เสียงปรบมือเกรียวจากด้านหลัง  โต๊ะไม้ในโรงอาหารสมัยเรียนมหาวิทยาลัย  เพื่อนฝูงยังกอดคอกันแน่น ไปไหนมาไหนด้วยกันกลมเกลียว แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาไม่นาน แต่เพียงพอสำหรับ  ความรู้สึกแบบเพื่อนรักเพื่อน

อายุของเขายังน้อย เธอเองก็เช่นกัน แม้จะแก่เดือนกว่าเขา  เชื่อว่าส่วนต่างของหัวใจมีเพียงผิวเผิน  ช่วงชีวิตที่วงปียังน้อย  แผ่นกรองทางความคิดไม่หนานัก เชื่อว่า รักของเวลานั้น  ย่อมติดตรึงในหัวใจยาวนาน

แซวกันเล่น ระหว่างเพื่อน เราไม่ถือ  แต่แซวไม่ดูตาม้าตาเรือ  ไม่ถูกเวลา  ย่อมมีเคืองกันบ้าง  แต่ระหว่างเพื่อน  ไม่ยึดเอาเป็นอารมณ์อยู่แล้ว   หลังเสียงปรบมือสิ้นสุดลง โรงอาหารก็มีแต่คนกินข้าว  หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งหายไป ท่าทีทำอะไรไม่ถูก  เขายืนนิ่งเฉยๆ ราวกับโรงอาหารเป็นโรงละครแห่งความฝัน  เขาเป็นนักแสดงใหม่ถอดด้ามเพิ่งเปิดตัว  ท่องบทจนขึ้นใจ ขัดเขินนิดหน่อย แต่ว่าพร้อมสำหรับการแสดงครั้งแรก หลังม่าน สองมือประกบจรดหว่างคิ้ว ริมฝีปากพึมพำคาถา ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้ทุกอย่างลุล่วง  ในความตื่นเต้น  หัวใจยังกระตุกนิดหน่อย  เมื่อพิธีกรนำเข้าสู่รายการจบลง  ผ้าม่านเปิดออก  เสียงผู้ชมปรบมือดังลั่น

และแล้วเขาก็ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น

บรรยายไม่ถูกเหมือนกัน แต่เอาเป็นว่า บางที มิตรภาพชนิดตายแทนกันได้ ไม่ได้หมายความว่าเราสามารถฆ่าเพื่อนให้ตายเมื่อใดก็ได้

จริงอยู่ โรงอาหารไม่เหมาะสำหรับสารภาพรัก แต่สำหรับบางคน ก็มีโอกาสไม่มาก  หญิงสาวบางคนมีชีวิตแค่หอพัก เพื่อนร่วมหอ โรงอาหาร และ คณะ  เช้าตืนมาแล้วกลับไปนอน  ไม่เอากิจกรรม เพราะ ทางบ้านส่งมาเรียน

ถึงจะมีวงจรชีวิตแบบนั้น  ผู้หญิงบางคนก็ยังกุมหัวใจชายคนหนึ่งไว้โดยไม่รู้ตัว

เขาหายใจเข้าออกเป็นเธอจริงๆ  พวกเราไม่เคยสนใจหญิงสาวที่เป็นเด็กเรียน  จัดเอาไว้ในแดนต้องห้าม  ไม่รู้จักมากกว่าชื่อและหน้าตา  แต่พอเขามีเธอไว้ในใจ  คุยกันทีไรมีแต่เธอ เธอ เธอ และ เธอ  

ด้วยความปรารถนาดี อยากให้เพื่อนสมหวัง รักมากขนาดนั้น หากเอาแต่ก้มหน้า มองไปทางอื่น เดินสวนทางกัน แล้วเก็บเอามาเพ้อคนเดียว   แบบนั้น อย่าสนใจเลยจะดีกว่าไหม  กำเนิดของกามเทพ อาจจะมีต้นตำรับจากความปรารถนาดีของเพื่อนฝูง  พ่อสื่อ แม่สื่อ และการจัดฉาก  ทั้งหมดนั้นเป็นศรรัก

เจอกันแค่โรงอาหารก็ขอแค่โรงอาหาร  ในจังหวะต่อแถวซื้ออาหารตามสั่ง  เขาแอบต่อแถวหลังเธอ ด้วยแนวคิดใกล้แค่นี้ก็สุขใจ  แต่พวกเราไม่ยอม  หวังให้เขามีโอกาสมีความสุขมากขึ้น  แรงผลักบางอย่างจากใครบางคนในกลุ่ม  พุ่งเข้ากลางหลังของเขาในตำแหน่งของหัวใจ  ร่างผ่ายผอมปลิวง่ายๆ ปะทะร่างตรงหน้าอย่างจัง  ไม่ถึงกับล้มหรอก แต่พอให้สัมผัส แค่เกาะไหล่กันร่วง นานพอที่ต่างฝ่ายต่างทำอะไรไม่ถูก

แล้วเสียงปรบมือ โห่ร้องแสดงความปรีดาของเพื่อนฝูงก็ดังเกรียวกราว  เสียงชื่นชมว่าเขา เยี่ยม ยอด แน่จริง และ แสดงความยินดีในความสำเร็จ กินเวลาพักใหญ่

ศรรักยิงไม่พลาด แต่ทะลุไม่ถึงหัวใจอีกดวง

ไม่ทันให้เขาเอ่ยปากขอโทษ  เธอวิ่งฉิวเข้าห้องบรรยายทันที  ทิ้งเพื่อนรักของเราเอาไว้ตรงนั้น  สิ่งสุดท้ายที่พวกเราเห็น ก่อนสลายตัวไปเงียบๆ  เขาสั่งข้าวไข่เจียวหมูสับกับชาเย็น  และไม่ได้เข้าเรียนคาบแรก  

