ทริปนี้ จึงเป็นทริปนอนอ่านหนังสือฟังเสียงคลื่นจริงๆ ส่วนของที่ระลึกจากหัวหิน ที่เรียกกันว่า ผ้าโขมพัสต์ บอกตรงๆว่า ไม่ประทับใจดิฉันเลย เพราะ ราคาแพงเกิน และไม่มีการดีไซน์ที่น่าสนใจเลย ทั้งๆที่สัญญากับคุณแม่ว่า จะเอาผ้าโขมพสต์มาฝาก แต่สุดท้ายต้องบอกว่า ไม่สวยเลยแม่ เสียดายตังค์เปล่าๆ และจากตรงที่นี้ ดิฉันจึงได้ทราบว่า คุณทิกิเขียนหนังสือด้วย ดิฉันอยากอ่านค่ะ...ขอสักเล่มได้มั้ยคะ ..(ขอกันดื้อๆเลย) จากคุณ : เตติญญ่า - [ 5 พ.ย. 50 02:32:36 A:82.83.230.207 X: TicketID:153756 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พอสักหกโมงกว่า เราสองคนก็ เริ่มเดินออกจากโรงแรม ในยามค่ำ ผ่านซอกซอยที่เราเริ่มรู้จักไปตามทาง จนทะลุถนน เพชรเกษม เดินข้ามไปทางตลาดไนท์บาซาร์ หัวหิน แล้วก็ เดินไปจนถึงที่ร้านที่คืนนี้ ก็เสร็จไปสัก 80 % แล้ว...         พอได้เวลา ขบวนสี่คนเหมือนคืนก่อนก็มุ่งหน้าไปยัง ร้านอาหารริมถนนอีกเส้นหนึ่ง วันนี้ เราได้รับประทานอาหาร ไทยๆ อร่อยๆ ที่มุ่งรสชาติมากกว่าหน้าตาร้าน อาหารที่สั่งๆ ก็เช่น แกงป่าปลาทราย   ไข่เจียวปู/กุ้ง ยำปลาดุกฟู และ อีกสองอย่างที่ข้าพเจ้าไม่ได้จำ แต่ได้ความอร่อย แก้ตัว จากอาหารคืนก่อนที่รสชาติไม่ได้เรื่อง            กินกันอิ่มหมีพีมัน แล้ว ก็ได้เวลากลับ คืนนี้ ข้าพเจ้า บอกน้องว่า ปล่อยลงตรงถนนไนท์บาซาร์เถอะ จะเดินกลับ ไปที่โรงแรมเอง            แล้ว ก็ เริ่มที่ ร้านกะลอจี๊  นอกจากจะซื้อไว้กินยามดึก แล้ว ยัง ขอให้เจ้าของร้าน แพ็คให้อย่างดีเพื่อจะนำกลับไปกิน ที่กรุงเทพฯด้วยต่างหาก..          จากนั้น ก็เดินผ่านร้านเสื้อผ้าสารพัดชนิด ได้หมวก สีกากีมาหนึ่งใบ ได้กางเกงขาสั้นสีกากีซึ่งมีกระเป๋าใบโตหลาย ใบรอบขา ได้ เสื้อยืดตัวยาวอีกหลายตัว ล้วนแล้วแต่ราคาเบาๆ คุ้มค่า ทั้งนั้น          ถึงโรงแรมยังไม่ดึกนัก  แต่คืนนี้จะนอนคนเดียวละ เพราะ น้องนั้นเหนื่อยเกินกว่าที่จะกลับไปจัดข้าวของมานอนเป็นเพื่อน ได้แต่สัญญาว่า พรุ่งนี้เช้าจะมากิน เบรคฟัสต์ด้วยกันแต่เช้า          ข้าพเจ้า อาบน้ำอาบท่าแล้วก็ เปิดทีวีรอดูหนังจีนรอบ ดึก( ตามเคย ) ทำตัวเหมือนอยู่บ้าน ต่างกันแต่คืนนี้นอนดูที่ หัวหิน ที่ข้างนอกห้องร้อนมากแต่ในห้องเย็นจนต้องห่มผ้า สองชั้น....และหลับไปเกือบตีสี่... จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 02:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอบ คุณ : เตติญญ่า       ยังจำบรรยากาศตอนเด็กๆ และวัยรุ่น ที่มาพักบ้านริมทะเล อย่างเช่น บ้าน พลับป่า ฯลฯ แถวนั้นได้ พ่อแม่ หอบเครื่องครัวกันมาโกลาหลยิ่งกว่า ย้ายบ้าน อาหารที่พวกเราชอบก็มักเป็น ปูนึ่ง ปลาทอด ปลานึ่ง หอยหลาก หลายชนิดต้ม และอะไรอื่นอีกมากที่จำไม่หมด...       โตขึ้นอีกหน่อยก็ไปกับบ้านเพื่อนหลายบ้านอยู่แถวนั้นเป็นวังเจ้าบ้าง เป็นบ้านผู้ลากมากดี เป็นบ้านเศรษฐีบ้าง แล้วแต่ก๊วนเพื่อนที่ไปกันเพราะ สมาคมก็ใหญ่ขึ้นตามสถานศึกษาและอายุคนเขียน         สมัยมากับพวกเพื่อนที่ทำงาน ก็มีหลายแบบ ชนิดที่ ขับรถไล่ตาม กันไปเย็นๆ ไปโผล่กินข้าวดึกกันที่นั่น เดินลุยทรายกินบรรยากาศน้ำทะเล ไปเช่าเก้าอี้ผ้าใบ นอนดูดาวหัวหิน กันบ่อยๆ เช้ามืดก็ขับรถไล่กลับกันมา ที่อ๊อฟฟิศ ง่วงมากก็ไปแอบหลับกันในห้องอีกคน ก็นก็มี นั่นเป็นบรรยากาศ แบบ ลุยๆ ชนิด ไปให้หายบ้า กันหลายครั้ง                เวลาไปกับครอบครัวก็ไปหาเช่าบ้านพักสักหลังและ ใช้ชีวิตแบบสมัย พ่อแม่พาลูกไป คือ ขนทุกอย่าง ไปหาอาหารทะเลสดมาทำกิน นับว่าอร่อย มากๆ เด็กๆ ก็สนุกมากที่ ได้ว่ายน้ำแล้วกลับขึ้นมากินอาหารแก้หิวกันทันควัน        บางครั้งก็ไปพักกับญาติที่มักไปนอนกันที่ บ้านพักทหารอากาศริม ทะเล ไม่ไกลจากหัวหินนัก                 หนหนึ่งก็เคยไปโดน "รับน้อง" กับมหาวิทยาลัย สมัยไปสมัครเรียนโทกับเขา               พักหลังๆสิบปีมานี้ หากไม่ ไปพักกับญาติ ก็ มักไม่ได้ไป ลุย กันแบบเก่า          ปีก่อนยังได้มาพักชะอำ แล้วไปดูแจ๊ซริมหาดที่หัวหิน..         