ความคิดเห็นที่ 1 ฟ้าสางของวันใหม่  ผมตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้น  แสงฉายฉานพลังแห่งชีวิตอันอบอุ่นแผ่กระจายไปทั่วขุนเขา  ตะวันกลมโตสีแดง  อยู่ห่างจากโลกแปดนาทีแสง  หากเดินทางด้วยอัตราความเร็วขนาดแสง  จะเดินทางจากดวงสุริยามาถึงโลกโดยใช้เวลาแปดนาที  ถ้าเดินทางด้วยอัตราความเร็วขนาดเสียง  ก็คงต้องใช้เวลานานกว่านี้  แล้วเธอคนนั้นอยู่ห่างกับผมคนละดาราจักร  ห่างกันไม่รู้กี่ล้านปีแสง  ต่อให้เป็นความเร็วขนาดแสงยังต้องเดินทางเป็นล้านปีจึงจะมาถึงโลก  และด้วยความเร็วของคลื่นเสียงที่ช้ากว่าคลื่นแสง  เธอต้องโทรฯหาผมเมื่อกี่ล้านปีก่อนกันนะ  กว่าเสียงของเธอจะเดินทางมาถึงเครื่องโทรศัพท์ของผม ตอนสายลงจากภูสูงเข้าสู่ตัวเมืองเลยก็เย็นย่ำ  นั่งรถทัวร์กลับในตอนกลางคืนถึงกรุงเทพฯเช้ามืด  ประหวัดถึงแต่เรื่องเธอคนนั้นตลอดทาง   กระทั่งตัวเหยียบถึงพื้นหน้าบ้านแล้วแต่ใจยังอยู่อีกกาแล็กซี่  ถอดรองเท้าก่อนเข้าบ้าน  วางเป้ทิ้งไว้  เพราะคิดจะกลับมาสะสางภายหลัง   ผมต้มน้ำอุ่นไว้ดื่ม  คาดหวังอยู่ลึกๆ  ว่าจะมีสาวบ๊องส์คนหนึ่งโทรฯหาอีก  แต่ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับเธอนะ  สาบาน!!  เพราะผมมีคนของผมอยู่ในใจแล้ว   เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้นจริงๆ  เป็นจังหวะดนตรีที่ไม่มีในฟังก์ชั่นการกำหนดเสียงในเครื่องโทรฯของผม  และไม่ใช่ทำนองที่มีบนพื้นพิภพนี้  ผมตะลีตะลานไปรับด้วยความดีใจ “ในเอกภพซึ่งประกอบไปด้วยกาแล็กซี่นับหมื่นล้าน  แต่ละกาแล็กซี่ประกอบด้วยสุริยจักรวาลนับไม่หวาดไม่ไหว  ฉันอยู่บนโลกในสุริยจักรวาลที่ 19,996   ของกาแล็กซี่แอนโดรเมด้า (andromeda) ที่คุณมองเห็นจากกล้องดูดาว  และเรียกกาแล็กซี่ของเราด้วยชื่อนั้น” “แล้วคุณเรียกกาแล็กซี่ที่ผมอยู่ว่าอะไร”  คราวนี้ถามโดยไม่สนใจชื่อกาแล็กซี่ซึ่งโลกเราอาศัยอยู่ตามที่นักวิทยาศาสตร์ตั้ง  ผมอยากรู้ชื่อที่เธอเรียกขานมากกว่า “ก็ทางช้างเผือกนั่นแหละ”  หัวเราะตามเบาๆ ผมอยู่บนโลกในระบบสุริยะที่มีดาวเคราะห์เป็นบริวารเก้าดวง  ของกาแล็กซี่หรือดาราจักรที่มีชื่อว่าทางช้างเผือก (milky way)  โดยผมเองก็ไม่รู้ว่าดาราจักรนี้  ประกอบไปด้วยกี่สิบล้านสุริยจักรวาล   “แล้วเราจะคุยกันอีก” “อย่าเพิ่งวางซิ”  รีบพูดอย่างเสียดาย  เธอจะเป็นใครผมไม่ทราบ  จะแกล้งอำหรือเป็นบ้าผมไม่สน  แค่ขอรู้รายละเอียดที่เธอรู้ให้มากที่สุด  ถ้าไม่ใช่ของจริง  คงเล่นตลกไม่ได้นาน  ผมจะโกรธหรือเพลินไปกับเธอดี  เพราะในที่สุด  ความหวังที่ผมคิดว่าจะสามารถใช้โทรจิตไปถึงใครที่อยู่ต่างมิติ  ก็เป็นจริง  แต่เป็นการโทรศัพท์แทน!!  