...
เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักน่าชังที่ใครต่อใครมักจะทักว่าเหมือนกับฉันตอนเด็กๆ
( จะบอกว่าน่ารักตั้งแต่เด็ก…พอโตขึ้น..เปี๋ยนไป๋ )
คุณป้ากับคุณหลาน… …
“ น้องแป้ง “ ลูกของน้องชายของฉัน หลานสาวคุณป้าขา
ไปไหนไปด้วยจนบางทีโดนทักว่า ” มากับลูกสาว “
ท่าทางเรียบร้อย ขี้อาย ขี้อ้อน ขี้ใจน้อย ท่าทางติ๋มๆ ใครจะรู้นั่นน่ะ..ตัวแสบ
บทเธอจะออกฤทธิ์…ไม่น้อยหรอก… ไม่รู้เหมือนใคร?
ดูแต่ครั้งนั้นสิ….
…..
“ ฮือ….จะให้น้องแป้งตายรึไง…ฮือ ” เสียงกรีดร้องของเจ้าตัวเล็ก ปากร้องเท้ายัน ดิ้นสุดฤทธิ์
หลานสาววัย 6 ขวบของฉันแผลงฤทธิ์เต็มที่เมื่อคราวที่โดนจับส่งโรงพยาบาลเพราะ
วิ่งเล่นไล่กันกับเพื่อน แล้วไปเบรคที่เหลี่ยมประตู ผลคือ..คิ้วขวาแตก..ได้เลือด
…
“ ขอหมอดูแผลหน่อยนะครับ “ คุณหมอรูปหล่อท่าทางใจดีว่า  
ตาสวยจัง  เอ๊ะ..ฉันนี่  ยังไงนะ
น้องแป้งยังแผลงฤทธิ์  ทั้งปลอบทั้งขู่คุณหลานก็ยังไม่ยอมให้ดูดีๆ
คุณพยาบาลเลยต้องใช้ไม้กระดานที่มีผ้าสำหรับยึด
มาตรึงมายึดเธอไว้ ยิ่งมัดยิ่งรัดยิ่งดิ้น เมื่อดิ้นไม่หลุด เธอจึงงัดไม้ตาย
“ ห า ย… ห า ย …หายใจไม่ออก น้องแป้งหายใจไม่ออก จาตายอยู่แล้ว จาให้น้องแป้งตายรึไง…ฮือ “
ทั้งตะโกนทั้งร้องไห้ คนที่จะทนไม่ได้คือแม่กับพ่อ ไม่รู้ว่าสงสารหรือโมโห…คงจะสงสาร…คงงั้น
ส่วนโมโหน่าจะเป็นป้า…ฉันจึงไล่ออกไปรอนอกห้องฉุกเฉินทั้งคู่
คราวนี้เหลือแต่คุณป้ามหาภัย ร้องได้ร้องไป ทั้งขู่ทั้งปลอบ
“ เดี๋ยวคุณป้าจะออกไปมั่ง ให้น้องแป้งอยู่คนเดียว “
เธอยอมหยุดดิ้น แต่น้ำตายังไม่หยุดไหล คุณหมอได้ดูแผลและล้างแผลง่ายๆและ
สรุปตอนท้ายหลังดูแผลว่า” คงต้องเย็บนะครับ เพราะแผลลึกแต่ไม่กว้าง เข็มเดียวครับ “
เท่านั้นแหละ คุณหลานได้ยิน มีแรงร้องแรงดิ้นต่อ.. “ น้องแป้งไม่เย็บ เจ็บๆ เจ็บจาตายอยู่แล้ว “
คุณหมอได้แต่ยิ้มและส่ายหน้าน้อยๆ …
ฉันยักไหล่และยิ้มอย่างให้หมอรู้ว่า…ขอโทษค่ะ
………
ทั้งห้องมีคนไข้มากมาย ที่ใกล้จะตายจริงๆก็มี  ที่กำลังหอบนั่งพ่นยาอยู่บนรถข้างๆก็มี
อีกสองคนนอนทำแผลก็มี เจ้าตัวดีของฉันเจ็บน้อยที่สุดกว่าทั้งหมด แต่ฤทธิ์เธอเยอะที่สุด
“ เย็บเข็มเดียวเอง คุณหมอทำเบาๆ ถ้าน้องแป้งดิ้นเลือดก็ยิ่งออก ยิ่งเจ็บนะเออ “ ฉันว่า
พลางเงยหน้ามองคุณหมอมีคำถามในตาของฉันว่า…อย่างงั้นใช่มั้ยคะคุณหมอ
“ ฮือ ฮือ ถ้าเป็นคุณป้าโดนเย็บบ้าง ตอนคุณป้าเป็นเด็กๆน่ะจะเจ็บมั้ยล่า จะเจ็บมั้ยคุณป้า..ฮือ..”
ทั้งร้องทั้งบ่น    ขณะที่เธอบ่นคุณหมอก็ทำแผลและเตรียมเย็บ
“ เจ็บสิ ทำไมจะไม่เจ็บ “ ฉันว่า..ดูเหมือนว่าไม่ช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น
“ ฮือ..นั่นไง…คุณป้ายังเจ็บเลย “
“ แต่คุณป้าไม่ดิ้นนะจะบอกให้ เจ็บก็อดทน ร้องไห้เฉยๆไม่ดิ้น คุณป้าเย็บตั้งสามเข็มเยอะกว่าน้องแป้งอีก “
ว่าแล้วฉันก็ปัดผมที่ปิดหางคิ้วข้างซ้ายให้คุณหลานดู ได้ผลแหะ…เธอเงียบนอนมองแผลเป็นที่หางคิ้วของฉัน
มาคิดดู….ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ..ฉันมีแผลเป็นตอนอายุเท่าน้องแป้ง เรียนอนุบาล
วิ่งเล่นกับเพื่อนล้มลงฟาดกับม้าหินอ่อน…แตก เย็บสามเข็ม
สมัยก่อนไม่มีเข็มเล็กๆด้ายเล็กๆอย่างสมัยนี้ หมอคนนั้นจึงทิ้งรอยแผลเป็นไว้ให้
ถึงวันนี้ไม่รู้จะขอบคุณหรือโกรธดี…สำหรับรอยแผลเป็นนี่น่ะ..
“ คุณหมอเย็บเข็มเดียวเบาๆ น้องแป้งร้องไห้ได้แต่ไม่ดิ้นนะลูกเดี๋ยวเข็มจะแทงตา ตาบอดรู้มั้ย แล้วคุณป้าจะซื้อขนมให้นะคะ ” … นี่ได้ผลกว่า อาจเป็นเพราะเธอกลัวเข็มแทงตา หรืออาจเป็นเพราะมีความหวังว่าจะได้ขนม
หรือไม่อีกทีอาจเป็นเพราะเธอมีพวก…ก็ป้ากับหลานคิ้วแตกทั้งคู่
ถึงตอนนี้ เข็มเดียวที่คุณหมอบอกก็เสร็จเรียบร้อย แถมเจ้าตัวดียอมให้เย็บแต่โดยดีไม่ร้องสักแอะ
มีคุยอีกต่างหาก “ ไม่เห็นจะเจ็บเลย คุณป้าโกหก ไม่เห็นเจ็บเลย “
คุณหมอที่เย็บส่งเสียงหัวเราะเบาๆ
อ้าว!เป็นความผิดของฉันหรือนี่…
“ แล้วร้องไห้ทำไม ถ้าไม่เจ็บ ร้องทำไม “
“ ก็น้องแป้งหายใจไม่ออกนี่นา…น้องแป้งจะตายไม่เห็นรึไง… “ ว่าแล้วเธอก็จะเริ่มเล่นบทโศก
เลยต้องรีบส่งตัวให้น้องสะใภ้ให้พาออกไปข้างนอกไปซื้อขนมตามสัญญา เอาใจเธอหน่อย
สัญญาอะไรไว้ต้องรักษาสัญญา โดยเฉพาะกับเด็ก..