และ ต้นปีก็ได้มาพักกับน้องสาวคนนี้ที่บ้านเธอ และไปไหว้พระ ด้วยกันมาแล้วรอบหนึ่ง           ร้านฟังแจ๊ซ เห็น เด็กกุกบอกว่า เขามี แจ๊ซแจมกันวันจันทร์ หากเห็นท่ารถทัวร์ ปอ1 ที่ว่า เดิมเลยขึ้นมาถึงสี่แยก ร้านอาหารริมถนน หัวมุม ซ้ายมือ นั่นแหละค่ะ ร้านที่ว่า           แต่จะมีร้านอื่นอีก ก็ไม่ทราบ เพราะไม่ได้เดินลุยดูมาก เกรงใจ น้องที่ ต้องดูแลตกแต่งร้านกันอยู่            ที่เห็น โรงเบียร์หัวหิน ภัตตาคารไนท์คลับ หน้าฮิลตันที่พัก ก็ ดูน่าสนุก หากเป็นวัยรุ่นอย่างเดิมคงเข้าไปนั่งฟังและ แจมร้องกับวงเขา ไปแล้วแน่ ๆ               เมื่อคืนมาลงต่อเรื่องกะลอจี๊ ไม่เห็นเรื่องคุณ ก่อน เลยเป็น การตอบไปในตัวนะคะ             สำหรับหนังสือคงไม่ขัดดอกค่ะ ช่วยติดต่อหลังไมค์จะเป็นการดี จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 10:17:51 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ต่อ จาก 14         เสียงปลุกกริ๊งๆ จากโทรศัพท์ในห้องพักดังขึ้นเมื่อแปดโมงเศษๆ เสียงน้องสาว ถามว่า ตื่นหรือยัง จะมากินข้าวเช้าด้วยละนะ ก็รีบวิ่งเข้าห้อง น้ำ ล้างหน้าล้างตา คุณเธอถือการ์ดรูดที่ให้ไว้ เปิดประตูเข้ามาได้ยินเสียง ถามว่า ทำไมหนาวมากหรือไง...แอร์เย็นพี่ไม่ปิดแอร์ ก็เล่นห่มผ้าสองผืน นอนดูทีวีจนหลับไป           แต่งตัวเสร็จแล้ว ลงลิฟท์ไปด้านล่างอีกครั้ง คราวนี้ คุณน้องเลือก นั่งรับประทาน เบร๊กฟั่สต์ กันในห้องแอร์ด้านในไม่ออกไปนั่งริมสระน้ำ เหมือนเมื่อวาน รู้สึกอึดอัดนิดหน่อย เพราะ เรื่องที่คุยกัน ส่วนใหญ่มัก เป็นเรื่องเก่าๆในวัยเยาว์ สมัยที่คุณพ่อ นายตำรวจ ของเขา ยังอยู่ย้ายไป ตามจังหวัดต่างๆ  คุณพ่อคุณแม่ข้าพเจ้ามักพาลูก ๆ เดินทางไปเยี่ยม คุณลุง ไม่ว่า จะอยู่ อำเภอเสนา อยุธยา หรือ ไปอยู่ พรานกระต่าย กำพงเพชร หรือ สมัยอยู่ใน โรงพักชนะสงคราม เมื่อตอนข้าพเจ้ายัง อยู่ในวัยเด็ก  หรือ สมัยท่านมาอยู่ โรงพักลุมพินี เอาเมื่อข้าพเจ้าทำงาน แล้ว ฯลฯ หลายครั้ง   น้องก็เล่าถึงการเดินทางไปบางประเทศที่ หา ยากที่คนจะเดินทางไปเที่ยว ก็ได้ฟังเรื่องน่าสนใจหลายเรื่อง ทั้งสภาพ ภูมิประเทศและ ชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คน         ข้าพเจ้าแนะนำให้น้องไป คลุกซีเรียล ซึ่งนับว่า เด่น สำหรับ อาหารเช้าบุฟเฟ่ต์ที่ฮิลตันนี้  มี ซีเรียล หลายชนิด รวมทั้งกรุ๊บกรั๊บทั้งหลาย ที่เด็กๆ ชอบเทนมใส่น่ากิน ข้าพเจ้า ตักลูกเกด ดำ และ ลูกเกด ขาว ผสม ด้วย ผลไม้อบแห้ง เคลือบน้ำตาล เช่น มะละกอ   แคนตาลูป  ฟัก ฯลฯ   รินนมจากหม้อสเตนเลสใหญ่ที่เขาตั้งไว้ ..เป็นการตบท้ายอาหารเช้า และ เป็นมื้อสุดท้ายที่ฮิลตัน...อภินันทนาการจาก โรงแรมคอนราด ที่ ลูกสาว จัดงานแต่งงานปลายปีก่อนนั้นเอง...           เรื่องอภินันทนาการ หรือ ชุด ของขวัญที่โรงแรมคอนราดจัดไว้ ให้ลูกนั้น นับเป็นชุดใหญ่ เพราะ เขาจัด กันทั้ง งานหมั้น และ งานแต่ง ที่นั่น สองวัน  จึงได้ของขวัญของกำนัลรวม บัตรพัก "ฮันนีมูน" สองใบ จึงเหลือมาให้แม่ได้ไป"ร่วมบุญ" กับเขาบ้างในปลายปีนี้ แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 50 13:08:30 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 10:58:12 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องการแข่งขันการบริการตามโรงแรมก็มีต่าง ๆ นานา  แต่ข้าพเจ้า ไม่ได้ค่อยติดตามข่าวคราวเหล่านี้ เพราะหมดยุคหมดสมัย  ที่จะต้อง ไป ให้ได้ อย่างแต่ก่อน   สมัยสิบปีที่ผ่านมา มีแต่งาน "ออกแบบและคุมก่อสร้าง ตกแต่ง " ของคุณหุ้นส่วน จึงมองเห็น แต่แบบ และ โครงสร้างอาคาร