โทรฯข้ามกาแล็กซี่  เหลือเชื่อ!!! ในชีวิตของผม  เคยหวังว่าอาจจะโชคดีได้เจอผีหรือเรื่องวิญญาณต่างมิติกับเขาบ้าง  แต่ไม่นึกฝันจะได้มาเจอเรื่องมหัศจรรย์พันลึกยิ่งกว่า  การพูดกับใครข้ามกาแล็กซี่มันเป็นเรื่องเสียสติเกินไป  แค่มนุษย์ต่างดาวในสุริยะเดียวกัน  หรือต่างสุริยะในกาแล็กซี่เดียวกัน  ก็เป็นเรื่องน่าตะลึงพรึงเพริดเหลือจะกล่าว  มนุษย์ต่างดาวหน้าตาแปลกๆ ผู้เพียรเข้ามาช่วยโลกให้พ้นบ่วงความหายนะ  โดยพยายามติดต่อชาวโลกให้ยุติการทำลายล้างธรรมชาติอย่างบ้าคลั่ง  จนเสียสมดุลทางธรรมชาติ   อาจเป็นผลเสียต่อโลกจนเกิดภัยพิบัติต่างๆ  และอาจกระทบไปถึงสุริยจักรวาล  หรืออาจกว้างไปถึงกาแล็กซี่  โอ.. ช่างเป็นพฤติกรรมน่าขายหน้าเสียจริง  แล้วเธอคนนั้นจะมีหน้าตาแปลกๆ เหมือนมนุษย์ต่างดาวซึ่งปรากฏอยู่ตามหน้าข่าวหรือเปล่า  ผมกลับมาเป็นกังวลเรื่องรูปพรรณสัณฐาน  แต่คิดอีกด้าน  มนุษย์เราต่างหากที่มีหน้าตาแปลกประหลาด  จนชาวต่างดาวอาจต้องทำใจ ดาราจักรทางช้างเผือก  ที่โลกเป็นเพียงดาวบริวารเล็กๆ ในสุริยะเล็กๆ ระบบหนึ่ง  มีรูปร่างแบบกังหันหรือวงก้นหอย  งดงามน่าดูชมทีเดียว  ไม่รู้ว่าเธอคนนั้น  จะอยู่บนโลกในสุริยจักรวาลคล้ายกับโลกที่ผมอาศัยอยู่หรือไม่หนอ  เราอยู่ห่างกันกี่สิบกี่ร้อยกี่ล้านปีแสงกัน   อากาศตอนดึกเริ่มเย็น  ผมงีบหลับไปหนึ่งตื่น  ก่อนลุกขึ้นมาจัดการกับสัมภาระที่เอาไปใช้ระหว่างเดินทางขึ้นภูให้เป็นระเบียบ  ออกมานั่งบนระเบียงชั้นสองของบ้าน  ไม่ลืมหยิบมือถือติดตัวมาด้วย  ฟ้าไม่กระจ่างเท่าบนยอดดอยแต่คืนนี้เหมือนไม่ด้อยกว่าเท่าไร  บรรยากาศท้องฟ้าเวิ้ง  ดวงดาราร่ายรำ  ลำนำแห่งความคิดถึงใครบางคน  มักจะขานขับขึ้นในใจของคนเดียวดายอ้างว้างเสมอ  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  หัวใจเต้นโครมครามราวจะหลุดออกนอกตัว  เหมือนตื่นเต้นกว่าการรับสายสองครั้งแรกจากเธอเสียอีก “คุณอยากรู้ว่า  ทำไมฉันสามารถสื่อถึงคุณได้ในเวลาอันรวดเร็ว  ราวอยู่โลกเดียวกัน” “คุณรู้” “คลื่นเสียงของฉัน  เร็วกว่าคลื่นแสง  หลายสิบเท่า” “แล้วเสียงของผม  เดินทางไปถึงคุณ  ใช้เวลานานเท่าไหร่” “นานมาก  ถ้าฉันมีหูแบบมนุษย์โลก  