ส่วนฉันต้องรอรับใบสั่งยากับคุณหมอ
“ ได้มายังไงครับ “ จู่ๆคุณหมอก็เงยหน้าจากการเขียนใบสั่งยาขึ้นมาถามฉัน
“ คะ ?  อ๋อ … “
“ ถึงเวลาพักของผมพอดี   อยากเชิญคุณทานกาแฟด้วยกัน คุณจะได้เล่าให้ผมฟังไง  นะครับ “
????

…

กลับไปถึงบ้าน เธอเที่ยวไปอวดใครๆว่าเธอมีแผลที่คิ้วเหมือนคุณป้า…
แต่คุณป้ามีเยอะกว่าน้องแป้ง
ใครทักใครถามว่าคิ้วไปโดนอะไรมา เธอจะรีบบอกว่าน้องแป้งหัวแตกเย็บตั้งเข็ม
เหมือนคุณป้าเลยคุณป้าก็โดนเย็บตั้งสามเข็ม… เจ้าหล่อนจะลอยหน้าลอยตาบอก
และฉันก็ต้องตอบคำถามว่าจริงเหรอที่หลานว่า บางคนขอดูแผลที่หางคิ้วของฉันอีกต่างหาก

รู้สึกเป็นพวกเป็นพ้อง แก๊งเดียวกัน
โดนเหมาเป็นพวกเดียวกันกับหลานซะแล้วเรา

คราวหน้าถ้าน้องแป้งมีแผลที่ไหนอีกที่ต้องเย็บต้องล้างต้องไปโรงพยาบาล
ฉันต้องหาข้ออ้าง หาเรื่องเป็นให้เหมือนเธออีกไหมนะ… ก็ป้ากับหลานน่ะ..เราอยู่แก๊งเดียวกันนี่นะ…

มองดูน้องแป้ง
มองย้อนอดีต
ฉันเห็นบางส่วนของฉัน…อยู่ในตัวเธอ…
…