ตลอดจน ปั๊มและท่อ ต่างๆ ข้างใน ทะลุเข้าไปจากผนังและเพดานตึก   พอถึงงานของเราก็คือ "ตกแต่ง" ทุกอย่างที่เคยเปล่าเปลือย ให้ ดู หรูหรา งดงามประท้บใจชาวต่างชาติ และ เจ้าของอาคารเพื่อเข้าไปอยู่อาศัยกันได้ อย่าง "สมเกียรติและ ฐานะ" ของท่านเหล่านั้น ลูกค้า มัก ให้เกียรติให้เรา เดิน ทะลุ ห้องหับของเขาได้ เสมอ หากเราใคร่จะไปชม หรือ ไป ถ่ายภาพผลงาน ที่เราตกแต่งให้ไว้ ไม่ว่าจะเป็นการดีไซน์แอบซ่อนห้องลับตู้นิรภัยเครื่องเพชรไว้ในผนัง แสนธรรมดาที่ดูไม่ออกนอกจากเจ้าของบ้านเอง หรือ การ ออกแบบ ให้ มีห้องลับชั้นบนใต้หลังคา ให้เจ้าของขึ้นไป นั่งสงบสติอารมณ์ ทำงานส่วนตัวบนนั้น หรือ การ ออกแบบห้องน้ำ จากุ๊ชชี่ส่วนตัวให้ หรูหราอลังการ ต่าง ๆ นานา เหล่านั้น คือ ความชำนาญจากมันสมอง ของ " คุณ" ของเรา ที่ดู แสนธรรมดา คนนั้น  งานที่ต้องทำ ตั้งแต่ หลังคาจรดฐานราก ต้องตกแต่งความเปล่าเปลือยนั้นให้อลังการ และ ลูกค้า อย่างเช่น เจ้าของโรงแรมระดับ สี่ดาว พัทยา ก็ยินดีนักหนา ซ้ำถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งหาก ข้าพเจ้าจะย่างไป พัก...กับเขาสักครั้ง           รวมไปถึงการคาดหวังที่จะให้ ญาติโก โหติกาของข้าพเจ้าที่มีสี มีตำแหน่งทั้งหลายไปให้ได้ ซึ่งเขาเหล่านั้น ก็ไม่เห็นได้ไปสักที มีแต่ คุณท่านของข้าพเจ้า ที่ต้องไปตรวจงานบ่อยๆ และ ก็เดินทางไปอย่าง ธรรมดา ธรรมดา เหมือนที่ข้าพเจ้าไปหัวหินเที่ยวนี้นั่นเอง จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 11:27:49 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หมดเรื่องอาหารเช้าแล้ว คุณน้องก็เดินทอดน่องกลับไปยังร้าน อาหารที่เขากำลังตกแต่งกันอยู่            ข้าพเจ้าเดินลงสำรวจ รอบสระน้ำโรงแรม ถ่ายรูปชายหาด และ ต้นไม้ดอกไม้ รวมทั้ง มุมสวย ๆ ถูกใจ   ทุกสิ่งที่ได้ที่ทำไปไม่ได้ ใช้เงินซื้อ ไม่ได้ได้เงินค่าโฆษณา แต่เป็นสิ่งที่อยากจะทำ และ บันทึก ไว้ตามธรรมดา  เก็บรูปและ วิดีโอคลิป ชายหาดหัวหินวันนี้ ให้คุ้มค่า กับบัตรกำนัลใบหนึ่ง และ สองคืนกับสามวัน ที่ได้ไปหัวหินอย่างไม่ ได้ตั้งใจไว้          มองฟ้าที่ทึม ๆ เทา ๆ  เสมือนหนึ่งว่า ฟ้าจะสาดฝนมาให้สักตั้ง จึงหยุดกลับขึ้นห้องดีกว่า         สำรวจข้าวของจุกจิกที่จะต้องกวาดลงกระเป๋าเป้สะพายหลัง จำนวนสุดท้าย ด้วยเสื้อผ้าและ ข้าวของที่ซื้อหามามากมายได้จัดลง กระเป๋าเดินทางมีลูกล้อสองใบไปหมดแล้ว   ส่วนที่เหลือก็คือเดินไปมา หาดูว่าตนเอง เอาอะไรโยนๆ ไปไว้ในลิ้นชักใดลิ้นชักหนึ่งของเขาหรือ เปล่า.. จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 11:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สิบเอ็ดโมงครี่งกว่า เด็กของคุณน้องก็ นั่งมอเตอร์ไซค์มา ถึงโรงแรม มาลากกระเป๋าหนักๆ สองใบนั้นขึ้นมอเตอร์ไซค์ไป          ข้าพเจ้า กับเป้ขนาดเล็กสะพายหลัง พร้อมด้วย หมวกผูก ไว้ที่เอวอีกสองใบ ก็เดินไปเคลียบัญชีกับฝ่ายต้อนรับ Front Service ไม่มีอะไรต้องจ่ายเพิ่ม ไม่ได้จ่ายอะไรให้กับโรงแรมฮิลตันสักบาท เพราะสิ่งที่ลูกจ่ายไปปีก่อน เกือบล้านให้กับโรงแรมสำหรับค่างาน แต่งงานของเขาและเธอ  มัน สมควรที่จะรับบริการนี้ฟรีกลับมา.. ใช่..มันไม่มีอะไรได้มาฟรี..           ก็แค่นั้น เพียง การไปพักสักสองคืน กับภาระนำหนังสือไป ถวายพระ..บางอย่างที่แทรกอยู่ระหว่าง การเจ็บไข้เล็ก ๆ น้อย ๆ กับการฝึกตัวเองให้รับสภาพปัจจุบันของ ชีวิต           แวะไปทักทายน้อง ทั้งสอง ดูร้านของเขาที่เป็นรูปเป็น ร่างพร้อมเปิดเร่งด่วนในเย็นนั้น ข้าพเจ้าลาจากเขากลับพร้อมด้วย ลูกน้องของน้อง ลากกระเป๋าสองใบมาส่งถึงท่ารถอีกครั้ง...            