กว่าฉันจะได้ยินเสียงคุณ  คุณคงตายไปเสียก่อน  จนไม่หลงเหลือซากแล้ว” ผมหัวเราะ  เธอคงหมายความว่า  กว่าเสียงของผมจะเดินทางไปถึงเธอ  ซึ่งอยู่ห่างเป็นนิรันดร์   คงใช้เวลานานนับล้านปี  และถ้าเธอมีหูแบบมนุษย์จริง  ต่อให้ผมตะโกนจนเสียงแตก  เธอคงไม่มีวันได้ยินอยู่ดี  เสียงของมนุษย์  ที่มนุษย์ด้วยกันเองกลับไม่ได้ยิน  แต่นรกสวรรค์ไม่เคยพลาด  หรือบางที  เธอก็อาจได้ยินเช่นกัน “คุณหน้าตาเหมือนผมไหม?”  หลุดความกังวลออกไปจนได้ “คล้ายๆ นะ  แม่บอกว่า  มีโลกๆ หนึ่ง  มนุษย์ที่อาศัยบนโลกนั้น  มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับชาวเรา  พวกนั้นอาศัยอยู่ในกาแล็กซี่ทางช้างเผือก” “คุณหมายถึง  พวกผม” “คงงั้น!!  ฉันเห็นกาแล็กซี่ของคุณเหมือนกัน” “คุณเห็นผมด้วยหรือเปล่า?”  ถามร้อนรน “สัมผัสถึง  เราเคยเจอกัน  ฉันจะไปเยี่ยมคุณถึงบ้าน  วันพรุ่งนี้  ตามเวลาโลกคุณ..” “ฮ้า!!  คุณรู้เรื่องประตูเชื่อมมิติ  สตาร์เกท  ด้วยหรือ?”  ลอบตื่นตกใจระคนยินดี  เธอจะมาหาผมได้อย่างไรถ้าไม่ใช้วิธีก้าวข้ามเวลา  ไม่งั้นผมคงต้องรอเธอจนตายไปอีกหลายสิบชาติ “รู้ซิ  พรุ่งนี้เช้านะ” “พรุ่งนี้เช้า!!” ทางออกในยามดึกดื่น  เพื่อระงับอาการกระวนกระวายนอนไม่หลับ  คือค่อยๆ จัดบ้านให้เป็นระเบียบเรียบร้อย  ผมคงนอนไม่หลับไปทั้งคืน  หากระดาษเปล่ากองโตมาเตรียมไว้บนโต๊ะ  เพราะคงมีเรื่องมากมายจะบันทึกเอาไว้เล่าให้ชาวโลกฟังหลังคุยกับเธอ  เตรียมกล้องถ่ายรูป  และวางแผนจะไปเยี่ยมชมโลกของเธอบ้าง  น่าจะมีเรื่องจากโลกทางโน้นมาเล่าให้โลกทางนี้ฟังไม่น้อย  ชีวิตอันว่างเปล่าของผมขณะนี้  ดูเหมือนกำลังจะสับสนวุ่นวายไปหมด เสียงเคาะประตูแต่เช้า  ผมอ่อนแรงจากการอดนอน  ทว่าเต็มไปด้วยความปิติยินดี  แต่ครั้นพอเปิดประตูออกไป  กลับพบนิลนาถ  เพื่อนมหาวิทยาลัยที่เรียนจบไปเมื่อสองปีก่อน “ไงสิงห์”  นิลถามตาใสแจ๋ว  เธอชอบผม  เพื่อนๆ ทุกคนรู้กันดี “มาได้ไง”  เครื่องหมายคำถาม  ลอยอยู่เต็มใบหน้า  จู่ๆ ก็มือเท้าเย็น  รู้สึกใจเต้นไม่เป็นส่ำ  ผมแอบชอบเธอเข้าเมื่อไหร่ก็ไม่รู้  กว่าจะรู้ตัว  เธอก็หายไปจากชีวิตแล้ว “ก็บอกว่าจะมาหา”   “บอกตอนไหน?” “บอกเมื่อคืนไง”   นึกย้อนไปสมัยหลังเรียนจบ  พอจำได้ลางๆ  นิลนาถเคยบอกต้องรีบกลับบ้านก่อนเพราะทางบ้านคงคิดถึงมาก  นั่นเป็นเหตุผลจริงๆ หรือเปล่าไม่ทราบ  ทิ้งคำสัญญาเลื่อนลอยอาจจะติดต่อหาผมอีก!!  ..