คาบเดียวเท่านั้นที่พวกเราสำนึก หลังจากนั้นก็ลืม  ความรักของหนุ่มๆ  มีบ่อยไม่ผิดหรอก  ที่แย่คือ ไม่ค่อยจริงจัง  

ที่แย่กว่านั้น มีบางคนจริงจังจะเป็นจะตาย

แม้ว่าจะเนิ่นนานถึงหกปีแล้ว  เขายังไม่ลืม

เพื่อนฝูง อาจทำให้เขาพลาดสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตที่อาจจะเกิดขึ้นกับเขา – เขาบ่น ขณะร่วมทางไปงานแต่งงานบนรถคันเดียวกัน

คิดมาก – ผมตอบ ใส่เสียงมีน้ำหนัก ไม่มองหน้าเขาเพราะเป็นคนขับรถ

นายก็ด้วย – สวนมาแบบนี้ ผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆ

แต่ช่างมันเถอะ เรื่องมันนานมาแล้ว หลังจากนั้น เราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย –เขาเล่า ซึ่งผมจำไม่ได้แล้ว  

ทั้งคู่คงยังไม่ลืม  เขาจดจำเธอในฐานะรักครั้งแรก  แล้วเธอล่ะ จดจำเขาแบบไหน  ถึงส่งบัตรเชิญไปงานสมรสมาให้  แม้จะเป็นการเชิญตามมารยาท แต่คณะเรามีคนไม่มาก  แม้ว่าส่วนหนึ่งจะปลีกตัวมีโลกของตัวเอง แต่แค่หน้าตาและชื่อแซ่ เราจำกันได้  

เธอยังจำเราได้นะ – เขาชิงพูดก่อน

ผมเองก็คิดแบบนั้น และเราอาจจะทำให้เธอพลาดส่วนสำคัญที่สุดในชีวิต ถ้าภายภาคหน้า ได้ข่าวคราวหญิงสาวคนหนึ่งมีชีวิตครอบครัวล้มเหลวและเจ็บปวด โดยมีสาเหตุมาจากสามีเลวๆ   ไม่อยากนึกถึงเลยจริงๆ ว่าการไร้ความยั้งคิดในวัยหนุ่ม จะทำลายชีวิตของใครบางคน

งานนี้ คงไม่มีใครผลักข้างหลังนะ – เขาพูดลอยๆ

ไม่มีหรอก พวกเราโตแล้ว รู้การควรไม่ควร  ไม่ทำอะไรให้เสียเรื่อง  หลังเรียนจบ เรายังติดต่อกัน พอรู้ความเป็นไปของเพื่อนฝูง  หลายคนมีครอบครัว กลายเป็นสามีที่ดี ชนิดที่เพื่อนยังงง เพราะถ้าเอาพฤติกรรมสมัยเรียนเป็นข้อมูลประกอบการคาดเดา ทั้งหมดล้วนเป็นไปไม่ได้  

คนเราเปลี่ยนกันได้ แต่หัวใจบางดวงยังเหนียวแน่น

เขายังนั่งกินข้าวไข่เจียวหมูสับ  ดื่มชาเย็น และ ไม่เข้าเรียนคาบแรก

ไม่เคยกล่าวโทษเพื่อนฝูงสักครั้ง  ทราบ  ว่าเพื่อนปรารถนาดีต่อเขา  พวกเราแค่อ่อนประสบการณ์   หากรถไม่ติด อีกสิบห้านาทีคงถึงหน้างาน  เจ้าบ่าวเจ้าสาวคงยืนต้อนรับและถ่ายรูปกับแขกเหรื่อ

กล้องฟูจิ ไฟน์พิกซ์  รุ่น เอสห้าหกศูนย์ศูนย์  วางบนเบาะหลัง  เราออกเดินทางกันช้า เพราะเขาเอาแต่สอนผมถ่ายรูป  หัดใช้กล้องให้คล่องแคล่ว   ในที่สุดก็จบลงที่ตั้งปุ่มอัตโนมัติ  

ง่ายและเร็วทันใจ

เรามาฐานะเพื่อนเจ้าสาว  ขอยืนข้างเจ้าสาวก็แล้วกัน  ผมนึกคำพูดนั้นซ้ำไปซ้ำมา  ไม่ให้พลาดสักคำ  แล้วเตรียมผลัก  ชายคนที่นั่งข้างๆผม  ไปข้างหน้า

เหมือนครั้งก่อน ลดแรงลงหน่อย พอให้เขายั้งได้ด้วยแรงตัวเอง ไม่ต้องเกาะใคร

ในระยะห่างที่เหมาะสม

รูปถ่ายที่ได้ยืนข้างหญิงสาวในดวงใจ  คงพอแทนคำขอโทษได้บ้าง แม้ว่าจะไม่ทั้งหมด

เก็บไว้เป็นที่ระลึกของหัวใจ

ความรักที่ไม่สมหวัง เพื่อนฝูงที่ไม่รู้จักเวลาเหมาะควร  ทั้งหมดผ่านไปนานแล้ว  แก้ไขอะไรไม่ได้อีก

อย่าลืมเปิดหน้ากล้องนะเพื่อน – เขาเตือนขำๆ

ผมยิ้มแล้วนึกในใจ  หนนี้ไม่พลาดแน่

แด่ความทรงจำของสิ่งที่อาจจะดีที่สุดในชีวิตของเขา  ที่พวกเราพรากเอาไป