ขากลับเที่ยวนี้ รถไปแวะพักร้านขายของกินของที่ระลึก เมืองเพชร แต่ข้าพเจ้าไม่ได้ลงไปหอบอะไรมาฝากใคร อยากไป ถึงบ้าน-ที่พัก -ที่ไปอาศัย นั้นไวไว            แล้วก็กลับถึงบ้าน พร้อมด้วย ของฝาก "ตากุ้งยิง" ให้เจ็บตาไปอีกสามวันกว่าจะมีโอกาสมาพิมพ์หน้าจอฝากเพื่อนฝูง ในพันทิปหนนี้...           พร้อมที่จะกลับคืนสู่ ภาระหน้าที่อันหนักหน่วง สิ่งสารพัด สาระเพ ที่เราสร้างไว้ หมักไว้ หมกไว้ อันเป็นปัญหาใหญ่ยิ่งที่จะต้อง สะสางอีกนับไม่ถ้วน บันทึกไว้ ณ คืน ๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๐ ต่อ สายวันที่ ๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๐  ณ เรือนนนทบุรี จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 11:44:41 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วคงจะได้ไปใหม่..หัวหิน จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 5 พ.ย. 50 12:15:50 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เรียกว่ามีบุญจะได้ไปทำบุญค่ะ :) ความทรงจำเกี่ยวกับหัวหินเลือนรางเต็มที เพราะเคยไปเมื่อนานมาแล้ว ไม่ค่อยสนิทสนมกับทะเล ถึงบ้านเกิดพ่อจะเป็นจังหวัดติดทะเลก็เถอะ เพราะพ่อชอบพาไปภูเขาหรือเข้าป่า เดินกันจริง ๆ จัง ๆ มากกว่า ถ้าสะสางงานตัวเองเสร็จคราวนี้ คงจะมีเวลาไปไหนต่อไหนกับเขาบ้าง จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 5 พ.ย. 50 23:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่ได้ไปนานหลายปีแล้วครับ ฟังที่คุณทิกิเล่า มีตอนหนึ่งที่สยองดี จาก .....หากไม่พูดก็ ไอดังลั่นไปตลอดทาง ...... พูดน่ะพอได้ แต่ว่าไอ นี่มันน่ากลัว เขาคงไม่มีการตรวจสุขภาพพนักงานเลยหรือไร ทั้งที่เป็นงานบริการมวลชนเนอะ จากคุณ : GTW - [ 6 พ.ย. 50 07:55:37 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ตอบ ค.ห.21 คุณ ปิยะรักษ์ค่ะ             โห เรื่องเขาน่ะ ชอบอยู่นะคะ แต่ให้ไปสิงสู่ยังไม่ค่อยกล้าค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเสมอนะคะ ตอบ ค.ห.22 อาจารย์จี       นั่น สิคะ อาจารย์ แปลกใจว่า เจ้าหล่อนเป็นใครนั่งพูดดังๆ ไปตลอดทางได้ แถม พูดโทรศัพท์ ก็ดังลั่น แล้ว เหมือนเป็น พวก ขายตั๋วหรือ ตรวจตั๋วอะไรทำนองนั้น นั่งอยุ่ที่หน้าเราพอดี ทำให้เสียบรรยากาศการนั่งรถเงียบ ๆ เป็นอย่างมาก        เรื่องไอ ก็คิดอยู่ในใจ เหมือนอาจารย์ จี ว่าตลอดเวลา เลยค่ะ               คราวนี้มาบอกข่าวดีแหละค่ะ            พอ วันนี้ มีโอกาส ผ่านร้านที่เขา รับจ้าง พิมพ์ต้นฉบับ ก็ รีบนำหนังสือ ไปถ่ายเอกสาร ทุกหน้า แล้วว่าจ้างให้ ร้านเขา ช่วยพิมพ์ให้ บอกว่า ขณะนี้ ตาเจ็บ ๆ อยู่ ช่วยพิมพ์ให้หน่อย เขาคิด หน้าละ(เอสี่ ) 15 บาท ประมาณค่าจ้างพิมพ์ต้นฉบับ นั้นประมาณ เกือบ สองพันบาทได้  แต่ เขา บอกว่า ให้ไปตรวจ ปรู๊ฟ ได้ เขาจะแก้ให้ พิมพ์ให้ใหม่ ไม่คิดเงิน ก็ โอ เค ละคะ หนังสือ ของพระครูอนุรักษ์ฯ วัดเขาสนามชัย น่าจะได้มีโอกาส ขึ้นแท่น ถ้า ต้นฉบับเสร็จนะคะ  เราคงจะได้ มีโอกาส ร่วมกัน ทำบุญด้วยกันอีกครั้ง .. จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 8 พ.ย. 50 00:50:09 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เตรียมจะพิมพ์แล้วค่ะ หนังสือใหม่ปลายปีนี้ (ทำบุญ) หลังจากที่ จด จ้อง มาเกือบปี ได้ฤกษ์จะต้องพิมพ์หนังสือสักที ผลงาน ท่านพระครุอนุรักษ์ชินวร วัด เขาสนามชัย หัวหิน ถือเป็นเล่ม ที่ เลือกมาเพื่อ เป็นพระราชกุศลใน วาระ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ท่านทรงพระชนมายุ ๘๐ พรรษา ในปีนี้     ท่านผุ้ใดปราถนาร่วมบุญก็ หลังไมค์ไปถามกัน แล้วกันค่ะ ตอนนี้ ยัง วุ่นกับต้นฉบับอยู่ แต่ก็อยาก บอกบุญให้ทุกท่านได้มีโอกาส ร่วมทำบุญปีนี้ และ ยินดีจะ พิมพ์ชื่อท่านผู้ร่วมบุญไว้ ท้ายเล่ม ด้วยกันทุกท่านค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ   - [ 14 พ.