กว่าจะรู้ว่าตัวเองใจหาย  เธอก็หายตัวไปแล้วเสียหลายวัน  หายไปชนิดสืบค้นไม่ได้  และนั่นสอนให้ผมเข้าใจความหมายลึกๆ ของความอบอุ่นและการพึ่งพิงคนที่ไว้วางใจ  รู้ซึ้งถึงการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่  ผมรู้จักเธอเมื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน  คงจะนึกชอบเธอบ้าง  ถ้าตอนนั้นไม่ไปหลงรักสาวอักษรอยู่  นิลนาถผู้เอาแต่เล่าเรื่องดาราจักรแอนโดรเมดาอันสวยงามไม่แพ้ทางช้างเผือก  เรื่องราวเพ้อเจ้อที่ไม่เคยทะลุเข้าหูลอดสู่สมองผมได้  ส่วนเธอ  ไม่รู้จะเบื่อฟังเรื่องของนิสิตสาวคนนั้นจากปากของผมบ้างหรือเปล่า   แน่นอน  มันเป็นช่วงเวลาซึ่งผมไม่เคยสนใจเรื่องใดอื่นนอกจากแม่สาวอักษรคนสวยของผม  แต่ไม่ใช่ตอนนี้แล้วแน่ๆ   คุณล่ะ  เคยสังเกตคนใกล้ตัวคุณเองบ้างไหม  ใครสำคัญบางคนของคุณ  อาจเดินทางมาจากที่ที่ไกลโพ้นเพื่อมาหาคุณโดยเฉพาะ  กว่าคุณจะรับรู้  เธออาจท้อจนกลับคืนสู่สถานที่ที่คุณไม่สามารถติดตามได้  อย่ารู้ตัวเมื่อสายเกิน  อย่าปล่อยคนที่สวรรค์ส่งมาให้คุณหลุดมือไป  เพราะอาจทำให้คุณต้องเสียใจไปจนวันตาย   “เอาของมาฝากเต็มเลย  แม่ทำมาให้  ลองชิมดูไหม?”  นิลกล่าวยิ้มๆ  ส่วนผมหิวมากและยังพูดอะไรไม่ออก  ต้องขอเวลาปรับตัวสักนิด  คงไม่ว่ากันนะ.. .. เป็นเรื่องเก่า  เคยลงนิตยสารวัยรุ่นฉบับหนึ่ง (เข้ากะวัยผู้เขียน  มากกกก  เหอๆๆ) เอาเรื่องรักมาลงให้อ่านจ๊ะ  เห็นอากาศเย็นๆ จากคุณ : suparatta - [ 9 พ.ย. 50 08:37:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รักข้ามแดนเลยนะเนี่ย คิก ๆ จากคุณ : jiw_lee (jiw_lee) - [ 9 พ.ย. 50 08:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืม..  แต่ไม่ใช่แดนนักโทษนะจ๊ะ  คุณ  jiw_lee     จากคุณ : suparatta - [ 9 พ.ย. 50 08:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^^ สงสัยคุณ suparatta จะชอบเรื่องจักรวาลนะ เขียนสองเรื่องแล้ว (ชอบครับ) จากคุณ : KTH (KTHc) - [ 9 พ.ย. 50 12:20:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 : ) จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 9 พ.ย. 50 13:07:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อืม .. จากคุณ : scottie - [ 9 พ.ย. 50 20:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ^^ สงสัยคุณ suparatta จะชอบเรื่องจักรวาลนะ เขียนสองเรื่องแล้ว (ชอบครับ) ... จากคุณ : KTH (KTHc) ขอบคุณก้ะ   คือเผอิญเข้าไปเว็บพวกดาราศาสตร์  ..   