ย. 50 22:21:04 ] ขออนุญาต ลิงค์ไปที่กระทุ้ นอกเรื่องเลยนะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6021906/W6021906.html จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 14 พ.ย. 50 22:23:34 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หนังสือที่เลือกแล้วเลือกอีกในปีนี้ ตั้งใจเต็มที่ ได้เล่มนี้มาค่ะ "ตายแล้วไปเกิดใน ๓๑ ภูมิ , วิปัสสนากรรมฐาน และ มรรคผลนิพพาน อธิบายตามพระพุทธพจน์ โดย อาจารย์ พระมหาบุญศักดิ์ รัตนวงศ์ (ชินวํโสภิกขุ ) ปัจจุบัน ท่านเป็นเจ้าอาวาส วัดเขาสนามชัย หัวหิน ซึ่งเป็นสำนักปฏิบัติธรรม ที่ท่านอาจารย์ปรานี   ผู้เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ " คุ่มือปฎิบัติ วิปัสสนากัมมัฏฐาน" เล่มที่ พระทอง ฐิตธมฺโม สั่งข้าพเจ้าพิมพ์ในปีก่อน ได้ทราบว่า หนังสือเล่มนั้น ทาง จุฬามหาวิทยาลัย(พระ) ได้เลือกไว้ให้พระเณรไว้ปฏิบัติธรรม สำหรับ เล่มนี้ เนื้อความบางส่วน อาจดู เชยในสายตา คนยุคใหม่ แต่สำหรับ พระนักปฏิบัติที่ท่าน มุ่งทางนิพพาน รับรองได้ว่า มีคุณค่ามหาศาล ที่ผ่านมา พระอาจารย์ พระครูอนุรักษ์ชินวงศ์ ท่านได้พิมพ์ไว้ แต่ปี ๒๕๒๕ แค่ ๑๐๐๐ เล่ม เท่านั้น ในสภาพที่กระดาษเนื้อใน เหลืองคร่ำคร่า แต่ เนื้อหา รายละเอียดของ พระนิพพานและ การปฏิบัติ อ่านแล้ว ต้อง สาธุการ ดัง ๆ ว่า นับเป็นข้อมูลอันละเอียด ละออ เสมือน เมื่อครั้งที่ อ่าน คำแปล บทสวดพระพุทธคุณ รัตนตรัย  ฝีมือท่าน พระอุบาลีคุณณูปมาจารย์ในยุค รัชกาล ที่ สี่ ที่ห้า นั้น  ข้าพเจ้า อ่านแล้ว ซาบซึ้งในคำแปลเหล่านั้น เป็นอย่างยิ่ง และ หา พระสมัยใหม่ ที่เทศน์ลึกซึ้งละเอียด ละออ และ เมตตาต่อผู้ฟัง ผู้อ่าน ค่อนข้างยาก        เช่นกัน พระสมัยใหม่ ท่าน เขียนอาจไม่ละเอียดเท่า    แต่พระครุ ปีนี้ ท่านอายุ ก็ น่าจะ แปดสิบได้แล้ว ถึงมีโรคภัย ไข้เจ็บมาก แต่ ท่าน ยัง "เต็มที่" กับการปฏิบัติ วิปัสสนากรรมฐาน อยู่   ท่านมุ่งทางนิพพาน ทั้งชีวิตจิตใจ        เมื่อไปพบท่านในปลายเดือนที่ผ่านมา ท่านทวงถามด้วย ความเสียดายว่า  "อนุญาตให้ไปพิมพ์ เสียดายหนังสือดี ๆ ไม่ ไปถึงมือผู้คนในปีนี้ "        ข้าพเจ้าเลยรู้สึก ผิดเต็มที่ จึง ตั้งใจ ว่า ต้องพิมพ์ให้ได้ ทั้งตาก็ยังเจ็บ ๆ แต่ ก็พยายาม เพ่งตรวจต้นฉบับ ที่ จ้างเขาพิมพ์ มา วันนี้ ได้ประมาณ เกือบ 100 หน้าเอสี่            การตรวจ ภาษาบาลี และ ภาษาอภิธรรม ต้องละเอียดมาก ด้วยว่า ตัวเดียวก็ พลาดได้   พระครูอนุรักษ์ ท่าน มิใช่ แค่พระปฎิบัติ ธรรมดา แต่ ท่านเป็นระดับ คลังความรู้อักษรเคลื่อนที่ ท่านเป็นผู้แปล ภาษาบาลีเขมร ล้านนา ลาว พม่า เข้าสู่ บาลีไทยมาหลายยุคแล้ว          ท่านเป็นอาจารย์สอน หลายที่ หลายแห่ง         แต่ขณะนี้ ท่านชราและ มีโรคภัยหลายประการ จึงเห็นว่า มิได้ไปสอนใครที่ไหนมากนัก... ข้าพเจ้า โชคดีที่ได้หนังสือต้นฉบับ มาจากพระทอง จึงลิ่วไปกราบท่านพระครูขออนุญาตพิมพ์ แต่ เกิด การ ผิดคิว ในส่วนของข้าพเจ้าเองนิดหน่อย ที่ต้องพิมพ์ "ชีวิตพอเพียง" ต้นปีแล้ว เกิดการ พิมพ์ ถึงสามวาระในเดือนเดียวกัน และมีการ ผิดพลาดในการปฏิบัติหลายอย่าง จนมีหนังสือ อยุ่ที่ข้าพเจ้าที่ต้อง รับผิดชอยในการสั่งพิมพ์ไป และ จ่ายเงินให้โรงพิมพ์ทั้งหมด จึง เหลือแจกอยู่นับพันเล่มที่ผ่านมา ทำให้ ต้อง ระงับการจะพิมพ์ หนังสือ เล่มของพระครูท่านไว้ก่อน (ด้วยหมดกำลังใจพอสมควร)             แต่ขณะนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ภายในเดือนสองเดือนนี้ ข้าพเจ้าก็ต้องเร่งพิมพ์เล่มดังกล่าวให้เสร็จสิ้นให้ได้ เดี๋ยวไม่ได้อยู ประเทศไทยจะไม่ได้พิมพ์ดั่งใจ                พรุ่งนี้ก็จะ นำ ส่วนแก้ไขต้นฉบับไปให้เขาพิมพ์ใหม่ค่ะ          มันผิดเล้กผิดน้อย จุกจิกมาก  ต้องเห็นใจคนพิมพ์ ต้องมีความรู้ มิใช่บาลี แต่ต้องเป็น บาลี อภิธรรม จึงจะพิมพ์ได้ถูกต้อง  งานนี้จึงต้อง ขอตรวจต้นฉบับอย่างละเอียดค่ะ จะปล่อยผ่านเหมือน หนังสือธรรมะ พื้น ๆ ทั่วไปมิได้    โดยเฉพาะคราวนี้  ความห่างระหว่าง วัดหัวหิน กับ กรุงเทพ ถ้าเป็น วัดอื่น อาจไม่ยาก แต่ วัดนี้ ท่านพระครู นอกจากจะ เป็นพระปฏิบัติ และ มีความรู้ด้านภาษาวรรณกรรมและ บาลีสูงยิ่งแล้ว          ท่านยังไม่ใช้โทรศัพท์ หรือ การติดต่อ อะไรทั้งสิ้นด้วย  !!!      งานนี้ ก็ ทดสอบ ความเร้วและ ความถูกต้องด้วยตัวข้าพเจ้าเอง อีกแล้ว จะไปโยนงานตรวจภาษาให้คนอื่นมิได้เลยค่ะ ไปตอบกระทู้โน้น ให้คุณ ปิยะรักษ์มา เลยเสียดาย ข้อมูล ขอยกมาที่นี่ค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 16 พ.ย. 50 02:50:11 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สด ๆ ร้อน ๆ   ต้นฉบับพิมพ์แก้มาแล้ว แต่ยังไม่ได้ไปโรงพิมพ์ อีกวันสองวัน คงจะได้ นำ ข้อมูล และ รูปภาพที่จะต้องจัดเข้าเล่มไปให้โรงพิมพ์ดู          ตรวจต้นฉบับ จนตาแฉะ ทั้งคืนเลยค่ะ แล้วตลอดบ่าย ก็ ตรวจไป ส่งไป อยู่หน้าร้านที่จ้างพิมพ์ต้นฉบับ แก้ ทุก หน้า เลยค่ะ เซ็งเลย จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 16 พ.ย. 50 21:30:59 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ท่านผู้ใจบุญโปรดทราบ ในเวลาพิสูจน์อักษรพิมพ์ครั้งที่ ๑ นี้  ปรากฏว่า มี มาราธิราชผู้มีกำลังมหาศาลพร้อมด้วยเสนามารหมู่ใหญ่ได้ พยายามเบียดเบียนทำอันตรายต่อข้าพเจ้ารอบทิศ  จนไม่ สามารถ  จัดวรรคตอนและตัวหนังสือให้ถูกต้องสมบูรณ์ ได้  จึงขออภัยจากท่านทั้งหลายด้วย  ข้าพเจ้าปรารถนาจะ พิมพ์ครั้งที่ ๒ อีก  เพื่อมอบแด่ท่านทั้งหลาย  โดยพยายาม ทำให้ถูกที่สุด  ถ้าท่านผู้ใดมีใจศรัทธาโปรดส่งปัจจัยไป ร่วมทำบุญที่อาตมาภาพ  อาจารย์พระมหาบุญศักดิ์  รัตนวงศ์   วัดเขาสนามชัย  ตำบลหนองแก  อำเภอหัวหิน  จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ขออำนวยพรให้ท่านทั้งหลาย  จงมีความสุข บรรลุมรรคผลนิพพาน และจงช่วยกันเผยแพร่   พระพุทธพจน์ให้แพร่หลายไปทั่วโลก นั่นเป็นคำกล่าวของท่านพระครูท่านเขียนไว้ท้ายเล่มเมื่อปี 2525 ข้าพเจ้าก็กำลังโดนมาราธิราชเล่นงาน เอาให้เหนื่อยใจ เขียนตอบไว้ เกิดนำไฟล์ภาพมาลงใหญ่ไป ย้อนกลับไปดุ ข้อความที่ไม่ได้เซฟไว้หายไปหมด ขอบคุณ คุณ : oreocream     จากคุณ : scottie   ที่แวะมาอ่านนะคะ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ คงยังต้อง ตรวจอักษร จัดหน้าลงไฟล์ .tst แล้วก็วันจันทร์คงจะไปขอ เลข ISBN วันพุธ นัด โรงพิมพ์จะไปปรึกษาเรื่องหนังสือ อย่างไร ก็ต้องพิมพ์ จะพร้อม ไม่พร้อม ว่ากันไปดาบหน้าค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 17 พ.ย. 50 22:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ภาพเต็ม ๆ ของ สภาพหนังสือเดิม ในปี 2525 ยังนึกไม่ออก ว่า ปี นี้ จะหน้าตาอย่างใด จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 17 พ.ย. 50 22:16:55 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มาบอกกล่าวเรื่อง รายละเอียด ที่ กระทู้ในบ ก นะคะ เชิญท่านที่สนใจ เรื่องร่วมบุญกุศล เข้าไปดูที่นั้นได้ค่ะ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=tiki&month=18-11-2007&group=1&gblog=8 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 18 พ.ย. 50 04:49:29 ]