ก็แบบว่า  เกิดแรงบันดาลใจ   นึกถึงนิทานเกี่ยวกับพวกดวงดาวต่างๆ   ขอบคุณคุณกลิ่นกาแฟ  คุณ scottie  ที่แวะมา.. จากคุณ : suparatta - [ 10 พ.ย. 50 08:49:01 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กลุ่มดาวแอนโดรเมดา   http://web1.dara.ac.th/daraspace/Data/Data_Darasart/DooDaew/Constellation/Andromeda/con-and.htm เอาภาพมาฝากจ๊ะ จากคุณ : suparatta - [ 10 พ.ย. 50 08:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 นิทานดาว มีกลุ่มดาวหลายกลุ่มที่เกี่ยวโยงกับกลุ่มดาวแอนโดรเมดา โดยเจ้าหญิงแอนโดรเมดา เป็นราชธิดาของราชินีแคสสิโอเปีย (Cassiopiea) และกษัตริย์เซเฟอุส (Cepheus) ซึ่งราชินีแคสสิโอเปียโอ้อวดว่า แอนโดรเมดาสวยกว่าใครทั้งหมด ในแถบท้องทะเล ทำให้ราชาแห่งท้องทะเลเนปจูน (Neptune) ลงโทษ โดยการส่งสัตว์ประหลาดแห่งท้องทะเล ชื่อ ซีตุส (Cetus) ลงมาทำลายอาณาจักรของเซเฟอุส เซเฟอุสต้องยอมส่งแอนโดรเมดา เพื่อสังเวยให้กับซีตุส แอนโดรเมดาจึงถูกล่ามโซ่ไว้กับหินที่ชายฝั่งทะเล หันไปมองดูเปอร์ซิอุส (Perseus) ที่ขี่ม้าปีก Pegasus มาช่วย โดยเปอร์ซิอุสหันหน้าของเมดูซ่า (Medusa) ไปทางเซตุส แล้วทำให้เซตุสเป็นหินในที่สุด ก็อปเขามา.. ^_^ จากคุณ : suparatta - [ 10 พ.ย. 50 08:58:04 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หวายย โรแมนติกเชียว ขอสารภาพว่าเราก็แอบหลงรักแอนโดรเมดาเหมือนกันค่ะ จากคุณ : The SoVo - [ 11 พ.ย. 50 12:09:40 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หวายยย  คุณ sovo   หลงรักแอนโดรเมดา   เธอเป็นกลุ่มดาวที่สวยมาเลยเนอะ ดาราจักรหนึ่งๆ  ต้องมีสุริยะจำนวนมาก  ส่งแสงให้สวยงาม แต่เข้าใกล้  ก็กลายเป็นถ่านพอดี  - - " จากคุณ : suparatta - [ 13 พ.ย. 50 12:06:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ว๊า เสียดายความรู้สึกแทนพระเอกอ่า โดนหลอก - -" ฮือ ๆ เหมือนป๋ม ฮ่าๆๆ จากคุณ : แบทแมนน้อย (X RoBiN) - [ 17 พ.ย. 50 21:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แบทแมนน้อย  โรบินน้อย เป็นเองทั้งหมดเรยนะ   จากคุณ : suparatta - [ 13 ธ.ค. 50 12:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หุหุ ผู้หญิงจากแดนไกล ชอบเรื่องดวงดาวนี้จังค่ะ จากคุณ : ดาวเหงา_Lonely Star - [ 17 ธ.ค. 50 23:45:33 ]