ความคิดเห็นที่ 30 วันนี้ ยังยุ่งกับการ จัดหน้า เพื่อจะได้รู้ว่า หนังสือที่กำลัง จะพิมพ์นี้ จะมีกี่หน้ากันแน่ เพราะทางโรงพิมพ์ จะนับจำนวนหน้า ในการคิดคำนวณต้นทุนพิมพ์ พร้อมกับ จำนวน ภาพสี ที่จะต้อง พิมพ์ ซึ่งต้องใช้กระดาษอาร์ตจะมันหรือด้าน  กระดาษจะบาง-หนา แค่ไหน ยังไม่ได้ไปสอบถามให้ได้ความในรายละเอียด กระดาษ อาร์ตมันสำหรับพิมพ์ส่วนภาพ ราคาต่างกันมาก กับกระดาษปอนด์ ที่เราใช้พิมพ์ข้อความ  กระดาษปอนด์ จะเป็นปอนด์ 70 กรัม หรือ ปอนด์ 80 กรัม จะอย่างถูกหรืออย่างดี ?หรืออย่างเล่มเดิมพิมพ์ด้วย กระดาษปรู๊ฟ ส่วนปกจะใช้กระดาษอย่างไร จะพิมพ์อาบพลาสติก หรือไม่อย่างใด  เล่มจะต้องเย็บกี่หรือ เข้าเล่มไสสันทากาวธรรมดา ก็จะต้องคิดคำนวณเรื่องการทำอย่างละเอียดในวันสองวันนี้ คงจะ ยังไม่ไปขอเลข ISBN เพราะเรื่องนั้นขอตอนไหนก็ได้ ก่อนที่จะขึ้น แท่นพิมพ์ ให้ได้เลขอนุญาตการพิมพ์นานาชาติเท่านั้นก็จบ      ส่วน เรื่องทุนนั้น วันเสาร์นี้ ก็จะเข้าไปพบกับท่านประธาน มูลนิธิ อภิธรรม มูลนิธิ ซึ่งเคยได้เปรยไว้แต่ต้นปีว่า จะมีหนังสือ อันเกี่ยวเนื่องด้วยการปฏิบัติ วิปัสสนากรรมฐาน ของทางหัวหิน ซึ่งใคร่จะได้ทุนร่วมพิมพ์จากทางท่านประธานมูลนิธิ ทางคุณ ดอกแก้ว หรือ คุณ บุษกร เมธางกูร ประธานมูลนิธิ ได้รับทราบ ไว้แต่ต้นปี  วันนี้ ได้ ทำการนัดแนะ กัน ท่านก็ว่าวันเสาร์จะเป็น วัน ครบ ๑๐๐ ปี พระอาจารย์ บุญมี เมธางกูร ซึ่งข้าพเจ้า ถือว่า เป็น พระอาจารย์ผู้มีเมตตา อบรมสั่งสอนทางธรรมแก่ข้าพเจ้า สมัยเมื่อท่านยังมีชีวิตอยู่ด้วยเช่นกันแม้นท่านล่วงลับไปแล้ว ข้อธรรมของท่าน ซึ่งอภิธรรมมูลนิธิ ได้ รับในการเผยแพร่ต่อ ก็ยังมีอีกมาก ซึ่ง ข้าพเจ้าได้รับการบอกกล่าว ให้เข้าไปร่วม งานพิธีในวันเสาร์ ที่ ๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๐ นี้ ที่ อภิธรรม มูลนิธิ พุทธมณฑลสายสี่  โดยงานจะเริ่ม ตั้งแต่ ๑๐:๐๐ นาฬิกา เป็นต้นไป      ดังนั้น ข้าพเจ้า จึงมิค่อยได้ กังวลเริ่อง ปัจจัยที่จะนำ มาพิมพ์เท่าใดนัก เนื่องจาก มีการยกยอด มาแต่หนังสือที่ พิมพ์ไว้แต่ต้นปี ที่ได้ ทำการ จัดสรร แบ่งงบไว้สำหรับพิมพ์ เล่มพระอาจารย์ อนุรักษ์ชินวงศ์ ศาสนบัณฑิต นี้ไว้ก่อนหน้า ส่วนหนึ่งแล้ว เช่นกัน  แต่กระนั้นก็ดี ไม่อาจเสี่ยงกับความหนา แน่นของหน้าหนังสือ ที่เราไม่สามารถบอกได้ว่ามันจะ หนาขึ้น อีกเท่าใด โดยเฉพาะขนาดตัวหนังสือ ซึ่งปัจจุบันนี้ ยังดูเล็ก ไม่เหมาะสมกับสายตาคนสูงอายุ ซึ่งมักจะต้องขนาด 18 point ขึ้นไป ถึงเราจะ พิมพ์มาด้วยขนาด 16 point แล้วก็ตาม แต่ เวลา print หน้าออกมาดูที่ผ่านมา ยังเป็นขนาดเล็กไม่ค่อยดี กับสายตาท่านผู้สูงอายุ  เลยทำให้กังวลพอสมควร เพราะเรื่อง ขนาดตัวหนังสือนี้ เคยเป็นปัญหาใหญ่ระหว่างทำหนังสือให้ พระทอง ฐิตธมฺโม วัดศรีประวัติมาแล้ว ด้วยเราจัด ความลึกหน้า ด้านในไว้ให้ ผู้อ่านอ่านง่าย ท่านไปสั่งเปลี่ยนตัว ตัวมันยืดออก ไปจนเกือบเหลือหน้ากระดาษด้านขวาหน้า แค่หนึ่งเซ็น โดยที่ ข้าพเจ้าไม่ทราบ เพราะโอนงานสุดท้ายให้โรงพิมพ์นั้นไปใน ช่วงสุดท้ายแล้ว ก็ ทำให้ หน้ากระดาษออกมา ทำให้ "ใจหาย" ไปเลย เพราะ มันเกือบ หลุดด้านขวา หน้าขวา และ หลุดด้าน ซ้ายหน้าซ้าย เรียกว่า เกือบตกหน้า หากมีการ ตัดหน้าพลาด ไปนิดเดียว เรื่องถึงกับต้องพิมพ์ใหม่ทั้งยก ทุกยก ทุกเล่มไป เลยก็ยังได้  ดังนั้น เรื่องขนาดตัวหนังสือ ก็ยังเป็นเรื่องที่ต้อง ครุ่นคิดไประหว่างลองทำจัดหน้าเพื่อหาตัวเลขหน้าให้ได้นี้อยู่ หากยังจัดหน้าไม่เสร็จ ก็คงจะอีกหลายขั้นตอนทีเดียว       และ สำหรับ ต้นทุนพิมพ์นั้น ยังจะต้องนับรวมไปถึง ค่า สั่งพิมพ์ต้นฉบับ ที่เสร็จสิ้นไปแล้ว จำนวน ๒,๐๙๐.-บาท ที่ ข้าพเจ้าได้จ่ายไปแล้วนั้น ส่วนหนึ่ง แต่ยังจะต้องรวมไปถึง ค่าใช้จ่ายที่จะต้องนำหนังสือไป ส่ง ที่หัวหินในขบวนการนี้อีก เพราะทางโรงพิมพ์ที่ข้าพเจ้าจะให้จัดพิมพ์ในราคาถูกมากนี้ เขาไม่รวมค่าส่งหนังสือต่างจังหวัดไว้ให้   หากจะเสียเงินให้ ค่าจัดส่งเขาอีก สู้ข้าพเจ้าหาทางนำไปถวายให้เองเสียมิดี กว่าหรือ ? ข้าพเจ้าจึง ปรารภ กับ ลูกน้อง หรือ หุ้นส่วนของ บริษัทที่คุณสามี ข้าพเจ้า กำลังทำงานร่วมด้วย เห็นเขามีรถ โตโยต้ามีที่นั้งสองตอน หน้าหลังเหมือนรถเก๋งทั่วไป มีบรรทุก ขนาดใหญ่ท้ายด้วยเหมือนรถกระบะทั่วไปธรรมดา อันข้าพเจ้า และครอบครัว ก็เคยมีใช้อยู่คันหนึ่ง ยี่ห้ออีซูซุ เมื่อลูกยังเล็ก ได้นั่งกับเขาเมื่อวานที่ไปงานวันเกิดท่านอาจารย์ ส. จึงได้ กล่าวกับเขา ช่วงที่เขาออกตัวว่า จะให้นำรถเขาไปใช้อะไร ที่ไหนก็บอกเขามา จึงว่า จะไปหัวหินส่งหนังสือได้หรือไม่ สามารถไปพัก บ้านน้องชายข้าพเจ้าที่ ชะอำ ได้ฟรี จะขอ น้องชายไปพักอยู่เมื่อไหร่ก็ได้  เขาก็เห็นดีว่าจะจัดการเรื่อง ไปกันได้ ซึ่งก็หมายความว่า ข้าพเจ้าจะต้อง ช่วยค่าน้ำมันรถ ในการเดินทางไปกลับ ซึ่งอาจเป็นประมาณ สักสอง-สามพัน บาท น่าจะได้  ก็เลย เบาใจไปอีกเปลาะหนึ่ง ว่าเราน่าจะมี พาหนะ ที่สามารถ ขนหนังสือ หนักใกล้ร้อยกิโลขึ้นไปด้วย ในงานนี้แล้ว         บางคนอาจจะบอกว่า ไม่เห็นจะยาก ก็ให้ ขนส่งไป ทางขนส่งสิ แต่สำหรับข้าพเจ้าเห็นว่ายาก เพราะจะกลาย เป็นภาระ ให้แก่ทางวัดเป็นอันมากเพราะวัดไม่ได้มีรถไว้ขน จากท่ารถขนส่งเองหรือเช่น ให้รถขนส่งไปส่งทิ้งไว้ที่ หน้า วัด ใครจะ เข็นหนังสือ ๙๐๐ เล่มนั้น เข้าไปส่งถึงกุฏิ ท่านเล่า นั่นเพราะมิใช่ วัดที่มีคนพลุกพล่าน แต่เป็น สถานปฎิบัติธรรม           นึกสภาพแล้ว ก็กำหนด เรื่องที่จะต้องทำไว้ เป็น การ วางแผนในใจ สำเร็จไปส่วนหนึ่ง          ส่วน การพิมพ์ จะเริ้มเมื่อไหร่อย่างใด น่าจะหลัง จากที่ไปคุย ก้บ อภิธรรม มูลนิธิ ไปแล้ว เพราะ เมื่อวานแต่ เชาจรดดึก ข้าพเจ้าไปร่วมงาน วันเกิด ท่านอาจารย์ ส.ผู้เป็น ที่เคารพบูชา ของบ้านเรามายี่สิบหกปีได้ ได้พบหลายท่าน ได้แจ้งความจำนง ทั้ง ให้ดูตัวอย่างหนังสือ " ไตรโลกทีปนี " ของท่านพระครู ฯ ว่าเป็นตัวอย่างที่จะพิมพ์ เพราะเป็นแบบ ปกสีเดียว หน้าใน กว่า 300 หน้า และ มีรูปสีคล้ายกับที่เรา จะพิมพ์ในเล่ม " ตายแล้วไปเกิดใน ๓๑ ภูมิ ฯ "เขาเห็นเนื้อ หาภายในที่ แน่นหนัก ด้วยการปฏิบัติ วิปัสสนากรรมฐาน ต่างก็พากันส่ายหน้า กันว่า เป็นเรื่องยากที่คนธรรมดาสามัญ ที่มิได้เรียนรู้อภิธรรม จะเข้าใจได้ง่าย ๆ มิใช่ เป็นเรื่องธรรมะ อันสนุกสนานเฮฮา เห็นโลกเป็นสีสันอย่างที่เป็นอยู่ในภาวะ ปกติ ธรรมชาติของชีวิต โลกีย์ชน ทั่วไป เห็นจะยาก ที่จะ หาคนมาร่วมพิมพ์ด้วย           ข้าพเจ้าจะหมดหวังก็หาไม่  เพราะ งานนี้ ข้าพเจ้า ไม่สามารถที่จะทำเองได้สำเร็จแน่นอน ต้องอาศัยบารมีหลาย ท่านที่เห็นแก่พระธรรมคำสั่งสอนเพื่อการปฎิบัติของพระพุทธ ศาสนา หาก "ปริยัติ" คือ คำสั่งสอนดังกล่าวหายไปจากโลก นี้ เราก็จะมิได้เห็น การปฏิบัติถูก ปฏิบัติจริง ปฎิบัติ ตรง ต่อ พระพุทธพจน์ คือ คำสั่งสอนของพระพุทธองค์ อันยากแก่ที่ มวลมนุษย์ทั่วไป ชั้นแต่ในศาสนาพุทธ ด้วยกันเอง ยังส่าย หน้า สัมมหา อะไร กับศาสนา คือ คำสั่งสอนอื่น จะมาเข้า ใจลึกซึ้ง ดังนั้น ท่านที่มาร่วมคิด ร่วมพิมพ์ ถือเป็นบารมีธรรม อันสร้างสมไว้แต่อดีตชาติ ชาติปัจจุบันนี้จึงได้มาพบกัน จึง ได้มาร่วมบุญกัน หนังสือธรรมะ เล่มหนึ่ง ในท้ายปีนี้ ปี "ฉลอง ๘๐ พระพรรษามหาราช" นี้  จึงจะทำสำเร็จได้          ทั้งนี้ ก็ต้องขอบคุณในอดีตของตัวเอง ที่ได้ สละเวลา อย่างเต็มที่ไปคลุกคลีกับโรงพิมพ์ที่จะต้องพิมพ์หนังสือ มานับ แต่ปี 2547 ซึ่งช่วงนั้น โรงพิมพ์ที่พิมพ์หนังสือ "แม่จ๋า" ให้นั้น เจ้าหน้าที่เขาส่ายหน้าว่า ข้าพเจ้านั้น "ไม่รู้เรื่องพิมพ์อะไรเลย สักอย่าง สักแต่ว่า สั่ง เท่านั้น " ซึ่งก็จริงของเขา  นับจากวันนั้น ยันวันนี้ จึงทำให้ข้าพเจ้า "พอรู้" ขึ้นมาอีกนิดละ ว่า กว่าจะพิมพ์ หนังสือกับเขาสักเล่ม มันยากเย็นแสนเข็ญ ราวเข็นครกขึ้นภูเขา ปานใด   แต่หากคนมีเงิน มันง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก แค่ ดีดนิ้วสั่ง อีกสามวันคงได้เห็นหนังสือในมือแล้วกระมัง ?           วันนี้จึงขอฝากข้อความไว้เท่านี้ก่อน จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 19 พ.ย. 50 20:48:57 ]